Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 25/05/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fietsen, zeilen, met kleinkinderen leuke dingen doen enzv..
Leuk dat je op mijn blog bent komen kijken. Veel plezier en misschien tot een reactie in mijn gastenboek.
We hebben een week aan de kade van de stad Preveza gelegen om daar onze boot in orde te maken. De boot gaat 3 september uit het water en komt dan op de kant te liggen. Je hebt daar echt die tijd wel voor nodig vooral als er iets tussen komt, wat ook weer het geval was. Het toilet had weer kuren. We zullen jullie de details maar besparen. Het heeft ons al met al 2 dagen extra gekost. De haven ligt tegenover Preveza. Een halve mijl varen.
We hadden dit adres van kennissen gekregen, die zeiden dat het daar heel veilig was en dat de eigenaren erbij wonen. Hele vriendelijke mensen.
Er waren ook wasmachines en zo kon ik mijn vele beddengoed nog even voor die tijd uitwassen. Ook hadden ze van die ouderwetse waslijnen waar je alle grote stukken overheen kon hangen. Het enige nadeel was dat het de laatste dag behoorlijk regende. Ik heb wat waslijnen onder de boot vastgemaakt en zo was alles op tijd droog.
De volgende dag om 5 uur zijn we door de eigenaar naar het vliegveld gebracht en binnen 10 minuten waren we er. Lekker alles dichtbij.
Dit was ons verhaal van het zeilen in Spanje en dan naar Ibiza, Majorca, Menorca, Sardinie, Italië en Griekenland die we volgend jaar gaan ontdekken.
Hopelijk hebben jullie er van genoten. We wensen jullie een fijne en gezellige winter toe en tot volgend jaar maar weer.
Het begin van het zeilen ging prima. Halve wind met 10 a 12 knopen wind. Weinig golfslag. Maar de pret ging voorbij want al na 10 mijl varen hield de wind op. Dan maar verder op de motor.
Om de tijd te verdrijven doen we om de buurt ons ding, ik achter de computer en Henk klussen en haalt het fototoestel uit elkaar om te kijken of die gemaakt kan worden. Ik had ineens hele wazige fotos. Ik kan niet zonder foto toestel.
Achteraf was hij niet meer te reparen en moeten wij als we thuis zijn een nieuwe gaan kopen.
Aangekomen in Griekenland zijn we de eerste nacht bij het eiland Othenoi voor anker gegaan. Prachtige baai met helder water. Er lagen veel boten en zo moesten we een plekje zoeken. We lagen vlak bij het strand en hebben een tweede anker uitgegooid, zodat we niet met anderen in de knoei kwamen te liggen. Het eerste wat ik gedaan heb "want ik had het zo warm" is gaan zwemmen naar het strand heen en terug. Heerlijk.
19 aug. in Castella, 20 aug. in Crotone, 21 aug. in Leuca
Naar Leuca is het 70 mijl varen en de laatste stop in Italie.
Toen we aankwamen hebben we diverse malen opgeroepen via de marifoon voor een plaats in de haven. Op laatst kregen we te horen dat we na 8 uur bij de dieselpomp mochten liggen. Na het wachten kregen we een prima plekje.
Gewandeld langs de gezellige boulevard en hebben een cocktail, Mojito gedronken, wel duur maar erg lekker en hebben daarna er heerlijk op geslapen.
Omdat we de volgende dag in de weg lagen, vanwege dat tankstation moesten we op tijd verkassen en zouden we door de marifoon te horen krijgen waar we konden gaan liggen. Het waaide erg hard en konden niet weg vanwege de buren, die ook nog eens hun boot uitgebreid gingen schoonmaken. Die dachten wij hebben er voor betaald dus haasten we ons niet en de havenmeesters durfden niets te zeggen. Beetje rare situatie. We zijn toen ook maar gaan schoonmaken.
Toen we weg vaarden hadden we nog steeds niets gehoord. Het duurde erg lang en zijn naar de visserskade gevaren en daar gewacht. Er kwam politie aan de kade om ons weg te sturen. Toen zijn we maar voor anker gegaan en hebben voor die nacht dat we in de haven gelegen hebben, niets betaald. We wilden eerst nog met de dinkie er naartoe varen, maar dachten laten ze het geld maar op komen halen.
De volgende dag zijn we naar Griekenland gevaren. We hadden het wel gehad met de Italianen. Sommigen zijn erg arrogant. Onderweg een hand opsteken dat kennen ze niet.
69 mijl gevaren naar Roccella en gingen als een speer.
Mooi haven, water, geen elektra. maar ook geen kantoor. Toch kwam er een havenmeester de tweede dag geld halen. Maar als je niet aan boord bent slaat hij je over. Mensen die al een paar dagen er lagen wisten precies wanneer hij langs kwam en waren om die tijd zogenaamd bootschappen doen. Hij vraagt er ook zelf om. Willem en Aag, ook Nederlanders zaten net bij ons aan boord een borrel te drinken, dus hoefden zij ook niet te betalen.
Nog even gefietst naar de stad die een paar kilometer verderop lag. Vele stranden en mooie boulevard maar in de stad was er niet veel te beleven. Boven op de berg stond een groot kasteel maar daar was het nu echt te warm voor.
Het is 46 mijl varen naar Ripisto bij de berg de Etna. Geen bijzondere stad maar wel een dure haven met arrogant havenpersoneel. Normaal varen met hun dinky was er niet bij. Gewoon aso. Daardoor gingen de boten die in de haven lagen vreselijk heen en weer. Zo wij ook.
Er was een openlucht kerkdienst en je hoorde overal de priester achter de microfoon zijn preek opzeggen. Het was weer een dag als anders.
Vroeg vertrokken want het was al om 8 uur, 32 graden. Heet. Alles gezeild naar Siracusa. Ook weer een oude stad van anno 1200. Zwolle is ook zo oud. Weer veel prachtige gebouwen, paleizen en smalle straten. Zo langzamerhand hebben we wel weer genoeg gezien van die steden. De nieuwe stad is gebouwd op een landtong en de zee grenst aan beide kanten van de stad.
Dit waren de heen en weer dagen. 1e Dag voor anker, 2e dag aan de kade gelegen, anker voor eruit en 2 touwen vast aan de kade, tot er harde wind kwam en moesten daar hals over kop weg. Aan de overkant van de baai konden we goed voor anker liggen tot de wind wat ging liggen en zijn we terug naar de kade gevaren. Maar er stond nog steeds een behoorlijke harde wind, dus terug naar de ankerplek. Eten klaargemaakt en Henk zij kom op we gaan kijken of het nu wel kan. Het was inmiddels al donker geworden. En, ja hoor het was er rustig geworden en zo konden we daar ook nog even een wandeling maken.
DE KADE WAAR WIJ AANLAGEN HET BEROEMDE PLAZA DUOMO
Marzamemi was voorheen, vanaf anno 1500 een vissersplaats die hoofdzakelijk tonijn vingen. Veel ouds is bewaard gebleven. Daarom is het een druk bezochte plaats voor toerisme. Heel apart en doet ons denken aan Urk en Volendam.
We wilden vandaag de oversteek maken naar het vaste land Italië, maar de wind was pal tegen. 7 Mijl verder konden we voor anker. We zagen dat er ook moorings lagen. Toen wij er naar toe voeren kwam er een bootje ons tegemoet om te vragen of wij ook aan een mooring wilden liggen. Eerst maar gevraagd wat het kost, dat hebben we wel geleerd na die laatste keer. 50 euro zij die man. Ik riep nog 15 euro? Ik dacht die is gek, maar het was inderdaad 50 euro.
We hebben ietsjes verderop ons eigen anker laten zakken en de boten die aan een mooring lagen, lagen net als ons te rollen op de golven. Geen verschil dus.
Grote mega jachten lagen ook op hun eigen anker. Een van deze jachten had een helikopter, zeilschip en de nodige dinkys aan boord.
Ik ben 
