Dag lieve allemaal

In mijn berichten wil ik jullie vertellen hoeveel zin geloof heeft in deze tijd.

Maar ook mijn belevenissen vanuit mijn beroep als godsdienstleerkracht RKG et lager onderwijs,

mijn gedachten rond geloven, mijn blijdschap maar ook verdriet bij het geloven in deze tijd. 

Dit schrijven gaat over mijn voorbereidingen met het eerste leerjaar naar hun mooie Eerste Communie.

De start begin ik in onze parochiekerk waar we een eerste verkenning beleven over alles wat te zien is in onze kerk.

Het doet mij zoveel deugd en geeft me zoveel zin om de voorbereiding vol enthousiasme door te maken dank zij mijn leerlingetjes zelf!

Wanneer ik vertel det we een bezoek brengen aan onze kerk gaat er een gejuich op en zie ik alleen maar blinkende oogjes die me lachend toekijken!

Daarvoor doe ik het !  Ik neem zowiezo wat centjes mee om bij Maria een kaarsje te branden!

Want ook dat vinden mijn jonge leerlingen heel leuk en fascinerend; een kaars aansteken en een gebed bij Maria.

Zij stellen zoveel vragen en komen met zoveel gedachten naar voren dat het me soms verbaasd wat er toch allemaal in die kleine hoofdjes omgaat. Ik ben dan ook blij dat ik met mijn ervaring in het geloof , hen heel wat uitleg kan geven. En ditvoelt bij beide partijen zo goed aan.  Als afsluiter mogen mijn leerlingen in hun communie doe-en werkboek iets tekenen dat hun geraakt heeft bij dit bezoek.

Op deze manier leren ze kritisch kijken naar alles wat in de kerk is en waarover ze nu al wat meer weten. En wat je kent daarvan kan je houden. Er komen mooie resultaten zoals tekeningen van het grote kruis, Maria met Jezus, het altaar, de Paaskaars en glasramen.

Wanneer we de kerk verlaten siddert het enthousiasme voor de Eerste Communie door onze klasgroep. Wat een geloofservaring!

Met de mooie grote sleutel sluit ik voldaan de kerkpoort; het startseinop de voorbereiding naar een mooie geloofsdag is gegeven en in volle glorie geslaagd! Wat een goesting hebben we allemaal naar meer als je luistert naar reacties als; 'Juf wanneer komen we nog eens terug?'