Ik ben alien in space, en gebruik soms ook wel de schuilnaam zotspook.
Ik ben een vrouw en woon in in het spokenkot (spokenland) en mijn beroep is zorgkundige.
Ik ben geboren op 14/03/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, turnen, dansen, fietsen, reizen en uitstappen maken, Barbie- en Bratzpoppen verzamelen, mazen, haken en breien..
M'n andere grote hobby is de Russische Tsaren verzamelen, en vooral de laatste tsaar met z'n familie boeien mij enorm.
Hahahaha, das hier nogal groen he ! Tja dat is ook zo, maar elders op deze plek is het één dorre vlakte omdat er een afvalhoop ligt waar maar heel schrale boompjes groeien.
hier zitten nog een paar kinderen op de putten, toen waren ze heel goed zichtbaar, maar nu staan ze onder het hoge gras zoals je ziet. Het zijn twee zuilen van blauwe steen , de ene stond al wat schever dan de andere.
En hier op deze foto zie je achter mij verscholen in het gras de eerste put liggen. Tja ik heb weeral wat bijgeleerd vandaag hoor en het was boeiend om dat te zien. als je bedenkt dat hier op een diepte van 182 meter mensen hebben gewerkt, das een hele prestatie he ! Van dat vuile looderts ophalen naar boven.
Renainssance putten 1 en 11 aangeduid zijn met twee cillinders van blauwsteen. En hier zie je dan ook die eerste put.
Hier nog een liedje ter ere van al die mijnwerkers die hier ooit gewerkt en gezwoegd hebben, in de jaren begin 1900 en ervoor. Het zwarte goud. ----------------- Ze dalen diep in de schachten, Waar nooit eens een zonneke lacht. ze zwoegen er dagen en nachten, terwijl hun gezin angstig wacht.
En diep in de schoot van de aarde, waar menig gevaar wordt doorstaan, Ontluikt als een blijvende waarde, 'n vriendschap die nooit zal vergaan.
Het zwarte goud van onze mijnen, lokt jong en oud, diep in de schacht, er zal voor hen geen zon meer schijnen, want in de mijn regeert de nacht. Gluck auf, gluck auf, klinkt als een groet, gluck auf, kameraad het ga je goed.
In de mijn zijn in 1855, 7 mannen verdronken, toen de Geul die er vlak naast loopt over haar oevers trad.
Hier is ooit heel vuil werk geleverd in deze werkplaatsen waar het erts gewassen, gesorteerd, gesmolten en vervoerd werd. De dampen van de hoogovens waren giftig en men had ook geen beschutting tegen al deze vuiligheid. Er liggen nog zelfs stukjes lood of afval van lood op het terrein zelf, men heeft ze ook gebruikt om er straten mee aan te leggen, zo is er ook eentje aangelegd in het zinkreservaat zelf.
To add a facebox click on the face of someone you want to identify.
Hoe zou dit eenzaam graf hier gekomen zijn? Zou hier ooit een mijnwerker zijn verongelukt. Ook dat zie je op het mijnterrein met nog een bloemenkroon. Het mocht niet ontbreken bij de fotos want het hoort er bij het terrein. Hier stond bij dat iemand in 1926 verongelukt was. En meer kon je er niet op lezen. Het is hier een gedenkkruis van het plotse overlijden van Clemens Delahaye in 1926.
Wie weet wat dit treintje allemaal heeft meegemaakt en gezien, heden ten dagen is het weg, nog maar goed dat het op de foto staat, wie weet waar het nu gebleven is, het stond ook op het mijnterrein van Plombiere.
Weet je waar ik hier zit? Hahahaha, neen he ! Het zijn namelijk de schachten van de putten van de loodmijn in Plombiéres, wat heb ik daar naar moeten zoeken amai zeg, kun jij je dat voorstellen, dat hier ooit twee schachten hebben gestaan van 182 meter diep? Ik niet hoor, eentje van die putten stond schots, scheef en scheel. En ik ben er al zovele keren langs gekomen amai zenne, ze stonden helemaal verscholen in het hoge gras. Maar ik heb ze gevonden dit is de renaissance put twee en een paar meter verder stond de renainssance put 1
Ik ben vandaag nog is ne keer gaan rondspoken, aan ons spokenkot en wat zag ik? Wel, wel, wel ons kot had een fonkelnieuw rood dak gekregen en natuurlijk was ik zo fier hierop dat ik nog is een paar keren gaan zien ben. Ik heb heus van dat dak genoten hoor daar kan je donder op zeggen al dat groen is foetsie en nu liggen er rode pannen op goed he !