Als U die leest, zitten we, hopelijk en eindelijk, op onze terugvlucht naar Brussel. Het was al een ongelooflijk genoegen, zeg maar Ons Genoegen, om nog eens een "grote reis" te kunnen maken in deze pandémie-tijd. En dan leek Mejico de goede keuze om meerdere redenen. De prachtige Maya-cultuur op kop. De vriendelijke, aangename, rustige en geduldige Mexicanen hielpen ook veel. En U merkte zeker aan de vele foto's dat de zon hier twee maanden overuren draaide. Tevens is het een land met een afgewisselde en lekkere menukaart, ook meegenomen. Verder kunnen we ook stellen dat we niet echt stil gezetten hebben. We logeerden in 24 hotels. We zetten afgerond 1 miljoen stappen op Mexicaanse bodem ( dixit mijn Huawei uurwerk). We reden 106 uur bus, vaarden 13 uur boot, 4 dagen met de fiets, 1 uur trein. Trouwens, dit was echt wel de enige manier om te zien wat we wensten. Dus kunnen we afronden : we danken U voor Uw massale interesse, tot binnenkort, getekend,
Cecilia, del Cempinas del Norte
Jorge, El ultimo belga
Diego, del Flandes
PS : wie ooit deze richting uit wil, Air Canada en één tussenstop Canada is niet echt een aanrader, en dan is dit nog vriendelijk gezegd.
Hoera, het is gebeurd. We stonden 3 uur stil in Cancun. Eén lastige passagier ( iemand vloog van Canada naar Mexico maar werd het land uitgezet en mocht met ons terug meevliegen) en één technisch defect en we zitten vast in de Hilton Garden in Montreal. Onze nieuwe vlucht is morgen avond 18 uur 40 , Canadese tijd, bij jullie is het dan 0 uur 40en we landen op zondag ochtend, zeggen ze. Mogelijk in de ochtend, zeggen ze. We moeten dan niet meer over Zwitserland, zeggen ze. Onze vlucht is nu AC 832, zeggen ze. In elk geval veel gezever om in Canada binnen te geraken in je hotel als je in Transit bent, weten we. We twijfelen nu : is het nu Air Canada of zeg je beter Air Can NADA. In elk geval, we zitten in de sneeuw. Hoera. Foto's van ons sneeuwgevecht volgen bij daglicht.😉
Vandaag en morgen worden we hier door Air Canada verplicht langer te blijven, want ze hebben onze vlucht tot tweemaal verlaat. Er zijn ergere straffen, denk ik dan. De bus op, met muziek, het strand op en onze laatste momentjes in de warmte opzoeken. En bij terugkomst de locale handelaars steunen. Of ons apertiefje kopen in de plaatselijke Aldi : zeg maar een pint, ne palm en ne Leffe, of zoiets.
Mexico zoals U het nog niet zag. The beats van discotheek Coco Bongo, met een bijna 24 uur durende Beach party, bereiken de vijf kilometer territoriale wateren van de Caribische Zee met sprekend gemak. Een toeristenplek sinds 1960 uitgebouwd en vergroot. En playa's bij de vleet.
De laatste busrit met de grote bus is gereden, we zijn aangekomen in het peperkoekenhuisje op onze laatste locatie. Vrijdag vertrekken we van hieruit naar huis. Eerst nog deze stad veroveren en op zoektocht naar het idéale souvenierke...
Het grootste eiland van Mexico mocht niet ontbreken op onze bezoekerslijst. Dus wij de ferry op. Deze stranden bieden hier al echt " den tropical van de Caribische Zee".
Twee maanden geleden bedreigde de drugswereld deze stranden nog en vielen er zelfs slachtoffers. Dus is stevige bewaking nu, gelukkig, nog ons deel. Verder was het zonnen, lezen en smikkelen. Of iets drinken.
