Ik ben alien in space, en gebruik soms ook wel de schuilnaam zotspook.
Ik ben een vrouw en woon in in het spokenkot (spokenland) en mijn beroep is zorgkundige.
Ik ben geboren op 14/03/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, turnen, dansen, fietsen, reizen en uitstappen maken, Barbie- en Bratzpoppen verzamelen, mazen, haken en breien..
M'n andere grote hobby is de Russische Tsaren verzamelen, en vooral de laatste tsaar met z'n familie boeien mij enorm.
Wat was mij dat niet voor een weertje de laatste dagen amai, en ik moest erdoor om te spoken, kun je nu dat geloven? Water en nog is water. Ik was natuurlijk aan het zingen tijdens m'n spokentochten .Weet je wat ik zie als ik gedronken heb, wel, wel ,wel, allemaal water, om me heen, water, water, hoge, lage waters en ze kwamen allen naar mij. Water, Water, water. Alles rondom mij maar één zaak en dat was water. De koeien en de paarden stonden ook in het midden van de weide met water omringd, tja je moest is zien, de dieren wisten niet wat er te doen was. Met de vier pootjes in het water. Tja en als je door al dat water erdoor moet om gaan te spoken, het is al is iets anders dan gewoonlijk. De wegen onder water, de steden onder water, hele dorpen onder water enz........ dit bos achter mij niet hoor, dit stond niet onder water.
In Flanders fields the poppies blow Between the crosses, row on row. That mark our place; and in the sky The larks, still bravely singing, fly Scarce heard amid the guns below.
We are the Dead. Short days ago We lived, felt dawn, saw sunset glow, Loved and were loved, and now we lie In Flanders fields.
Take up our quarrel with the foe: To you from failing hands we throw The torch; be Yours to hold it high. If ye break faith with us who die We shall not sleep, though poppies grow In Flanders fields.
Hier liggen jullie begraven, o helden uit de grote oorlog, jullie zijn gesneuveld voor het vaderland. Jullie hebben het zo verdedigd tegen de vijand. Deze helden zijn gevallen in de slag van de Ardennen. Ze gingen vechten voor de vrijheid. Ze zijn gesneuveld in een ver land. Vergeten doen we ze niet. Ze hebben gestreden en de slag verloren. Hopelijk zijn ze voor niks gestorven.
Wat was mij dat niet voor een weertje de laatste dagen amai, en ik moest erdoor om te spoken, kun je nu dat geloven? Water en nog is water. Ik was natuurlijk aan het zingen tijdens m'n spokentochten .Weet je wat ik zie als ik gedronken heb, wel, wel ,wel, allemaal water, om me heen, water, water, hoge, lage waters en ze kwamen allen naar mij. Water, Water, water. Alles rondom mij maar één zaak en dat was water. De koeien en de paarden stonden ook in het midden van de weide met water omringd, tja je moest is zien, de dieren wisten niet wat er te doen was. Met de vier pootjes in het water. Tja en als je door al dat water erdoor moet om gaan te spoken, het is al is iets anders dan gewoonlijk. De wegen onder water, de steden onder water, hele dorpen onder water enz........ dit bos achter mij niet hoor, dit stond niet onder water.
Het mooie oorlogskerkhof in Henrie Chapelle. Een herinnering aan onze gesneuvelden helden bij de slag van de Ardennen in de jaren veertig.
Hier sta ik aan de rand van het kerkhof van Henri Chapelle, waar velen onder de oorlog zijn omgekomen. Ik word er heel stil van als ik er aan denk.
Hier liggen jullie begraven, o helden uit de grote oorlog,
Hier ben ik nog is voor ne keer.
