Els Clottemans opgenomen in Amerikaans jaaroverzicht
10 december 2010
Els Clottemans, de vrouw die veroordeeld is tot 30 jaar cel voor de parachutemoord op Els Van Doren, is opgenomen in het jaaroverzicht van het Amerikaanse Time Magazine. Dat staat te lezen op de website van het weekblad.
Het verhaal dat Els Clottemans de parachute van haar beste vriendin en liefdesrivale Els Van Doren gesaboteerd zou hebben werd tot ver over de landsgrenzen gevolgd. De driehoeksrelatie tussen de vrouwen en Marcel Somers was zelfs nieuws in Taiwan, waar ze een animatiefilmpje over de feiten maakten. Maar ook het feit dat er geen bekentenis of materiële bewijs was zorgde voor ophef.
In de top-10 van 'criminal stories' uit 2010 staat de parachutemoord op de 4e plek. De 1e plaats wordt ingenomen door de Nederlander Joran van der Sloot. De man zit vast in Peru voor de moord op Stephany Flores Ramirez. Hij is ook hoofdverdachte in de zaak rond de op Aruba verdwenen tiener Natalee Holloway.
Japanse tv draait documentaire over parachutemoord
Els Clottemans werd in 2010 voor het hof van assisen in Tongeren tot 30 jaar cel veroordeeld Foto: ap
Drie jaar na het proces van de zogeheten ‘parachutemoord’ gaat de Japanse commerciële televisie er een documentaire over draaien. Dat bericht Het Laatste Nieuws donderdag. De makers verbazen zich erover dat Els Clottemans in de zaak veroordeeld werd zonder bewijs.
Het Britse filmbedrijf Telesearch zakt deze zomer af naar België om de documentaire in te blikken. ‘De moord en het proces hebben destijds nauwelijks aandacht gekregen in Japan, maar als je er enkele jaren later op terugblikt, blijf je met meer vragen dan antwoorden achter’, zegt Maria Hovi van Telesearch in de krant. ‘Waarom werd een jonge vrouw naar de cel gestuurd zonder één gram bewijs, zonder vingerafdrukken, zonder DNA-sporen, terwijl zowel de bedrogen echtgenoot van Els Van Doren als de gemeenschappelijke minnaar evenveel redenen kon hebben om de moord te plegen?’
De Britse ploeg vroeg alle beschikbare beelden op en zal het proces minutieus proberen te reconstrueren. Volgens Het Laatste Nieuws is wel nog onduidelijk welke beelden ze zullen mogen gebruiken. Het proces werd dan wel van dag één gefilmd, maar na de veroordeling verzetten alle partijen zich tegen het gebruik van de opnames. De Japanse documentaire zou eind dit jaar op televisie komen.
Els Clottemans werd in 2010 voor het hof van assisen in Tongeren tot 30 jaar cel veroordeeld, voor de moord op Els Van Doren. Die laatste verongelukte in 2006 toen bij een parachutesprong van 4.500 meter haar parachutes niet opengingen.
Bijna drie jaar nadat Els Clottemans is veroordeeld in de ophefmakende 'parachutemoord', draait de Japanse commerciële tv een reportage over de zaak. Dat schrijft Het Laatste Nieuws vandaag.
De Japanse documentairemakers kunnen niet geloven dat een jonge vrouw veroordeeld werd zonder bewijs of DNA-stalen, terwijl andere potentiële verdachten vrijuit gingen. Deze zomer nog zakt een cameraploeg van het Britse filmbedrijf Telesearch naar België af om er te spreken met journalisten, getuigen, vrienden, familieleden en advocaten van de hoofdrolspelers in de zogenaamde parachutemoord.
Voor die moord werd Els Clottemans (nu 29) in oktober 2010 tot 30 jaar cel veroordeeld. Volgens de Limburgse assisenjury stond vast dat Clottemans de parachute van haar liefdesrivale Els Van Doren (36) in 2006 had gesaboteerd, omdat ze haar Nederlandse minnaar voor zich alleen wilde.
Katrien Van der Straeten «Ik zal nooit de eerste dag vergeten, toen we ’s morgens bij het justitiepaleis van Tongeren aankwamen. Ik zocht een parkeerplaats en kreeg de menigte journalisten in het vizier die ons voor het gerechtsgebouw stond op te wachten. Dat beeld van die horden fotografen, cameralui en journalisten staat nog op mijn netvlies gebrand. Toen we naar binnen gingen, werden we bestormd en bijna platgedrukt op de trappen. Ik dook even een zijgang in en dacht: ‘Hola, wat is dit?!’»
Hoewel ze zich neerlegt bij de uitspraak van de assisenjury, blijft de advocate geloven dat haar cliënte onschuldig was. Van der Straeten «Er waren geen materiële bewijzen. Géén dna, geen vezeltje, geen vingerafdruk. De bewijslast wordt tegenwoordig veel te vaak omgedraaid: je wordt gedagvaard als verdachte in een zaak, en dan mag jij gaan bewijzen dat je het niet gedaan hebt. Dat is een compleet scheefgetrokken situatie.»
Op 18 november 2006 stortte Els Van Doren met haar parachute te pletter in een tuintje in Opglabbeek, na een vrije val van 4.000 meter. Haar valscherm bleek gesaboteerd. In de parachuteclub kregen de speurders lucht van een driehoeksverhouding: het slachtoffer deelde een minnaar met haar jongere vriendin Els Clottemans. Die had volgens de assisenjury de riemen van de parachute doorgeknipt om haar liefdesrivale uit de weg te ruimen. Het proces verdeelde Vlaanderen in twee kampen, en het Belang van Limburg organiseerde een poll onder haar lezers over schuld of onschuld van Clottemans. Ook na de veroordeling leek er geen einde te komen aan de soap: toen kwamen de opiniestukken in de krant, de zwarte marsen, de steungroepen op Facebook en de melige YouTube-filmpjes waarin Clottemans werd vereerd als martelaar, gevallen op het slagveld der gerechtigheid. Bekijk hier één van de ‘pro-Clottemansfilmpjes’:
Titel: Artikel 5 Verdict Els Clottemans Bericht: Autosloten van het merk VW zijn sinds 1995 simpel te hacken. Inbraak zonder sporen in VW Passat Els Van Doren door onbekende niet uit te sluiten.
Verdict (Uit het boek De Parachutemoord. Gust Verwerft, blz 207 en 208) Schuldig aan moord.
Motivatie verdict een aantal artikelen. 4. Deze technische gegevens en het tijdsgebruik van Els Van Doren leiden tot volgende conclusies: 4a. De sabotage heeft plaatsgevonden tussen haar laatste geslaagde sprong op 5 november 2006 en de fatale sprong op 18 november 2006. 4b. De sabotage kan enkel zijn uitgevoerd op een plaats waar haar parachute in die periode gelegen heeft, namelijk bij haar thuis, in haar auto, in de hangar van de parachuteclub en in de woning van Marcel Somers. 5. Bij gebrek aan enig spoor van inbraak in die woningen en dat voertuig is een onbekende inbreker als saboteur uit te sluiten.
Bij gebrek aan enig spoor van inbraak in … dat voertuig. Dat voertuig was een Volkswagen Passat, tenminste als we ons beperken tot de periode zoals genoemd onder 4a. Zie blz. 60 van het boek De Parachute Moord van de hand van Faroek Özgünes (FO).
Sleutel Volkswagen simpel te kraken In het Nederlands Dagblad lees ik vandaag, 13 augustus 2016, dat vanaf 1995 de sleutel van elke volkswagen simpel te kraken cq te hacken was/is. Er wordt vrij gedetailleerd omschreven hoe dat in zijn werk gaat. Citaat: Volgens de onderzoekers, die hun bevindingen nog zullen presenteren op een conferentie in Texas, zijn de sleutels van bijna elke Volkswagen sinds 1995 te kopiëren. De kwetsbaarheid zou ook gelden voor Volkswagen-dochters Audi en Skoda. Voor het kopiëren van de sleutels heeft de dief twee codes nodig. De eerste, een algemene, is het simpelst te verkrijgen. Voor de meeste Volkswagens van de afgelopen twintig jaar zijn slechts vier codes gebruikt. Hackt de dief de sleutel van één auto, dan heeft hij de code van miljoenen andere. apparaatje De tweede code verschilt per wagen. Om deze te onderscheppen moet de dief een apparaatje aanschaffen dat ongeveer 40 euro kost en binnen een straal van 90 meter van een doelwit gaan staan. Met de goedkope ontvanger onderschept hij het signaal dat een Volkswagen-eigenaar met de sleutel verstuurt om de auto te openen. Worden de twee codes gecombineerd, dan is de auto op een later moment te plunderen. De eigenaar merkt pas dat zijn sleutel is gekopieerd als de inbraak een feit is. De onderzoekers hebben een tweede hack gevonden waarmee auto’s van Alfa Romeo, Citroën, Fiat, Ford, Mit-subishi, Nissan, Opel en Peugeot zijn te openen. Deze hack is wel wat lastiger: de code van een specifieke auto moet acht keer worden onderschept om de deuren te openen. De dief zou dit proces kunnen versnellen door het signaal van de autosleutel te blokkeren, waardoor het slachtoffer in korte tijd meerdere keren klikt. Deze methode zou sneller achterdocht kunnen wekken. In een verklaring beklemtoont Volkswagen dat autodiefstal ‘op deze manier niet mogelijk is’. Men zou de wagen weliswaar kunnen openen, maar wegrijden zit er niet in. Zie ook: http://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2051484-miljoenen-auto-s-te-hacken-door-gebrekkige-beveiliging-chip-autosleutel.html
Artikel 5 Verdict: De formulering van artikel 5 van het verdict impliceert dat wanneer inbraak mogelijk is zonder sporen na te laten een onbekende inbreker als saboteur niet uit te sluiten is. Met bovengenoemd onderzoek is nu aangetoond dat door middel van een simpele hack toegang kon worden verkregen tot de VW Passat van Els Van Doren.
Wanneer bevond, zover we kunnen nagaan, het gerief van Els van Doren in de koffer van haar auto? Als bronnen gebruik ik de boeken van Faroek Özgünes (FO) en Gust Verwerft (GW) beide getiteld de “Parachute Moord”.
Algemeen: In het algemeen lezen we de plaats van verblijf van het gerief als volgt: (FO blz 59) Op zaterdag gaat het gerief in de auto van Els naar de club. Op de club aangekomen haalt Els pas (zo is haar gewoonte) het gerief uit de auto als ze gaat springen. (FO blz 27). S’avonds rijden Marcel en Els samen in één auto naar Eindhoven. Gerief in auto van Els of Marcel. Op zondagmorgen weer terug naar de club. S’avonds gerief in de auto, waarschijnlijk ook in de autokoffer als de auto geparkeerd staat bij de eetgelegenheid. (FO blz 59). Daarna naar huis.
Periode 5 november t/m 18 november 2006 Over de periode 5 november 2006 tot 18 november 2006 kan het gerief ook goed worden gevolgd: Op zondag 5 november (de sprong met de “high twist”, zie onder) wordt niet beschreven hoe s’avonds de tijd is doorgebracht door Els en wanneer ze naar huis is gegaan. Laten we aannemen dat het op de wijze is gebeurd zoals hierboven is beschreven. Op vrijdagavond 10 november gaat het gerief mee in de auto van Els naar Eindhoven.(FO blz 60) . De auto met het gerief is geparkeerd geweest gedurende de tijd dat Els is gaan poolen in het biljartcentrum tot 2 uur in de nacht. Vervolgens gaat Els met de auto naar het appartement van Marcel en lezen we (FO blz 60):”Ze parkeert haar VW Passat en neemt haar springgerief mee naar boven, het materiaal is te duur om achter te laten in de koffer van haar auto”. Op zaterdag 11 november is er niet gesprongen, en op zondag 12 november zijn Marcel en Els niet op de club verschenen. (GW blz 45) en s’avonds is Els naar huis gereden. (GW blz 46). Op zaterdag 18 november arriveert Els van Doren om half tien op de club. (FO blz 13) Els komt van huis en haar gerief ligt achter in de auto. En die laat ze (dat was haar gewoonte) daar liggen tot dat ze gaat springen. (FO blz 13) (GW blz 32) Dus van 10.30 tot 11 uur lag het gerief in de auto en is niet onbeheerd in de hangar geweest. (FO blz 26 onderaan) Vervolgens was daar de fatale sprong.
De onbekende saboteur met ongehinderde toegang tot de autokoffer, art 5 verdict: Wanneer er sprake is van een onbekende saboteur, dan wordt het motief van de sabotage onduidelijker. We lezen (FO blz 28) dat Jan de Wilde van de commissarissen begrijpt dat Els in haar verleden verschillende andere mannen heeft gehad. Een man is misschien, buiten het zicht van ieder ander, door Els afgewezen en wenste wraak. Mogelijk is Els een willekeurig slachtoffer. De dader heeft geobserveerd dat Els de gewoonte had haar gerief in haar auto te laten liggen. Dus was zij een voor de handliggend slachtoffer voor de verknipte geest. Pierre van Mensel, Els haar rigger zegt (FO blz 100) “Het moet iemand zijn geweest met een geweldige woede en haat tegen haar. Het plan is diabolisch en pervers. Daar is over nagedacht”. Uitgangspunt is de sabotage vraagt om een plan.
De High Twist (FO blz 61 – 63): Bij de eerste sprong op zondag 5 november wordt Els geconfronteerd met een high twist. Een zeldzaam verschijnsel. Ze weet te ontwarren en maakt geen gebruik van de reserveparachute. (De eerste sprong op de eerstvolgende dag is 18 november, de dodelijke sprong). Faroek Özgünes beschrijft dat het mogelijk is geweest dat de hangriem van de reserveparachute toen al (5 november) was doorgesneden, maar aan het oog was onttrokken door de hangriem die er zich voor bevond. Dat dit mogelijk is heeft hij gedemonstreerd gekregen door senior rigger Harry Swinnen. (FO blz 121). Daar staat tegen over dat expert majoor Erwin de Clercq uitsluit dat wanneer de hangriem voor zondagavond 5 november zou zijn doorgesneden. Els had dit gezien had moeten hebben bij het plooien van het hoofdscherm. (FO blz 73)
Plan B: Als we een tijdlijn gebruiken dan constateren we dat Els voor het eerst op vrijdag naar Marcel ging op 3 november 2006. (FO blz 61 en FO blz 87) Ze had daarvan tevoren bericht gedaan aan Els Clottemans (Babs). Op vrijdag 10 november is Babs conform afspraak naar Eindhoven afgereisd en staat Els bij het verlaten van het cafe plotseling voor neus van Babs, Marcel en vrienden. Babs had dus hierin geen enkele regie. Het was de eerste keer sinds mei 2006, maar mogelijk ook daarvoor, dat Els en Babs tegelijk op vrijdag in Eindhoven waren. Om 2 uur s’nachts besluit Els om haar gerief uit de kofferbak te halen en mee te nemen naar het appartement. (FO blz 60) Vanaf dat tijdstip kan pas een plan door Babs opgezet gaan worden. Als Babs het gerief geopend zou hebben dan heeft ze waargenomen dat het gerief op 21 november naar de rigger zou gaan voor een repack van de reserveparachute. Dus had ze een plan B nodig ingeval er voor 21 november niet gesprongen wordt. We weten achteraf dat het niet veel gescheeld had of dat had plaatsgevonden. Van te voren was te bedenken geweest dat ook in dat geval Babs één van de verdachten zou zijn geweest. Maar in het plan van Babs, waarvan zij beschuldigd is, is helemaal geen mogelijkheid van plan B.
Een onbekende saboteur kan veel planmatiger te werk gaan Hij kan tijd nemen om te observeren, voorbereidingen te treffen, bijv. het ongemerkt toegang verschaffen van de auto. Mogelijk eerst om zijn of haar moverende redenen alleen de hoofdparachute saboteren op 5 november, en vervolgens beide parachutes saboteren. Plan B is dan het ontvreemden van het gerief uit de kofferbak voor dat het naar de rigger gaat. Of de onbekende saboteur is zo onbekend dat hij weet dat hij toch niet in beeld komt, en mogelijk dat hij of zij evengoed het doel bereikt als Els veilig was geland. Want overleven aan 3 riemen van een reserveparachute was ook mogelijk geweest.
Geen materiële bewijzen: Els Clottemans is veroordeeld op grond van de overtuiging dat alle mogelijkheden die zouden leiden tot een andere dader uitgesloten zijn. Onder andere geeft artikel 5 van het verdict daar uitdrukking aan. De uitsluitingen van artikel 5 zijn op het onderdeel van dat inbraak in de auto van Els per definitie tot inbraaksporen moet leiden onvoldoende onderbouwd en dus kan inbraak door een onbekende saboteur niet uitgesloten worden.
Tien jaar na de moord op Els Van Doren (36), wiens parachute niet openging toen ze uit een vliegtuig sprong, heeft weduwnaar Jan De Wilde (56) zijn verhaal gedaan. “Onze twee kinderen zijn zelf uit een vliegtuig gesprongen om te voelen wat hun moeder zo vaak had gevoeld”, zegt hij in Het Laatste Nieuws. “Ondanks alle miserie gaat het goed met ons.”
Op 18 november 2006 stortte Els Van Doren met haar parachute neer in de Limburgse gemeente Opglabbeek. In de club waar ze al jarenlang haar hobby beoefende en waar ze in alle stilte ook een buitenechtelijke relatie begonnen was met de Nederlandse parachutist Marcel Somers. Die dan ook weer het bed indook met Els Clottemans. Die laatste werd op het assisenproces in 2010 veroordeeld tot 30 jaar cel voor de moord op Van Doren.
“Ik verwacht niets meer van Babs (de roepnaam van Els Clottemans, nvdr). Geen verontschuldigingen en ook geen bekentenissen”, zegt weduwnaar Jan De Wilde in Het Laatste Nieuws. Hij is nog steeds juwelier in Lier. “Maar ik heb gebroken met alles en iedereen die gelinkt was aan de parachuteclub.”
Affaire
Pas na de dood van zijn vrouw kwam De Wilde te weten dat ze een relatie had met Somers. “Hij had haar met rust moeten laten. De echte oorzaak van dit drama ligt bij hem. Als hij toen had nagedacht, was het nooit tot een moord gekomen.”
De dood, de lange onzekerheid en het proces hebben De Wilde getekend. “Het was moeilijk om de kinderen uit te leggen dat hun moeder vermoord was en een buitenechtelijke relatie had. Ik kon het zelf trouwens moeilijk vatten dat ze gedood was door een liefdesrivale. Dat zie je normaal alleen in gangsterfilms. Ik had me nooit kunnen voorstellen dat zoiets mij zou overkomen. Het heeft meer dan een jaar geduurd voor ik alles kon plaatsen.”
Bekentenissen
Binnen ten vroegste vier jaar kan Clottemans vrijkomen. “Ik kijk daar nu al tegenop. Ik geloof niet dat ze ooit zal toegeven dat ze mijn vrouw vermoord heeft. Maar voor mij hoeft ze geen bekentenissen meer af te leggen. Ik wil haar ook nooit meer zien.”
Hijzelf en zijn kinderen stellen het wel goed, benadrukt hij. “Mijn leven loopt weer zoals het moet, ik heb mijn draai gevonden. Het proces heeft verlossend en bevrijdend gewerkt, ook voor de kinderen. Ze doen het allebei erg goed.”
De feiten spoken wel nog elke dag door zijn hoofd, zegt de weduwnaar. “We hebben haar sterfdatum nog nooit herdacht en zullen dat ook dit jaar niet doen. We vieren wel elk jaar haar verjaardag. Op die dag doe ik iets leuks met de kinderen. Het drama heeft ons nog meer naar elkaar toe doen groeien.”
TERNAT - 'Deze zaak achtervolgt mij. Elke dag opnieuw. Telkens weer zie ik mensen denken: dat is die Clottemans, van de parachutemoord.' Voor de allereerste keer na haar vrijlating uit voorlopige hechtenis spreekt Els Clottemans (24) over een van de meest ophefmakende moordzaken ooit in ons land. 'Ja, ik houd mijn onschuld staande.' De zogenaamde parachutemoord krijgt stilaan de proporties van een modern Agatha Christieverhaal, maar dan wel in een pijnlijk realistische versie. Twee jaar lang al zijn de speurders ervan overtuigd dat maar één iemand de moord op Els Van Doren op haar geweten kan hebben: liefdesrivale Els Clottemans. Maar er zijn twee problemen. Eén er is geen enkel ultiem, ontegensprekelijk bewijs. En twee: Els Clottemans houdt haar onschuld staande. Staalhard zelfs. Ook in haar allereerste interview na haar vrijlating uit de Hasseltse gevangenis begin dit jaar, na zowat een jaar voorlopige hechtenis. 'Of ik nog altijd volhoud dat mij niets aan te wrijven valt? Natuurlijk wel. Daar bestaat geen twijfel over. Ik houd mijn onschuld staande, voor de volle honderd procent.' Toch is die onschuld lang niet zo evident, want er zijn heel wat signalen die in de richting van Clottemans wijzen. Even alles op een rijtje. Op 18 november 2006, vorige dinsdag precies twee jaar geleden dus, stort ervaren parachutiste Els Van Doren tegen tweehonderd kilometer per uur te pletter in een tuintje in Opglabbeek. Ze is op slag dood. Al snel is duidelijk dat er kwaad opzet in het spel is, want de parachute blijkt gesaboteerd. Maar wie brengt deze 37-jarige, goedlachse vrouw uit Ranst, moeder van twee kinderen, om het leven? Voor de speurders is er maar één iemand met het geknipte motief: Els Clottemans, Babs voor de vrienden, een 24-jarige studente uit Ternat. Zij en het slachtoffer hadden immers dezelfde minnaar: Marcel S., een Nederlandse valschermspringer. Een driehoeksverhouding dus waarbij Clottemans pas op de tweede plaats kwam, na Van Doren. 'Clottemans had dus een reden om Van Doren om het leven te brengen', zegt een gerechtsbron. 'Bovendien is ze de enige die de tijd, de kennis én de mogelijkheid had om haar om het leven te brengen. Wat meer is: een paar weken na de fatale dag probeerde Clottemans zelfmoord te plegen, wat haar nóg verdachter maakt. En kort voor de feiten stalkte ze Van Doren met anonieme telefoontjes én stuurde ze een anonieme brief naar de man van het slachtoffer. Dat bevestigt alleen maar onze vermoedens.' Een waslijst verhoren volgden, maar nooit ging Clottemans door de knieën. 'En dat zal ook niet gebeuren', aldus Clottemans. Ze blijft herhalen dat de speurders een tunnelvisie volgen: dat ze meteen alleen háár hebben geviseerd en daardoor andere opties hebben uitgesloten. 'Zal ik je 's vertellen wat ik écht vervelend vind? Dat heel dit gedoe, dit hele onderzoek, nu al zo lang aansleept. Ik kan je verzekeren: dat is niet goed voor je moraal. Het wordt tijd dat deze hele zaak wordt afgesloten. Dat maakt het makkelijker om dit drama te verwerken. Niet alleen voor mij maar ook voor de nabestaanden van het slachtoffer. Zoals het nu verloopt, is het voor iedereen een erg zware last om dragen.' De speurders uit Tongeren sparen kosten noch moeite om hun dossier rond te krijgen. In totaal waren er liefst drie reconstructies. De laatste was die van vorige dinsdag. Daarbij moest Clottemans tonen hoe ze de pilot-chute van Van Doren - dat is de kleine parachute die de grote opentrekt - op weg naar Opglabbeek vond. 'Clottemans verklaarde dat ze die per toeval zag, ergens hoog in een boom', zegt een gerechtelijke bron. 'Maar dat geloven wij niet. We geloven dat ze die pilot-chute heeft kunnen volgen op de fatale dag en dat ze die achteraf is gaan zoeken.' Clottemans ontkent. 'Op zulke dagen heb ik het extra moeilijk', zegt ze. 'Omdat je dan nog maar eens die hele heisa moet meemaken. Weet je, vandaag ( woensdag, nvdr. ) zat ik in de trein. Telkens als iemand me passeerde, had ik het gevoel dat die mij herkende. Dan zie ik ze denken: dat is die Clottemans, van de parachutemoord. Misschien is het niet zo. Misschien stel ik het me alleen maar voor, maar het overkomt je wel!' Clottemans studeert voor leerkracht. Ze is op dit moment volop bezig met haar stageperiode. 'Ik wil zo snel mogelijk mijn gewone leventje weer oppikken. Al wordt dat wellicht héél moeilijk. Op sommige dagen, zoals dinsdag bij de reconstructie, kan ik de televisie niet opzetten of ik zie mezelf. Ja, dat is confronterend.'
Els Clottemans heeft haar eerste stappen buiten de gevangenis mogen zetten. Dat schrijft Dag Allemaal. In 2010 werd de vrouw veroordeeld werd tot dertig jaar cel voor de ‘parachutemoord’ op haar liefdesrivale Els Van Doren.
Clottemans kreeg een uitgaansvergunning van drie uur om de nodige therapeutische begeleiding te zoeken, een eerste stap in haar reclasseringsplan. Ze heeft haar onschuld altijd staande gehouden. Opmerkelijk aan het gemediatiseerde proces was dat er geen materieel bewijs was tegen haar.
Ten vroegste in september volgend jaar zou Clottemans vervroegd kunnen vrijkomen. De strafuitvoeringsrechtbank moet die beslissing nemen. Nabestaanden van de vermoorde parachutiste betreuren dat Clottemans nooit enige spijt betuigd heeft.
Vrouw achter ‘parachutemoord’ zet eerste stappen richting vrijlating: 3 uur uit de gevangenis
Geen wapen, geen DNA, geen vingerafdrukken, geen ooggetuigen, geen bekentenissen. Maar ook een overduidelijk gesaboteerde parachute. De Limburgse speurders staan voor een raadsel wanneer Els Van Doren (37) op 18 november 2006 in Opglabbeek te pletter stort na een sprong uit een vliegtuig. Els Clottemans (22), lid van dezelfde parachuteclub en liefdesrivale van haar naamgenote, blijft dan ook lange tijd buiten schot in wat de geschiedenis ingaat als ‘de parachutemoord’.
De zaak draait rond een buitenechtelijke liefdesromance met een Nederlandse parachutist, Marcel Somers. Twee vrouwen, verliefd op dezelfde man, en heel veel jaloezie bij de vijftien jaar jongere Clottemans.
Polemiek aan de cafétoog
Hoewel ze jarenlang haar onschuld blijft uitschreeuwen, brengt het gerecht haar in 2010 toch voor het Tongerse hof van assisen. Het wordt een van de meest gemediatiseerde assisenprocessen uit de recente geschiedenis. Inclusief internetpolls over haar (on)schuld en een polemiek aan menig cafétoog.
Clottemans breekt al die jaren niet en blijft zich verschuilen achter het gebrek aan materieel bewijs. Toch oordeelt de volksjury dat er geen twijfel is over haar schuld. Openbaar aanklager Patrick Boyen wil haar zelfs levenslang achter de tralies voor de moord op haar liefdesrivale. Uiteindelijk krijgt ze dertig jaar cel.
In de Gentse gevangenis, bevestigen bronnen, hield ze zich de voorbije acht jaar koest. Zo was ze er kok. Wanneer ze zicht had op vrijlating? Niemand die erover kon of durfde te speculeren.
Nu blijkt dat Clottemans in oktober een eerste uitgaansvergunning heeft gekregen. Meerdere gerechtelijke bronnen bevestigen dat ze sinds september vorig jaar zo’n vergunning kon aanvragen. Clottemans mocht onlangs drie uur de gevangenis verlaten. Dat om de nodige therapeutische begeleiding te zoeken. “Een eerste noodzakelijke stap in haar reclasseringsplan”, zegt een expert in strafuitvoering.
Zonder schuldinzicht
Dat ze van de buitenlucht mag proeven zonder enig schuldinzicht of het betalen van enige schadevergoeding aan de man en kinderen van Els Van Doren lijkt opmerkelijk. “Doorgaans is dat een belangrijke factor in versneld vrijkomen”, klinkt het. “Maar nog belangrijker zijn de bijzonder geringe kans op recidive en een stevig dossier met positieve verslagen van de gevangenisdirectie, de sociale dienst en uitzicht op werk en woonst in een veilige omgeving.”
Afspraak eind 2019
Een bron stelt dat ze ten vroegste in september 2019 voorwaardelijk in vrijheid kan gesteld worden. De strafuitvoeringsrechtbank moet die beslissing nemen. Tot dan zullen haar uitgaansvergunningen voorzichtig opgedreven worden.
Het dossier ligt gevoelig binnen justitie. Haar advocate Katrien Van der Straeten wou gisteren geen enkele commentaar kwijt. De nabestaanden van de vermoorde parachutiste benadrukken dat Clottemans nooit enige spijt betoonde. “Maar verder moeten wij deze nieuwe situatie met pijn in het hart ondergaan.”
Els Clottemans, de vrouw die tot 30 jaar cel veroordeeld werd in de zaak van de zogenaamde parachutemoord, vraagt beperkte detentie aan de Gentse strafuitvoeringsrechtbank (SURB) en wil een opleiding volgen. Dat heeft haar advocaat Katrien Van der Straeten gezegd voor aanvang van de zitting van de SURB in de gevangenis van Gent.
Loaded: 0%
Progress: 0%
Current Time1:12
/
Duration Time1:12
Clottemans werd op 21 oktober 2010 door het Limburgse hof van assisen tot 30 jaar cel veroordeeld voor de moord op Els Van Doren. Ze heeft altijd ontkend dat ze in 2006 de parachute van haar liefdesrivale had gesaboteerd, waardoor die bij een sprong te pletter viel.
Lees ook
De parachutemoord: aparte zaak die Vlaanderen in twee kampen verdeelde
Nu Clottemans een derde van haar straf heeft uitgezeten, komt ze in aanmerking voor vervroegde vrijlating. Ze vraagt beperkte detentie, bevestigt haar advocaat Katrien Van der Straeten. “Dat wil zeggen dat ze overdag de gevangenis zou verlaten, en dat ze ’s avonds terugkomt naar de gevangenis om er te overnachten. De bedoeling is dat ze een opleiding zou volgen en in een vast stramien terechtkomt, maar meer details kan ik daar nog niet over geven.”
Bekennen of niet?
Als de strafuitvoeringsrechtbank Clottemans beperkte detentie toestaat, mag ze de gevangenis maximaal 16 uur verlaten en moet ze opgevolgd worden door een justitieassistent. Het is niet noodzakelijk dat Clottemans bekentenissen zou afleggen, zegt Van der Straeten. “Er is daar veel over gezegd en geschreven. Gaat ze nu bekennen of niet? Ik denk niet dat we het proces helemaal moeten overdoen. Dat is niet de bedoeling van de strafuitvoeringsrechtbank.”
Jef Vermassen, de advocaat van de nabestaanden van het slachtoffer, verwacht geen bekentenissen. “Ze heeft nog wat familie en kennissen achter haar staan. Als ze nu bekent, is ze die ook kwijt”, zegt Vermassen. “Het is slim om beperkte detentie te vragen. Moest ze nu haar vrijheid vragen, zou het antwoord wellicht nee zijn, omdat ze geen respect heeft voor het slachtoffer en nabestaanden zelfs heeft beschuldigd.”
De uitspraak van de strafuitvoeringsrechtbank valt op 18 november.
Els Clottemans mag gevangenis niet verlaten: “Wellicht omdat ze niet wil bekennen”
“Teleurgesteld, want ze kan zich aan de regels houden”
rvEls Clottemans.
Els Clottemans (35), tot 30 jaar cel veroordeeld voor de zogenaamde ‘parachutemoord’, mag de gevangenis overdag dan toch niet verlaten. Dat besliste de strafuitvoeringsrechtbank (SURB) deze voormiddag in Gent. Clottemans had gevraagd om overdag een opleiding te kunnen volgen en enkel te moeten overnachten in de gevangenis. Volgens Jef Vermassen, de advocaat van de familie van het slachtoffer, is Clottemans’ verzoek wellicht mee afgewezen, omdat ze niet wil bekennen.deo
Loaded: 0%
Progress: 0%
Current Time0:32
/
Duration Time1:29
Gedetineerden kunnen na een derde van hun straf een aanvraag indienen voor vervroegde vrijlating. Clottemans deed dat niet, maar vroeg om een beperkte detentie. De Gentse strafuitvoeringsrechtbank (SURB) ging daar vandaag niet op in. De rechtbankvoorzitter heeft beslist om het vonnis niet publiek te maken. “De motivering wordt niet bekendgemaakt. De strafuitvoeringsrechtbank kreeg de vraag voor beperkte detentie met het oog om een beroepsopleiding te volgen, maar oordeelt dat dat nog te vroeg is”, zegt persrechter Mieke Dossche.
Lees ook
Weduwnaar van slachtoffer parachutemoord: “Als ik Els Clottemans ooit tegenkom op straat, draai ik me om”
Clottemans werd tot dertig jaar cel veroordeeld in de parachutemoord, gepleegd op 18 november 2006. Die dag stortte Els Van Doren te pletter en al snel werd duidelijk dat haar parachute was gesaboteerd. Clottemans kwam in het vizier van de speurders, omdat ze een geheime relatie had met de man die ook de minnaar van Els Van Doren was. Ondanks het feit dat Clottemans altijd heeft ontkend dat ze iets met de sabotage had te maken, werd ze in oktober 2010 tot 30 jaar cel veroordeeld door een assisenjury. Er werd nooit enig materieel bewijs tegen haar gevonden.
Ik ben teleurgesteld, want haar plan zat goed in orde. Ze heeft al verschillende keren de gevangenis mogen verlaten en ze heeft voldoende bewezen dat ze zich aan de regels kan houden
Katrien Van der Straeten, de advocate van Clottemans
“Bewezen dat ze zich aan regels kan houden”
Volgens Katrien Van der Straeten, de advocate van Clottemans, was het de bedoeling dat Clottemans de cel dagelijks maximaal 16 uur zou kunnen verlaten onder begeleiding van een justitieassistent. “De bedoeling was dat ze een opleiding zou volgen en in een vast stramien terechtkomt. De strafuitvoeringsrechtbank heeft dat afgewezen. Ik ben teleurgesteld, want haar plan zat goed in orde. Ze heeft al verschillende keren de gevangenis mogen verlaten en ze heeft voldoende bewezen dat ze zich aan de regels kan houden en dat ze alle voorwaarden die opgelegd worden, kan naleven.”
De verdediging kan nog in cassatieberoep gaan. “Ik ga het vonnis morgen met mijn cliënt bespreken, maar ik ben niet geneigd om dat te gaan doen. We gaan trachten om verder tegemoet te komen aan het vonnis”, zegt Van der Straeten.
“Ze wil niet bekennen”
Jef Vermassen, de advocaat van de familie van het slachtoffer, is tevreden met de uitspraak - maar kreeg geen inzicht in het vonnis. “Het belangrijkste voor mijn cliënten is de vraag of Clottemans bekend heeft aan de strafuitvoeringsrechtbank. Daar hebben we nu geen zicht op, maar het vonnis kan dat duidelijk maken. Ze heeft in het verleden de echtgenoot en de dochter beschuldigd, wat toont dat ze geen respect heeft voor het slachtoffer. Als we een bekentenis hebben, zou de familie eindelijk rust kunnen vinden en aan hun rouw kunnen beginnen”, aldus Vermassen.
We worden als burgerlijke partij als kleuters behandeld, wij mogen de motivering niet weten. Ik ben nu nog meer gemotiveerd om de wet te laten aanpassen en de burgerlijke partijen serieus te laten nemen
Jef Vermassen, de advocaat van de nabestaanden van het slachtoffer
Volgens Vermassen is het verzoek van Clottemans wellicht afgewezen omdat ze niet wil bekennen. “De houding naar de slachtoffers kan een rol spelen bij een dergelijk verzoek. En zolang ze niet bekent, is haar houding naar de families toe niet oké”, zegt hij. Vermassen is ook kritisch. “We worden als burgerlijke partij als kleuters behandeld, wij mogen de motivering niet weten. Ik ben nu nog meer gemotiveerd om de wet te laten aanpassen en de burgerlijke partijen serieus te laten nemen.”De advocaat wil dat de slachtoffers aanwezig kunnen zijn tijdens de hele zitting van de strafuitvoeringsrechtbank en dat ze meer betrokken worden in de procedure.
Nieuwe aanvraag
De strafuitvoeringsrechtbank verwees bij de afwijzing van de beperkte detentie naar “de weg van de geleidelijkheid”. Dat betekent dat gedetineerden stapsgewijs terugkeren naar de maatschappij, waarbij geleidelijk aan een strafuitvoeringsmodaliteit met meer vrijheid wordt toegestaan en de stappen telkens opgevolgd worden. De SURB wil ook meer zicht krijgen op de risico’s op recidive. Clottemans kan vanaf 12 mei 2020 een nieuwe aanvraag indienen, die dan opnieuw onderzocht zal worden.
Tien jaar na de moord op Els Van Doren (36), wiens parachute niet openging toen ze in Opglabbeek uit een vliegtuig sprong, heeft weduwnaar Jan De Wilde (56) zijn verhaal gedaan. “Onze twee kinderen zijn zelf uit een vliegtuig gesprongen om te voelen wat hun moeder zo vaak had gevoeld”, zegt hij in Het Laatste Nieuws. “Ondanks alle miserie gaat het goed met ons.”
Op 18 november 2006 stortte Els Van Doren met haar parachute neer in Opglabbeek, niet ver van haar vliegclub in Zwartberg (Genk). In die club beoefende ze al jarenlang haar hobby en begon ze in alle stilte ook een buitenechtelijke relatie met de Nederlandse parachutist Marcel Somers. Die dan ook weer het bed indook met Els Clottemans. Die laatste werd op het assisenproces in 2010 veroordeeld tot 30 jaar cel voor de moord op Van Doren.
“Ik verwacht niets meer van Babs(de roepnaam van Els Clottemans, nvdr). Geen verontschuldigingen en ook geen bekentenissen”, zegt weduwnaar Jan De Wilde in Het Laatste Nieuws. Hij is nog steeds juwelier in Lier. “Maar ik heb gebroken met alles en iedereen die gelinkt was aan de parachuteclub.”
Affaire
Pas na de dood van zijn vrouw kwam De Wilde te weten dat ze een relatie had met Somers. “Hij had haar met rust moeten laten. De echte oorzaak van dit drama ligt bij hem. Als hij toen had nagedacht, was het nooit tot een moord gekomen.”
Foto: BELGA
De dood, de lange onzekerheid en het proces hebben De Wilde getekend. “Het was moeilijk om de kinderen uit te leggen dat hun moeder vermoord was en een buitenechtelijke relatie had. Ik kon het zelf trouwens moeilijk vatten dat ze gedood was door een liefdesrivale. Dat zie je normaal alleen in gangsterfilms. Ik had me nooit kunnen voorstellen dat zoiets mij zou overkomen. Het heeft meer dan een jaar geduurd voor ik alles kon plaatsen.”
Bekentenissen
Binnen ten vroegste vier jaar kan Clottemans vrijkomen. “Ik kijk daar nu al tegenop. Ik geloof niet dat ze ooit zal toegeven dat ze mijn vrouw vermoord heeft. Maar voor mij hoeft ze geen bekentenissen meer af te leggen. Ik wil haar ook nooit meer zien.”
Hijzelf en zijn kinderen stellen het wel goed, benadrukt hij. “Mijn leven loopt weer zoals het moet, ik heb mijn draai gevonden. Het proces heeft verlossend en bevrijdend gewerkt, ook voor de kinderen. Ze doen het allebei erg goed.”
De feiten spoken wel nog elke dag door zijn hoofd, zegt de weduwnaar. “We hebben haar sterfdatum nog nooit herdacht en zullen dat ook dit jaar niet doen. We vieren wel elk jaar haar verjaardag. Op die dag doe ik iets leuks met de kinderen. Het drama heeft ons nog meer naar elkaar toe doen groeien.”
Els Clottemans mag gevangenis veertien jaar na parachutemoord nog niet verlaten
Beeld BELGA
Els Clottemans, die vandaag exact tien jaar geleden schuldig werd verklaard aan de moord op haar liefdesrivale Els Van Doren in de beruchte zaak rond de ‘parachutemoord’, mag de gevangenis voorlopig niet verlaten. Dat heeft de Gentse strafuitvoeringsrechtbank beslist, zo schrijft Het Nieuwsblad. De nu 36-jarige Clottemans werd tot dertig jaar cel veroordeeld voor de moord in 2006.
Omdat Clottemans ondertussen een derde van haar straf heeft uitgezeten, komt ze in aanmerking voor vervroegde invrijheidsstelling. De volledige vrijlaten heeft haar advocate niet gevraagd, maar er is begin deze maand wel een aanvraag voor ‘beperkte detentie' ingediend. Clottemans zou dan overdag de gevangenis mogen verlaten, om ‘s avonds terug te keren om er te overnachten.
De Gentse strafuitvoeringsrechtbank heeft die aanvraag echter afgewezen, net als vorig jaar. Toen oordeelde de rechtbank dat het nog te vroeg was voor een vorm van beperkte vrijlating.
Clottemans is de moord op Els Van Doren altijd blijven ontkennen, ook nadat de assisenjury haar op 20 oktober 2010 schuldig verklaarde en tot dertig jaar opsluiting veroordeelde. Op 18 november 2006 stortte Van Doren te pletter en al snel werd duidelijk dat haar parachute was gesaboteerd. Clottemans kwam in het vizier van de speurders, omdat ze een geheime relatie had met de man die ook de minnaar van Els Van Doren was. Er werd nooit enig materieel bewijs tegen haar gevonden.
Els Clottemans (36) komt niet vrij. De vrouw die veroordeeld werd voor de parachutemoord op haar liefdesrivale, heeft eerder deze maand een aanvraag ingediend om de gevangenis overdag te mogen verlaten. Maar de Gentse strafuitvoeringsrechtbank vindt dat nog te vroeg.
Clottemans werd tot dertig jaar cel veroordeeld voor de moord op haar vriendin en liefdesrivale Els Van Doren in 2006. Ze zou de parachute van de vrouw gesaboteerd hebben, waardoor Van Doren te pletter viel in het Limburgse Opglabbeek. Zelf is Clottemans altijd blijven ontkennen dat ze de koorden heeft doorgeknipt. Er waren weinig harde bewijzen tegen de vrouw uit Ternat, maar wel veel aanwijzingen.
De hele zaak van het Limburgse gerecht draaide rond een driehoeksverhouding tussen Els ‘Babs’ Clottemans, haar vriendin Els Van Doren en hun gezamenlijke Nederlandse minnaar Marcel. De drie waren lid van dezelfde parachuteclub, waar ze hun weekends doorbrachten. Op 10 november 2006 klopten de twee vrouwen aan bij de Nederlander. Van Doren zou de nacht bij Marcel doorbrengen, Clottemans moest op een matje in de woonkamer slapen.
De assisenjury oordeelde in 2010, na een bewogen proces dat bijna een maand duurde, dat er geen twijfel bestond over haar schuld: Clottemans pleegde de moord op Van Doren uit jaloezie.
Slachtoffer Els Van Doren.FOTO: ROB TV
Opleiding volgen
Omdat Clottemans ondertussen één derde van haar straf heeft uitgezeten, komt ze in aanmerking voor vervroegde vrijlating. Op 6 oktober vroeg de advocate van Clottemans aan de Gentse strafuitvoeringsrechtbank om haar cliënte ‘beperkte detentie’ toe te kennen. Daarbij zou Clottemans overdag de Gentse gevangenis mogen verlaten. In 2019 diende ze ook al zo’n aanvraag in. Volgens haar advocate wilde ze een VDAB-opleiding volgen. ’s Avonds zou ze naar de gevangenis moeten terugkeren, om er te overnachten.
De weduwnaar en de kinderen van Els Van Doren hebben zich altijd tegen een vrijlating verzet. “Na al die jaren weten de nabestaanden nog altijd niet of ze de moord bekent of niet”, zei hun advocaat Jef Vermassen in 2019. De familie was eerder deze maand dan ook aanwezig op de zitting in de Gentse gevangenis.
Maar de houding van Clottemans is na al die jaren gevangenis niet veranderd: ze ontkent nog steeds dat ze iets te maken heeft met de dood van Van Doren.
Te vroeg
De Gentse strafuitvoeringsrechtbank besloot maandagochtend dat het te vroeg is voor Clottemans om dagelijks van de vrijheid te genieten. De reden daarvoor is niet bekend. Maar om in aanmerking te komen, wordt van een gevangene doorgaans toch enig schuldinzicht verwacht. Al is dat niet noodzakelijk. Brusselaar Leopold Storme bijvoorbeeld, kwam in 2017 vrij, hoewel hij bleef ontkennen dat hij zijn ouders en zijn zus gedood had bij de Marollenmoord.
Els Clottemans mag gevangenis veertien jaar na parachutemoord nog niet verlaten
Els Clottemans, die vandaag exact tien jaar geleden schuldig werd verklaard aan de moord op haar liefdesrivale Els Van Doren in de beruchte zaak rond de ‘parachutemoord’, mag de gevangenis voorlopig niet verlaten. Dat heeft de Gentse strafuitvoeringsrechtbank beslist, zo schrijft Het Nieuwsblad. De nu 36-jarige Clottemans werd tot dertig jaar cel veroordeeld voor de moord in 2006.
Omdat Clottemans ondertussen een derde van haar straf heeft uitgezeten, komt ze in aanmerking voor vervroegde invrijheidsstelling. De volledige vrijlating heeft haar advocate niet gevraagd, maar er is begin deze maand wel een aanvraag voor ‘beperkte detentie' ingediend. Clottemans zou dan overdag de gevangenis mogen verlaten, om ‘s avonds terug te keren om er te overnachten.
Lees ook
PREMIUM
“Het proces van de parachutemoord overdoen? De moeite waard”: hoe enkel een motief Els Clottemans naar de cel stuurde
De Gentse strafuitvoeringsrechtbank heeft die aanvraag echter afgewezen, net als vorig jaar. Toen oordeelde de rechtbank dat het nog te vroeg was voor een vorm van beperkte vrijlating.
Clottemans is de moord op Els Van Doren altijd blijven ontkennen, ook nadat de assisenjury haar op 20 oktober 2010 schuldig verklaarde en tot dertig jaar opsluiting veroordeelde. Op 18 november 2006 stortte Van Doren te pletter en al snel werd duidelijk dat haar parachute was gesaboteerd. Clottemans kwam in het vizier van de speurders, omdat ze een geheime relatie had met de man die ook de minnaar van Els Van Doren was. Er werd nooit enig materieel bewijs tegen haar gevonden.
Els Clottemans, die veroordeeld is voor de zogenoemde parachutemoord, mag overdag de gevangenis verlaten om een opleiding te gaan volgen. Clottemans werd in 2010 tot dertig jaar cel veroordeeld voor de moord op haar liefdesrivaal, ze had de parachute van de vrouw gesaboteerd, waardoor die tijdens een sprong neerstortte.
Belga
Van de strafuitvoeringsrechtbank heeft Clottemans de toelating gekregen om overdag de gevangenis te verlaten om een opleiding te volgen. Het is de eerste keer dat het verzoek van Clottemans om een opleiding te volgen wordt ingewilligd.
Daarnaast mag ze ook twee keer per maand een weekend op verlof. Clottemans zit intussen al ruim elf jaar in de gevangenis. Na haar eerste arrestatie werd ze een tijd vrijgelaten, maar sinds 2010 zit ze onafgebroken in de cel. Ze zou nog steeds ontkennen dat ze verantwoordelijk is voor de dood van haar liefdesrivale.
Els Clottemans 16 jaar na parachutemoord vrijgelaten: “Ze probeert haar leven terug op orde te brengen”
Els Clottemans, in 2010 door het assisenhof in Tongeren tot dertig jaar cel veroordeeld voor de parachutemoord op haar liefdesrivale, is sinds vrijdag vrij onder elektronisch toezicht. Dat bevestigt haar advocate Katrien Van der Straeten. “Ze probeert haar leven terug op orde te brengen, en is heel dankbaar dat ze die kansen krijgt.” Jef Vermassen, advocaat van de nabestaanden, vindt de vrijlating “pijnlijk”.
Els Clottemans na 12,5 jaar vrij, zonder ooit schuld voor parachutemoord te bekennen. Hoe zijn haar advocaten daarin geslaagd?
In 2010 werd ze nog tot 30 jaar cel veroordeeld, maar na 12,5 jaar mag Els Clottemans - mits voorwaarden - voorgoed de gevangenis verlaten. Twee keer eerder werd haar verzoek afgewezen, maar driemaal bleek scheepsrecht. En dat zonder ooit de parachutemoord te hebben bekend. Hoe kan dat? Justitie-expert Jan Nolf probeert de beslissing te verklaren. “Meer dan schuldinzicht, is het belangrijk of ze nog een gevaar voor de samenleving vormt.”
In totaal zat Els Clottemans (38), in oktober 2010 veroordeeld tot 30 jaar cel voor de parachutemoord op haar liefdesrivale Els Van Doren (36), exact 12 jaar en 7 maanden in de gevangenis - voorhechtenis incluis. Maar sinds vorige week vrijdag veranderde dat regime voorgoed: Clottemans werd onder elektronische toezicht geplaatst en hoeft in principe nooit meer terug naar de Gentse vrouwengevangenis. Tenminste, als ze haar voorwaarden volgt. Zo mag ze onder meer niet in de provincie Antwerpen komen omdat daar de nabestaanden van het slachtoffer wonen. Ze moet op tijd thuis zijn, de schadevergoeding moet verder betaald worden en Clottemans mag onder geen beding de nabestaanden van Van Doren verontrusten.
Nooit zicht op haar gedrag
Maar hoe is het nu zover kunnen komen? Wat heeft ervoor gezorgd dat de veroordeelde moordenares, die tot op heden de moord niet lijkt te hebben toegegeven, toch zo vroeg is vrijgelaten? Haar advocate Katrien Van Der Straeten hult in stilzwijgen en wenst nu vooral sereniteit rond haar cliënte. Meester Jef Vermassen, die de familie van het slachtoffer verdedigt, heeft er het raden naar. “Nooit hebben we geweten waaraan Els Clottemans het verdiende om vervroegd vrijgelaten te worden”, zegt Vermassen. “En we zullen het ook niet weten. In de strafuitvoeringsrechtbank, die haar straf bepaalt, mochten we onze wensen uiten, maar daarna dienden we de zaal te verlaten. We hebben dus nooit zicht gehad op het gedrag van Clottemans. Slachtoffer en nabestaanden staan daarin volledig in de kou.”
Schuldinzicht kan helpen om sneller uit de cel te geraken, maar het is zeker geen vereiste.
Jan Nolf, justitie-expert
Algemene criteria om vervroegd vrij te komen, wijzen onder meer naar het beperkte risico op het plegen van nieuwe strafbare feiten, de geleverde inspanning tot vergoeding van de slachtoffers en goed gedrag in de gevangenis. Het bekennen van de moord maakt daar dus geen deel van uit. “Het kan helpen om sneller uit de cel te geraken, maar het is zeker geen vereiste”, zegt justitie-expert Jan Nolf. “De strafuitvoeringsrechtbank kijkt naar hoe een gedetineerde zich nu gedraagt en naar de toekomst toe. De gevangenissen zitten overvol. Meer dan schuldinzicht, is het belangrijk of ze nog een gevaar voor de samenleving vormt. Er wordt gekeken naar de houding van Clottemans binnen de gevangenis, wat op zich al een kleine maatschappij is. Wie daar het regime niet volgt en geen bijdrage levert, maakt heel wat minder kans om zich te bewijzen in de grote maatschappij.”
Bibliotheek
Bijdrage leveren en het gevangenisregime volgen, dat deed Clottemans blijkbaar voortreffelijk. Na haar veroordeling in 2010 als degene die de parachute van haar liefdesrivaal Els Van Doren saboteerde, verbleef de vrouw enkele jaren in de cel in Hasselt. Daarna week ze uit naar de vrouwenafdeling in Gent. “Ze heeft vanaf dag één gewerkt in de gevangenis”, zei haar advocate Van Der Straeten daarover in 2016. “In de bibliotheek, in de kantine en in de wasserij. Bij mijn weten zijn er ook nooit conflicten geweest met medegevangenen en zijn er ook geen tuchtrapporten tegen haar. Els gedraagt zich voorbeeldig. In haar vrije tijd houdt ze zich bezig met zelfstudie.”
Waarom de straf in vergelijking met de voorbije jaren plots wel versoepeld wordt, is onduidelijk.
Jan Nolf, justitie-expert
Clottemans leek zich in al die jaren keurig te gedragen, aangezien ze wist dat ze na een derde van de straftijd - in haar geval na tien jaar vastzitten eind 2019 - de procedure tot vervroegde invrijheidstelling in gang kon zetten. In dat jaar werden uiteindelijk de eerste stappen ondernomen, terwijl ze al in oktober 2018 een eerste uitgaansvergunning kreeg. Toen mocht Clottemans haar cel drie uur lang verlaten om een psycholoog te bezoeken.
Eer en geweten
Toch kreeg Clottemans zowel in 2019 als in 2020 het deksel op de neus: haar verzoek om overdag een OCMW-opleiding te volgen en ‘s avonds terug te keren naar haar cel, werd telkens afgewezen. Eind 2021 was het wel raak. Ze mocht een administratieve functie uitoefenen in een bedrijf in Ninove, en kon twee keer per maand op penitentiair verlof in het weekend. En sinds vorige week versoepelde haar straf dus opnieuw.
“Waarom de straf in vergelijking met de voorbije jaren plots wel versoepeld wordt, is onduidelijk”, zegt Nolf. “Maar weet dat de strafuitvoeringsrechtbank altijd een weloverwogen beslissing neemt. Dat de rechtbank water bij de wijn wil doen omdat er nooit bewijzen zijn gevonden, klopt niet. De rechtbank, waar ook psychologen deel van uitmaken, neemt die beslissing in eer en geweten na grondig onderzoek.”
5 REACTIES