Ik ben alien in space, en gebruik soms ook wel de schuilnaam zotspook.
Ik ben een vrouw en woon in in het spokenkot (spokenland) en mijn beroep is zorgkundige.
Ik ben geboren op 14/03/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, turnen, dansen, fietsen, reizen en uitstappen maken, Barbie- en Bratzpoppen verzamelen, mazen, haken en breien..
M'n andere grote hobby is de Russische Tsaren verzamelen, en vooral de laatste tsaar met z'n familie boeien mij enorm.
Wou ik samen met m'n ridderke is heerlijk naar de weide van Pukkelpop genieten, maar in plaats daarvan was het daar een echte chaos. Er had daar een onweer plaats gehad, dat hier ook over ons spokenkot overtrok richting Hasselt, hier dachten we dat de bomen gingen omknakken, zo hevig was de wind en je zag bijna niks van de regen zo hard en zo mistig en zo donker. Dat was een raar onweer. Vele bomen en takken en fruit zijn hier omver gewaaid en zo ging het richting Hasselt, daar was het nog erger dan hier, daar vielen vijf doden te betreuren, als je zoiets dan nog thuis krijgt das heel erg. Zo denk ik aan die jongen die z'n voeten is wilde wassen in een fris bad, want die hingen vol met modder of dat meisje dat een groot zeil op haar kreeg in de weide zelf, of ze het overleeft heeft dat weet ik niet, maar zo waren de berichten van al die jongeren die te voet richting Hasselt gingen nauwelijks beseffend wat er gebeurt was. En zovelen die aan het telefoneren waren, zoekend naar familie of thuis wilden zijn, en niet wisten hoe er te geraken, en de hulpdiensten die af en aan reden juist zoals een lopende band tot wel twaalf uur. Of die politieman die het verkeer regelden, De brandweerlui met hun loeiende serenes, De vele autos, de vele jongeren die richting stad gingen, op blote voeten of zonder hun kleren, die ze verloren hadden, sommige ook gepakt en gezakt. De buschauffeurs die reden of de treinen in het stationneke, en deze morgen al de verloren voorwerpen op straat zoals regenjassen, kleren, t shirts, broeken, sloefen, schoenen, plastieke zakken, tassen, enz..... Wie had dat ooit kunnen denken zoveel chaos.
Goed he wat ik ben er heel fier op.
Wat ben ik toch fier op m'n nieuwe kleedje en m'n mutsje
Wat een feest had moeten zijn is een ramp geworden.
Wou ik samen met m'n ridderke is heerlijk naar de weide van Pukkelpop genieten, maar in plaats daarvan was het daar een echte chaos. Er had daar een onweer plaats gehad, dat hier ook over ons spokenkot overtrok richting Hasselt, hier dachten we dat de bomen gingen omknakken, zo hevig was de wind en je zag bijna niks van de regen zo hard en zo mistig en zo donker. Dat was een raar onweer. Vele bomen en takken en fruit zijn hier omver gewaaid en zo ging het richting Hasselt, daar was het nog erger dan hier, daar vielen vijf doden te betreuren, als je zoiets dan nog thuis krijgt das heel erg. Zo denk ik aan die jongen die z'n voeten is wilde wassen in een fris bad, want die hingen vol met modder of dat meisje dat een groot zeil op haar kreeg in de weide zelf, of ze het overleeft heeft dat weet ik niet, maar zo waren de berichten van al die jongeren die te voet richting Hasselt gingen nauwelijks beseffend wat er gebeurt was. En zovelen die aan het telefoneren waren, zoekend naar familie of thuis wilden zijn, en niet wisten hoe er te geraken, en de hulpdiensten die af en aan reden juist zoals een lopende band tot wel twaalf uur. Of die politieman die het verkeer regelden, De brandweerlui met hun loeiende serenes, De vele autos, de vele jongeren die richting stad gingen, op blote voeten of zonder hun kleren, die ze verloren hadden, sommige ook gepakt en gezakt. De buschauffeurs die reden of de treinen in het stationneke, en deze morgen al de verloren voorwerpen op straat zoals regenjassen, kleren, t shirts, broeken, sloefen, schoenen, plastieke zakken, tassen, enz..... Wie had dat ooit kunnen denken zoveel chaos.
Jajajaa, hier staan we beide in een roze pakje.
Hier wordt er goed geslapen en gesnurkt.
