als een lang gekoesterde droom realiteit is geworden De schrijffouten , zijn eigen creatie's en mogen niet gecopïeerd worden , zonder toestemming van ondergetekende
01-04-2012
ik heb ondertussen s'avonds al wat afgesponnen...
Ik ben mijn voorraad wol (Merino) die redelijk van dikte moet zijn aan het aanvullen, dus ik bedoel breigaren, op de Aschford gaat dat blijkbaar zonder probleem, ik vind het wel een zéér lullig wiel... ik versta niet dat ze voor die nieuwe prullen zoveel geld vragen... ik heb er eigenlijk geen goed woord voor over, alléén ik spin daar de broodnodige dikke draad mee, dus het blijft voorlopig in mijn bezit.
het is een geknoei, om de spoel in te spannen,en ik heb ook al aanpassingen gemaakt voor de schotse spanning;... maar het trapt nog steeds veel te zwaar ?Moest dit mijn eerste wiel geweest toen ik begon met spinnen had ik er denk ik mee gestopt.... zou er eigenlijk geen plezier in hebben .Op mijn julia ben ik de gekaarde en geverfde wol aan het spinnen, een pluk blauw, een pluk oud roze, turqois, licht roze, groenig blauw enzovoort... eens gesponnen , twijn ik het garen met een industriele witte draad,, en het ziet er fantastisch uit, de industriele draad heb ik niet uit gemakzucht maar voor de stevigheid van het garen gekozen omdat ik er een bepaald doel voor heb...
Ik ben ook van plan om me een rondbreinaaldenset aan te schaffen ( heb ik al eerder vermeld) maar door de redelijke prijs... en de verschillende merken , zie ik door de bomen het bos niet meer, en op forums gaan lezen , brengt ook geen uitkomst... want iedereen heeft voor en contra's....
Ik ben mijn voorraad wol (Merino) die redelijk van dikte moet zijn aan het aanvullen, dus ik bedoel breigaren, op de Aschford gaat dat blijkbaar zonder probleem, ik vind het wel een zéér lullig wiel... ik versta niet dat ze voor die nieuwe prullen zoveel geld vragen... ik heb er eigenlijk geen goed woord voor over, alléén ik spin daar de broodnodige dikke draad mee, dus het blijft voorlopig in mijn bezit.
het is een geknoei, om de spoel in te spannen,en ik heb ook al aanpassingen gemaakt voor de schotse spanning;... maar het trapt nog steeds veel te zwaar ?Op mijn julia ben ik de gekaarde en geverfde wol aan het spinnen, een pluk blauw, een pluk oud roze, turqois, licht roze, groenig blauw enzovoort... eens gesponnen , twijn ik het garen met een industriele witte draad,, en het ziet er fantastisch uit, de industriele draad heb ik niet uit gemakzucht maar voor de stevigheid van het garen gekozen omdat ik er een bepaald doel voor heb...
Ik ben ook van plan om me een rondbreinaaldenset aan te schaffen ( heb ik al eerder vermeld) maar door de redelijke prijs... en de verschillende merken , zie ik door de bomen het bos niet meer, en op forums gaan lezen , brengt ook geen uitkomst... want iedereen heeft voor en contra's....
Op het gelijkvloers is er ( zonder opzeg) een app. vrij gekomen, twee jaar geleden volledig gerenoveerd, met sjiek parket, dito badkamer en keuken.... Buurman onder ons verwittigde ons, dat er een verhuiswagen voor de deur stond, en er verschillende mannen op en aan liepen, en dat er een neger in onze kelder aan het rotzooien was.
enfin, onze lieve gebuur... echt een schat is dan maar naar beneden gegaan ( uit eigen beweging!) en dan de huurster eens aan haar oor getrokken met de vraag wat dit te beduiden had... enfin ze had twee straten verder iets anders gevonden... en wou dus met de noorderzon vertrekken... Onze buurman .... is toen op haar studio geweest... en vertelde later zoiets heb ik nog nooit gezien, hoe kan je als vrouw zo leven... de lieverd heeft het grootste puin ( vuiligheid )al opgeruimd... maar verwittigde me de mooie parketvloeren zijn compleet naar de verdoemenis.. ( kompleet kapot gepist van den hond) ook de volle eiken deuren zijn aan de onderkant naar de kl.... Het is even slikken , omdat we er zoveel tijd, moeite en geld in hebben gestoken... maar het is niet de eerste keer, en het zal voorlopig ook niet de laatste keer zijn.... zolang we het in antwerpen niet verkopen , zit ik dus om de X aantal tijd met dit probleem... Het lijkt net of gans de wereld is hebberig, jaloers, corrupt,en lui , en geen respekt voor andermans gerief....
In al de jaren dat ik verhuur heb ik nog maar 2 correkte en lieve huurders gehad... het zijn juwelen die ik op handen draag..... Bedankt lieve Buurman HUBERT
Ik heb nu buiten mij Louette's en mijn Noors spinnewiel
Een aschford traditional, met 2 vluchten (dus ook die om lace te kunnen spinnen), een lazy-kate ,
vier grote spoelen, en twee spoelen voor lace
Mijn eerste indruk is ... ondanks de serieuze aankoopsom van een aschford, vind ik de Louette's lekkerder spinnen, zeker mijn Julia ( dus dubbel-traps)
Ondanks dat de Louette's er een beetje konijnenkoteleirenhouterig uitzien, vind ik ze degelijker....
Ik heb de aschford lekker gesmeerd... en de nogal prullerige schotse spanning aangebracht... een beetje gezocht naar de spanning die mij het lekkerste ligt.. en dan maar buzze geven....met Merino-lontwol.Hier spin ik wel iets dikker mee( afwachten of dit blijft, want met mijn noortje , was dit in het begin ook zo, maar uiteindelijk zit ik toch op mijn gewone draaddikte als met de louettes)
De volgende dagen, is het verven en andere klussen.....opknappen
het geloop om de papierberg in orde te brengen voor het proces dat we aanspannen tegen de ex-aannemer heeft nogal wat voeten in de aarde gehad, we zijn ook niet alléén op de wereld dus vrienden, kennissen, fam.en onze woning in antwerpen moeten ook in acht worden genomen, niet altijd even gemakkelijk..want we willen natuurlijk dat het 1e huis zo vlug mogelijk klaar is, en het hout bewerken is dus echt wel een tijdrovende bezigheid... uiteraard is de kwaliteit er dan ook naar.
Niet iedereen kan of wil begrijpen, dat er maar X aantal uren in een dag zijn en dat we die maar 1 keer kunnen gebruiken, langs de 1e kant wil iedereen dat we op bezoek komen, en langs de andere kant willen ze op vakantie komen... maar niemand zou graag denk ik in de omstandigheden wonen zoals wij dat zelf moeten doen.
Soms erger ik me daar wel eens aan.
Het feit dat ik niet gek ben op vriendendienstjes ( die je toch dubbel en dik terug moet betalen met een vele zwaardere dienst , dan dat jezelf verder geholpen bent).
Is dus dat we alles alléén doen... of ons blauw betalen..; ( btw) is meestal de zwaar doorwegende kost.
Ik heb nog geen seconde spijt van onze boerderij , enkel erger ik me dus blauw aan sommigen hun :jaloezie en hebberigheid, en ook het gezeur van famillie omdat we weinig of niet opdagen....
Het verjaardagsfeestje was door omstandigheden een avond .....
uitgesteld, Wij denken de oorzaak te kennen, maar SO WATTE, de lieverds hebben de beste bedoelingen, en we nemen het hun niet kwalijk , het is voor de goede zaak. Het was best wel gezellig,en het was een zéér geanimeerd gesprek, over hoe wij allemaal zoal in het leven staan, in verband met vriendschappen, geld, werk etc. We zijn met zijn allen er over eens , dat jaloezie veel kapot maakt.....en de jaloerse persoon in kwestie toch de grootste sukkel is, want uiteindelijk zal er toch wel altijd iemand zijn, die meer heeft, of beter is in het 1 of ander....vandaag een spinnewieltje gaan ophalen... ik ben er helemaal hyper van
Ik heb dus voet bij stuk gehouden, en heb de OOOooo zo nodige papieren ( P.V.) die opgemaakt zijn door de gendarmes van Bourbonne-les-bains.... Ik heb de magistraat van dienst, aan zijne gilet getrokken.... en vriendelijk te kennen gegeven, dat ik ze nodig heb, zééér dringend, en ik niet weg zou gaan voor ik ze had..... stout gesproken is blijkbaar half gewonnen... ik hou niet van mensen onder druk te zetten, maar soms, ja soms is een vriendelijk , maar onverzettelijk standpunt wel eens nodig.Ik heb de papieren dus eindelijk in mijn bezit... de advocaat in antwerpen is zielsgelukkig ( natuurlijk hij niet alléén,wij ook)
En omdat ik een paar dagen geleden, nog maar eens een ( half griezelverhaal heb te horen gekregen Van Nederlandse mensen, over onze Melayse makelaar in spé! Ik was nu toch op de juiste plek om hieromtrent door te vragen, de letter van de franse wetgeving omtrent makelen.
Het is dus zwart op wit.... de verkoper betaald de makelaar.... en vriendendienstjes, of zusjes en zootjes komt hier niet aan te pas, is dit wel het geval, dan wil de makelaar van 2 walletjes eten... licht hij de mensen op. Krijg je als kandidaat-koper zo een voorstel, hoe mooi , en hoe schappelijk de prijs ook is... hoe verliefd je op het huis ook bent , laat het vallen als een steen en zoek iets anders .. want je wordt opgelicht. Het beste is, van rechtstreeks met de verkopers te onderhandelen, of met het notariskantoor van die regio... die moeten zich aan de franse wetgeving houden,( eed afgelegd) Meestal( als het geen ruïne is) weten de geburen wel meer , soms zelfs een adres of telefoonnummer van de verkopers) zoniet eventjes naar het gemeentehuis, met straatnaam en huisnummer en dan kunnen ze je daar negen op de 10 keer wel verder helpen. Frans kan een obstakel zijn, maar ik denk dat het , als het over een echt waardevol pand gaat, je beter een bëedigt tolk kan meenemen.... die niets met immo's te maken heeft. want het gaat toch dikwijls over duizenden euro's, en zeg nu zelf... wie laat er nu graag zijn zuurverdiende centjes afsnoepen.
