Twaalf uur, op de noen, en de telefoon geeft een onnozel rinkeltje. Een flauw protest, ten teken dat er geen elektriciteit meer is. Tegelijkertijd verdwijnt het beeld op het televisiescherm. Dit voorspelt weinig goeds voor de visschotel die in de oven te pruttelen staat.
Een eerste blik op de schakelkast wijst niets abnormaals aan, alle schakelaars staan omhoog. Ik steek mijn hoofd om de voordeur: geen commotie op straat. Misschien zijn mijn buren niet aan t koken. Of ze rennen niet meteen in paniek de straat op.
Leven zonder stroom, daar opeens een mouw aan passen, het is geen evidentie. Zelfs een kop koffie hoort niet meer tot de mogelijkheden, toch niet als ik deze zelf wil zetten. Niet dat we van honger dreigen om te komen, er zijn legio toepassingen voor koude bereidingen. Met een barbecue kan ik de maaltijd nog redden, bepeins ik. Maar eerst de zekeringen nog eens dubbelchecken. En ja, wat blijkt, ik heb de verliesstroomschakelaar over het hoofd gezien!
Ettelijke minuten later constateer ik dat de oven weliswaar warm is, maar de vis niet wil garen. Een verhuis naar de magnetron en de maaltijd is gered.
Maar mijn oven, die is naar de Fillistijnen. Hij sukkelde al een tijdje met een gebrekkige thermostaat, eentje die tilt sloeg. Hij produceerde een onstuitbare warmte, het ging hoger, en hoger, en hoger tot ik hem op nul zette.
Er waart een toestelonvriendelijke demon in mijn huis. Het ene na het andere apparaat geeft de geest.
Nu ik het drogen aan de lijn een beetje onder de knie krijg, dien ik een alternatieve bakwijze te zoeken voor pizza.
Op houtskool gewarmde stenen? Of gewoon op het barbecuerooster?
Strijken? De haardroger? De microwave?
In de pan? Mijn wafelijzer! De broodrooster?
De oven van de buren?
Een bunsenbrander? (maar die heb ik niet) Een kaarsenvlam?
Wellicht is een fruitdieet veel eenvoudiger
Reacties op bericht (4)
28-07-2008
Jaja,...
als het licht uitgaat zit het in de ijskast ! Maar zonder elentriek kan je zelfs je leed niet via de computer uitschreeuwen. Erg toch !
28-07-2008 om 21:24
geschreven door Ernst
26-07-2008
..
Ik denk dat we ons het leven zonder al die toestellen niet meer kunnen voorstellen. Hoewel veel kunnen we missen, zoals microgolf oven, haar droger, koffiezet machine, centrale verwarming. Och zoveel... maar water, vuur en licht (en een goede stoof), och laat me maar lullen...ik begrijp je frustratie wel.
Groetjes.
26-07-2008 om 17:39
geschreven door Ludovikus
..
"It never rains but it pours" is een oud engels gezegde. Bij ons hebben ook alle machinen de neiging om rond dezelfde tijd het te begeven, maar misschien is dit omdat we ze allemaal ooit rond dezelfde tijd gekocht hebben en hun houdbaarheidsdatum verstreken is. Ik kook veel liever op gas en ben heel blij dat ik de twee opties heb. Als de electriciteit uitvalt kan ik nog altijd water koken op het gasvuur en de gasoven gebruiken. Om dezelfde reden hebben we een stoof - moest de centrale verwarming het begeven midden winter dan kunnen we ons nog verwarmen - in uiterste nood als gas en electriciteit uitvallen dan kan ik zelfs zoals vroeger op de stoof koken! Je wordt wijzer naarmate je ouder wordt hé! Ik weet niet of de Gentse feesten nog bezig zijn, maar indien wel - geniet er nog van en blijf weg van ontploffende kraampjes. Knuffel.
26-07-2008 om 11:40
geschreven door bojako
25-07-2008
Crisp
Ik heb zo'n microgolf met crispfunctie, handig, je kan er pizza knapperig op krijgen, bevrozen broodjes en zelfs frieten op bakken. Ook durf ik daar al eens vlees, kip of scampi op die bakplaat gooien om bakboter te vermijden.
Wat natuurlijk niks afdoet van je toestelmoeheid.
25-07-2008 om 23:36
geschreven door zapnimf
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Ik ben Lieve
