|
donderdag, 1 juni 2006xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De chauffeurs een van hen komt uit Bantul zelf die de truck met onze hulp naar Anggi hebben gereden zijn verbijsterd en zwaar onder de indruk. Het enige huis dat overeind staat, midden in een totale puinhoop, is dat van Anggi. Alle giften worden dus naar Anggis huis gebracht, d.w.z. onze giften want ze hebben geen andere giften gezien. Die zullen bij aankomst wel meteen verdeeld worden onder de bewoners, zoals dat ook gebeurd is met onze giften. Net kreeg ik een smsje binnen van Anggi waarin ze meldt: Toiletartikelen, zeeppoeder, melk, medicijnen, vitamines zijn vanmiddag uitgedeeld. Broodjes, groente en gezouten vis zijn gisteren uitgedeeld. Gisteren vertelde ze dat het drinkwater op het terras van een van de buren dat nog een dak had was opgestapeld omdat haar eigen huis al zo vol was met mensen. Ze is, zei ze, zeer strikt met het rantsoeneren van water omdat water van vitaal belang is. Vandaag zou ze hulp krijgen van een vrijwilligersorganisatie. Ik heb haar nog niet zelf kunnen spreken maar zal morgenvroeg bellen om te vragen wat ze nodig heeft.
De hulpverlening van de regering die maar uitblijft, terwijl de goederen zich volgens berichten in de krant opstapelen is het gesprek van de dag. In de krant staat dat Sampeyan Dalem Ingkang Sinuhun Kangjeng Ingkang Jumeneng Susuhunan Paku Buwono XIII Hangabehi, de vorst van Mataram dus, de graven bezocht heeft van zijn voorvaders en vergramd is omdat ook die graven kapot zijn. Nou dat is nu eens bericht om vergramd over te zijn! I.p.v. dat hij zijn levende onderdanen bezoekt en bijstaat bekommert hij zich om zijn dode voorouders! Vreemde snoeshaan.
Het is dus goed dat veel mensen op eigen initiatief hulp bieden aan de getroffenen. John Kokkedee, mijn gastheer in Leiden, zei dat onze hulp wel een druppel op een gloeiende plaat zal zijn. Ja, maar je kunt het ook heel anders zien: als een kiezelsteentje in de oceaan dat kringen maakt die groter en groter worden. Mensen die van onze actie hebben gehoord bieden spontaan aan ook mee te helpen. Velen onder jullie hebben mijn mailtje doorgestuurd aan anderen. Die anderen zullen het misschien ook weer verder doorsturen. Ik kan jullie niet dankbaar genoeg zijn. Tot nu toe is er reeds 885 ingezameld. Het saldo bedraagt nu dus ongeveer 515, daar is heel veel mee te doen en van te kopen. Morgen horen jullie meer.
Van Steven en Linda heb ik een tip gekregen: het is eenvoudiger, goedkoper en sneller om geld over te maken met vermelding van de BIC en het IBAN (ik raad maar wat met de lidwoorden hoor, want weet niet waar de letters een afkorting van zijn) van de begunstigde. Daarom hier nog een keer mijn rekeningnummer helemaal compleet:
ABN-Amro rekeningnummer 43.36.06.908
op naam van:
W.W. Dharmowijono
Valkenhorst 48
2317 CM Leiden
BIC: ABNANL2A
IBAN: NL51ABNA0433606908
Gisterenavond of zeg maar gisterennacht het regende dat het goot, misschien ook in Yogya belde Teguh op van het ziekenhuis om te vertellen wat hij gehoord had van de laatste patiënt die avond: de sfeer in Yogya is beklemmend, en dat komt omdat Mbah (grootvader) Marijan (uit te spreken als Maridjan), de wachter van de Merapi, heeft gezegd dat de mensen nu waakzaam moeten zijn. De vulkaan zou die nacht uitbarsten. Deze Mbah Marijan heeft het de overheid heel moeilijk gemaakt bij het evacueren van de bewoners van de dorpen op de flanken van de Merapi. Die geloven namelijk dat hij kan communiceren met de berg. Pas als Mbah Marijan zegt dat de Merapi gaat uitbarsten, willen ze weg. Dat zou gisteren dus gebeurd zijn. Maar er is altijd een uitweg: mensen moesten jonge kokosbladeren voor hun huis plaatsen. Indonesia is en blijft het land van de stille krachten, misschien kunnen bepaalde personen inderdaad communiceren met vulkanen, wie zal het zeggen. We zullen maar hopen dat Mbah Marijan de Merapi dan ook kan overhalen niet eerst uit te barsten, want dat zou een onvoorstelbare ramp zijn. Overigens, volgens een lijstje in de krant van vandaag deden zich tussen 6 en 30 mei dit jaar over heel Indonesia (van Papua tot Aceh) veertien aardbevingen voor tussen 5,0 en 6,4 op de Richterschaal. Het is verbazingwekkend dat er van regeringswege geen enkel beleid is om het hoofd te bieden aan de gevolgen van een aardbeving.
|
