|
De herfst blaast op de den horen,
en 't wierookt in het hout;
de vruchten gloren.
De stilten weven gobelijnen
van gooddraad over 't woud,
met reeën die verschijnen
uit vatrens en frambozehout,
en sierlijk weer verdwijnen...
De schoonheid droomt van boom tot boom,
doch alle schoonheid verkwijnen,
want alle schoonheid is slechts een droom,
maar Gij zijt d'Eeuwigheid!
Heb dank dat Gij mijn weemoed wijdt
en zegen ook zijn vruchten!
Een ganzendriehoek in de luchten.
nu komt de wintertijd.
Ik hoor U door mijn hart en door de rieten zuchten
Ik ben bereid.
Felix Timmermans
Adagio verzameld dichtwerk
---
in de herfst van het leven
gloort het licht nog door de bomen
en in ons hart.
Stilaan dreigt het duister
Is er aan het einde van de weg
toch nog licht,
worden wij opgenomen
in het grote licht?
kunnen, mogen wij
geloven?
voor alle blogvrienden,wens ik
licht die de schoonheid
mag verblijden
lieve groet en knuffel
Liliane
|
