Hoe ik moet beginnen weet ik niet. Ik voel me al een tijdje slecht en dan kwam dit er nog bij. Ik weet ook wel hoe jij je nu moet voelen, hopelijk is het nog leefbaar. Elke keer als een auto van jou voorbij rijd kijk ik op , hopend dat jij het bent. Ik weet dat het beter is dat het nu gedaan is tussen ons, maar ik kan nog altijd niet geloven dat ik je nooit meer vast kan pakken, je lekkere geur opsneuven en je warme tong op de mijne te voelen. En al die vragen waar ik mee zit, hoe is ze erachter gekomen , wat heb jij haar gezegd , moet ik hier thuis iets vertellen, gaat ze aan de deur komen? Ik wil je bellen vragen hoe het met je gaat , maar ik weet dat ik je gerust moet laten. Ik wil je geen verdere problemen geven. Toen na onze eerste keer zou ik nooit gedacht hebben dat het zou groeien tot wat het is(geweest). Ik ben verliefd op je geworden en ben stillaan meer voor je gaan voelen, je was echt een deel van mijn leven geworden. Als ik op mij intuitie moet af gaan denk ik ook wel dat jij gevoelens hebt voormij. In hoeverre weet ik niet. De manier hoe wij over een overeenkomen, hoe we sexueel denken , ik kan mij niet voorstellen dat ik ooit in mijn leven nog iemand ga tegen komen waarmee het zo gelijkstemmend is. De manier waarop je naar me keek , hoe je soms mijn gedachten kon lezen (ook al wist je dat niet), als ik aan je dacht reed je voorbij. Je hebt me de mooiste tijden en herinneringen gegeven, natuurlijk ook mindere , toen alles is uitgekomen. Als ik al eens met je kinderen bezig zag, kwamen er even heldere momenten, waar zijn we mee bezig, ik heb nooit jou gezin willen kapot maken en ik weet ook wel dat het nooit de bedoeling is geweest dat we onze partners zouden laten zitten om voor elkaar te kiezen. Zo nuchter zijn we wel. Ook al zitten we beide gevangen in ons leven , onze plaats in bij ons gezin. Jij zal je vrouw ook nog wel graag zien , zoals ik mijn man. Lieverd , ik mis je. Ik probeer mijn leven weer op te pakken zonder jou erin. Iemand zei van de week dat de lichtjes in mijn ogen verdwenen zijn , en dat is waar. Daar zat jij voor een groot deel tussen he. Als ik alleen ben denk ik aan je en hoe je nu bij me had kunnen zijn. Maar die tijden zijn gedaan. Ik zou nog wel is met je willen uit willen praten , over ons en hoe verder. Normaal gezien ben ik zuinig met zo'n woorden als hierboven , maar ik zie je graag en dat zal nog wel even zo blijven. Het ga je goed en ik zie je nog wel. xx
