 Reactie van Alies (58) Westvoorne
Helaas, weer een psychologe aan het woord die van de achterblijver een slachtoffer maakt.
Na het overlijden van een dierbare is het zaak zo snel mogelijk weer "normaal" behandeld te worden.
Natuurlijk wil je dat niet altijd, maar op straat of waar je ook bent mogen ze je aanspreken op je verlies maar ook over dagelijkse zaken. Je omgeving hoeft er geen 24 uur bij stil te staan wat jij meemaakt.
Thuis uithuilen, schelden of tieren is helemaal goed en als je dat wilt is het prettig als je bij iemand terecht kunt in je omgeving, die de hele situatie kent. Er zijn gevallen waar je boos bent op degene die sterft, omdat hij tijdens zijn ziekte jouw leven tot een hel heeft gemaakt.
Hierover praten mag niet: "van de doden niets dan goeds", een heel verkeerd standpunt. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ben zelf mijn man verloren toen ik 49 was en weet waar ik het over heb. Ook als ik de adviezen van psychologen zie tijdens rouwverwerking.
Vaak blijkt daaruit dat zij niet weten waar ze het over hebben omdat ze nog niets meegemaakt hebben.
Ik erger me hier mateloos aan.
|
