Aan de rechterkant kan je het Egidiuslied lezen van Jan Moritoen. Jan overleed te Brugge eind l416 of begin 1417 als lid van de gilde van de bontverwerkende lamwerkers. Hij was zelfs een bepaald moment schepen van de stad Brugge. In het Egidiuslied spreekt hij zijn overleden vriend en rivaal in de liefde lyrisch toe. Egidius en Jan Moritoen waren beiden verliefd op Mergriete. Na Egidius' dood trad zij in het klooster en liet de liefde van Jan Moritoen onbeantwoord.
P.S. Egidius was een gewaardeerd zanger en musicus. Egidius is het latijn voor Gillis.
Zoeken in blog
Zoeken met Google
Op de foto (1) zien we hoe Jan de tekens van een witchdoctor in Z.-Afrika intving. Op de 2de foto Jan en zijn vriend Norbert in Venetië
Bij bovenstaande foto: waar is de tijd ? Rustpauze tijdens de blok van 1959...Op de achtergrond het kerkje van " 't Vewt"...!
Bij de start van de tekst over het boek van Dirk Musschoot staat een foto van het dorp waar Jan woont, Nkodusweni...
Na de strijd door Pieter Nicolas Van Eyck
't Abrupt geratel zwijgt in 't duin Vreemd-stil is 't. Luwte en vogelzang; En 't kalm gedruis uit gindse tuin Van maaien, heel de middag lang.- De strijd beslecht, ligt alles neer. Maar toch, dit diepe hunkren weer:
Of 't hart,o, éénmaal voelen kon De milde, lieflijke zoen Van alle strijd in avondzon Door ceder-, roos- en berkengroen, En wolken, drijvend als een vlucht Van witte vogels door de lucht.
Loon door Hélène Swarth
Ik zong en zie! de beek gaf mij een dronk tot loning, De wijnstok, wijn, het koren, brood, Geen struik die mij geen bloem, geen bloem die mij geen honing, Geen boom die mij geen schaduw bood.
De zon gaf mij haar goud, de morgen haar juwelen En de avond, al zijn hemelrood. Maar wie mij had beloofd, zijn ziel met mij te delen, Gaf haar voor liefde en steen voor brood.
Jacqemijne Bolats werd te Leuven begraven in 1520 naast haar man en haar kind. Ze had bei met dezelfde liefde bemind, al haar dagen.
Ik heb haar zerksteen gevonden, op een regennoen, onder wat mos en veel gele blaren. Kinderen spelen er rond, en bij zomernacht paren geliefden hier hun bevenden mond.
Zij werd in Antwerpen geboren, - o mijn sterke stad, - wie voerde haar de Brabantse heuvelen over? Daar vond zij een man en won zij een kind, en de rust, onder mos en wat herfstig lover.
Want, toen God zag hoe volmaakt deze drie stonden in 't licht van rustig geluk, het jubelende kind,en dees vredige beiden, toen was hij als David, die wenend zijn zoon overwint. Hij kon deze kalme zielen niet scheiden en brak alle drie hun hulzen stuk.
Zie, zo lange tijd is aan elk mens gegeven, dat zijn woord rijpe tot lied voor Gods aangezicht. Hoe vaak het hernomen , geaarzeld, getracht, tot duidlijk en klaar klinke het rhytme dat door elk leven vleit; God luistert en wacht, de zanger verdwijnt, maar het zingen ruist uit in Gods wezenheid.
De morgenlucht is een bezoedeld kleed een bladzij met een ezelsoor een vlek
de stad een half ontverfde vrouw
maar schokkend steigert zij den hemel in als een blauw paard van Marc in 't luchtgareel
Berlijn
de zon is geel
Vader door Michel van der Plas
Vader, wat zou ik ervoor willen geven als je er af en toe nog eens kon zijn en een zondag kwam zitten in mijn leven bij mijn werk en mijn boeken en mijn wijn.
Soms zie ik mannen van vijfentachtig (je weet wel waar) met een gezicht vol zon en zin, en dan denk ik godallemachtig als ik hem zo nog eens meenemen kon.
Want op de een of de andere manier leeft ik toch ook nog steeds voor lou: louw ogen wil ik, met hun aandacht, pret en mededogen bij mijn geploeter, mijn huis en mijn hier: en ik zag ze zo graag en keer genieten van al wat ze vol tranen achterlieten
Gij wast aan mij gelijk de winde... door Karel van de Woestijne
Gij wast aan mij gelijk de winde die wentelt om een koren-aar; dra zal ik aan mijn wang bevinden de zomer streling van uw haar.
Dra zult gij 't glanzend voorhoofd beuren tot waar mijn slapen komm'rend staan: zo ziet men, wild, een winde geuren naast 't wegend rijpen van het graan.
o, 'k Ben geen sterke: moe-gedragen, verzwaart vaak de angst mijn levens-last; maar 't is mij waar 'k uw wasdom schrage, of blijde een échte steun me omwast
Zo reikt de liefde, o mijn beminde, verrijkt me uw liefde in vreze en vaar, - gelijk een geur'ge wentel-winde die sterkt en loont heur koren-aar.
Paradise Regained door Hendrik Marsman
De zon en de zee springen fonteinen bliksemend open: waaiers van vuur en zij; langs blauwe bergen van den morgen scheert de wind als een antilope voorbij
zwervende tussen fonteinen van licht en langs de stralende pleinen van 't water, voer ik een blonde vrouw aan mijn zij, die zorgeloos zingt langs het eeuwige water
een held're, verruk'lijke wijs:
'het schip van den wind ligt gereed voor de reis, de zon en de maan zijn sneeuwwitte rozen, de morgen en nacht twee blauwe matrozen - wij gaan terug naar 't Paradijs'
Ida Gerhardt (1905-1997)
De gestorvene door Ida Gerhardt
Zeven maal om de aarde gaan, als het zou moeten op handen en voeten; zeven maal, om die éne te groeten die daar lachend te wachten zou staan. Zeven maal om de aarde te gaan.
Zeven maal over de zeeën te gaan, schraal in de kleren, wat zou het mij deren, kon uit de dood ik die éne doen keren. Zeven maal over de zeeën te gaan -- zeven maal, om met zijn tweeën te staan.
De Zwerver door Jan van Nijlen
Ik ben vermoeid. Toch ben ik nog gestegen Tot op de heuveltop in het late licht, en voor mij kronkelen de duistere wegen Van 't avonddorp, dat daar verlaten ligt.
Is nu de wereld zoveel eeuwen ouder? Alles lijkt mij zo vreemd en toch bekend. Ik mis alleen een vriendelijken schouder, Een lichaam, dat mijn lust voelt en herkent.
Ik ben alleen voor gans mijn verder leven, Er is niets meer dat me aan deze aarde bindt. En toch, ik voel mijn hart onstuimig beven: Dààr staat een boom, dààr speelde ik als kind.
Jan van Nijlen (1908-1975)
De klok ( zie boven rechts) tikt gestaag verder...Mijn teller staat reeds op 72...!
Om alle teksten op het BLOG te lezen klik je onderaan de laatste tekst op de naar links gerichte pijl...
De Axa-man met twee gezichten en dit na meer dan 50 jaar, toen hadden we de Krüger-man...! Wat goed is blijft dus goed...
Haiku
De zon brandde fel
op het wit berijmde gras.
Ver is de lente... (WVO)
Dropbox
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Wie van de herinneringen kan genieten, leeft tweemaal! (M.V. Martialis)
Gisteren was het Pinksteren, dus vandaag Tweede Pinksteren... Die tweede dag van een hoogdag was in het geboortedorp steeds een belangrijke dag indertijd, want op tweede paasdag waren er paardenwedrennen en op Tweede Pinksteren motorcross. Eigenlijk vonden we Pinksteren steeds een heerlijk feest en we weten geeneens waarom. Het verhaal met die vurige tongen maakte geen indruk, zou het dan toch de plechtige communie geweest zijn.?We weten het niet, we weten wel dat het nu precies zeventig jaar geleden is...Het was me wat. We waren de jongste van de hoop en moeder en vader hadden besloten een groot feest in te richten, tenslotte de oorlog was voorbij, nietwaar. Een hele week lang werd er geschrobd en geschuurd, geslacht, gesneden, gebraden en gekookt...Bezoek bij de kleermaker, voor een nieuw pak met golfbroek (1) in Engelse stof ( wat dat ook mag zijn...), maar ook veel te vaak in de kerk om op de dag voorbereid te worden. Eigenlijk hadden we geluk, want er was zopas een nieuwe catechismus ingevoerd en daarom was er geen tijd genoeg om hem volledig uit het hoofd te leren, wat vroeger met het oude geval wel moest gebeuren, maar dat nam niet weg dat de pastoor ons met alles over daadwerkelijke tot heiligmakende genade om de oren sloeg.
Zie ze stappen de communicanten...en als je goed kijkt, de ene kaars is mooier versierd dan de andere. Op de buitenste rij ( nummer zes) draagt een golfbroek
Verder was er dan ook nog het gevecht met moeder wat we uiteraard verloren. Het was toen mode, ook bij de jongens, dat het haar in permanent werd gelegd. " Nooit", zei moeder en het was nooit. Wij kwaad, maar achteraf waren we wel gelukkig. We moesten ook een grote waskaars dragen in de optocht van school naar de kerk, maar aan die kaars werden kunstbloemen gevestigd." Niet nodig", vond moeder, maar onze doopmeter vond van wel, " want wat gaan de mensen anders zeggen"...Dus....!Het ergste moest nog komen, want de broer en zussen hadden in de proeven voor de plechtige communie steeds de eerste plaats behaald, nu waren er geen proeven..., maar we werden alfabetisch gerangschikt, dus kwam het goed uit, nietwaar. Helaas...er was ook de zoon van een schepen en Moeder Overste vond dat die op de eerste plaats moest zitten en de nodige dingen, zoals hernieuwen van de doopgeloftes, moest doen. De hemel viel in boven het hoofd van moeder, wij voelden ons gelukkig...Weet je wat er ons het langs bijgebleven is? Een polshorloge en het missaal. Het horloge kochten we met ons eigen zakgeld en hebben het in de lade van onze nachttafel gelegd...als de mobieltjes in zwang kwamen...Het missaal ligt hier ergens in het bureau...stille getuigen. Heerlijk toch...!
(1) Golfbroek : de broekspijpen werden onder de knie met een band vastgemaakt en " golfden" naar beneden...Ze werden smalend drollenvangers geheten...We vermoeden dat ze in de vijftiger jaren van vorige eeuw uit de mode raakten...We zaten toen gevangen op kostschool en beleefden alles niet al te intens!
Moge je al de dagen van je leven leven.(Jonathan Swift)
Het was weer warm de laatste tijd...maar wat kunnen ze daar een drama van maken.Vooral de media kunnen daar een drukte over maken. Zo kunnen we zien in de krant of zelfs nog erger : zien op tv dat de leerlingen in het vijfde studiejaar zitten te puffen in de klas de fles water bij de hand, want weerman Frank zegt dat we veel moeten drinken. Het kan nog erger, want een slimme leerkracht trok naar buiten met de klas en te pas ( en naar we denken vooral ten onpas) konden de verhitte discipelen met het hoofd in een emmer water duiken om weer op temperatuur te komen. We zijn geen weerman, verre van, maar we weten wel dat steeds einde juni begin juli de hitte toeslaat...Zelfs, we weten het nog goed de vlucht naar buiten moeten nemen om door de Middeleeuwen van Prof Dr. Jan-Arthur Van Houtte te moeten worstelen...Achter de kerk onder de lindenboom...We begrijpen nog steeds niet dat Jan-Arthur prof kon worden, want hij worstelden met een spraakprobleem en vooral de r lag hem niet goed...Als de studenten over "zijn" cursus spraken was het steeds over: " l
Onder de lindenboom...
" De lol van de Gelmanen in het Lomeinse Lijk". Misschien was het allemaal niet zo erg, want de professor werd naderhand zelfs nog voorzitter van de jury in een tv-programma....en wij vonden dat het er niet op verbeterd was. Maar goed, wij zochten ook de friste op om te blokken, nu moeten ze samen hokken in grote ruimtes, als dat maar niet te warm is...? Er was vroeger nog meer: je diende alle examens (1) mondeling in twee voormidagen af te leggen, bovendien moest je verschijnen in prachtige plusfour ( zoals de Hollanders zegden) met mooi gesteven hemd en das...Er werd meer dan één student huiswaarts gestuurd om de kledij aan te passen. Niet te vergeten datWe zijn geen weerman, verre van, maar het is wel een vast gegeven dat de warmte steeds toesloeg einde juni toen het blokken begon...We herinneren ons nog dat we de buitenlucht opzochten: eenzaam en alleen achter de kerk onder die heerlijk brede lindenbomen met de zon veilig verborgen achter de grote kerk. Het staat ons, echt waar, nog fris voor de kop hoe we daar door de 600 pagina "Middeleeuwen" van Prof Dr. Jan-Arthur Van Houtte worstelden. We vragen ons vandaag de dag nog steeds af hoe die man ooit professor was geraakt, want hij sukkelde met een fameus spraakgebrek. Hij had nogal wat problemen met de "r"! Over zijn college "De Middeleeuwen" werd steevast één phrase geciteerd: " De lol blikjes en andere verfrissingen nog niet bestonden, slechts kauwgom was een tijdelijke redding..., want waagde het niet kauwend binnen te gaan.We lukten er ooit eens in om het vak latijn van Reekmans een week vroeger te laten plaatsvinden: een wereldwonder...en we waren gelukkig, dus Swift heeft gelijk: profiteer elke dag van je leven...en wees gelukkig en maak er zeker geen drama van.
(1) Het waren 11 vakken (gezien latijn voorop geplaatst werd): psychologie, geschiedenis Middeleeuwen, Moderne geschiedenis, Geschiedenis van de Oudheid, Historische Kritiek, Kunstgeschiedenis, Nederlandse letterkunde, Middelnederlands, Middeleeuws Latijn, Encyclopedie van de geschiedenis en aardrijkskunde.
De domheid staat altijd klaar om zichzelf te bewonderen (Nicolas Boileau)
De kritische 16de eeuwse Franse dichter moest wellicht nooit naar het Vier programma " Komen eten" kijken, wij daarentegen ook niet, maar op een druilerige meimiddag, wat meestal heerlijke lentedagen moeten zijn, werden we er toch mee geconfronteerd...We zaten te lezen in de biografie over Luc De Vos, toen het gebeurde...We beseffen nog steeds niet hoe de tv op Vier was beland, maar eigenlijk wat doet het er toe. "Komen eten". Het lijkt een programma te zijn waar vier mensen , elk op beurt, de anderen bij hen thuis ontvangen en een maal bereiden. In de achtergrond komt nu en dan een gastcommentator i.c. Herman Verbuggen, de nodige info spuien . Zo vernamen we dat deelnemers gewone mensen zijn: magazijnmeester, kapster, garagehouder, technicus in de pretpark ( wat dat ook mag zijn)...maar eigenlijk wel goed boeren gezien hun nogal protserige interieurs en dito keukens...Of zou het ook allemaal fake zijn...?Met zijn allen blijken ze geen al te hoge opleiding achter de rug te hebben, want ze spreken met zijn allen een stevig dialect...wat soms voor problemen zorgt, want ze begrepen mekaar niet altijd...Voor de kijker geen probleem, want er waren onderschriften. Maar toch, want bleek daar één van de deelnemers uit onze geboortestreek te komen...en de maker van de onderschriften kende blijkbaar het dialect niet zo goed, want ie sloeg de bal meer dan eens mis. Al vlug hadden we door dat ze met zijn allen deelnamen om de wedstrijd te winnen, want het was een wedstrijd en de beste kreeg een stevig mes...Zo zie je maar.
Nicolas Boileau
De hele uitzending door zaten ze op mekaar te katten , sluwe kerels kunnen dat mooi verpakken, maar hier was het anders, het werd er dik overheen gesmeerd. Ze gebruikten woorden, waarvan ze dachten ze passen hier in het kraam, maar kenden er de juiste betekenis niet van...Het woord cuisson kwam veel aan bod, maar over de cuisson van een borrelhapje beginnen, klinkt wel vreemd...vooral als je weet dat couisson baktijd betekent en borrelhapje niet zo vaak gebakken worden... Toen een gastvrouw zei dat ze haar menu in Lingala had opgesteld , reageerde onze streekgenoot: " Ooit heb ik dat gegeten"...De commentator vroeg zich dan af of dat niet moeilijk was, want Lingala is de Bantoetaal...Stilte.Het woord etiquette (viel ook meerdere keren, ze ) leken er alles van te weten, helaas bewezen ze steevast meerdere keren dat ze over het onderwerp niets afwisten. Meteen kwam de kostschooltijd weer opdagen. Elke zaterdagavond om zes uur in de studiezaal beklom de subregent zijn katheder om les etiquette te onderwijzen . We herinnerden ons nog veel: NOOIT je mes aflikken, niet zwaaien met het bestek in de discussie, mond proper vegen voor het drinken, ook na het drinken etc...De gebruikers van het woord overtraden de etiquetteregels , nog meer dan dat ze het woord gebruikten. Als het dan eens gebeurde dat ze een gerecht goed vonden dan zegden ze: " Een vier sterren restaurant waardig"... Terloops in Vlaanderen zijn er geen vier sterren restaurants en dan nog hoe vaak zouden ze ooit in een sterren restaurant geweest zijn? Eigenlijk zaten ze daar voortdurend hun domheid te demonstreren en wie er soms leuk van achter de hoek kwam.? Herman, want we vrezen zelfs dat ie de teksten zelf niet schreef... Vele kijkers waarderen die domheid , want we lazen van de week in een TV-blad dat het maar moest uit zijn met de dwaze commentaren van de heer Verbruggen, want hij stoorde de "interessante" gesprekken...Dwaas om te zeggen dat Lingala de Bantoetaal is, kom nou...Naar het schijnt zou Komen eten niet meer zo succesrijk zijn, Vlaanderen toch slimmer dan je denkt..., maar Nicolas Boileau had toch gelijk , dwazen bewonderen zichzelf zo graag...
(1) Niet de Fransen maar "onze" hertog van Bourgondië vond de etiquette uit. Filips van Bourgondië (1396-1467) , hij stichtte op 10 januari 1430 te Brugge ook het Gulden Vlies, gaf aan alle aanwezigen op zijn gala's een kaartje ( une etiquette) waarop de gedragregels stonden om hen te helpen geen "faux pas" te maken of m.a.w. te zondigen tegen de etiquette (juist)...!!
P.S.Een lezer deelde me mee dat het nog erger kon...Gisteren zei een deelnemer: " Lezen is tijdverlies", maar naast zijn haard waren de boekenplanken gevuld met gemaakte lege dozen met op de rand in gouden letters titels van bekende meesterwerken ...om de schijn te redden. Zalig de armen van geest...!
Geen onbeschaemder dier dan een ondanckbaer mensch (Joost van den Vondel)
"Mijn kind, mooi kind" is blijkbaar een zegswijze die vandaag de dag nogal letterlijk opgevat wordt. Al waren de mensen vroeger meer met spreuken bezig al beseften ze ook dat het maar spreuken waren, nu is het allemaal anders. Naar het schijnt als zoon- en/of dochterlief op school een straf gekregen heeft en moeder en/of vader, per mobiel verwittigd, staan reeds voor de schoolpoort...
waar is de tijd toen de straffen nog binnen kamers bleven...
...en de directie wordt op de juiste manier belaagd , als volgt : " Mijn kind zal die straf niet ondergaan". Ze hadden er niet eens aan gedacht waarom de straf werd gegeven en dus slechts op het verhaal van het eigen kind ( want niet alleen mooi, doch ook wijs ) voortgegaan,. We schudden meewarig het hoofd, want wat was het vroeger anders. Geen haar op ons hoofd dacht eraan om thuis te melden dat we straf hadden gekregen, want straf op school bracht het verloop van de dag ernstig in diskrediet, dus zwijgen was de boodschap. Bovendien hadden we het nog moeilijker dan anderen, want een onderwijzer van de dorpsschool woonde bij ons thuis in...maar eerlijk, de brave man ( dat was ie) heeft thuis nooit iets over mijn schoolleven verklapt. Gelukkig maar en we zijn er hem nog steeds dankbaar voor . Later, beroepshalve, werden we uiteraard ook met straf geven geconfronteerd. Kwam een boze vader op je afgestormd: " Wat is me dat, mijn zoon kreeg straf omdat ie zijn liniaal liet vallen..." Toen je de man uitlegde wat er gebeurd was, klaarde de hemel op. Eventjes het verhaal, je kwam na het zwijgsignaal voor de rij en zoonlief moest nog een heel verhaal doen, aanmerking, de trap op naar klas en zoonlief, trapt op de hakken van de voorganger ( tweede aanmerking , iets luider) in klas zoonlief heeft huistaak vergeten en terwijl je de lesaankondiging op bord schrijft laat zoonlief met groot misbaar de liniaal vallen. Straf! Nu tegen de boze vader: " Je hebt gelijk, eigenlijk had ie driemaal meer straf dienen te krijgen..." De man liet me geeneens uitspreken, want hij had het meteen begrepen...We zijn later zelfs samen nog een glas gaan drinken. We willen slechts zeggen dat de ouders beter thuisblijven om vele misverstanden uit de weg te gaan...Laten we eerlijk zijn: hoe vaak kregen we in onze hele schoolcarrière onverdiend straf en hoe vaak kregen we geen straf als we er WEL verdienden...Het laatste antwoord zal wel met een grootste cijfer zijn .In Leuven kregen we een onverdiende straf, alhoewel. De buurman van het kot waar een vriend logeerde, was me een nummer. Als Engelsman had ie de landing van Normandië meegmaakt en naderhand in Leuven blijven plakken...Hij kwam vaak een glas drinken met ons en dan vaak een Engels lied kwelen. De buren vonden dat minder leuk en wij moesten naar de vice-rector... het was nochtans de Engelsman die zong (...)...Natuurlijk zijn we niet gaan klagen bij vader en moeder omdat de vice-rector ...We kregen zelfs geeneens een staf, slechts een aansporing minder lawaai te maken. De Engelsman is nog triest aan het einde gekomen, althans voor iemand die D-day meemaakte. Op een avond kwam ie laat naar huis en wou via de regenpijp naar binnenklimmen...de pijp brak en hij viel, morsdood op de stoep... RIP. Om te eindigen: beste ouders in 99% van de gevallen heeft zoon- en/of dochterlief een fout verhaal verteld...Blijf dus thuis en voor de directie als vader en/of moeder vinden dat de straf niet moet gemaakt, stel ze voor de keuze: indien je je niet aan het schoolreglement wenst te onderwerpen, kies een andere school, maar hier zal weer het schoentje wringen, want elke leerling is geld...!!!
Moederdag is voorbij...en de commercie maakt zich op voor de volgende hoogdag...al weten we zelf begot niet wat het zal zijn...Vaderdag toch niet? Wist de lezer, wellicht wel, maar toch, dat ze (wie...?) eigenlijk niet goed weten wanneer moederdag "begonnen " is? Het zou in Amerika begonnen zijn...in Philadelphia in 1915, maar toen hadden ze in Europa wel andere dingen aan het hoofd, nietwaar. Eigenlijk was Antwerpen al een tijdje eerder, want in 1913 had één of andere schepen ( zoek ' s op) de gedachte om op 15 augustus ( O.-L.-Vrouwhemelvaart - het Mariafeest bij uitstek) niet alleen de Moeder van God, doch alle moeders te vieren.
(Frans van Kuyck 1852-1915) Liberaal schepen
Hij voegde er aan toe dat Maria al sedert eeuwen( van 1124) de patrones van de Stad aan de Schelde was. Dus, vandaar uiteraard ook de O.-L.Vrouwkathedraal , waar ene La Esterella over "bromde" ...Bovendien de Signoren vieren moederdag nog steeds op Halfoogst. Daar de Nederlanders de zorgen van de Grote Oorlog niet zo intens dienden te beleven, zou moederdag vanaf de jaren twintig van de vorige eeuw daar reeds gevierd worden...In België zou het vanaf 1930 gebeurd zijn al zijn er bronnen die vermelden dat het in Wallonië ( Charleroi) vanaf 1927 begonnen zou zijn...! Het klinkt vreemd dat we daaromtrent eigenlijk geen zekerheid hebben al weten wij met zekerheid dat in onze jeugd in ons geboortedorp moederdag niet gevierd werd...We vermoeden dat het in de late vijftiger jaren begon...Iedereen moest verder studeren en in de meisjesscholen zal er dan wel één of andere leerkracht met die gekte begonnen zijn...Vermoeden we, maar schiet aub niet op de pianist. Eigenlijk vinden we moederdag niet kunnen: om het met een reuzengrote cliché te zeggen: moeder vieren we elke dag en dat deden wij dan ook, want we luisterden naar moeder en deden (meestal) wat ze vroeg of gebood...Nu lappen ze de raad van moeder en/of van vader aan de laars , maar een tuiltje bloemen de ene dag zou alles alles goed maken ...Loop naar de pomp. Mijn schoonvader gaf nooit bloemen aan zijn vrouw , want zei ie:" Jij bent mijn moeder niet"...en nu jij. Las ik op FB: " Ik had zo graag bloemen gegeven aan mijn moeder, maar het is elf jaar te laat"...Zijn moeder was elf jaar geleden gestorven...en de schrijver raakte het juiste punt: hij had zijn moeder meer moeten eren, waarderen tijdens haar leven en niet op de ene dag in mei...Terloops moederdag is één grote commercie geworden en daar krijgen we steeds het schijt van om Brusselmans eens te citeren. Dat de kindjes dan geen tekeningen meer mogen maken zoals in die Brusselse school daar krijgen we dan ook...Juist Brusselmans twee keer citeren is viermaal te veel. Besluit: weg met de commercie!
HHet was me weer het weekend en vooral "La douce France" kwam alweer op de voorgrond al dienen we toe te geven de meeste Fransen denken nog steeds dat ze op de eerste plaats komen, want geef toe, denken ze, wie won er de Grote oorlog en zelfs Wereldoorlog II...Wie, toch wel de grote Charles..., nietwaar.Nochtans werden we op de TV met allerlei programma 's over Frankrijk overspoeld en daaruit leerden we heelwat anders. Wilfred de Bruijn leerde ons op VPRO dat het niet zo vlot liep met Frankrijk en Andrew Graham vond in " The Art of France" dat zowel Lodewijk de XIVde en Napoleon Frankrijk veel roem hadden bezorgd , maar dat ze naderhand door hun beider toedoen het land op de grond van de afgrond brachten...en ze nog steeds in de waan verkeren dat ze groot zijn, maar Amerika en Duitsland namen het roer over...en vooral dat laatste is een Frnasman des duivels. Ook Eén deed een duit in het zakje, want daar konden we "La vie en rose" bewonderen van ene Annemie Struyf. Mevrouw Struyf heeft een stem om cokes mee te kloppen (1) en toch mag ze tv-prgramma's maken, bovendien moet ze steevast in beeld komen en de meest stupiede vragen stellen: in de aard van:" ' t Is wel erg om een kind te verliezen zeker?" en daarna doordrammen tot de geïnterviewde begint te janken. Joepie. Struyf overgoot het programma met een sausje wat is het heerlijk in Frankrijk, maar de goede kijker, al of niet beïnvloed door de Bruijn of Graham en die tussen de lijntjes luisterde hoorde hoe de kinderen zegden dat het toch heerlijk was bij oma in België, of dat het zo moeilijk was om administratief iets te verkrijgen in la douce France en bovendien dat het onderwijs niet zoveel voorstelde en dat de leraren opdaagden als het hen paste...Maar voor de rest geen problemen alleen maar dat boeren in bosjes zelfmoord pleegden...maar boeren klagen altijd, nietwaar. Struyf moet ingezien hebben dat ze de bal missloeg, want ze gaat een nieuw programma maken over Spanje en Portugal, wellicht dromende van Franco en Salazar...
Dit alles om te zeggen dat er zondag verkiezingen waren in Frankrijk...en de Belgische politici moesten dringend hun mening zeggen. Een tijd geleden mochten Turken dat niet doen, hun mening zeggen over Turkije, maar nu mogen de Belgen dat wel , maar wel over Frankrijk...In Parijs liggen ze wellicht wakker van die meningen. Toppunt van die meningen was wat Miet Smet uitkraamde..." François Fillon was te veel vroom-katholiek om te winnen, dat sjoemelen met geld dat wordt nog vergeven.." Miet kan het weten want ze trouwde met de grootste hypocriete katholiek van de 20ste eeuw, ene Wilfried Martens (2) want wij hebben hem in Leuven meegemaakt en zijn zedenpreken in " Ons Leven" moeten doorworstelen. De leden van het Senioren Convent ( waaronder wij) misdroegen zich schromelijk vooral op "zedelijk" vlak ( wat dat ook moge wezen). De meeste SK'ers zijn later allemaal deftig getrouwd, de heer Martens deed het dan op zijn zedelijke manier. Eindelijk was er dan nog een antwoord over de pensioenen. We hadden niet verwacht dat er nog meer schijnheiligheid mogelijk was, maar jaweL. . Ene Van Quiceldinges vond de pensioenregeling slecht...Hij was zelf minister van pensioenen geweest. Waarom had ie ze niet goed gemaakt...Kwam dan nog madam Timmermans van de SPa...Ze gaf de Quick gelijk, maar haar partij had ons dierbaar land toch bijna een halve eeuw bestuurd, maar geen tijd gevonden om de zaken te regelen? We vragen ons af of de titel " Leve het weekdend" een goeie titel was? Beter ware wellicht " Leve de schijnheiligheid" en zo Annemie er geen programma kunnen over maken...Zij in close - up, zonder klank en met haar vijf spruitjes, die ze in de steel liet, in de achtergrond...Leve? Wie eigenlijk?
(1) Spreuk uit ons geboortedorp over iemand met een afschuwelijke stem na een nacht doorzakken
(2) De vrome katholiek kreeg een standbeeld in het geboortedorp...zonder zijn drie vrouwen. Spijtig
We hebben eigenlijk altijd van 1 mei gehouden...al is het vandaag de dag niet meer wat het ooit geweest is...Voor zo ver we ons kunnen herinneren was 1 mei geen feestdag, maar er werd wel veel gewerkt. Als kind begreep je het eigenlijk niet zo goed, maar later ging je het wel beseffen, want de dorpsbewoners die uit werken gingen hadden een vrije dag, maar toen dacht men er niet aan op stap te gaan, maar wel aan kwarweien doen: de deuren en ramen moesten in de verf, de boontjes geplant, want bonen moesten twee keer de mei zien (1) .
Toen we op kostschool zaten vertikte de directie het om op 1 mei een schoolvrije dag te geven en daar hadden ze het volgende op gevonden: de schoolreis. Het was best indrukwekkend in het provinciestadje om een sliert van 30 bussen te zien vertrekken , naar Antwerpen, Brussel, Cap Gris Nez, De grotten van Han. Om het nuttige aan het aangename te paren ( of omgekeerd) vonden ze onder weg, het was immers 1 mei, start van de Mariamaand, een bedevaartsplaats waar om 3 uur een plechtg lof werd gebeden ( Tantum ergo Sacramentum)...Het is niet te begrijpen waar we overal de rozenkrans hebben gebeden...Helaas het sorteerde weinig effect.... In Leuven kwamen in mei de Bierkeekfeesten en de eindejaarsclubs ...met de Oude Roldersklachten ( O jerum, jerum jerum...). Een stap naar het echte leven en vandan af werd 1 mei de Dag van de Arbeid...Vandaag de dag is het genen vetten meer. In Oostende stond Crombez te liegen dat ie zwart zag, want alles wat ie aanklaagde werd de volgende dag in de Tijd tegengesproken. In Gent, de stad van vader Anseele, kwam er een madam voor de micrafoon en het eerste wat ze riep: " Het moet gedaan zijn met de graaicultuur..." Waarschijnlijk was die mevrouw op wereldreis geweest en de graaicultuur van de socialistische familie gemist , maar om het nog erger te maken kwam de dochter van de koning der Graaiers, Freya , wat clichés, die ze ergens uit speeches van vroegere tijden had gesprokkeld, rondstrooien...en iedereen ging weer over naar de orde van de dag...Gelukkig was er nog een domme Turk die een mes in de dij van de echte vriend van de arbeiders , Hedebouw, stak of 1 mei 2017 was een zaak voor niks geweest...Waar gaan we heen, zelfs de spreuk van in mei legt elke vogel een ei is lang voorbij, want in de tuin fladderen reeds volop jongen van de merelaan, des avonds als het duistert vogens Gezelle!
(1) De bonen moeten tweemaal mei zien: ze worden begin mei geplant om dan eind mei boven te komen...Toegegeven dat de ondervinding ons leerde dat het anders ook kon...
Ieder mens heeft twee vaderlanden, het zijne en Frankrijk! (Henry de Bornier)
Vandaag komt Frankrijk nogal in het nieuws al is het enigszins "anders" dan de 19de eeuwse Franse schrijver de Bornier ( zie titel) bedoelde...Eigenlijk hadden we het niet beseft, maar in meerdere TV-programma's waren ze al een tijdje bezig om Frankrijk door de mangel te nemen...Eerst kwam de Nederlander Wilfred de Bruijn(1) op de VPRO op de proppen met " Op zoek naar Frankrijk".We keken op de eerste plaats met verbazing vooral daar die Nederlander verdraaid goed Frans praatte en vervolgens dat ie vinger op de wonde legde...Frankrijk was/is de pedalen kwijt. Het platteland loopt leeg en de steden zijn aan het verkommeren en vooral Frankrijk is niet meer de leidende natie in de wereld...Engels is de voertaal geworden en Duitsland dirigeert Europa...en dat doet pijn.
Op Canvas kwam dan " The Art of France" van Andrew Graham (2). Met Lodewijk de XIVde en later Napoleon Bonaparte breikte Frankrijk weliswaar de absolute top maar beide heren brachten "la douce France" telkenmale op de rand van het faillissement...en daar moest het zich telkenmale weer van herstellen.Toen die andere Napoleon III nog meer hoogmoed aan de dag legde dan zijn grootoom en door Bismarck in 1870 de rekening gepresenteerd kreeg werd de weg naar het einde ingezet. De twee wereldoorlogen brachten geen soelaas al redde ene de Gaulle voor de schijn nog eventjes de meubelen ...doch het werd toch steeds erger en erger, maar het ergste is dat de Fransen nog steeds denken dat Frankrijk het middelpunt van de wereld is...Helaas. Sommigen , zelfs buiten Frankrijk, hebben het nog niet begrepen. Zo kwam ene Annemie Struyf op Eén met haar programma " La vie en rose"...Wie de moed opbrengt om Annemies stem te trotseren, want zij denkt dat het moet dat zij steeds zelf aan het woord komt en in beeld, ziet enkele Vlamingen die denken hun geluk in Frankrijk te moeten vinden. De aandachtige kijker verneemt dat " la douce" eerdere bittere ernst is geworden...Ze willen nooit naar België terugkeren, maar het lukt niet zo makkelijk om iets administratief in orde te krijgen, de scholen op het platteland stellen ook niet veel voor...en wie dag en nacht werkt komt er wel...Vraag:moet je daarvoor naar de vreemde trekken? al zijn het meestal mensen die veel op een gat zitten met de armen gespreid en de handen open. De kinderen zitten er meesat ongeïnteresseerd bij en zei er een meisje: " Het is wel leuk bij oma en opa in België...Alweer een vraag: " Willen de kinderen wel wat jij leuk vindt?" Bleek niet aan de orde. We kregen hoe langer hoe meer de overtuiging dat stemverkrachter Struyf voor haar eigen plezier door Frankrijk trok en dat op kosten van de besparende VRT. Foei!
(1) Wilfred De Bruijn (1974) Studeerde kunstgeschiedenis in Leiden en woont sedert 2003 in Parijs. In 2013 was hij slachtoffer van homogeweld in Parijs
Maandagmorgen ( 10 april) zei mijn vrouw aan het ontbijt: " Vandaag begint de Goede week". We werden er bijna vrolijk van, alhoewel, maar meteen dachten we, hoeveel zouden er de term " Goede Week" nog kennen, laat staan gebruiken? Eigenlijk is het niet te begrijpen , de teloorgang van de katholieke gebruiken ...Het moet voor de gezagdragers hard aankomen, want ze beseffen toch wel dat ze ergens gefaald hebben...De meest Vlamingen lopen school aan katholieke scholen en wie dat niet doet volgt dan soms nog godsdienst...dus. Vragen ze zich af waar ze gefaald hebben? Neen, ze blijven rustig verder van op hun Ivoren Toren arrogant op het plebs neerkijken...Ze worden daarbij rustig gevolgd door de CD&V die nog steeds doet alsof we in de vorige eeuw leven en "zij" de volstrekte meerderheid hadden. Hun voorzitter, ene Beke, vraagt excuses omdat anderen napraten wat "zijn" partijleden al gezegd hadden...Hoe wereldvreemd kun je zijn...?Maar goed, dat allemaal terzijde...De Goede Week dus..De eerste Goede Week die we ons nog echt herinneren is die van 1943.Hoe dat kwam? Wel in die week in 1943 deden we op de donderdag (22 april) onze eerste communie, bovendien op de tweede paasdag ( 26 april) was het onze verjaardag ...we werden zeven. Jawadde. Allemaal gebeurtenissen die het herinneren wel makkelijker maken, bovendie "viel" Pasen in 1943 zeer laat en eigenlijk kan het nooit later. Dus. Eigenlijk was die eerste communie niet zo speciaal, we bedoelen er werd niet gefeest, het was ook oorlog en we moesten zelfs nog gewoon naar school...Er is echter nog een ander "Goede Week" die op de harde schijf van ons geheugen staat...1955...De kostschool was zo groot geworden dat de directie verplicht was afdelingen te maken en aan elke afdeling kwam aan het hoofd een perfekt te staan. We hadden geluk, "onze" prefekt vond dat sporten op zondagmiddag heerlijker was dan een vespers en lof bijwonen.Zo kwam ie op het idee dat we de diensten van de goede week moesten doorbrengen in een verre parochiekerk waar we te voet door de velden heen moesten. Na de dienst kregen we dan ontbijt in de parochiezaal en dan lekker terug naar school...
Het deed ons denken aan Gezelle in zijn Kerkhofblommen: "'t was de ure dat de leeuwerk zoet heur hoge zeevaart moet "en we herinnerden ons dan ook hoe we indertijd door de velden van het dorp als misdienaar met de pastoor de "hoogdag"(1) gingen ronddragen en ook gefascineerd naar "de hemelwerker"(2) keken...De Goede week...veel is er niet van overgebleven, maar toch die zoete herinneringen, helaas de koude wereld rondom ons trekt er zich niets van aan, maar wie zijn schuld zou dat we kunnen zijn. Wedden? Van de NVa of toch de socialisten?
(1)Ter gelegenheid van de Hoogdagen ( Pasen, Pinksteren...etc...) droeg de pastoor de H. Communie naar de zieken aan huis...
(2) Zo zie je maar in elk dialect had de leeuwerik een andere naam. Gezelle sprak van leeuwerk, in ons dorp van de hemelwerker...
Wat is een oude man anders dan een stem in de schaduw...? (Euripides)
Euripides (480 v.Chr-406 v.Chr)
We herinneren ons nog van een hele tijd geleden dat enkele "verlichte" (?) geesten een politieke partij oprichtten om de belangen van de ouderen ter harte te nemen..." Waardig Ouder worden" ( WOW!!!) Klinkt niet onaardig zelfs een beetje agressief, vinden wij.We waren toen nog jong, vergeef ons, en we besteedden er toen ook niet veel aandacht aan, dus wat zouden we nu gaan memmen over ouderdom nietwaar...WOW is eigenlijk nooit echt van de grond gekomen , onderling gekibbel zorgde daarvoor ( ook geen reclame voor de ouderen...), bovendien voegen we er nu nog aan toe : de grootste activiteit van de partij was: begrafenissen bijwonen, want vele leden stierven nogal eens...Wat nu eigenlijk willen zeggen? Er is voor zo'n partij geen vaste voedingsbodem, maar de anderen mogen zich wel om de ouderen bekommeren, nietwaar, maar tot veel grote woorden in nog veel grotere praatprogramma's komen ze niet. Euripides heeft gelijk, de ouderen zijn een stem in de schaduw of m.a.w. tellen niet meer mee...!Onlangs kregen we een folder in de bus van het stadsbestuur ( ...Bovendien ondertekend door de Keizer himself...) ...dat er een oplossing is voor de derde leeftijd want elke zaterdag zou er ophaling van tuinafval ( afgemaaid gras, snoeisel etc...) zijn. Joepie...kalm, want de oplossing is geen oplossing, want de ophaalwagen zou telkens op enkele ophaalplekken in stad te bereiken zijn...Voor ons een goed kwartier lopen met een zak groen op de rug...Foei. Erg, maar veel erger is dat de "verkozenen des volks" en de Keizer de indruk geven dat ze naar de stem in de schaduw luisteren...Er zijn nog vele voorbeelden te geven: waar staan de glascontainers ?, probeer maar eens op een bus, tram of trein te klimmen...Heksenwerk. Allemaal erg, heel erg, maar het het ergste is dan nog de felle reclamejongens die er een zootje van maken...Het is altijd voor iedereen een voor alleman te bereiken. We zouden wel een speciale spamknop op de PC moeten plaatsen om de reclame voor leningen van alle banken te weren...We hebben eens voor de grap een lening aangevraagd bij een 8-tal financiële instellingen zoals dat zo mooi heet...Roversbenden had ook gekund, maar kom ,al zei ooit eens een notoir jurist tegen mij: "Niet de grote bandieten zitten in de cel, neen die besturen de natie, want het zijn de bankiers"...Jawadde. Van alle acht kregen we als antwoord: " Gezien je leeftijd kom je niet in aanmerking voor een lening..." Dat is toch discriminatie...Huisdskleur, religie telt daarvoor, leeftijd niet...Waar blijven de politiek correcten...? We willen nog een toegeving doen, dan moeten ze in hun reclameteksten toegeven dat het voor ouderen niet kan. We weten het wel als je oud bent heb je wellicht de tijd niet om ze af te betalen, maar kan dat dan niet testamentair geregeld worden...?Eigenlijk hebben we misschien nog geluk, want ze zijn nog een stem, in de schaduw weliswaar en voor een stem doen de heren (...) verkozenen veel, helaas niet voor elke stem. Foei!
Toneelspelers zijn de enige eerlijke huichelaars (William Hazlitt)
De Engelse schrijver heeft meer dan gelijk, slechts de toneelspelers zijn eerlijke huichelaars...wellicht kwam de overtuiging van William er daar ie zich in de 19de eeuw inzette om het werk van Shakespeare weer in de actualiteit te plaatsen...Het belerende vingertje van de Vlaamse politici was verleden week weer van de partij. Wij vinden dat zo erg dat ze (...) jan en alleman steeds de les willen lezen , maar steevast vergeten dat ze heeldere klodders boter op de al of niet kale kop hebben. Bovendien dienen we er aan toe te voegen dat ze ook het vingertje naar bovenhalen als bepaalde "collega's" iets doen wat eigenlijk niet zo slecht is, want in de politiek kan een tegenstever nooit iets goeds doen, alleen de eigen partij kan dit. Zo trok ene Wouter Van Besien (45) van leer tegen de burgemeester van Antwerpen omdat ie een persconferentie had gehouden..." Hij bracht de burger in gevaar...", meende Wouter. We hoorden het hem zeggen en vroegen meteen: " Leg eens uit Wouter hoe hij de burger daarmee in gevaar bracht?" , maar ja, de antwoord-tv bestaat nog niet, nietwaar. Nu de deining omtrent de persconferentie voorbij geëbd is, komen hoe langer hoe meer stemmen naar voor om te zeggen dat het nog niet zo'n slecht idee was...Nu zwijgt Wouter, uiteraard... Kampioen van de terechtwijzing is ene Kristof Calvo y Castana (30), de man met Catalaans bloed in de aderen...Zou ie de roep van de Catalanen om onafhankelijkheid steunen? We vermoeden van niet, want nationalisme is des duivels.Eigenlijk moet Kristof het vingertje laaghouden, want ooit liet hij zich sponsoren om op kosten van een Tabaksgigant ( Philip Morris) GRATIS ( en nog meer faciliteiten) naar To Morrowland te trekken. Wie als groene jongen met tabaksgiganten in zee gaat...juist, is een tophuichelaar). Wie er ook niet vies van is..Meyram Almaci (41) . WIJ doen alles verkeerd, maar als wij dan eens iets willen zeggen over de genocide op de Armeniërs van 1915 door de Jonge Turken, dan kon madame niet aanwezig zijn , want ze moest confituur maken of zoiets...Zwijgen madame vooral nu de Baas van de Turken weer begint door te draaien...of beter nog hier met het vingertje beginnen zwaaien, want het is nodig. Het toppunt van huichelarij: Dirk van der Maelen. " De Vlaamse regering MOET stoppen met wapens te leveren aan, zeg maar, Saoedi-Arabië, maar ondertussen gaan zijn Waalse broeders lustig door , want de tijd van het gebroken geweer van ene Camille Huysmans is al heel lang voorbij... Juist, dat was het dan weer... en we weten er zal niks veranderen. Wellicht schrijven we ooit nog eens een stuk over discriminatie...Weet je wie gediscrimineerd wordt? Oudjes...want probeer maar eens een lening af te sluiten...No way...! Joepie!
We dachten weer aan de oude Iuvenalis (1)...die ons meedeelde dat de Romeinen in de keizertijd slechts aan brood en spelen dachten. We zagen ons weer zitten in het bouwvallige nummer 18 in Maria Theresia. Peremans doceerde er " Geschiedenis van de Oudheid" en Reekmans als jonge lector ter vervanging van een oude prof Latijn , waarover de meest gekke verhalen de ronde deden, maar wij hebben het geweten...Reeds na vijf minuten wisten we dat we de volledige Germania van Tacitus moesten vertalen tegen het einde van het academiejaar...dat was nog lang maar toch..(2).Achteraf vonden we de colleges van Reekmans best aardig...Wat Iuvenalis vertelde leek veel op Belgische toestanden: het chique doen in Rome was Grieks spreken, het plebs broebelde latijn of wat er moest voor doorgaaan...(3)Het was allemaal om macht te doen, wie des morgens veel clientes(4) voor de deur had staan , genoot veel aandacht en macht.... De clientes kwamen bij hun heer brood ( eigenlijk voedselbonnen ) en toegangskaarten voor het circus ( de spelen) halen. Een mens ( client) die geen honger had en naar de spelen mocht dacht niet na over de echte problemen die zich in Rome voordeden...en bleef dus rustig...Daaraan dachten we toen in Oostende de hetze rond de finale Beker van België uitbrak...Heel Oostende zou Brusselwaarts trekken, maar wij hebben daar niets van gemerkt, want in onze straat is er inderdaad één naar Brussel getogen ...en hij ging nog meer doen..., want als "ze" wonnen dan ging ie een beker en de kop van de voorzitter op zijn borst laten tatoeëren. Soms denken wij dat we de Romeinen in gekte al lang voorbij zijn gestoken. We ergerden ons eigenlijk te pletter, want het was alsof er niets anders bestond op de wereld dan het voetballen: de werkloosheid in Oostende troont triomfantelijk als hoogste top in België, de Keizer van Oostende, wou perse burgemeester worden ( zijn liedje is nationaal uitgezongen) en duwde de zittende en goeie burgemeester ondemocratisch op zij,...Hij start met een nieuwe partij om zijn herverkiezing in 2018 veilig te stellen dus het panem et circensis komt hem goed vanpas...Of zou het zijn om te voorkomen wat zijn discipel, de huidige voorzitter van SPa zei: " Wie aan politiek doet voor het geld, hoort niet thuis in onze partij"... Gelukkig is het nu allemaal voorbijgewaaid ( aan zee is er steeds wind) alleen een nukkige Oostendse trainer trapt nog een beetje om zich heen: " De ref was volledig verkeerd"...Alle journalisten vonden de ref uitstekend, zelfs de beste man op het veld...De Oostendse trainer vond het bv niet kunnen dat een speler van hem na één minuut geel kreeg...Als we even doordenken, dan mag je in het begin een tegenstever van het veld trappen, want zo vroeg mag de ref geen kaart tonen...Vreemd... Brood en spelen...Voetbaltrainers horen daar bij, want velen denken dat ze het centrum van de wereld zijn...Helaas!
(1) Decimus Iunius Iuvenalis (60 - tussen 133/140) Groot Romeins dichter en ook de one liner: mens sana in corpore sano was van hem... In zijn vele satires soms ironisch , vaak sarcastisch haalde ie iedereen over de hekel : Grieken, Joden, gezagdragers ( vooral), religieus fanatisme, het bestaan van schandknapen in hogere kringen etc...
(2) Bij Reekmans lazen we Sallustius "Concuratio Catilinae", Cicero "In Verrem' , Plinius " Epustilae" ( over de uitbarsting van de Vesuvius)
(3) Er waren zelfs clientes ( klanten zeg maar) die rijker waren dan de heer, maar steevast elke morgen aan de deur stonden...Er waren zelfs heren die moesten lenen om de clientes te helpen...
(4) Zoals Vlamingen chique wilden doen: (Hors de mon chemin ( uit de weg) ...j'ai encore une montre ( ik heb nog een uur werk)
Nationalisme is een dwaze haan die op zijn eigen mestvaalt staat te kraaien ( Richard Aldington)
De one liner van de in 1962 overleden Britse auteur, Richard Aldington (1), zou ons tot diep nadenken dienen te leiden, want geef toe er lopen vandaag de dag nogal wat nationalistische klootzakken op onze aardkloot rond...en wie een beetje geschiedenis kent, weet wel waartoe nationlisme ons kan leiden of nog beter gezegd: geleid heeft...In Amerika heeft het volk een president gekozen ( alhoewel...)(2) die er alles aan doet, waarschijnlijk weet ie het zelf niet , om op ene Benito Mussolini te gelijken. Telkens als Benito een camera ontwaarde blies ie als het ware zich zelf vol lucht en perste de borst vooruit en de nek achteruit. De nieuwe Amerikaanse president doet precies eender...Heeft ie de films over Benito bestudeerd... of is hij ook voorstander van de Chaplins film, "De great Dictator", waar ook dat ander nationalistsich varken , Den Dolf, weg van was. Wat er ook van zij, telkens als we Donald ( 3) zien moeten we lachen...en hij moet nog geeneens zijn mond openen ...en inderaad dan wordt het nog erger...Vandaag de dag is er echter nog een stevige concurrent komen opdagen: de heer (...) Recep Erdogan. Wat die allemaal uitkraamt, tart elke verbeelding...Het zijn vooral de Nederlanders die volgens hem de boter hebben gegeten. We willen ons niet moeien, maar de Hollanders hadden goeie boter, want in ons geboortedorp werd er indertijd nogal wat tonnen boter over de grens gesmokkeld...De Nederlanders zouden in Srebrenica 8000 onschuldige mensen vermoord hebben en geef toe dat is niet netjes...maar als er ergens ter wereld een mens een woord durft te uiten over de houding van de Turken tegenover de Armeniërs, dan is het kot te klein. Zelfs de voorzitster van Groen, Meyrem Almaci, kon dringend niet aanwezig zijn toen in het Belgisch parlement over de Armeense kwestie werd gesproken...Zielig van een madame die steeds de indruk geeft politiek correct te zijn...vooral als het over anderen gaat...Eigenlijk zouden we een paar vragen willen stellen...maar we zullen wel nooit antwoord krijgen
1) Waarom kwamen zoveel Turken naar Europa als het bij hen toch een paradijs was?
2) Hoe kan een mens twee mensen zijn of m.a.w. je bent Turk of je bent Belg, maar niet alle twee of is dat dan een vorm van tweeslachtigheid?
3) Waarom moet je stemmen over iets in een ander land waar je niet woont...of anders moet je er weer gaan wonen, bovendien het si er zo goed al vlieg je er vlug in de bak..?.
Wedden dat we geen antwoord zullen krijgen...en dat we voor racist zullen uitgescholden worden...Dan moet het maar . Laten de hanen maar kraaien, want steeds komt er een andere haan die de eerste verjaagt...
(1) Beroemdste werk: "Death of an Hero" 1929
(2) Haalde wel het minst aantal stemmen, maar is toch verkozen...Moeilijk te begrijpen, maar toch...
(3) ...toch familie van die andere Donald...Duck, vriend van Mickey Mouse sinds 1931...?
De taal is de mens gegeven om zijn gedachten te verbergen (Molière)
De verloedering van de taal is al een hele tijd aan gang en wie daaromtrent al eens een aanmerking maakt, wordt voor verrot gescholden...Je hoeft eventjes op de FB-pagina's te kijken en de "geleerde" praat erop naslaan, dan sta je verbaast over de zware spelfouten die de "geleerden" neerschrijven...Om diezelfden op het paard te krijgen moet je slechts eventjes iets over die spelfouten te schrijven..., dan is het kot te klein. Zou er beterschap op komst zijn, we hopen al kunnen we de vele twijfels echter niet onderdrukken, want volgens onze mening komt de reactie uit de verkeerde hoek...Niemand minder dan de Vlaamse minister - president ( wat een titel, zeg...), Geert Bourgeois, bond de kat de bel aan...Hij trok van leer tegen de reclamespotjes op de eigenste nationale zenders, waar ze steevast de hebde-gij-taal gebruiken of de taal door Kurt Van Eeghem het verkavelingsvlaams genoemd...We moeten toegeven , wij ergeren ons daar al geruime tijd mateloos over, maar ja en zoals gezegd we vrezen dat het toch nog fout zal lopen als de politici ( het mogen dan nog minister-presidenten zijn) zich daar gaan mee moeien...We waren indertijd verwoede dialect- ( 1) spreker ( en heden nog), maar op kostschool ( eindelijk iets goeds...) werd ons de liefde voor de taal bijgebacht en ingepompt . We herinneren ons nog ter dege de boekjes: "West-Vlaamse uitspraak fouten" van Karel Berquin, " Taalzuivering" van Joris Noe (SJ)...en de ABN-kernen niet vergeten. We waren klaar om de strijd aan te gaan, maar eerlijk, het werd vechten tegen de bierkaai. Onlangs ontmoetten we een oudleerling die lachend zei dat we ooit het woord foor in zijn opstel hadden doorstreept en vervangen door kermis...Hoe langer hoe meer werd het een strijd om de leerlingen, te doen inzien dat dialect mag, maar een algemene taal moet...We draaiden zelfs platen van Jo Erens ( de Limburger) en vroegen dan een samenvatting van het lied...Ze begrepen de tekst niet...dus was een Algemene Taal nodig...Eigenlijk, wel, maar ze bleven dialect praten. Het werd hoe langer hoe erger, want vroeger had de krant een taaltuinier' Maarten van Nierop) het TV-programma: " Hier spreekt men Nederlands ( Joos Florquin) ...allemaal voorbij...en toen kwamen de commerdiële zenders , waar mooi zijn belangrijker is dan een juiste taal te spreken. Er is zelfs een kakmadame die botweg beweert: " Niemand hoeft te zeggen welke taal ik spreek" Is ze plots taalkundige? Ze probeert de mensen alles wijs te maken omtrent seksuologie en relaties, al liep haar eigen relatie al lang geleden fout...Luister naar mijn woorden, kijk niet naar mijn daden. Misschien kan een taalkundige haar taak over nemen, want als zij alles weet over taal ( want niemand ...etc ) dan kan een taalkundige ook over seks praten ( want niemand moet hem iets zegen over seks, nietwaar)...Om te sluiten: het ergste is dat de Vlaming geen respect heeft voor zijn taal, maar steevast over allochtonen zegt : " Ze moeten zich aan passen en onze taal leren" Juist, maar de hebde-gij-taal? Of Antwerps? West-Vlaams uiteraard niet, want dat moet dan weer ondertiteld...
(1) Het was dan nog een dialect dat geen echt West-Vlaams noch Oost-Vlaams was en met een woordenschat die slechts daar gebruikt werd...stoasse ( korte kous), kalletoektere ( schommel) etc...
Er zijn meer slechte ouders dan slechte kinderen(C.Buddingh)
Minister Crevits trok van leer tegen de allochtone ouders, daar ze zich te weinig inzetten om hun kroost te motiveren om de school ernstig te nemen...Je kon het al raden, wie maar iets durft te zeggen over allochtonen krijgt meteen de politiek correcten op het dak, vraag het maar aan de heer Luckas Vander Taelen...nochtans slaat Luckas spijkers met koppen, bovendien weet ie waarover hij spreekt...Nu zijn het de oudercomités die van leer trekken en een prof , Piet Van Avermaet ( ° 1958) van de RUG...De prof zal het wel weten, want hij doceert " multiculturalimse studies"...Nu jij, maar we zullen de prof uiteraard niet tegenspreken, maar oudercomités zien we zo niet zitten...We zullen het meteen relativeren met een spreuk uit ons geboortedorp..." Ze ( de oudercomités ) mogen er zijn, want de varkens zijn er ook en het zijn zo'n vuile beesten"! Kortom we nemen geen stelling in, maar met oudercomités hebben we rare ervaringen...We zullen ze doodgewoon eens vertellen...De lezer weet, we zaten op kostschool...We hadden geluk, moeder en vader hadden het zo druk dat ze NOOIT naar de ouderdag op school kwamen. Helaas op een mooie meizondag in 1953 waren ze toch naar het provinciestadje afgezakt...en dat hebben we geweten...De KSA was van plan om één en ander te vieren op bedevaart naar Lourdes te trekken. We hadden daar thuis wijselijk over gezwegen, want we waren al zo weinig thuis en dan nog eens tien dagen van de grote vakantie opofferen, vonden we maar niks. Je kan het raden...Moeder had me nog geeneens een hand gegeven..." Ahwel, je hebt daar niets over gezegd...?" " Waarover?" " Over de bedevaart naar Lourdes...Natuurlijk ga je mee, want de reis is al betaald!" Lap, eerste rare ervaring met een ouderdag...Jaren later...We vermoeden in de jaren zeventig van vorige eeuw...Er bestond een overkoepelend orgaan dat alle plaatselijke oudercomités vertegenwoordigde. We wisten dat niet, maar raakten het vlug te weet. We werden bij de directeur geroepen en : " Volgende zaterdag is er in Roeselare een grote werkvergadering m.m.v. ouders, leraars onder l.v. de voorzitter van dit pas geciteerde orgaan...Jij mag er naar toe". Gelukkig met nog vijftal collega's!"Lap, zoals het past in een democratie er was niet veel keuze: gaan! Daar ging de vrije zaterdag en de voetbalmatch in de competitie van het bedrijfsvoetbal waar we elke zaterdag zo naar uitkeken...Eén van de meest vervelende dagen in mijn leven daar in Roeselare. Saaie rond de pot draaiende toespraken, werkgroepen waar we dan nog secretaris mochten spelen...en (eindelijk) slotvergadering, waar de leider van het orgaan ( je weet wel) zei:"Alle notities van de vele secretarissen zullen netjes verwerkt worden en opgestuurd ter inzage." Juist. We hebben NOOIT , NOOIT iets daar omtrent ontvangen, maar de leider verscheen meer dan wenselijk in de media...tot dat hij uiteindelijk senator werd...Toen viel de frank ( nu de euro): oudercomité , de wipplank naar hogere regionen...Belang van de leerling, laat ons lachen. Tot slot: Crevits heeft volgens ons wel gelijk, maar de allochtonen verder pamperen dat is voor sommigen het enige wat correct is, nochtans loopt het toch duidelijk verkeerd...!
We zijn eeuwen en eeuwen te laat geboren (Henrik Marsman)
Hendrik Marsam wou in de Middeleeuwen , de vurigste aller tijd leven, maar was in de twintigste eeuw terecht gekomen...Op de vlucht voor het nazisme verdronk het schip waarmee ie Engeland probeerde (1)
te bereiken.Eigenlijk zijn we steeds een groot bewonderaar van Marsman geweest en zodoende zijn we in het bezit van zijn volledig werk en wat meer is, we kennen vele gedichten van hem uit het hoofd: Heimwee, de Overtocht...Vaak denken we ook aan Marsman en citeren dan: " We zijn eeuwen en eeuwen te laat geboren..." Hoe vaak horen we niet of lezen het ergens dat de werknemer per fiets naar het werk moet rijden, bovendien ontvangen ze daarom nu een premie...Jawadde, een hele carrière lang fietsten we vrolijk ( alhoewel...) naar het werk, maar geen premie maar vaak cynische aanmerkingen. We stelden wel vast dat op het einde van de loopbaan meer en meer collega's begonnen te fietsen, maar daarvan zegden we: " Hoe duurder de benzine, hoe gezonder het fietsen"...en dat vonden ze dan ook weer niet leuk! Gisteren vernamen we nog zoiets. Minister Muyters, het telwonder, vond dat mensen die iets willen bijverdienen door de fiscus niet hard meer mogen aangepakt...Gadverdamme...Jarenlang deden we freelancewerk voor een weekblad, maar de fiscus pakte daar 50 % ( je lijst juist, VIJFTIG) van...Eigenlijk was het sop de kool niet meer waard, maar we deden het graag en dat scheelt ook een slok op de borrel, nietwaar...Onze tuinman "deed" de tuin tegen 500 frank per uur, toen zijn zoon een herretje had vroeg ie ons om bijles te geven, we wilden wel, vijf uur tuinwerk voor vijf uur extra latijn...Een vriend vertelde ons dat de tuinman allerlei lelijke dingen over onze hebzucht rondstrooide ...We spraken hem daarover aan...en we mochten een nieuwe tuinman zoeken...Gelukkig, die was veel beter en zelfs de helft goedkoper en zijn zoon volgde koksschool, dus het gevaar van bijles bestond niet. Wij zijn dus niet te laat geboren , maar enkele jaren te vroeg, want dan zouden we fietsbonus hebben gekregen en het bijklussen door de fiscus gespaard...en toch houden we van Marsman...en Gezelle en nog vele anderen!
Hendrik Marsman werd geboren te Zeist op 30 september 1899 en stierf in de Golf van Biskaje op 21 juni 1940 toen de boot , Berenice" op weg naar UK verging...Werd de boot door een U-boot tot zinken gebracht of was er een technisch mankement is nooit helemaal duidelijk geweest;
Heimwee
De tijden zijn zwart.
Wij zijn eeuwen en eeuwen te laat geboren.
in een mantel gehuld, door een
engel op weerlichten doortocht verloren
en door het onuitroerbaar heimwee vervuld
den Koning te zien voor Wien ik had willen strijden,
schrijd ik naar den Dood
en die een krijgsman had willen zijn
in de hartstochtelijkste aller tijden,
moet nu in late verwilderde woorden gewagen
van eeuwen, die versomberden tot verhalen
-- duister en vurig -- van Kruistochten
en Kathedralen
De Overtocht
De eenzame zwarte boot vaart in het holst van den nacht door de duisternis, woest en groot den dood, den dood tegemoet.
ik lig diep in het kreunende ruim koud en beangst en alleen en ik ween om het heldere land , dat achter den einder verdween en ik ween om het duistere land, dat flauw aan den einder verscheen.
die door liefde getroffen is en door het bloed overmand die ervoer nog het donkerste niet, diens leven verging niet voorgoed: want de uiterste nederlaag lijdt het hart in den strijd met den dood.
O! de tocht naar het eeuwige land door een duisternis somber en groot in de nooit aflatende angst dat de dood het einde niet is.
Onze eigen gebreken ergeren ons het meest bij anderen ( Peter Sirius)
We dachten aan de oneliner van Peter Sirius ( zie titel) toen we gisteren naar de Zevende Dag zaten te kijken. We willen vooraleer verder te gaan toch mededelen dat we het wel leuk vinden dat Phara Aguirre het programma nu zal presenteren, want we hebben een boontje voor haar...Xavier Tavernier, haar compagnon , is een onbekende voor ons, maar Phara zal hem wel bij de les houden...Maar goed, naar gisteren. Ze hadden weer een paar mensen rond de tafel geplaatst en ze zouden eens het probleem van de gevaren bij schoolkinderen gaan oplossen. Zoals steeds alweer veel geblaat en weinig wol en nog meer rond de pot draaierij. Je moet steeds opletten als een spreker begint met de zin ( zoals nu met dit gespreksonderwerp) : " Niemand wil zich meer inzetten voor de veiligheid dan ik..." Je weet steevast dat ie volledig naast de kwestie zal drenzen...Herinner je nog scheefpoeper Martens ( symbool van de CVP-familie) " 't Is evident dat niemand meer van humor houdt dan ik, maar er zijn grenzen...) Je wist al met zekerheid dat een bepaald programma NIET op het scherm zou komen. Na wat geklets , kwam plots de burgemeester van Deinze aan het woord en die sloeg spijkers met koppen...Het kwam er op neer dat de mensen die veiligheid niet willen, want in Deinze hadden ze geprobeerd de omgeving van de scholen verkeersvrij te houden, maar het is niet gelukt, want de ouders willen het niet, want ze willen de kroost voor de schoolpoort afzetten ( gelukkig nog niet voor de klasdeur), de middenstanders bij de school niet, want de klanten blijven weg, de omwonenden niet, want ze kunnen in de Schoolstraat niet meer rijden om naar het werk te gaan...Echt zielig, maar zo modern, want de moderne mens wil ALLES maar NIETS in zijn onmiddellijke omgeving. Veel GSM-masten (1), maar niet in de buurt, veel windmolens, maar alweer niet in de buurt. Wat er ontbreekt? Beleidslui die op tafel slaan: zo is het en niet anders, maar ja, dan komen de politiek correcten weer op de proppen , nietwaar...Vroeger toen onze kinderen schoolliepen , de lager school in de buurt, verbood de school om per fiets naar school te komen...Vandaag de dag komen ze met loopfietsjes, driewielers, steps, skateboards...Als ze dat eens allemaal thuislieten en netjes met moeder aan de hand naar schooltrippelden, zou het al heelwat veiliger zijn...maar wie durft dat voorstellen? Niemand, geeneens voorstellen laat staan verplichten! Maar er is niemand die meer van de veiligheid houdt dan iedereen, maar NIEMND doet er iets aan...Oh, jawel, bloemen gaan neerlegegn als er een kleuter werd doordgereden...Welke zoden brengt dat aan de dijk? In de Skandinavische landen gaat 80% van de kinderen, vanaf zes, autonoom naar school..., misschien kan Phara ze eens uitnodigen naar de studio om naar hun verhaal te luisteren...
(1) Er was in Oostende , de Keizerin van de badsteden , ooit eens commotie over GSM-masten op een flatgebouw. Een reporter interviewde de vrouw die een groep misnoegden leidde terwijl ze met haar mobieltje bezig was...Op de vraag wat ze zou doen als de mast zou verdwijnen had ze geen antwoord, maar werd ze heel erg kwaad. Dus...
Hiernaast een afbeelding van de Duits-Joodse schilder Felix Nussbaum, de haven van Oostende . De Vlaamse auteur , Mark Schaevers schreef er een schitterend boek over: Orgelman ( 1915 - Bezige Bij Amsterdam). We konden het niet laten om er iets over te schrijven vooral voor de lezers die vaak een goed boek ter hand willen nemen...Wel, Orgelman is zo'n boek. Moet je gelezen hebben...! Vele lezers zullen Mark Schaevers als ex-hoofdredacteur van Humo herinneren al dient gezegd dat ie Guy Mortier niet kon doen vergeten! Hij schreef ook nog meer leuke dingen als bv " De Wolken uit de geheime laden van Claus (2011), maar met Orgelman maakte ie een schot in de roos, dan ook niet te verwonderen dat ie daarmee de gouden Boekenuil won...Felix Nussbaum werd in Osnabrück op 11.11. 1904 geboren en stierf op 9.8.44 in Auschwitz-Birkenau al weten ze het niet met zekerheid. Schaevers volgt de schilder als het ware stap per stap: zijn opleiding in Hamburg, Berlijn, Parijs, Rome en alles overladen met de saus van het opkomende nazisme.Zo komt Nussbaum in Oostende terecht , want hij was niet alleen een bewonderaar van Van Gogh, maar ook van Ensor. In 1937 trekt hij naar Brussel in de hoop daar beter als schilder tot zijn recht te komen en hij huwt er met zijn jeugdvriendin Felka Platek, een Poolse schilderes. Nu volgt een bittere periode en in 1940 wordt hij als staatsgevaarlijk ( want Duits staatsburger) op last van de Belgische overheid naar zuid Frankrijk gedeporteerd en komt er terecht in het notoire kamp SaintCyprien waar hij aangrijpende werken borstelt...Hij kan toch terug naar Brussel keren en moet er onderduiken en ze vermoeden dat hij in juni 1944 verraden werd en opgesloten werd in de Desain kazerne in Mechelen...Met het laatste konvooi uit Mechelen werd hij naar Auschwitz getransporteerd...een paar weken voor Brussel werd bevrijd...Schaevers schreef een formidabel boek over deze schilder, die nu volledig in eer hersteld werd...Hij wordt tot één van de beste surrealistische schilders gerekend. Het boek leest als een roman, echt waar, dus doen!
Hoe langer hoe meer stellen we vast dat we steeds in herhaling vallen...al vinden we dit nogal straf uitgedrukt en eigenlijk willen we zeggen dat we steeds op dezelfde manier iets beginnen. Vroeger begonnen we de krant steeds met de strips, maar sedert Marc Sleen en Nero er niet meer zijn starten we nog met de laatste pagina, maar met de weersvoorspelling...Sedert enige tijd is er nu ook een rubriekje dat de records, of hoe moet je het noemen (?), uit het verleden aanhaalt...We weten niet of we het leuk vinden, maar het zet ons vaak, om niet te schrijven, steeds, aan het denken . We vinden dan vaak dat al het geschrijf over de opwarming van de aarde larie is, want ook in de 19de eeuw hadden we warme winterdagen...dus, maar we voegen er meteen aan toe dat we zondag naar Reizen Waes keken en van larie omtrent de opwarming zijn we niet meer zo zeker. Verleden week was het record op 16 februari ( we vermoeden het, kan ook een dag vroeger of later zijn geweest) in 1956 - 16° en in 1961 +18°...Wat is er daar nu zo biezonder aan, vraagt de lezer zich af? Wel we herinnerden ons dat terdege, wat meer is we kunnen ons nog bepaalde activiteiten in detail voorstellen. In 1956 begon het op 1 februari steenhard te vriezen en die koude periode duurde tot in maart...Hoe we het zo precies weten...? Wel we hadden in septemer 1955 de humaniora beëindigd en het eerste wat we deden was ons inschrijven bij een voetbalclub...Je gelooft het nooit, want het reglement van de kostschool was duidelijk: " leerlingen zijn geen lid van een buitenschoolse vereniging ." Dat door de felle winterprik de competitie stil lag kwam hard aan. Daarbij zaten we in ons eerste jaar in Leuven en zo'n koude was alles behalve prettig , want een potkacheltje was beven op kot...We zien ons nog staan op de Grote Markt te kijken hoe een vriend met zijn vespa demonstreerde hoe hij manoeuvreerde op de spekgladde weg, want strooien was indertijd nog niet aan de orde. Gelukkig was er op diezelfde markt "Le Central", lokaal van de Oostkantonners , heerlijke warme wijn te krijgen...In 1961 waren we soldaat en op diezelfde dag waren we toch wel van wacht zeker, in Ludenscheid. Het was er heerlijk warm zonnig weer zodat we alle meubilair uit het wachtlokaal buitenzetten en de boel grondig schoonmaakten...We kregen daarbij nog lof van de officier van wacht om zoveel intiatief...Zo zie je maar...Een paar dagen later kregen we een brief van het thuisfront, en mijn lief schreef ( nu nog steeds mijn vrouw...) dat het zo'n mooi weer was en dat ze met een vriendin in een jurk met korte mouwen per fiets naar Damme was gereden en er op een terras een koffietje had gedronken... Toch heerlijk die mooie herinneringen...het kunnen ook slechte herinneringen zijn, want mijn vrouw zei van 1956, " inderaad een bitter koude februari maand, want toen is mijn liefste tante gestorven en de familie kon niet mee naar het kerkhof...te koud...." Zo zie je maar en toch vinden wij herinneringen leuk en heeft de Engelse priester George Herbert gelijk... Jaren weten veel en dit houdt ons wellicht recht
Egidius, waer bestu bleven? Mi lanct na di, gheselle mijn. Du coors die doot, du liets mi tleven.
Dat was gheselescap goet ende fijn, Het sceen teen moeste ghestorven sijn. Nu bestu in den troon verheven Claerre dan der zonnen scijn, Alle vruecht es di ghegheven.
Egidius, waer bestu bleven? Mi lanct na di, gheselle mijn. Du coors de doot, du liets mi tleven.
Nu bidt voor mi: ic moet nog sneven Ende in de weerelt liden pijn. Verware mijn stede di beneven: Ic moet noch zinghen een liedekijn . Nochtan moet emmer ghestorven sijn.
Egidius, waer bestu bleven? Mi lanct na di, gheselle mijn. Du coors die doot, du liets mi tleven.
Op de foto mijn familie: vader , moeder, mijn zussen Camilla en Maria, mijn broer Joris (+) en mezelf. Foto genomen tijdens de oorlog in 1943. Daaronder het gemeentehuis van Oedelem, mijn geboortedorp, Dr. Wyns noemde het één van de mooiste gemeentehuizen van Vlaanderen...
De vierde latijnse van het Sint-Rembertscollege in 1953 met klastitularis Jozef 'Basiel' Verstraete ( achterste rij...) op schoolreis in Brussel. Gehurkt helemaal rechts zit ikzelf.
In december 1958 speelden enkele Oedelemse jongeren het toneelstuk "Smidje Smee". De "acteurs" werden uiteraard voor het nageslacht op foto vastgelegd...Bovenste rij: (v.l.n.r.) Willy Beernaerts (souffleur), Antoine Dhaese(+), Antoine Depestel, kapelaan Demuynck, René Dewulf, Roger Vanhullebusch, (zittend v.l.n.r.): Roger Vandeweghe, Edward Gilliaert en Marcel Denaeghel
Mijn oude Roldersklacht (mei 1958) aan de Zoete Waters in Heverlee...Eern triest moment!
We zijn de 49de week van 2024
Herfstavond door Albert Verwey
Op 't donkre buiten Boomkruinen ruisen; Stormwolken drijven: In 't lamplicht huis en Voor donkre ruiten, Zit 'n dromend beeld Woorden te schrijven, En 't kruinenruisen, En 't wolkendrijven Staat, een geluid,in Schrift gepenseeld.
De Waterlelie door Frederik van Eeden
Ik heb de witte waterlelie lief, daar die zo blank is en zo stil haar kroon uitplooit in 't licht
Rijzend uit donker koelen vijvergrond, heeft zij het licht gevonden en ontsloot toen blij het gouden hart.
Nu rust zij peinzend op het watervlak en wenst niet meer...
Een vrucht die valt door Karel van de Woestijne
Een vrucht, die valt... -- waar 'k wijle in 't onontwijde zwijgen,
buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt. De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen haar paarlen aan 't stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht die valt
Een vrucht. -- En waar ik sta, ten zatten levens-zome, vol als de nacht maar even stil; blind als de lucht hoe rijk ook aan 't verholen van mijne dromen, voel 'k -- lomer dan in 't loof der luideloeze bomen een vrucht die valt, -- mijn hart, gelijk een vrucht die valt...
'k Hore tuitend' hoornen.... door Guido Gezelle
'k Hore tuitend' hoornen en de navond is nabij voor mij: kinderen, blij en blonde kom, de navond is nabij, kom bij: zegene u de Allerhoogste, want de navond is nabij, kom bij: 'k hore tuitend hoornen en de navond is nabij, voor mij!
blinde non waanzin spon zacht geflonker in de ogen
donker
pracht
Nacht door Hermen Gorter
Het gras heeft den nacht al begonnen, de tuin is stil bezonnen. De hemel is onbezonnen, licht nog zo ongeschonden.
Bomen wit als boekweit hangen neer stil in schoonheid, maar de losse kastanjebladen zijn schichtig en overladen van wind...
In memoriam amici J. Campert door Louis de Bourbon
In de open dromen van den wreden dag heb ik jouw pijn gevoeld, jouw brandend leed, soms hoor ik in den nacht jouw stervenskreet en ik zie een blik die breekt, jouw laatste oogopslag.
Ik hef het glas. Ik zie den roden gloed van 't heulsap dat ons beiden heeft verheugd in vroegere nachten luid en licht van jeugd, maar sinds jouw dood smaakt alle wijn naar bloed.
En sinds jouw dood is alle licht te schel, elk vuur te heet, alle genot doet pijn en ik hoor in ieder lied dit bittere refrein: o, hart, jouw hart, o bloedrode rebel.
Louis de Bourbon (1908-1975)
Klik op de pijl onderaan laatste tekst om het archief op te roepen...
Haiku
Het jaar is gestart
en we beloven weer veel,
want we zijn zo dom!
(WVO)
Haiku
Het ouder worden
is zeker geen sinecuur
en je doet 't alleen...
(WVO)
Haiku
De vorst is weer weg,
bakken regen stromen neer,
helaas, godgeklaagd...
(WVO)
Haiku
De minister spreekt:
het zijn zeer droeve tijden,
de riem dient gesnoerd... (WVO)
Over mijzelf
Ik ben Willy Beernaerts, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Wim van Oostveld .
Ik ben een man en woon in Mariakerke-Oostende (Vlaanderen ) en mijn beroep is leraar Nederlands - geschiedenis aan het VTI in Oostende en freelance journalist bij de Zeewacht .
Ik ben geboren op 26/04/1936 en ben nu dus 88 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen en schrijven.
Schreef een roman " Het zwarte Schaap" die spijtig genoeg al uitverkocht is. Het vervolg staat op mijn Blog " De Tocht terug" Nu schrijf ik voor het Jaarboek " Bos en Beverveld" van de heemkundige kring van Beernem-Oedelem-St.-Joris .
Gisteren was het Pinksteren, dus vandaag Tweede Pinksteren... Die tweede dag van een hoogdag was in het geboortedorp steeds een belangrijke dag indertijd, want op tweede paasdag waren er paardenwedrennen en op Tweede Pinksteren motorcross. Eigenlijk vonden we Pinksteren steeds een heerlijk feest en we weten geeneens waarom. Het verhaal met die vurige tongen maakte geen indruk, zou het dan toch de plechtige communie geweest zijn.?We weten het niet, we weten wel dat het nu precies zeventig jaar geleden is...Het was me wat. We waren de jongste van de hoop en moeder en vader hadden besloten een groot feest in te richten, tenslotte de oorlog was voorbij, nietwaar. Een hele week lang werd er geschrobd en geschuurd, geslacht, gesneden, gebraden en gekookt...Bezoek bij de kleermaker, voor een nieuw pak met golfbroek (1) in Engelse stof ( wat dat ook mag zijn...), maar ook veel te vaak in de kerk om op de dag voorbereid te worden. Eigenlijk hadden we geluk, want er was zopas een nieuwe catechismus ingevoerd en daarom was er geen tijd genoeg om hem volledig uit het hoofd te leren, wat vroeger met het oude geval wel moest gebeuren, maar dat nam niet weg dat de pastoor ons met alles over daadwerkelijke tot heiligmakende genade om de oren sloeg.
Het was weer warm de laatste tijd...maar wat kunnen ze daar een drama van maken.Vooral de media kunnen daar een drukte over maken. Zo kunnen we zien in de krant of zelfs nog erger : zien op tv dat de leerlingen in het vijfde studiejaar zitten te puffen in de klas de fles water bij de hand, want weerman Frank zegt dat we veel moeten drinken. Het kan nog erger, want een slimme leerkracht trok naar buiten met de klas en te pas ( en naar we denken vooral ten onpas) konden de verhitte discipelen met het hoofd in een emmer water duiken om weer op temperatuur te komen. We zijn geen weerman, verre van, maar we weten wel dat steeds einde juni begin juli de hitte toeslaat...Zelfs, we weten het nog goed de vlucht naar buiten moeten nemen om door de Middeleeuwen van Prof Dr. Jan-Arthur Van Houtte te moeten worstelen...Achter de kerk onder de lindenboom...We begrijpen nog steeds niet dat Jan-Arthur prof kon worden, want hij worstelden met een spraakprobleem en vooral de r lag hem niet goed...Als de studenten over "zijn" cursus spraken was het steeds over: " l
De kritische 16de eeuwse Franse dichter moest wellicht nooit naar het Vier programma " Komen eten" kijken, wij daarentegen ook niet, maar op een druilerige meimiddag, wat meestal heerlijke lentedagen moeten zijn, werden we er toch mee geconfronteerd...We zaten te lezen in de biografie over Luc De Vos, toen het gebeurde...We beseffen nog steeds niet hoe de tv op Vier was beland, maar eigenlijk wat doet het er toe. "Komen eten". Het lijkt een programma te zijn waar vier mensen , elk op beurt, de anderen bij hen thuis ontvangen en een maal bereiden. In de achtergrond komt nu en dan een gastcommentator i.c. Herman Verbuggen, de nodige info spuien . Zo vernamen we dat deelnemers gewone mensen zijn: magazijnmeester, kapster, garagehouder, technicus in de pretpark ( wat dat ook mag zijn)...maar eigenlijk wel goed boeren gezien hun nogal protserige interieurs en dito keukens...Of zou het ook allemaal fake zijn...?Met zijn allen blijken ze geen al te hoge opleiding achter de rug te hebben, want ze spreken met zijn allen een stevig dialect...wat soms voor problemen zorgt, want ze begrepen mekaar niet altijd...Voor de kijker geen probleem, want er waren onderschriften. Maar toch, want bleek daar één van de deelnemers uit onze geboortestreek te komen...en de maker van de onderschriften kende blijkbaar het dialect niet zo goed, want ie sloeg de bal meer dan eens mis. Al vlug hadden we door dat ze met zijn allen deelnamen om de wedstrijd te winnen, want het was een wedstrijd en de beste kreeg een stevig mes...Zo zie je maar. 
Moederdag is voorbij...en de commercie maakt zich op voor de volgende hoogdag...al weten we zelf begot niet wat het zal zijn...Vaderdag toch niet? Wist de lezer, wellicht wel, maar toch, dat ze (wie...?) eigenlijk niet goed weten wanneer moederdag "begonnen " is? Het zou in Amerika begonnen zijn...in Philadelphia in 1915, maar toen hadden ze in Europa wel andere dingen aan het hoofd, nietwaar. Eigenlijk was Antwerpen al een tijdje eerder, want in 1913 had één of andere schepen ( zoek ' s op) de gedachte om op 15 augustus ( O.-L.-Vrouwhemelvaart - het Mariafeest bij uitstek) niet alleen de Moeder van God, doch alle moeders te vieren.
We zijn er eventjes tussenuit...tot straks wellicht...!!!
Euripides (480 v.Chr-406 v.Chr)
Ik ben Willy Beernaerts, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Wim van Oostveld .