|
Koekoek, we zijn terug.
‘Hoe terug?’ hoor ik u al vragen. ‘Ge hebt sinds zondag drie rubriekjes gepost, maar op mijn blog ben je niet eens komen lezen, laat staan een berichtje nagelaten. Het is nogal schoon dat!’.
Wel, vorige zondag heeft onze eenmansredactie vlug die triolet voor ons princesje op deze blog gezet en nog twee rubriekjes geprogrammeerd. Na een verjaardagsfeestje verdwenen we met de noorderzon richting ‘Pas de Calais’, bestemming Tilques. 
Het werd een ontdekkingsreis van vijf schitterende dagen. Gisteren, donderdag, ben ik met mijn princesje teruggekeerd. We hebben ongelooflijk genoten.
Voor ons plezier doen we de reis nog eens over. Ga je mee?
Ik weet niet hoeveel rubriekjes het worden, we proberen er regelmatig eentje te maken.
Tot morgen dus.
Oh ja, MizzD zag liever die zwaan en die tekst afzonderlijk. Iemand die bijna iedere dag hier langs komt kunnen we toch niets weigeren hé. 
In het populierenbos zingen talloze vogels hun concertante als een veel te drukke symfonie, zo nu en dan verdrongen door de onweerstaanbare lokroep van een verre pastorale koekoek.
De schuimcycade bedruipt de grassen en toveren een heerlijke waas onder de stralende lichtbundels van de zon en over het glinsterende meer glijdt een lelieblanke zwaan.
Laat mij verdwalen in die idyllische sfeer en aanvliegen op de stille vleugels van de poëzie.
Foto 1- 150413-211036: Kasteel van Tilques
Foto 2 - JGL3935: Een zwaan voor MizzD
|
