als een lang gekoesterde droom realiteit is geworden De schrijffouten , zijn eigen creatie's en mogen niet gecopïeerd worden , zonder toestemming van ondergetekende
20-05-2012
update
Zalig gewassen , kletsnat haar, zit ik te wachten op Theo, die zichzelf ook eventjes door het warm water aan het sleuren is.... want we zijn uitgenodigt, en alhoewel ik vele liever zou doorwerken, heb ik toegezegd van te komen, ik wil niet arogant overkomen.... en vriendschap ( de echte dan) kom je steeds te kort ! Behalve onze zwaluwen die met jonkskes zitten, hebben we ook een koppeltje nachtegaaltjes die ook met een nestje piepertjes zitten... ze zitten volgens Theo ergens op het eerste verdiep, in een gat van een muur ( waar een balk of zoiets heeft gezeten)Hij en zij , tsjiepen er op los, en de jongskes ook , maar ik hoor dat niet de kleintjes bedoel ik)... mijn gehoor is niet je datte....
en de bouwperikelen , wel die staan weer een eindje verder... Theo heeft alle tand en groef geslagen, en is nu bezig met de laatste muur in het hout te zetten van de 1e kamer..... Omdat ik momenteel met mijn duimen zou moeten draaien ( toch het meeste van de tijd) ben ik alvast begonnen met de houten wand tegen de straatkant in de primer te zetten... en wat ben ik blij met mijn keuze.... ondanks dat het prachtige planken zijn met hele natuurlijke kleuren, zou ikzelf knetter worden van het gewriemel in het hout (noesten en jaarringen door mekaar, ook de kleurschakeringen van de diverse planken, het zijn natuurlijk planken van verschillende bomen) Het zal er stijlvol, maar landelijk uitzien.... een tikje nostalgisch, zonder overdrijven.... je kan er antieke , maar ook moderne hedendaagse meubels in kwijt... en toen Theo nog een laatste blik binnen wierp... kreeg ik de opmerking, dat ik het nog steeds niet verleerd ben... om van iets erg lelijk, met doodsimpele toestanden iets prachtig te creëren. Dat is toch het mooiste complimentje dat je kan krijgen van je partner , wetende dat de goeie ziel gans den dag zijn ziel afdraait... Ik had het vele slechter kunnen treffen....
Theo heeft de knoop door gehakt,de foto die ik bewerkt heb,( de balken wit gemaakt, gaf een veel lichter effect) en dus ben ik aan die verfklus begonnen . Om 19.30u werd ik van de ladder geplukt en hebben we tesamen onze zonne-paraplu nog in mekaar gezet.... nee niet voor de zon, maar voor de regen... met een olie-lantaarn, de zaak bijgelicht... en nog frietjes met biefstuk klaar gemaakt.... we zijn buiten blijven zitten, tot 23.30 u De paraplu geeft niet alléén bescherming tegen de zon, maar ook tegen het plagerig (salade) regentje... deze morgen om 6 uur op opgestaan, koffie gemaakt en op mijn eentje zalig genoten, van de rust en de vogeltjes... om een uur later mijn werk te gaan bewonderen aan de overkant...Vandaag gaat theo tand slaan in het hout dat aan de laatste muur komt... want ik heb in die kamer momenteel niets meer te doen en moet wachten om de zaak af te werken tot die muur klaar is en dan komt eindelijk het plavond zijn eind koers aan de beurt, ( de gyproc-platen) Mijn handen jeuken, om daar lekker mee aan de slag te gaan...... Het is ook héél plezierig als er mensen voorbij komen gewandelt en even komen kijken hoever we staan met ons werk, en de complimentjes die we dan krijgen , doen deugd.... een héél ander gevoel dan , dat je te weten komt dat er achter je rug kwaad wordt gesproken... en blijkbaar vind iedereen dit erg vervelend.... dus niet alléén wij, Nederlandse mensen en Melayers keuren dit echt af.... en tenslotte.... wie een hond wil slaan vind allicht een stok.... Op lange termijn komen ze toch zichzelf tegen.....
Zagen we dat het lang niet geregent had,maar nu dreigt er steeds een klein buitje te gaan vallen... voor enkele minuten, lastig als je buiten wil eten of zo, ik eet niet graag doorweekte boterhammekes.... koud is het eigenlijk niet.... goed, klagen kan je natuurlijk altijd en het voordeel van dit weer is, dat je niet buiten je zinnen geraakt van het zweet... Gisteren dus gyproc-platen gaan halen, en een platenlift... toen we in Antwerpen waren, daar naar de doe-het -zelf zaak geweest...om de prijzen te vergelijken en het was niet de moeite.... om ze mee te sleuren.... het dubbele van de prijs in Frankrijk. Daar komt dan nog bij, dat de camionette, ook veel meer verbruikt als ze geladen zijn. elke plaat weegt 25 kg.....dus de som was vlug gemaakt en vandaar onze strooptocht gisteren.... Ook primer voor de platen meegebracht... ( erg noodzakelijk voor muren, en om héle kostbare verf uit te sparen als alles afgewerkt wordt. De primer was een derde van de prijs in Belgie.... We zijn dan ook maar gaan Chinezen...lopend buffet , met echt veel keuze en niet alleen goedkope toestanden maar ook de duurdere zaken worden daar aangeboden, zoveel je wil.. ook wordt er als je daar zin in hebt, voor jou gewokt... met de ingredienten die je zelf uitgekozen hebt op voorhand aan 11,5 euro. ( de wijn is wel van mindere kwaliteit,maar je kan ook gewoon water vragen en dat is gratis) Om half twee waren we dus terug in Melay, en ben ik nog begonnen met de balken af te schuren... en ze zijn ondertussen dus allemaal in de 1e plaats allemaal gedaan ( een hels karwei) Maar omdat ze nu zo mooi zijn, vraagt Theo zich af, of we ze niet zo moeten laten, en ze niet wit te schilderen.... Ik heb in mijne gang in antwerpen zo een plavond gehad, en ben deze toestanden eigenlijk wel beu... Ik vind ook dat dit een kamer verkleind, in stukken snijd weliswaar. Mijn fotobewerkingsprogramma werkt hier niet goed, dus ga ik een ander downloaden, en met een foto het effekt bekijken, geschildert of laten zoals het is, want ik kom er niet uit. en 1X geschildert is natuurlijk de zaak niet meer om te keren. Het feit dat het eiken balken zijn en geen grenen maakt voor mij geen verschil. Ik koop enkel maar kwaliteit, en sowatt als ik die dan moet schilderen.... Vandaag gaat Theo de laatste tand en groef slaan voor de laatste wand in die kamer en dan kunnen we het plavond afwerken met gyproc. Nog een fijne ontdekking, de lusters die ik voor een prikje op de kop heb getikt, bij onze vorige ontdekkingstocht... hangen nog steeds in de winkel voor 20-voudige van de prijs , die ik betaald heb.
Alhoewel, ons werk hier zwaarder is dan in Antwerpen, heb ik hier toch altijd wel tijd om te komen schrijven en lezen( zeker de fun-mailtjes die obertje stuurt, en ook van een blog-maatje Luc , die twee blogjes heeft )
In den belgique is het een over en weer gespurt, om toestanden te gaan betalen, papieren in orde te maken enzovoort... tussendoor ook nog bezoekjes afleggen ( dat doen we uiteraard met veel plezier, en onze hondjes kijken ook altijd reikhalzend uit naar onze opa)
een beetje kuisen, nog wat toestanden uitproberen ( meestal s'avonds, op breimachines, naaimachines of spinnewielen) en dan tegen beter weten in prijzen vergelijken, in Nederland, Belgïe en uiteraard Frankrijk....tevergeefse moeite, want Frankrijk steekt meestal met kop en schouder boven de rest met aangename prijzen voor bouwmaterialen, en ook voeding.
Voila, vandaag gaan we gyproc kopen en kijken of ik een platenlift kan aanschaffen... om de gyproc tegen het plavond te houden... vroeger toen ik aan de eerste gyproc-klussen bezig was ging dit met een aftrekker of een samen geklopte pannelatten toestand... in de vorm van een T... hoofd en beide armen... en dan vlug de andere klusser met gyproc-nagels de zaak provesoir vastzetten.... Mijn lichaam laat dit niet meer toe.. want ik hang nog met haken en ogen aan mekaar... en er zijn tientallen jaartjes bijgekomen in leeftijd... en mijn leuze is ook; gemak dient de mens..... je kan wel met werktuigen uit het stenen tijdperk werken, ( erg goedkoop) maar het duurt erg lang, is soms levensgevaarlijk..... en meestal krijg je dan ook lichamelijk nog een afstraffing.
Voila, onze belgische verplichtingen zijn weer achter de rug
De schouwing ( camionette) met horten en stoten.... de eerste herkeuring van mijn automobilistenbestaan.... maar een geluk dat ze zo streng zijn, blijkbaar strenger dan in Holland of Frankrijk... want de kabels van onze handrem waren bijna doorgesleten... en ik rijd niet graag in een doodskist op wieltjes.... en nu kan ik natuurlijk ook de link leggen naar frankrijk en sommige zeepkisten op de grote baan.... het heeft een flinke hap uit ons budget gekost, maar onze auto is veilig verklaard.
Hopelijk is de weg naar onze droomstek dan ook een veilige route......, geen ongelukken, dan zijn er ook geen filles.... alhoewel ik nooit klaag , als het door een ongeval is dat we stilstaan, dan schiet ik altijd een bedank smsje naar hierboven, dat wij het gelukkig niet zijn.
. ik zie dat het Melay toch warmer is dan hier.... doordat er al ettelijke kilootjes weg zijn kan ik ook weer mijn lievelings spulletjes uit de kleerkast plukken.....Ik zat na onze brand... in kleren maat 48 , en nu wordt een 42 al een beetje ruim.... joepie!!!! het gaat de goeie kant uit....Mijn fotomodellen periode is allang voorbij maar toch.... wil ik er natuurlijk nog een beetje goed uitzien. in de eerste plaats voor mezelf, maar ook voor mijn toekomstige man.... en vrienden....
Voila menskes, nog een zalig lang weekend... bij leven en welzijn tot morgen.
Gaat het al vele beter met Theo, hij moet nog wel een beetje uitkijken met hetgeen hij doet.... het ergste is achter de rug.
We zijn meer op weg dan in ons kot... de keuring is niet verlopen zoals gedacht, en onze Opel-movano, kost nog een ferm pak geld... een nieuwe kost gauw rond de 25000 euro, en dat kan bruintje niet trekken, het zou trouwens zonde zijn, om het geleur en gesleur daar mee te verrichten.
Ik ben ook in staat van oorlog met mijn Bernina... hij moet binnen, blijkbaar moeten ze er een stukje bijsteken omdat al mijn draad breekt... hetgeen dan weer een blokage veroorzaakt waar het spoelhuis zit...
En ik heb eeuwig mooi , en speciaal vliesbehang gevonden om de binnenkant van onze boeren keukenkast mee te behangen.... als ze helemaal verfvrij is gemaakt en ontwormt ( dus ingesmeerd met houtworm verdelger)Ik ga ze natuurlijk terug verven, maar het behangpapier laat toe dat ik keuze heb uit verschillende kleuren, en me niet moet vastpinnen op 1 kleur... dus welke kleur de kast zal krijgen... is nog een beetje zoeken, als de rest van het interieur vorm krijgt.
