Denk aan de goede raad van mijn psycholoog G. V. Telkens wanneer het moeilijk(er) gaat gewoon bedenken: 'Sometimes, You take big steps and than little ones, big steps and little ones...'
En dat is een understatement ! Het leven draait immers rond vallen en weer opstaan, opnieuw vallen én weer opstaan, telkens weer...
Donderdagavond 11/10/07: Tweemaal Wout aan de telefoon... Karen is niet te spreken vanwege luisteren naar patiënten ( 'VAN' patiënten volgens Kamagurka en Herr Seele ). We spreken af dat ik hen zondagmorgen opzoek; kan 'k eindelijk nog eens een volle dag genieten van mijn kinderen en kleinkinderen en dat zal deugd doen !!!
Vijf volle maanden van mijn vrijheid beroofd; altijd, dag en nacht, samenzijn met een grote groep mensen die allemaal zwaar ziek zijn...
Ik kan het nu wel UITSCHREEUWEN van GELUK: ik ben eindelijk weer VRIJ !!! Geen dokter, psycholoog, verpleegkundige... die me 24 uur/24 goed in de gaten houdt; 's morgens om 7.00 uur opstaan; ontbijt om 8.00; 9.00 uur: briefing: 9.20 uur: ochtendwandeling of ochtendgym; 9.40 uur: therapie; 10.30 uur: koffiepauze; 11.00 uur: therapie; 12.00 uur: middagmaal; 12.30 uur: verplichte rust; 13.30 uur: gesprek bij psychiater en/of psycholoog; 14.40 uur:therapie; 15.30 uur: koffiepauze; 15.40 uur: therapie... tot het m'n oren uitkomt !!! ; 17.00 uur: avondmaal ( jaja, om 17.00 uur !!!) en daarna bezoek en/of ontspanning... En dan.... ik als échte avondmens, om 22.00 !! uur naar bed moeten !!
Hoe heb ik dat in godsnaam volle vijf maanden volgehouden ??? En daarna... een ganse maand op vakantie met mijn zus en schoonbroer. Nu, helemaal alleen, maar in mijn eigen, vertrouwd 'nest' genieten van de VRIJHEID !!! Niemand, niemand die nooit een lange opname in een psychiatrisch ziekenhuis heeft meegemaakt kan een beetje begrijpen hoe het voelt om een half jaar 'ja en amen' te knikken en vooral... van je VRIJHEID beroofd zijn. En al doen die hulpverleners er alles aan om de patiënt te helpen én krijg je bovendien veel steun van kinderen- en andere familie... niemand, niemand zal ooit begrijpen wat voor een impact zo'n opname heeft...
Eigenlijk zijn het mijn kinderen en kleinkinderen geweest die me dat halve jaar op de been hielden, samen met m'n MP3-tje en al die mooie muziek. Wat zou mijn leven zijn zonder hen, en wat zou dat leven voorstellen zonder muziek en dans ???
Niet meer zeuren, niet meer klagen... Gewoon GENIETEN nu van alle simpele, alledaagse dingen en gebeurtenissen én blij en dankbaar zijn omdat ik weer kan lachen en opnieuw gelukkig zijn ! En nu, nu het eindelijk weer mag, mijn lievelingsmuziek op volle volume... Leonard Cohen, Bram Vermeulen, klassieke muziek ( van Beethoven tot Wagner)... schallen door de boxen... ==>> 'The Guests' en 'HALLELUJAH' !! ==>> Cohen !
LEVEN... hoe moeilijk maar oh zo prachtig !
Sinds gistermorgen begonnen met de 'grote kuis' want dat is écht nodig na die zware depressie ( die begon ongeveer in september 2005 ), na mijn ziekenhuisopname begin april/2007 t.e.m. 07/09/07 én na de lange vakantie in Frankrijk ( 09/09/07 t.e.m. 07/10/07 )...
Ik vind het héél fijn dat al dat gepoets een ultraproper en glimmend huis oplevert; het is ongeveer twee jaar geleden dat ik zo kan genieten van het poetsen !
De maatschappelijk assistente van het ziekenfonds belde daarnet: ze komt volgende week dinsdag langs om me vooral uit de financiële nood te helpen; ik ben nu wel genezen én gezond maar die vijf maanden ziekenhuisopname kosten ontzettend veel geld, wat ik niet heb... En m'n hospitalisatieverzekering vergoedt daar héél weing van ( heb de goedkoopste verzekering die totaal niet toereikend is voor vijf maanden verblijf in een psychiatrisch ziekenhuis )MAAR ik ben weer GEZOND en mag tevreden zijn dat 'k met de hulp van psychiaters, psychologen, verpleegkundigen, mijn huisarts én met de STEUN van medepatiënten, mijn kinderen en kleinkinderen plus de rest van m'n familie... uit die diepe, diepe put ben gekropen. Daarvoor ben 'k héél, héél DANKBAAR !!
Lieven gebeld; hij gaat vanavond weer uit met Babs; ik hoop dat ze beiden een gezellige avond beleven en vraag me ( misschien véél te vroeg ) af hoe ze er uit ziet en vooral of ze innerlijk mooi en warm is... Wens mijn lieve knul het allerbeste toe...
En het ALLERVOORNAAMSTE: ik kan weer LACHEN en BLIJ ZIJN !!!
Kom net terug van de huisarts... Gelukkig had 'k een afspraak; geen enkele patiënt te zien; oef !
Vandaag tranen met tuiten geweend... Twee zussen willen dat ik ook mijn aandeel doe om viermaal per jaar onze zwaarzieke moeder thuis te verzorgen WANT ze wil absoluut niet naar het bejaardenhuis. Mijn broer en jongste zus dénken er niet over om ook hun beurten te doen want zus staat in de klas en broer wil het gewoon niet.
Zie dat écht niet zitten; kan menigmaal niet eens voor mezelf zorgen... Het zou erop neerkomen dat 'k vier maanden per jaar met ons mema moet samenleven in mijn klein appartementje. Ze kan niet de trap op om boven te slapen, dus zou ik een bedbank moeten kopen zodat ze dag en nacht in de kleine living ( +/- 7m op 4m ) kan blijven. Zie het zo voor me: we zitten écht op elkanders lip; haar TV- en muziekkeuze is totaal niet de mijne en ik zet die TV meestal pas op rond 20 uur;ik blijf 's avonds graag laat op (avondmens) terwijl zij een ochtendmens is. Ben al 41 jaar een overtuigde vegetariër, moeder niet. Dus: twee potjes koken. Zij snoept heel graag, ik niet. Over allerlei zaken hebben we een totaal verschillende mening, we zijn als dag en nacht. De relatie moeder/dochter is helaas nooit goed geweest en verbetering zie ik niet meer gebeuren.
Maar... het is mijn moeder; ze heeft me gebaard en opgevoed. Kan 'k haar wel in de steek laten ?
Mijn dochter Karen, m'n zoon Lieven en gelukkig ook onze huisarts zijn duidelijk: als moeder niet meer alleen kan wonen moet ze naar het bejaardenhuis (waar ze zelfs op de eerste plaats staat van een ellenlange wachtlijst). De dokter zei rechtuit: het is zeker en vast géén optie om met drie kinderen voor haar te zorgen en moeder moet duidelijk gemaakt worden dat ze op haar leeftijd en met haar zwakke gezondheid thuishoort in een bejaardenhuis. Hij gaat morgen bij haar op huisbezoek en zal er klaar en duidelijk zijn standpunt uiteenzetten. Wat ben ik blij dat we dezelfde huisarts hebben...
En toch..., toch voel 'k me een egoïst. Ons mema is 89, tot nu toe altijd gezond van lijf en leden geweest. Nu kan ze niet meer alleen blijven, ze heeft echt veel hulp nodig. Wat moet je dan doen als kind ? HELPEN !!! Wat een dilemma !
Nu even tot rust komen en afwachten tot morgen. Komt tijd, komt raad...
Gewéldig nieuws gekregen daarnet van m'n liefste zoon: hij heeft tijdens mijn lange vakantie in la douce France ( Le Sauze - du - Lac ) kennis gemaakt met een lieve jonge vrouw van 26; ze heet Babs en woont in Herent, etc., etc., ... Ik ben dolgelukkig want heb zoveel verdriet gehad omdat de relatie van Lieven met Annelies verbroken werd. En, al was het Lieven zelf die daar een einde aan maakte, hij heeft er maandenlang ontzettend veel verdriet van gehad !!!
Dus: nu 'duim' 'k maar voor de (misschien blije) toekomst van m'n lieve knul...
!! Alle vakantie- plus ziekenhuisperikelen nog noteren op één van de volgende dagen !!
Zondag 07/10/07 (19.50 uur):! A l'Année prochaine la douce France !
Oef ! Na een vierweekse prachtvakantie in Le Sauze - du - Lac vanavond om 19.50 uur eindelijk, hélemaal én totaal weer THUIS ! En... wat voelt dat ZALIG...
===>> straks of morgen noteren !!!
Nog heel even noteren: ben nu pas klaar met inpakken; het was me het dagje wel... Poetsen tegen de sterren op, allerlei dringende zaken oplossen, bankzaken regelen, wassen/strijken, op bezoek bij mijn moeder, telefoneren, SMS-en, ... Het hield niet op.
Nu, rond 23.50 uur is alles in orde, kleding plus ander gerief ingepakt (eigenlijk in de grote tas gegooid; kan in Le Sauze du Lac de boel strijken)...
Ga de TV aanzetten en eens fijn genieten van de tennisfinale (de US Open) tussen Justine Henin en Svetlana Koeznetsova (vannacht rond 2 uur). ALS ons Justine net zo goed speelt als tegen de Williams-zussen wint ze dit jaar de US Open !!! Hopen maar op een spannende strijd...
en vanaf morgenvroeg een fijne vakantie in Frankrijk.
OEF ! Ben vandaag héél druk bezig geweest; moest allerlei dringende dingen doen en regelen, poetsen (bah !), koelkast leegruimen en binnenste-buiten afwassen evenals de diepvries,..., weer wat zomerkleding uithalen en dat wassen en strijken (om mee te nemen morgen), bankzaken in orde brengen, muziek uitzoeken plus mooie lectuur, video programmeren, ! strijken !,twee vuilniszakken klaar zetten voor de ophaling, ... OEF !
Straks al het nodige in een grote tas gooien (andere mensen noemen dat inpakken), vannacht naar de finale tennis kijken ( de US Open met Justine Henin tegen Koeznetsova ), wat slapen en morgenvroeg...
hup ! met ons Lief en nonkel Fons naar la douce France voor een ganse maand !
Ze hebben in Le Sauze du Lac kortbij Gap een mooi huis met vrij uitzicht op het stuwmeer plus de bergen (de uitlopers van de Alpen). Fons heeft er ook een quad om buiten de wegen- en paden rond te crossen en er bovenop een mooie boot om op het meer te varen; ik zal me zeker en vast NIET vervelen...
Voel me nu nét als een kleuter die wacht op de komst van Sint-Niklaas, zo blij...
Oef ! Oef ! Oef ! Ben ontslagen in ziekenhuis Sancta Maria. Het was me een weekje daar !!!
Zondagavond 02/09/07: ben rond 20 uur terug in het ziekenhuis en vertel de verpleging van de lange vakantie in la France... Ze zeggen heel kordaat: 'Dat wordt een groot probleem...; dokter Hebbrecht geeft patiënten af en toe de toestemming om een weekje of twee weken op vakantie te gaan maar een volle maand ??? We sturen hem wel een mailtje met de vraag of hij daar toestemming wil voor geven. Kom morgen maar eens vragen naar het verdikt.'
Ik, blij-af naar de kleine living waar we praten en wat TV kijken. Maandagvoormiddag komt Werner me zeggen: ' de dokter heeft teruggemaild
en vraagt of je morgen bij hem komt'. Wat nu ???
Dinsdag: ik rond 11 uur bij de dokter; vertel hem van die uitnodiging door mijn zus en schoonbroer in Frankrijk voor één maand. Hij begrijpt notabene waarover het gaat en zegt kortaf: 'Eerst vier weken op vakantie plus daarna direkt met ontslag kan écht niet ! Wil je wel 14 dagen laten gaan.' Wat nu ? Bel m'n zus en vertel; ze zegt dat het wel in orde komt; blijf twee weken en reis terug met de trein. Dat lijkt me wel iets.
Woensdag: weer naar de dokter... Ik zeg hem wat 'k graag wil, waarop
hij weer: 'Ik zal er nog eens over nadenken. Kom morgenvroeg terug...' Ik krijg iets van die rare kwast ! Wat nu ? Donderdagmorgen
bij de dokter ! Hij:'Ik heb alle verslagen van de verpleging plus die van de psychologen Guy Verbruggen en Michael Castelein herlezen; je doet het blijkbaar héél goed. Als je na die vakantie halve dagen in dagtherapie gaat bij mijn geachte collega dokter E.C. én het REVAL te Beringen laat ik u morgen gaan ALS uw dochter ermee akkoord gaat. Ik bel Karen en vertel... Zij is enthousiast en zegt dat ze blij is voor mij; ik doe het blijkbaar goed en voel me héééél wat beter dan de voorbije zeventien maanden !!! ===>> 'Ga maar mee op vakantie ma en geniet ervan.' Ik heel blij !
Dus vanmiddag rond 16 uur mijn valies gepakt plus alle rommel op de kamer, en dat is een grote berg !IK MAG OP ONTSLAG ! HOERA !
Wat me dik tegenvalt: moet nu al mijn lieve medepatiënten achterlaten en dat zijn er zoveel. Van mijn eigen groep D1: lieve Sandy, een transsexueel van 39 én een gewéldige vriendin voor altijd; Karin Schubert: ze heeft het nog zo moeilijk !; Nicole: idem dito !; Ro: idem !; de allerjongste, Dimitrie van 19: ik zal hem zo missen...; lieve Astrid; zij mag gelukkig binnen twee weken op ontslag. Wat ga ik hen allemaal missen !!! De mensen van de proza-groep: lieve Anny; zij is ook een vriendin voor het leven. We leerden elkaar kennen op de eerste dag in Afdeling 2 waar het voor ons beiden een verschrikkelijk zware tijd werd; mensen in grote nood met allerlei zware psychische problemen (waaronder Schizofrenie,Psychoten, ..., allen passeerden ze op afdeling 2). Heb daar verschrikkelijke dingen meegemaakt, het was er de HEL en ik kon er me na drie weken niet meer staande houden. Gelukkig was daar ook lieve Anny; we hebben ons zoveel
mogelijk afgezonderd om te overleven... Echt de HEL ! Haar vergeet ik nooit.En ons Marina; altijd in voor een joke maar diep in zichzelf was het zooo donker..., Els D.; ook een lieve vriendin, Willy die binnenkort ook met ontslag mag; hij vertelde me alles van zijn ziekten 'Fibromealgy en zijn CVS; leeft al vijftien jaar in een rolstoel met helse pijn!, An, ook in de rolstoel met héél veel pijnen, lieve Danniëlle die zo goed kon voorlezen én schrijven, en dan ... de zelfmoord van S.; zo intriest... Dan nog zovelen van groep D2: mijn lieve tafelgenoten Lydia en Ulrich; wat hebben we samen lief én leed gedeeld ! Ook Marieke, Monique op mijn kamer, roddeltante Jeannette, lieve Crétien waarmee ik vanmorgen nog een héél goed gesprek had; hij begreep maar niet dat ik het nooit kou heb, stuurse Roger die nu pas begint te ontdooien, Maria; een échte oma, Miet die ook in het onderwijs stond, de hemeltergende Italiaan Garibaldi (notabene!), de Spaanse Mirella die altijd pijn had maar mij troostte als ik het niet meer zag zitten,plus nog zooooveel anderen ! We waren in totaal met 35 mensen die er lief en leed deelden. WAT ZAL IK HEN MISSEN !!!
===>> MOET DIT EENS FATSOENLIJK NOTEREN !!!
Zondagmiddag 02/09/07:
Telefoon... Mijn jongere zus Lief aan de lijn enne... ze heeft een gewéldig voorstel ! Zij en haar man Fons vragen me mee op vakantie in Zuid-Frankrijk (Le Sauze du Lac) voor een ganse maand !!! Dat is fantastisch nieuws !!! Ze willen graag vertrekken rond 9/10 september om hun huis te verven plus vakantie te vieren. ALS dat maar lukt bij de psychiater... In de voorbije maanden zijn er wél enkele mensen vanuit St. Truiden/ziekenhuis op vakantie geweest met instemming van hun dokter maar... een GANSE maand ???
Dat moet ik vragen aan dokter H.; als dat maar lukt !
Door die uitnodiging kan mijn zondag niet meer stuk; anderzijds: een volledige maand weg uit het ziekenhuis ? En nadien ? ==>> vanavond vragen aan de verpleegkundigen én maar HOPEN dat het lukt...
Wat een fijne zondagmorgen; de zon is niet te zien en de lucht is grijs maar heb toch een beetje geslapen vannacht en vond nét twee lieve reacties op mijn blogje (van Lieven én Karen). Denk nu terug aan alles wat mijn psychiater (dokter Hebbrecht)vorige donderdag vertelde over mijn dochter Karen ===>> 'Wat een prachtige dochter hebt u én welke mooie en lieve kleinkinderen; ik zag u gisteren samen in de tuin. Uw dochter is een uitstekende psychologe; ze kent haar vak héél goed (Karen had vorige week een gesprek met hem over mijn vorderingen en later het ontslag uit Sancta Maria); ze zou zeker in aanmerking komen om hier in het ziekenhuis te werken; dat zou een echte aanwinst zijn'. ==>> ik natuurlijk im mijn nopjes met zo'n lovende woorden... Belde later Karen op en vertelde wat de dokter over haar zei; ze moest er eens om lachen maar vond de boodschap toch fijn... En ik FIER natuurlijk !!!
Lieven nét gebeld; hij komt naar me toe; ik vind dat héél fijn want heb hem al weken niet meer gezien en ik weet dat hij het héél zwaar heeft na het afscheid van zijn Annelies...
Heb gisteren de was- en strijk gedaan; straks mijn valiesje maken én dan... rond 19 uur met hééééél lange benen weer naar St. Truiden voor een lange, zware week in het ziekenhuis...
En nu... koffie zetten...
Zaterdag 01/09/07:
Vannacht zo weinig geslapen; daarom voor de eerste maal een lang middagdutje gedaan en dat heeft me hélemaal opgepept...
Naar Okay geweest in het dorp; daar zou op 28/08 een nieuw draadloos toetsenbord plus muis geleverd zijn. Helaas, er is een fout gebeurd bij de bestelling; ze moeten het gevraagde opnieuw bestellen (had ik dat maar zelf gedaan met de PC !). Ook naar mijn zus geweest die mij een ander kapsel geknipt heeft (véél te kort naar mijn zin maar kan mijn haren nog steeds in een wrong bijeen steken én... ze groeien heel vlug bij). De zon blijft schijnen, het is een warme, mooie septemberdag... Van de vrijheid thuis genieten door o.a. naar het WK Atletiek in Osaka te kijken ===>> de Belgische vrouwen hebben net de DERDE !!! plaats behaald op de 400 m aflossing; een gewéldig resultaat !!! De BRONZEN medaille ! Wie had dat ooit gedacht ??? Gefeliciteerd Kim Gevaert plus de drie andere loopsters !!!
Straks mijn liefste zoon Lieven op bezoek; daar ga ik eens goed van genieten... Morgen komt m'n moeder weer; ik hoop maar dat ze een beetje 'gemakkelijk' doet !
... Slapen... Als het kon...
Ben héél moe, ben 'OP' maar kan weer niet slapen... Dus maar even terug in mijn blogje. Werken met deze oude PC is géén pretje; het duurt allemaal 'EINDELOOS' lang...
Weer thuis van het ziekenhuis tot zondagavond, alleen, niemand om te praten, daar droom ik toch van de ganse week ? Nu valt het toch niet zo goed mee... Komaan, kop op ! Enkele warme reacties in mijn gastenboekje; dat doet toch deugd ? Jazeker. Ga prachtige muziek opzetten, klassiek, Beethoven misschien, daar word ik altijd RUSTIG van...
Morgen is er weer een nieuwe, sprankelende dag... Probeer ervan te genieten, haal er alles uit en wees dankbaar...
Vrijdag 31/08/07:
Raar maar waar... ik ben nog eens thuis op een vrijdagnamiddag... Dat is geleden sinds maart van dit jaar. Het voelt onwezenlijk... Alleen in huis, geen mens te horen of te zien. Ik ben het al vijf dikke maanden gewend om ALTIJD en OVERAL samen met veel mensen te zijn, totaal géén privacy want slaap met drie andere vrouwen op één kamer; NOOIT eens helemaal alleen; nooit luid MIJN muziek beluisteren, nooit MIJN favoriete TV-programma bekijken, nooit the one and only, the mother of broadcasting, the good old BBC op het scherm, ALTIJD mensen rondom mij... enkele die ik graag mag (we hebben een beetje dezelfde interesses) maar de meeste laten me bijna onverschillig (wat zij de moeite waard vinden ligt totaal buiten mijn interesseveld; dus altijd en immer radio Donna (ik 'gruw' ervan) , namiddag + avond de VTM ('gruw' ik ook van !!!) of voor de honderdduizendste keer 'De Kampioenen (aaaag, aaarg !) met erna 'Baantjer'/'Flikken' (aaarg, aaarg !) plus een stomme film op VT4 of Kanaal 2 (als dat films zijn heet ik Julia !!!); alleen Het Belang van Limburg als énige krant (goed voor het Limburgs nieuws, maar zoek er geen interessant artikel in (b.v. over de regeringsvorming) want dat geeft die 'gazet' doodgewoon niet; een fijn 'spelletje' spelen (kaarten, Monopoly, Trivial Persuit,...) doet er niemand en alleen heeft het geen zin; ALTIJD dokters en verplegend personeel in je buurt, ik word er bijna niet goed van...; de 'sessies' die ik van maandag tot en met vrijdag MOET VOLGEN: Ochtendgym (gaat wel), ERGO (ik kruip ervan in de gordijnen !!!), Zwemmen (zalig), Groepsgesprekken, Themagesprekken, Ochtendwandeling (prima allemaal), Psycho-educatie, Sport, DAF (Dwang, Angst en Fobie) o.l.v. psycholoog G.Verbruggen, Weekendbespreking, Doelstellingensessie, Kooktherapie, Relaxatie (met kinisiste Bea), LIS (Lichaam en Stress), Gezondheidsrelevant Gedrag (met psycholoog Michael), Weekendplanning, Vrijetijdssessie, PC-initiatie (allemaal héél zinvol maar wordt er zo
moe van !!!; de meeste sessies zijn zéér indringend, ze 'vreten' energie...).
Als je dan 's avonds totaal 'uitgeteld' in bed kruipt, wil je maar één ding: SLAPEN... en dat blijft nog steeds een groot probleem (slaap slechts 3à4 uren; te weinig naar mijn zin maar krijg van de dokter géén slaappil ===>> Ellendeling !!!).
Maar wat gisteren bij diezelfde dokter ? Ik zeg hem dat ik naar huis wil; ik wil met 'ONTSLAG' en hij is er ongeveer mee akkoord: 'je moet
opnieuw Psychologische Testen laten doen (is een 'fluitje van een cent') en dan krijg je nu eerst drie verlengde weekends (van vrijdag 16 uur tot en met zondag 20 uur). ALS ALLES VOORSPOEDIG evolueert mag je eind september met onislag. MAAR... er zijn wél voorwaarden: iedere week bij de dokter komen plus tweemaal bij de psycholoog en bovendien een uitgebreide lijst opstellen van Vrijwilligerswerk (weet ik al: werken in de Wereldwinkel plus Wiskunde onderwijzen aan kinderen die wegens zware ziekte maandenlang in het ziekenhuis moeten blijven (dat deed ik vroeger trouwens ook al)+ Ontspanningsbezigheden (jaja...: wandelen, fietsen, bloggen, zwemmen, opnieuw paardrijden, Nordic Walking (heb ik in het ziekenhuis geleerd en vind dat héél fijn om te doen, ...), ijsschaatsen (zaaalig !!!), naar de film, het theater, optredens (heb al een kaart voor Luka Bloom én John Hiatt in de AB te Brussel in november), naar de Opera (ALS ik OOIT nog eens geld heb...!!!) en ?????? ) + mijn huishouden beredderen, mijn kinderen en kleinkinderen bezoeken, mijn moeder en zussen/broer bezoeken, ???
Ik hoop maar dat ik het red !!!
En nu enkele bloggers opzoeken en lezen... kijken... bewonderen...
5 maanden ziekenhuis en nog steeds niet helemaal genezen... Gelukkig wordt het nu wat lichter in mijn hoofd, en, misschien mag ik na 5à6 weken definitief naar huis...
De voorbije 5 maanden waren héél zwaar; blij dat ze 'over and out' zijn...En toch, heb in die maanden heel wat geleerd over de psyche en de gemoedstoestand van zwaar depressieve mensen.
Deze endogene depressie is véél zwaarder dan alle depressies die 'k ooit had. Toen kon ik met hulp van antidepressiva en een psychiater langzaamaan 'uit de put kruipen'; nu was de weg omhoog zéér zwaar en lang. Heb me de voorbije maanden staande weten te houden door de liefde en genegenheid van mijn prachtdochter Karen, haar Wout en hun schatten van kinderen Hannah, Mathijs, Noor en Lukas, plus mijn lieve, lieve zoon Lieven, mijn zussen Agnes, Lief en Martine, samen met de onmisbare hulp van mijn psychiater, psychologen G.V. en M. en alle verpleegkundigen (vooral M. en W.).
WAT heb 'k GELEERD van al die maanden ziekenhuis? Ik ben niet ALLEEN, zoveel andere mensen zitten ook diep in de put, plus: 'Met véél hulp is genezen wél mogelijk', ALLEEN duurt het zo ontzettend lang !!!
Straks, om 19 uur weer op weg naar het ziekenhuis tot volgende zaterdag (14 uur). Het is écht moeilijk om deze 'normale' wereld achter me te laten en de 'ziekenwereld' weer in te stappen... Het liefst bleef ik gewoon thuis MAAR dat lost niks op...
Dus... met lange, héél lange benen weer naar St. Truiden...
Zo blij weer in blogland te zijn... Na een maandenlange ziekteperiode in het psychiatyrisch ziekenhuis Sancta Maria in St. Truiden ( begin april 2007/heden) mag ik eindelijk in het weekend weer naar huis. Mijn eerste blog, Mary1948, én het tweede, Siobhan, zijn opgehouden te bestaan, dus begin met veel 'goesting' dit nieuwe blogje Siobhan48. Zo fijn na het aanmaken van dit nieuwe..., vind vanmorgen al vier maal 'WELKOM' van die lieve Annemiek, Steffi, Corry en Patsy/Freddy. Kan hen helaas niet bedanken via hun gastenboek; werk nu met een PC i.p.v. mijn oude 'gecraschte' iMac én moet alles nog leren... Geen nood; kan weer alles kwijt in dit blogje. En dat zal nodig zijn... Als ik al mijn herinneringen (veel verdriet maar ook wat positiefs) in dit blogje kwijtkan ben ik al héél ver... Nu zo snel mogelijk oude getrouwe blogvrienden terugzoeken en, als 't kan, groetjes overbrengen via hun gastenboek of ??? of ??? Zoek dit wel eens uit...
