De Ramones ontstaan wanneer 3 jonge gasten uit Queens een groep oprichten. Johhny speelt gitaar, Dee Dee bass en zang en Joey Ramone drums. Wanneer blijkt dat Dee Dee geen bas kan spelen en zingen tegelijk neemt Joey de rol van zanger over en neemt adviseur Tommy de taak van drummer over. In 1976 brengen ze hun eerste album Ramones uit, op de hoes het advies: PLAY LOUD. Een kort maar krachtig album dat songs bevat die ontdaan zijn van alle mogelijke ballast. De opvolger ‘Leave Home’ is bijna identiek maar iets verfijnder. In 1977 brengt de groep ‘Rocket To Russia’ uit, door velen gezien als hun beste album ooit. Door hun punk imago worden ze echter weinig gedraaid op de radio. Kort daarop verlaat Tommy de Ramones. Hij verkiest een job in de studio in plaats van intensief op tournee te gaan. Hij wordt vervangen door Mark Bell en krijgt de naam Marky Ramone. De groep brengt nagenoeg jaarlijks een album uit en is constant op tournee over gans de wereld.

The Ramones bouwt vooral een stevige livereputatie uit, met kenmerkende slogans als "Gabba Gabba Hey" en "Hey Ho, Let's Go" (uit hun eerste single Blitzkrieg Bop, verschenen in 1975). Kenmerkend qua uiterlijk zijn de zwarte leren jasjes en de onbeweeglijkheid tijdens het spelen. Ze worden vooral gewaardeerd voor het mixen van verschillende muziekstijlen, wat een andere bekende punkgroep, The Sex Pistols, niet deed.

Een commercieel hoogtepunt kende de groep na hun medewerking aan de film Rock 'n Roll Highschool. Het gelijknamige nummer is hun enige vermelding is de Nederlandse en Belgische hitlijsten.

In 1983 zijn de drankproblemen van Marky Ramone zo groot dat hij zelfs niet opduikt voor een optreden. Hij wordt direct aan de deur gezet en vervangen door Ritchie. Door het uitblijven van een grote doorbraak kiest de groep resoluut voor een hardere stijl. Op ‘Too Tough To Die’ hoor je en donkere Ramones plaat. Met zelfs enkele hard core nummers en zowaar zelfs een instrumentaal nummer! Op het podium blijven ze overtuigen met een tempo dat door Ritchie stevig wordt opgedreven. In 1987 verlaat Ritchie spontaan de groep. Hij vind dat hij behandelt wordt als een ingehuurde drummer in plaats van een volwaardig lid van de groep. Voor twee overige optredens halen de overgebleven Ramones Clem Burke binnen. Hij is een ouwe bekende voor de Ramones uit de tijd dat ze nog geregeld optraden in CBGB in New York met o.a. Blondie. De optredens met Clem zijn een ramp en aangezien Marky Ramone zijn drankproblemen onder controle heeft wordt hij terug binnengehaald. In 1989 zet bassist Dee Dee er een punt achter en brengt als Dee Dee King een rap album uit.

Hoewel Dee Dee de song writer van de groep was beslissen de Ramones om er niet mee te kappen en gaan op zoek naar een jonge bassist. Ze vinden een marinier die als C.J. Ramone de rol van Dee Dee kan overnemen. C.J. Geeft de Ramones een jonger imago en zo blijft de bezitting tot 1996. Dan zetten ze er finaal een punt achter. Kenmerken van de Ramones zijn ongetwijfeld de outfit en de snelle songs die zonder tussenpauze werden gebracht. Ook opmerkelijk is dat Johnny zijn hele carrière op Mosrite gitaren speelde. Waarvan het witte exemplaar maar liefst 17 jaar meeging! Zijn eerste gitaar kocht hij voor 50 dollar in New York. Dit type is momenteel zeer gewild en wordt in Japan veelvuldig nagebouwd. Joey Ramone was iemand die zeer gevoelig was en het feit dat zijn vriendin hem verliet voor Johnny heeft hij nooit echt kunnen verwerken. Hierdoor ontstond een spanning binnenin de groep die nooit ophield. De drugproblemen van Dee Dee waren ook problematisch maar gelukkig kon Johnny Dee Dee overtuigen om steeds nuchter op het podium te stappen. Eind jaren 80 begon Dee Dee zich echter meer en meer als rapper te gedragen, tot groot ongenoegen van Johnny. Vooral de fluo basgitaar en het korte haar paste volgens Johnny niet meer bij het imago van de groep.

De Ramones zetten in 1996 een punt achter hun carrière. Tijdens hun 22jaar durende carrière speelden ze maar liefst 2263 optredens over gans de wereld. Nooit hebben ze een come back moeten maken, want ze waren er steeds.

De band kent een wisselende bezetting, met Joey Ramone en Johnny Ramone als vaste waarden. In 2001 overleed zanger (en boegbeeld) Joey Ramone (aan kanker), en in 2002 Dee Dee Ramone, die de groep in 1989 had verlaten. In juni 2004 werd bekend, dat Johnny Ramone leed aan uitgezaaide prostaatkanker. In september van dat jaar overleed hij aan de gevolgen hiervan.

       

Dee Dee Ramone (18 september 1952 – 5 juni 2002), een pseudoniem van Douglas Colvin, was één van de oprichters van de punkband The Ramones.

Hij was de bassist vanaf het begin van de groep in 1974 tot zijn vertrek in 1989. Hij bleef echter tot ruim na zijn vertrek nummers schrijven voor de band.

Velen zien hem als grondlegger van punkrock door zijn manier van bas spelen en naar aanleiding van de typische Ramones-teksten die hij gedurende 21 jaar lang schreef.

In 1989 verliet hij The Ramones en had hij een korte carrière als rapper Dee Dee King. Hij keerde al snel terug naar de punk en speelde in een aantal verschillende bands, waaronder The Ramainz, een Ramones-tributeband waarin hij samen met o.a. zijn vrouw Barbara, Ramones-drummer Marky Ramone en Ramones-bassist C.J. Ramone speelde.

Hij schreef ook een roman, "Chelsea Horror Hotel", en twee autobiografische boeken, "Poison Heart: Surviving the Ramones (aka Lobotomy)" en "Legend of a Rock Star".

Op 5 juni 2002 werd hij door zijn vrouw dood aangetroffen in zijn appartement in Los Angeles. Hij was overleden aan de gevolgen van een overdosis heroïne. De bassist werd 50 jaar oud.