Welkom in mijn blog! Dit is de komende maanden de thuisbasis om aan mijn leerpunt voor ZEP te werken. Misschien moet ik er ook bij vertellen dat dit mijn doop is qua bloggen. Ik vermoed dat mijn vrienden van seniorennet er heel wat meer kaas van gegeten hebben. Doch niet getreurd, ik hoop dat je de blog ook zonder tirlantijntjes graag wil lezen.
Als leerpunt heb ik 'timemanagement' gekozen, meer bepaald 'planning' met als doel de combinatie werk/gezin in balans te krijgen. Ik ben op zoek naar methodes die mij in staat stellen een realistische, haalbare planning op te stellen. Aandacht voor tijdsindeling, het stellen van prioriteiten, het integreren van onverwachte zaken, enzovoort, zijn thema's die mogelijk aan bod kunnen komen. Mijn ultieme doel is het gevoel van rust creëren. Nu lijk ik steeds achter de feiten aan te lopen en dat terwijl het altijd druk, druk, druk is.
Dit jaar mag ik voor het eerst proeven van een nieuwe functie: naast leerkracht ben ik nu ook leertrajectbegeleider voor derdejaarsstudenten. Het combineren van deze twee jobs vraagt om heel wat planning omdat er veel flexibiliteit (lees: flexibilitijd) van mij verwacht wordt. Ik kan niet rekenen op een vast uurrooster. Gevolg: combinatie werk, studie en gezin is niet eenvoudig en plannen wordt hierdoor extra moeilijk. Wanneer er op korte termijn nog nieuwe of onverwachte afspraken in mijn agenda sluipen, word ik onrustig. De berg wordt steeds hoger en hoewel ik nog aan het klimmen ben, lijkt de top steeds verder weg. Ik vind mijn leerpunt een belangrijk aspect in het kader van professionele ontwikkeling daar er steeds meer flexibiliteit en beschikbaarheid van werknemers verwacht wordt. Ook op persoonlijk vlak zou het analyseren van dit leerpunt me wel iets kunnen opleveren. Mijn chaotische ik kan wel wat meer structuur gebruiken!
Deze eerste activiteit is één van de mogelijke acties die voortvloeide uit de brainstorming met de leergroep. In eerste instantietwijfelde ik:de juiste persoon zoeken, een moment afspreken en er tijd voor vrijmaken (die al zo schaars is) en zou het iets opleveren? Maar waar moest ik dan wel beginnen? Literatuur misschien? Er zijn talrijke artikels en boeken over 'timemanagement' (of iets van die orde). Waar begin je dan? Een gesprek leek me plots heel aanlokkelijk. Ik zie het als een algemene verkenningsronde over 'planning' en hoop er tips en signalen te genereren die me verder op weg kunnen helpen.
Ik moest dus op zoek naar de geschikte persoon die bereid was zijn of haar ziel bloot te leggen en mij handige tips&tricks zou kunnen geven. Die vond ik vrij snel maar het afspreken ging minder vlot, hihi! Mijn gesprekspartner werkt in twee verschillende hogescholen (en dat al negen jaar), heeft twee kleine kindjes en is dus ook een bezige bij! Aha, de geknipte persoon dus!
Het opzet is een informele babbel waarbij ik vooral wil polsen naar haar ervaringen en de manier hoe zij met dit probleem omgaat. Het gesprek vond plaats na en afmattende werkdag en werd opgenomen zodat ik achteraf het geheel nog eens kon beluisteren. Ik had wel enkele vragen in mijn hoofd maar wilde het gesprek ook voldoende 'open' houden aangezien ik op verkenning was.
Het werd een gezellig gesprek van ongeveer een uur waarbij mijn gesprekspartner en ik in de eerste plaats vooral geventileerd hebben: ervaringen over hoe je een dag werk of studie plant maar dan plots één van de kinderen ziek blijkt te zijn en je niets kan uitvoeren; over het racen van de ene naar de andere locatie; over hoe verrijkend de combinatie van jobs wel is... Hadden we nu teveel geleuterd en zijn we te weinig naar de essentie gegaan? Neen,ik denk dat het zowel voor haar als voor mij deugd deed omdat sommige verhalen wel herkenbaar zijn. En die herkenning geeft me op één of andere manier steun! Het doel was natuurlijk om uit dit gesprek iets te leren in functie van mijn leerpunt en eventueel praktische tips te verzamelen. En het is dan ook fijn om tijdens het gesprek samen op nieuwe ideeën te komen die we beiden eens gaan uitproberen.
Even op een rijtje:
Licht je omgeving in wanneer er drukke momenten in het verschiet liggen. Onder het motto "een gewaarschuwd mens is er twee waard" kan je omgeving rekening houden met je beperkte tijd (en mogelijke nukkige buien) en je misschien deels ontlasten van kleine karwijtjes of je - indien nodig - in alle rust te laten werken.
Verban het schuldgevoel: je kan niet overal aanwezig zijn! Ik voel me vaak schuldig omdat ik wegens beperkte tijd de informele of extramomenten (vb drink met collega's, interessante lezing...) aan mij moet laten voorbij gaan. De tip die ik gekregen heb: kies uit het hele assortiment één of twee gelegenheden waar je echt wil bij zijn.
De 'Wat moet ik nu doen?'-regel: Stel deze vraag bij elk van je activiteiten die je gepland hebt en ga als volgt te werk: WAT moet ik nu doen? Wat MOET ik nu doen? Wat moet IK nudoen? Wat moet ik NU doen?
Doorstreep activiteiten of taken wanneer ze afgerond zijn. Zo leer je snel of je planning realistisch is (indien er weinig werd afgevinkt : aanpassen) en het geeft psychologisch voldoening.
Sport! In plaats van 's nachts nog even een halfuurtje te ontspannen ploffend op de zetel en voor tv(omdat je anders het gevoel hebt dat je van je computer/werk naar je bed verhuist) kan ik beter duurzame, actieve momenten inlassen. En ook hier hoort weer een gekende slogan: 'een gezonde geest in een gezond lichaam'. Mogelijke bijwerkingen: meer energie, gezonde blos, gevoel van ontlading en mogelijk verlies van kilo's (en dat is altijd meegenomen, nietwaar?).
Familieplanner of gezinsmeeting: het komt wel meermaals voor dat wij thuis met dubbele boekingen zitten of dat we elkaar aangeduid hebben als verantwoordelijke van een taak (vb," ik moet naar een vergadering maar jij was toch thuis, hé? Ah niet, oei, wie blijft er dan bij de meisjes?"). Agenda's op regelmatige basis samenleggen is de boodschap. We hebben nu al een grote kalender aan de muur hangen (foto volgt) maar die kunnen we misschien efficiënter gebruiken (kleurtjes enzo)
Ik ben eigenlijk bijzonder blij dat dit mijn eerste actie was. Door met een lotgenoot te kunnen praten, zijn er toch heel wat ideeën besproken die volgens mij ook echt haalbaar zijn. De komende weken wil ik uit bovenstaande lijst dan ook zeker dingen uitproberen. Ik ben vooral benieuwd naar het resultaat van de 'Wat moet ik nu doen-analyse'. Stilaan beginnen ook mijn zwakke punten (qua planning) meer vorm te krijgen. Zoverlies ik bijvoorbeeldveel tijdaan praktische klusjes omdat ik wil dat ze goed uitgevoerd zijn (en het soms om minder denkwerk vraagt, het is een doe-ding). Ook deze wil ik verder in kaart brengen en ik denk dat de bovenstaande vragen me hierbij kunnen helpen.
Na de laatste ZEP-sessie werd het duidelijk dat het reflecteren op zich niet altijd eenvoudig is. Ik heb tijdens deze bijeenkomst enkele punten geformuleerd die mij kunnen helpen bij de reflectie van toekomstige acties:
Eerder reflecteren over het algemeen leerproces (in functie van leerpunt) waarbij de activiteit een middel is om te werken aan je leerpunt.
Jezelf de vraag stellen hoe de informatie van reflectie over voorgaande activiteiten een invloed kunnen hebben op toekomstige acties (andere aanpak, nieuwe gerichtheid van soort acties).
Eventueel gebruik maken van betrokkenen: hun reacties kunnen ook bijdragen aan je leerproces.
Om het reflecteren wat meer structuur te geven, ben ik een tekst gaan lezen over het gebruik van portfolio's in lerarenopleidingen, waarbij vooral de cyclus van actie en reflectie voor mij van belang is. Het is één van de bekendste schema's binnen onderwijs maar die zelf altijd toepassen, is wat anders.
De tekst zal mij geen inzichten geven in verband met mijn leerpunt maar het is een goed geheugensteuntje voor "the art of reflection". Vooral volgende hulpvragen om tot een kernreflectie te komen, lijken me zinvol:
Wat deed, wilde, voelde, dacht ik? Welke hindernissen kwam ik tegen? Wat zijn volgens mij essentiële aspecten van de actie?
Kerstvakantie, eindelijk een moment om even tot rust te komen... NIET DUS!! Ik sta weer geweldig achter op studeerschema en moet nog dossiers van studenten aanvullen én kadootjes kopen én.... Ik zie mijn dagen al slinken en op zulke momenten, kom ik weer al eens tot de vaststelling 'te laat alles ingepland'. Dat zal inderdaad wel zo zijn, al situeert het probleem zich volgens mij eerder op het vlak van 'inschatten van tijd'. Wanneer ik denk twee teksten grondig door te nemen op, bijvoorbeeld, een voormiddag, dan heb ik er uiteindelijk maar één gedaan. Planning = in agenda een periode voor een bepaalde activiteit voorzien + JUISTE TIJD INSCHATTEN! Grr! De hoogste tijd om de 'ik heb het druk'- kaart te trekken, zodat ik nog kan redden wat er te redden valt! Hoe werkt het: laat aan iedereen weten dat je het druk hebt (en dus bijhorend onaangenaam gedrag kan vertonen) en dat zij je gerust moeten laten. Het is een uitdaging want iedereen wil feesten in deze periode. En de kids willen kerstballen schilderen. En, of ik niet even mee ga wandelen? En, of we niet even gaan zwemmen (want ik moet toch eens uitblazen)? En, en, en... En, tromgeroffel, ik kan niet 'nee' zeggen, zucht' Ik wil me in duizend stukjes kunnen snijden! Dus heb ik op een dag mét de kinderen geschilderd en 's avonds wel gestudeerd maar veel minder dan voorzien waardoor ik 's nachts wakker lig omdat ik niet genoeg gedaan heb en me schuldig voel. De boodschap 'ik heb het druk' werkt niet, want als ik echt niet zou willen dat ze me lastig vallen, zouden ze thuis de boodschap wel begrepen hebben (moest ik echt een keer boos zijn of voet bij stuk houden). Al gaan ze hier thuis niet helemaal vrijuit, ik ben de hoofdverdachte ! Planning = in agenda een periode voor een bepaalde activiteit voorzien + juiste tijd inschatten + JE AAN JE PLANNING HOUDEN. Nu ik het zo schrijf en ook lees, kan ik alleen maar meer overtuigd zijn van mijn leerpunt, al heb ik het gevoel dat het zich steeds meer uitbreid. Plan voor tweede semester: plannen, uitvoeren (misschien door afvinken dat zou psychologisch helpen) en kijken wat ik na een week heb kunnen doen om zou een idee te hebben van mijn tijdsinschatting.
Het heeft lang geduurd maar eindelijk zitten Roel en ik eens bij elkaar om 'zoals de echte' samen te plannen. Beide agenda's liggen op tafel en aan de muur hangt er een gigantische kalender. Doel van de opdracht: zorg dat activiteiten die buiten het normale (lees: schooluren) vallen op de kalender en detecteer dubbele boekingen! Strategie: rode kleur (gezamenlijk), blauw (ik), zwart (Roel) In feite is dit een eerste aanzet want we noteren nog niet wie wanneer de kinderen moet gaan halen, enzovoort. We moeten klein beginnen.
Algauw krijg ik de suggestie om misschien een digitale agenda te maken en die dan naar elkaar te mailen (waardoor alles samen in één geheel komt, is dat zo?). Het is niets voor mij. Ik kan niet overal mijn ouderwetse, loodzware laptop meenemen en voor je het weet, zit ik weer met losse briefjes die ik vergeet over te schrijven... Ja, ja, ik kom stilaan tot het besef dat mijn papieren agenda overal mee naartoe nemen eigenlijk al een opdracht voor mij is. Als ik er even over nadenk, is het nog niet zo gek lang geleden dat honderd papiertjes in mijn tas verzeild geraken (eerlijkheidshalve dien ik 'verschillende tassen' te zeggen). Om dan nog maar te zwijgen over mijn agenda. Die hangt in flarden uiteen (zie foto's) en ik krijg er vaak opmerkingen over. Mijn reactie is meestal dat het hier een 'werkinstrument' betreft dat veelvuldig gebruikt wordt. Deze actie - hoe banaal ze misschien lijkt - doet toch stilaan mijn ogen openen. Ja, ik moet werken aan planning en mijn tijd goed invullen MAAR ik moet vooral dringend iets doen aan orde en structuur. Ik denk dat het me al heel wat tijd zal besparen! Ik heb dus vooral iets geleerd over mezelf, nee, geleerd is misschien niet het juiste woord. Ik ben vooral geconfronteerd met mezelf waardoor ik misschien eindelijk iets zal leren. Om even terug te komen op de activiteit van de agenda's: het was broodnodig! We hebben bijvoorbeeld ontdekt dat de combinatie 'woensdagen + kinderen' voor problemen zorgt! Ondertussen is opa ingeschakeld en vermijden we een crisissituatie de komende weken. Nu volhouden! Volgende week weer!
PS: een nieuwe agenda komt er niet meer (ben al vergroeid met deze) maar ik zal de losse papier eruit halen en op zijn plaats leggen.
Planning en een goede tijdsinvestering waren tot nu de kern van mijn leerpunt. Zij zijn ontstaan uit het onbehaaglijke gevoel steeds achter de feiten te lopen en de combinatie gezin/werk/studie maar niet op punt te krijgen. Maar wat stel ik vast (en wat wisten anderen al langer)? Het gebrek aan orde en structuur zouden wel eens de fond van het hele probleem kunnen zijn. Planning als een soort intermediaire variabele dan? Hoe meer orde en structuur, hoe eenvoudiger het plannen gaat, hoe proactiever ik kan omgaan met mijn tijd? Ik vind het in ieder geval interessant genoeg om verder te onderzoeken. Gesterkt door de feedback van de groep vind ik het dan ook verantwoord om qua activiteiten even een zijsprong te maken. Die steun had ik trouwens echt nodig, als een soort bevestiging. Hoewel deze omzwervingen voor mij logisch zijn (ik graaf namelijk steeds dieper in mezelf) kunnen ze voor buitenstaanders als chaotisch en weinig doordacht overkomen. Mijn persoonlijk leerplan is immers niet helemaal uitgestippeld maar ik vind het zo belangrijk om mij (naast aantal ontluikende acties, zoals het interview) te laten leiden door de leerervaringen en zo verder op zoek te gaan naar nieuwe mogelijkheden. Mijn motivering zoek ik in de aard van het leerpunt die eerder gericht is op het vormen van attitude dan het verder ontwikkelen van een vaardigheid.
Ondertussen borrelen er al ideeën voor nieuwe acties, vb:
Gedurende een week observeren waar en wanneer de orde en structuur in de gevarenzone komen, en dit zowel thuis als op het werk
Een tijdelijk controleorgaan en/of beloningssysteem (we blijven bij positieve pedagogische benadering, hé) invoeren
Daarnaast kreeg ik van één van de groepsleden interessante feedback die me doet nadenken. Ik onthoud uit de reacties vooral het volgende:
Ook chaos kan een structuurmethode zijn
Het is inderdaad zinvol me af te vragen in hoeverre de interventies mij echt helpen of ze gewoon voor meer werk zorgen én indien het gebrek aan orde en de liefde voor chaos een hardnekkige eigenschap is of ik ordemaatregelen kan volhouden? Ik moet dit even laten bezinken, heb er niet meteen een antwoord op. Zonder mijn geitenwollen sokken aan te trekken moet ik eerlijk bekennen dat het nu interessant word, want hoe confronterend ook ik leer iets over mezelf. Niet wat ik (al dan niet) kan maar wie ik ben. Die laatste zin vraagt echt wel om dramatische violen!
Het is een cliché maar een waarheid als een koe: een geest is gezonder in een fit lichaam. Je leest het in boekjes, artikels rond timemanagement, vaak onder het luikje 'ontspanning'. Ik kreeg het als tip mee van mijn collega die ik interviewde, dus aan de slag maar. Hop, naar de Go Fit in de buurt. Na een uitgebreide screening (gewicht, BMI, vetpercentage...) ben ik plots erg gemotiveerd. Was me dat even schrikken. Combineer dat met de kostprijs van een maandabonnement en je komt meteen drie keer per week fitnessen (is volgens de afgetrainde coach ook nodig om vooruitgang te boeken). Het doet inderdaad goed maar ik merk wel dat ik al gauw anderhalf tot twee uur in de fitness zit om mijn programma af te werken. En eerlijk, om dan om 21.30u nog met het werk te beginnen, valt niet altijd mee. Maar, het is leuk om je hoofd even leeg te maken en een fysieke inspanning te doen. Wel vind ik het knap van mezelf dat de sportmomenten voor de komende weken al ingeroosterd zijn in de gezamenlijke agenda (kwestie van babysit te regelen als we samen de sportieveling uithangen). Nu afwachten of ik het kan volhouden wanneer het drukker wordt. Wordt vervolgd...
!
