|
‘Kom van dat dak af ’ Dat kan Peter Koelwijn zo hard roepen als hij wil, voor die bende engelen daar vanboven heeft dat echt geen zin. Maar, geef toe, het is daarboven pure rock-’n-roll.
Op het dak van de preekstoel strijkt een uit de kluiten gewassen engel neer. Hij duikt letterlijk uit de hemel, zijn benen nog in de lucht. Heel ijverig hangt hij daar te blazen op een lange bazuin. Tegen de Engelstaligen bazuint hij het uit: ‘Ladies and gentlemen, this is the place to be’. Dit is de plaats waar we moeten zijn om over het evangelie te horen.
We zien nog meer engelen. Eentje reikt ons heel sierlijk een prachtig kruisbeeld aan, de andere gevleugelde kapoentjes schijnen zich goed te amuseren. Natuurlijk zijn ze happy, ze zijn in de hemel en krijgen rijstpap met gouden lepeltjes. Maar wat doen ze daar eigenlijk?
Wel, als je goed kijkt, zie je rondom dat klankbord een doek hangen. Heel speels heffen ze dat doek op, zoals men een theaterdoek opent. De mensen zeggen wel eens: Barok is theatraal, en gelijk hebben ze. We missen eigenlijk nog iemand met een stok om drie keer hard op het podium te tikken en iedereen om stilte te vragen, want het theater gaat beginnen: Mijnheer Pastoor begint aan zijn preek.
Dat doek noemt men in het Latijn: velum. Wat we hier gaan meemaken is als het ware een revelatie.
Klikfoto: Ons krijgen ze niet van dat preekstoeldak af, de kathedraal in 100 stukjes (8)
Met onze excuses voor de slechte foto, we wilden ze vandaag vervangen, maar net zoals gisteren waren we onze fotomachine vergeten.
|
