Het loopt door elkaar. In mijn hoofd. En in mijn lijf.

De spierpijnen leken zowat verdwenen tot gisteren. Alsof het helemaal terug begint.

Nochtans ben ik al een tijdje bezig met deze hoeveelheid medicatie.

Misschien is het te wijten aan de verkoudheid?

De depressie werd ook 'lastiger'te hanteren. Door de afbouw van de hoeveelheid cortisone.... 

En hoe zit het met dat vermoeden van RA? Ik wil geen medicatie daarvoor nemen als het niet nodig is. Al die medicamenten werken op mekaar in en op mijn wezenlijkheid. Ik ben sinds die ziekte en de toevloed medicatie daarvoor een onbekende geworden voor mezelf. De extreme vermoeidheid maakt het er niet eenvoudiger op.

Meer en meer zie ik mezelf als een robot, een wezenloos ding.