Siobhan48

Inhoud blog

	Little ones...
	Wout aan de lijn...
	Poetsen...
	Huisarts
	Mijn lieve Lieven...

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

! Welkom op mijn blog !

Siobhan48

11-10-2007

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Wout aan de lijn...

Donderdagavond 11/10/07: Tweemaal Wout aan de telefoon... Karen is niet te spreken vanwege luisteren naar patiënten ( 'VAN' patiënten volgens Kamagurka en Herr Seele ). We spreken af dat ik hen zondagmorgen opzoek; kan 'k eindelijk nog eens een volle dag genieten van mijn kinderen en kleinkinderen en dat zal deugd doen !!! Vijf volle maanden van mijn vrijheid beroofd; altijd, dag en nacht, samenzijn met een grote groep mensen die allemaal zwaar ziek zijn... Ik kan het nu wel UITSCHREEUWEN van GELUK: ik ben eindelijk weer VRIJ !!! Geen dokter, psycholoog, verpleegkundige... die me 24 uur/24 goed in de gaten houdt; 's morgens om 7.00 uur opstaan; ontbijt om 8.00; 9.00 uur: briefing: 9.20 uur: ochtendwandeling of ochtendgym; 9.40 uur: therapie; 10.30 uur: koffiepauze; 11.00 uur: therapie; 12.00 uur: middagmaal; 12.30 uur: verplichte rust; 13.30 uur: gesprek bij psychiater en/of psycholoog; 14.40 uur:therapie; 15.30 uur: koffiepauze; 15.40 uur: therapie... tot het m'n oren uitkomt !!! ; 17.00 uur: avondmaal ( jaja, om 17.00 uur !!!) en daarna bezoek en/of ontspanning... En dan.... ik als échte avondmens, om 22.00 !! uur naar bed moeten !! Hoe heb ik dat in godsnaam volle vijf maanden volgehouden ??? En daarna... een ganse maand op vakantie met mijn zus en schoonbroer. Nu, helemaal alleen, maar in mijn eigen, vertrouwd 'nest' genieten van de VRIJHEID !!! Niemand, niemand die nooit een lange opname in een psychiatrisch ziekenhuis heeft meegemaakt kan een beetje begrijpen hoe het voelt om een half jaar 'ja en amen' te knikken en vooral... van je VRIJHEID beroofd zijn. En al doen die hulpverleners er alles aan om de patiënt te helpen én krijg je bovendien veel steun van kinderen- en andere familie... niemand, niemand zal ooit begrijpen wat voor een impact zo'n opname heeft... Eigenlijk zijn het mijn kinderen en kleinkinderen geweest die me dat halve jaar op de been hielden, samen met m'n MP3-tje en al die mooie muziek. Wat zou mijn leven zijn zonder hen, en wat zou dat leven voorstellen zonder muziek en dans ??? Niet meer zeuren, niet meer klagen... Gewoon GENIETEN nu van alle simpele, alledaagse dingen en gebeurtenissen én blij en dankbaar zijn omdat ik weer kan lachen en opnieuw gelukkig zijn ! En nu, nu het eindelijk weer mag, mijn lievelingsmuziek op volle volume... Leonard Cohen, Bram Vermeulen, klassieke muziek ( van Beethoven tot Wagner)... schallen door de boxen... ==>> 'The Guests' en 'HALLELUJAH' !! ==>> Cohen ! LEVEN... hoe moeilijk maar oh zo prachtig !

Geef hier uw reactie door