|
op een boogscheut van de tempel
in een tuin met oude bomen,
een park van tranen en dromen,
van bidden en waken
van bekoring en vertroosting.
Daar is Jzus geweest in de uren voor zijn dood.
daar heeft hij geleden zijn grootste pijn:
hij was alleen.
en hi wist al lang dat het niet goed is voor
de mens
alleen te moeten zijn.
daarom riep hij de mensen:
ze sliepen.
Daarop riep hij om God.
Hij zweeg.
De bomen hebben veel verdriet gezien in dat uur.
hij is opgestaan
hij is gegaan.
Naar mensen die niet sliepen en niet zwegen.
Die hebben hem monddood gemaakt.
helemaal dood
de bomen waren in diepe rouw.
uit: Gods mensenzoon
meditaties bij de kruisweg
Frans De Maeseneer
In deze corona tijden voelen veel mensen zich eenzaam en verlaten
hen wil ik troosten, een hart onder de riem steken...
Een komt alles goed.
veel warme groeten
Liliane
|
