Mijn keuken is een heel plezierige plek om te vertoeven. Om te mijmeren eigenlijk, wat niet direct de functionaliteit ten goede komt. Ik heb er zelfs ooit eens een hoge pianokruk in neergepoot, om met een drankje binnen handbereik het tableau vivant te savoureren. Het rimpelende water, een stoet eendjes, een waterkieken, de gemeerde bootjes aan de overkant, mijn vissende buurman tussen wuivende wilde begroeiing... Op zonnige dagen doorklieft mogelijks een speedboot de rivier, een schuimend spoor in zijn kielzog waarna zijwaarts wild klotsende golven de oevers bespringen. Af en toe passeert een rustig peddelende kano of een wat forsere boot met vlag en wimpel. De bonte aanlegsteigertjes geven me een vakantiegevoel.
Al een hele tijd ben ik alzo blind voor het ontluisterende beeld van mijn blank bepleisterde maar ondertussen groezelige muren binnenshuis, geteisterd door de vettige walmen die de dampkap ontsnapten. Ik heb klachten over dat apparaat, ik heb de indruk dat het wat nonchalant met zijn opdracht omspringt en niet perse elk kwalijk geurtje wil vatten en verwijderen. Ik moet hulptroepen als ajuin, koffiedik, peterselie, appel en witbrood inroepen of een schoteltje met azijn of citroensap naast het fornuis neerplanten om een frissere odeur in de keuken te bewerkstelligen.
We zouden de daad bij het woord voegen, mijn dochter en ik. We vezen alle keukenornamenten los en sponsden de muren af. Daarna togen wij naar een tegeltjeswinkel alwaar wij overdonderd werden door een verpletterend aanbod aan mogelijkheden. Vrij vlug vielen wij enfin ik, haar bekoorde eerder gladde steriliteit - voor een rustiek mozaïek. Of het gemakkelijk plaatsen was, polste ik de verkoper, want ik zou het zelf wagen. Het vergt vooral geduld, repliceerde hij. De voegen dienen loodrecht op elkaar te staan, om geen slangachtig effect te verkrijgen. Een lat blijkt een puik hulpstuk voor beginners, een schietlood, sorry, maar dat is voor de gevorderden... Geen nood, men zou vrijblijvend en kosteloos een offerte maken, ook voor die luttele acht vierkante meters, waarbij ik al een ruime marge misklonen had gerekend.
In afwachting wil ik de koelkast aanpakken. Die kampt al een hele tijd met een overmaat aan condens en een raar geluid bij het openen. Krak, zegt een weerbarstig scharnier. Vijsjes losdraaien, opbergen en hopen dat ik straks nog hun afkomst weet. Met veel moeite schuif ik het toestel uit zijn behuizing. Ik dien het handvat uit het front te vijzen voor een optimale opening. Een hele frustrerende dag kost het mij om de verzonken scharnieren proefondervindelijk af te stellen. En ik ben nog niet helemaal tevreden, onderaan sluit de deur niet honderd procent. Foert, beter kan niet, denk ik uiteindelijk.
Bij de installatie van de keuken dacht de aannemer niet na over de circulatie van de warme lucht van oven en koelkast. Boven en onder de ingemaakte kasten zou ik eigenlijk roostertjes moeten voorzien.
Al snak ik naar de koesterende stralen van een gele bol aan het uitspansel, ik heb nog heel wat activiteiten in petto waarbij ik Laura, en haar schijnsel, niet onmiddellijk nodig heb. Desalniettemin richt ik een smeekbede tot haar: kom te voorschijn, ik garandeer een gradueel kortere werkdag en een verhoudingsgewijs mindere arbeidsintensiteit, we zullen zo dankbaar zijn!
Reacties op bericht (6)
20-08-2008
..
Lieve Lieve, tijd dat je nog eens uit je keuken komt. Plakken de steentjes al tegen de muur?
20-08-2008 om 17:11
geschreven door Ludovikus
17-08-2008
*
In tegenstelling tot jou, en veel andere vrouwen, ben ik helemaal geen handige Harriet. Ik weet zelfs bij benadering niet wat "Plastieken kruisjes"zijn, maar ik neem graag aan dat ze een hulp kunnen zijn.Ik bewonder je dat je dit zelf durft aanpakken. Dampkappen zijn allemaal in hetzelfde bedje ziek vrees ik want de mijne neemt ook niet alle geurtjes op, en die van mijn buren ook niet vermoed ik want wanneer ik hier de gang doorga kan ik ruiken wat bij hen op tafel gaat komen. Wat de koelkast betreft is het toch raadzaam om dat de deur goed sluit, je gaat anderes veel betalen voor verloren energie, maar dat weet je natuurlijk zelf ook wel he. Wat een mooi en idyllisch uitzicht heb jij vanuit je keuken zeg! Succes met je onderneming, ik hoor graag het vervolg hierop. Liefs van mus
17-08-2008 om 17:07
geschreven door huismusje
13-08-2008
.
Tegeltjes zetten? Dan zijn plastiek kruisjes onmisbaar, zoals Ernst hier reeds aanhaalde. Het zelf doen is zeer haalbaar, hoor.
't Is precies wel de Week van de Keuken in blogland, heb ik de indruk.
13-08-2008 om 12:34
geschreven door Menck
11-08-2008
..
Ik dacht dat ze kleine mozaiek tegeltjes nu op vierkante stukken net verkochten, zodat je toch vrij snel grote stukken op de muur krijgt, en zoals Ernst zegt, moet je met die plastiek kruisjes werken. Ik twijfel er niet aan dat jij een Handige Harriet bent - mijn moeder en mijn zus zijn dat ook. Ik geef forfait omdat mijn ventje zo'n Pietje Just is en alles uit mijn handen trekt. (enfin trok - want ik heb het opgegeven). Wie niet waagt niet wint - begin eraan, je zal daarna zo fier kunnen zijn op jezelf. Lieve groetjes!
11-08-2008 om 13:23
geschreven door Bo
09-08-2008
Er bestaan ...
zo van die handige kruisjes in plastiek die je (vooralleer te voegen ) maar bij het lijmen van de tegeltjes op de kruissing van de voegen kan aanbrengen en die de voegen recht houden. Ook het aanbrengen van zo een kruisje ( maar dan loodrecht op de muur) midden in de voeg onder het tegeltje houdt het afzakken van het gelijmde tegeltje tegen want wat ook de sterkte van de lijm is de tegeltjes hebben altijd de neiging om wat naar beneden te zakken. Professionelen zetten daarom ook niet te veel tegels direct boven elkaar maar wachten tot de lijm gehecht is , zeker als het om grote tegels gaat.
09-08-2008 om 20:38
geschreven door Ernst
..
Lieve Lieve, aan een muur met steentjes bezetten mag je niet zelf beginnen of je moet al een heel handige Harry'ette zijn. Het zicht dat je beschrijft van uit je keukenraam, daar wil ik wel voor tekenen. Scharnieren van keukenkastdeuren bijstellen is ook al zo iets. Lukt bij mij ook nooit, het eindigt altijd schots en scheef. Maar een laagje verf doet soms wonderen op een keuken muur.
09-08-2008 om 16:30
geschreven door Ludovikus
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Ik ben Lieve
