Planning en een goede tijdsinvestering waren tot nu de kern van mijn leerpunt. Zij zijn ontstaan uit het onbehaaglijke gevoel steeds achter de feiten te lopen en de combinatie gezin/werk/studie maar niet op punt te krijgen. Maar wat stel ik vast (en wat wisten anderen al langer)? Het gebrek aan orde en structuur zouden wel eens de fond van het hele probleem kunnen zijn. Planning als een soort intermediaire variabele dan? Hoe meer orde en structuur, hoe eenvoudiger het plannen gaat, hoe proactiever ik kan omgaan met mijn tijd? Ik vind het in ieder geval interessant genoeg om verder te onderzoeken. Gesterkt door de feedback van de groep vind ik het dan ook verantwoord om qua activiteiten even een zijsprong te maken. Die steun had ik trouwens echt nodig, als een soort bevestiging. Hoewel deze omzwervingen voor mij logisch zijn (ik graaf namelijk steeds dieper in mezelf) kunnen ze voor buitenstaanders als chaotisch en weinig doordacht overkomen. Mijn persoonlijk leerplan is immers niet helemaal uitgestippeld maar ik vind het zo belangrijk om mij (naast aantal ontluikende acties, zoals het interview) te laten leiden door de leerervaringen en zo verder op zoek te gaan naar nieuwe mogelijkheden. Mijn motivering zoek ik in de aard van het leerpunt die eerder gericht is op het vormen van attitude dan het verder ontwikkelen van een vaardigheid.
Ondertussen borrelen er al ideeën voor nieuwe acties, vb:
Gedurende een week observeren waar en wanneer de orde en structuur in de gevarenzone komen, en dit zowel thuis als op het werk
Een tijdelijk controleorgaan en/of beloningssysteem (we blijven bij positieve pedagogische benadering, hé) invoeren
Daarnaast kreeg ik van één van de groepsleden interessante feedback die me doet nadenken. Ik onthoud uit de reacties vooral het volgende:
Ook chaos kan een structuurmethode zijn
Het is inderdaad zinvol me af te vragen in hoeverre de interventies mij echt helpen of ze gewoon voor meer werk zorgen én indien het gebrek aan orde en de liefde voor chaos een hardnekkige eigenschap is of ik ordemaatregelen kan volhouden? Ik moet dit even laten bezinken, heb er niet meteen een antwoord op. Zonder mijn geitenwollen sokken aan te trekken moet ik eerlijk bekennen dat het nu interessant word, want hoe confronterend ook ik leer iets over mezelf. Niet wat ik (al dan niet) kan maar wie ik ben. Die laatste zin vraagt echt wel om dramatische violen!
