Bij een alcoholist gaat het er niet enkel om hoeveel en wanneer hij drinkt. Het is de manier waarop hij drinkt.
Je kan alcoholist zijn en toch weken aan een stuk nuchter blijven. Je kan ook (min of meer) perfect meedraaien in de maatschappij. Je kan dus eigenlijk niet altijd zien of iemand nu wel of niet drankzuchtig is.

Je bent alcoholist, indien je, éénmaal een glas geproefd, er een hunkering ontstaat naar 'steeds meer' drinken. Je wil het wel onder controle houden maar het lukt u niet. Wanneer een ander stopt doet een drankzuchtige verder. Hij zoekt dus enkel de 'roes' en niet het genot van een alcoholische drank. Met andere woorden: hij geniet dus niet van de smaak van een glas wijn maar van het bijhorende 'roesgevoel' welke hierdoor ontstaat. Op die manier krijgt hij steeds zin om méér te drinken.

Velen kampen met dit probleem, doch noemen het niet direct alcoholisme. Ze denken: 'het is ditmaal wat uit de hand gelopen' en stoppen een tijdje met drinken, totdat... het de volgende keer weer 'uit de hand loopt'. En zo blijven ze maar verder aanmodderen.

Wij -van de AA- hebben dit probleem echter onderkend. Wij hebben toegegeven dat we machteloos stonden tegenover de drank, dat we ons drinken niet onder controle hadden. Daarom hebben we vrijwillig beslist om op te houden met drinken.
Met onze maatschappelijke gewoontes is dit echter niet zo eenvoudig. Daarom zijn we toegetreden tot AA om elkaar tot steun te zijn om het vol te houden, omdat we uit ervaring weten dat we het drinken niet onder controle hebben.

Eigenlijk is het niet meer dan dat. Zoek achter ons geen 'stelletje ongeregeld' want er zijn leden van allerlei standen en sociale niveaus. Iemand die éénmaal deze beslissing genomen heeft verdient respect, want dit betekend dat hij zijn verantwoordelijkheid voor zichzelf, zijn gezin en de maatschappij opneemt en van zijn toekomst iets wil maken.