Bijna waren ze zonder mij vertrokken, maar gelukkig verscheen ik vóór de chauffeur op het appèl en was mijn plaats nog niet door iemand anders ingenomen. Ik dien ootmoedig schuld te bekennen, mijn antwoord op de uitnodiging was op zijn zachtst gezegd wel wat onduidelijk. Een ja gevolgd door een maar ontkracht de bevestiging, nietwaar. En aangezien ik verder niemand deelgenoot maakte van mijn op een oplossing gericht denkproces, beschouwde men mijn antwoord als een nee, spijtig.
Ik ben een grenzeloze twijfelaar. Zelfs mijn bedstee twijfelt tussen een of twee personen. Kiezen is verliezen, een sprong in het ongewisse, ik kan niet àlles hebben, het perfecte bestaat niet en is zelfs niet wenselijk.
Gelukkig is mijn collega en peter van mijn zoon op reis wat de kans verkleint dat hij hier mijn boekje opendoet. Zijn vingers zouden nogal jeuken om hier uit de doeken te doen hoe ik bijvoorbeeld na lang wikken en wegen toch nog een maaltijd op restaurant voorgeschoteld krijg.
Uiteraard ben ik niet steeds zo bedachtzaam, evengoed handel ik onbesuisd en impulsief...
Het is evident voor mij althans - dat ik het uitje naar zee niet wil missen, temeer daar het de warmste dag van het jaar belooft te worden.
t Zijn zotten die werken in deze hitte, schiet me zo door het hoofd, en ik krijg een beeld van een met tandenstokers en microvezeldoek gewapend mens voor ogen, dat kookfornuis en pompbak te lijf gaat, terwijl de zon mijn op een strandbed gedrapeerd lijf koestert, een zacht briesje voor verkoeling zorgt en op de achtergrond de golven zacht ruisen.
Het is vloed en ik moet me niet ver verplaatsen om me in het zilte nat te verkoelen. Tssst kssjt klinkt het, wanneer ik verhit het water induik. Dit laatste is met een flinke schep zout te nemen, het komt erop neer dat ik behoedzaam het water inschrijd, huiverend bij elke deinende golfslag, temeer daar ik na amper twee meter reeds de dieperik inga. Creepy!
Bij eb klotst de zee meterlang op kniehoogte. Dan is de afstand tot het strand zorgwekkend groot, een immens waterveld...
Het heeft iets luxueus en zorgeloos: een ijsemmer al is hij van plastic met een bewasemde fles wijn. En een exquis gezelschap, met name mijn drie jongste zussen. We laten ons pas van het strand verjagen wanneer de uitbater de ligbedden met een tractor komt ophalen.
Ik ben gemakkelijk te verleiden om nog een stukje aan die heerlijke dag te breien, consumeer een aperitiefje op Steentjes terras, schuif aan tafel voor de kroketten met kalfsfricassé, geniet van de verhalen van de jobstudenten, de fratsen van mijn schoonbroer. Mijn jongste komt de vrolijke bende vervoegen. Ik heb buikpijn van het lachen, tot plots de wind komt opzetten, en takken en bladeren over ons dwarrelen. In allerijl verhuizen we naar binnen. Net wanneer ik bedenk dat ik beter vóór de storm mijn biezen kan pakken, ik ben immers per fiets, breekt het hemelgeweld los. Waaw.
Veel later peddel ik naar huis, alleen, want Jolien blijft bij haar nichtje overnachten. De kortste weg laat ik links liggen de precisie gebiedt me te zeggen rechts die voert langs onbewoonde straten en rillend in een mouwloos t-shirtje en doorweekt steek ik de sleutel in het slot, home sweet home!
Tien minuten voor middernacht, besluit ik barmhartig mijn zoon moest eigenlijk deze morgen vroeg uit de veren om geld af te halen van zijn spaarboek, waarbij mijn aanwezigheid onmisbaar was aangezien hij nog niet meerderjarig is, om een ticket aan te schaffen voor Feest in het Park, maar hij was nog doodmoe want veel te lang in de Blaarmeersen blijven hangen, zeer tot mijn ongenoegen tot een stuk in de nacht, of liever de morgen.... ik besluit dus barmhartig on-line zijn ticket te betalen, want vanaf 1 augustus kost het 10 euro meer... Ik scroll wat heen en weer voor meer info in verband met de camping.... Terug op de bestelpagina is het plots zestig in plaats van vijftig euro geworden. Sapperdenondebollekes! Ik met mijn op zeker spelen altijd, mijn twijfelen... enfin, niks aan te doen....
Reacties op bericht (6)
04-08-2008
Het zij zotten die werken...
ik stond in die hitte de grootste en onderste takken van mijn notenboom af te zagen want het is nu het moment. Nu bloedt de boom niet ( al zou men denken dat dit het geval is in de winter maar dat is niet zo) . Enfin zagen, kleinen en hakselen. Ik heb ongelooflijk veel zweet gelaten en evenveel gedronken en .. er toch van genoten. Het zijn inderdaad zotten die werken ...
04-08-2008 om 16:14
geschreven door Ernst
..
Mijn fout is misschien net het tegenovergestelde - ik ben veel te impulsief. Zodra er iets interessant op de markt komt besluit ik om te kopen. Ik kocht bv. een digibox toen het net uit was - drie maanden later kwam de digicorder op de markt en het was dat wat ik eigenlijk wou! Doemme toch! Toen ik leerde autorijden zei mijn vader altijd bij het voorbijsteken : "when in doubt - DON'T" - en ik probeer dat nu ook bij aankopen toe te passen. Meestal als je even wacht komt er iets beter op de markt aan een lagere prijs. Maar je zoon zal je toch dankbaar zijn voor zijn iets duurdere tickets - zeker indien mama ze betaalt. lieve groetjes,
04-08-2008 om 11:45
geschreven door bojako
03-08-2008
*
Ik ben ook zo iemand die de ene keer meteen beslist en de andere keer twijfel en blijf twijfelen tot het te laat is. Al bij al kan zoonlief toch maar weer "uitgerust!" op vakantie dank zij zijn lieve mama. En die fietstocht van jou doe ik je zeker niet na, laat daar alvast geen twijfels over bestaan. Vele lieve groetjes
03-08-2008 om 16:43
geschreven door huismusje
goeiemorgen!
55 jaar jong? aangename kennismaking! Ik heb van je jeugdverhaal met familiefoto's voor een tweede keer genoten. Leuke site!
Twijfelen is des menses; ikzelf heb er weinig last van, ik ga meestal voor wat 'de buik' aangeeft en heb het me zelden beklaagd.
03-08-2008 om 08:12
geschreven door Laleña
02-08-2008
..
Stom van mij, het was niet naar de bank, maar scrollen on-line. Ben er precies niet helemaal bij vandaag. Komt omdat ik ook snel mijn pakje maak voor een weekje aan onze kust. Voilá das rechtgezet.
02-08-2008 om 14:07
geschreven door Ludovikus
..
Dat heeft je dan tien euro meer gekost. Het was voor snelle beslissers weggelegd zeker. Je was wel weer heel snel van het zee'je, pootje baden naar een windhose bij de fricassee met de zussen en dan op de fiets naar huis, ook nog tijdig met de zoon naar de bank. Was dat allemaal op een etmaal??? Meisje het lijkt of je door het leven raast als een wervelwind en ik maar proberen te volgen. Lieve groetjes Lieve.
02-08-2008 om 14:03
geschreven door Ludovikus
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Ik ben Lieve
