Onze dochter overleed op 39 jarige leeftijd aan een hersentumor. Dat is nu achtenhalf jaar geleden. Ze heeft euthanasie laten doen. Een kind verliezen is wel heel zwaar en of het nu plots gebeurt (bv. bij een ongeval ) of nog anders, het verdriet blijft even groot. Wij hebben wel veel steun gehad aan elkaar, maar het blijft een litteken voor de rest van ons leven. We hebben het al wat verwerkt, maar we zijn niet meer dezelfde personen als vroeger. Iedereen moet zijn verdriet verwerken op zijn manier, maar als koppel moet je er samen aan werken. Het elkaar moeilijk maken is zeker geen oplossing. Gedeeld verdriet geeft steun.