Vandaag gaan we op bezoek bij de president van Malta. We gaan even wandelen in een deel van zijn tuin die opengesteld is voor het publiek. Er is veel aandacht besteed aan familie's met kinderen, er zijn veel dieren (zelfs een heuse kinderboerderij) en mooie speeltuinen met allerlei speeltuigen.
Het presidentieel paleis is gelegen in Attard, 10 km van Valletta. Wij bereiken het (uiteraard) met het openbaar vervoer.
Terug thuis krijg ik koud en warm, pijn in het hoofd en ben totaal wat van slag. Mijn verkoudheid is nog steeds niet voorbij en schakelt bijkbaar een versnelling hoger. Dus, vroeg in bed met een paar dafalgans en wij zien wel.
Vandaag een prille zomerdag; het verschil tussen zon en schaduw is groot maar in de zon is het heerlijk. Wij gaan dan ook eens flaneren op de promenade in Sliema.
Ik heb eens een korte geschiedenis genoteerd van de Orde van Malta; samengeraapt van internet.
Het embleem van de Orde van Malta
De vlag van de Orde van Malta
De Souvereine Militaire Hospitaal Orde van Sint Jan van Jeruzalem, van Rhodos en van Malta is een internationale rooms-katholieke ridderorde met een soevereine status, maar zonder eigen grondgebied. De hospitaalridders vormen één van de oudste nog bestaande ridderordes. De Orde van Malta heette aanvankelijk de Orde van Sint-Jan of Johannieterorde, een naam die tegenwoordig nog wordt gevoerd door de protestantse afdelingen. De Orde van Malta kent ruim 12.000 katholieke leden, zowel geestelijken, Europese adel als niet-adellijke-leden uit 92 landen. De Orde van Malta in België is nog steeds betrokken bij heel wat hospitaalactiviteiten. De orde organiseert o.a. recreatienamiddagen voor mindervaliden en culturele wandelingen, vervoer van zieken, vakantiekampen voor mindervalide jongeren in binnen- en buitenland, jaarlijkse bedevaarten naar Lourdes en Banneux enz.
De geschiedenis van de Orde van Malta start in het begin van de 11de eeuw in Jeruzalem waar monniken een ziekenhuis voor pelgrims oprichtten. Edelen traden tot de Orde toe, aangetrokken door haar idealen zoals onbaatzuchtigheid en barmhartigheid. Gezien ook de bescherming van pelgrims tot de taken van de Ridders hoorde hanteerden ze dus ook wapens. De grens tussen “beschermen van de pelgrims” en “de vijanden van de pelgrims aanvallen” bleek gauw heel vaag.
Ze werden door de moslims verdreven uit Jeruzalem en vluchtten naar Cyprus (1291) en later naar Rhodos (1309). Ook uit Rhodos werden ze in 1522 verdreven door de Turken. Hun niet aflatende moed leidde er toe dat Karel V hen in 1530 de Maltese eilanden schonk.
Ze versloegen bij het beleg van Malta in 1565 de Turken en droegen op die manier aanzienlijk bij tot de ondergang van de Osmaanse overheersing in het Middellandse Zeegebied.
Op Malta liggen de historische sporen van deze woelige tijden nog voor het rapen. De ridders stichtten er de huidige hoofdstad Valletta en bouwden ze uit tot een architecturaal juweel dat tot op vandaag een verzameling van weelderige paleizen en historische gebouwen herbergt. Valletta werd genoemd naar haar stichter, grootmeester Jean de la Vallette.
De soms grootse geschiedenis van de Maltezer Orde eindigde omstreeks 1798 in volstrekte wanorde. De ridders slaagden er niet langer in de schijn op te houden een elite te zijn en velen hielden er minnaressen op na. Omdat het ridderschap onverzoenbaar bleef met het vaderschap (de ridders moesten ongehuwd zijn), richtte de orde ondermeer opvangtehuizen voor hun bastaardkinderen en woonplaatsen voor hun vriendinnen op. De ridders en hun orde haalden het grootste deel van hun rijkdom uit slavenhandel en onderdrukking. Deze zwarte periode die de Ridders van Malta in hun geschiedenis schreven, doet geen afbreuk aan de grote verdienste die de orde tot op vandaag heeft. Met de komst van de ridders werd het onthaal van gewonden en zieken op Malta in de 17e eeuw tot een kunst verheven. Iedere zieke kreeg een bed en maaltijden die in zilveren vaatwerk werden opgediend.
Ten tijde van de napoleontische oorlogen ging Malta verloren, mede omdat Napoleon een intense afkeer van geestelijke ridderorden had.
Engeland veroverde Malta in 1800, en sindsdien is de orde enkel formeel nog soeverein.
Na het verlies van Malta werd de zetel van de orde in 1799 verplaatst naar Sint-Petersburg, waar tsaar Paul I van Rusland bereid was om als beschermer en grootmeester van de orde op te treden, dit ondanks protest van de Heilige Stoel.
Na de dood van tsaar Paul I in 1801 vestigde de Maltezer Orde zich in Rome, onder de bescherming van de Heilige Stoel.
Vandaag gestart met een prachtig blauwe hemel en dito gouden zon. Christiane kon niet aan de verleiding weerstaan en is in een zomertenue wat gaan lezen op het achterterras. Op een bepaald moment komt ze binnen om mijn petje te halen wegens te warm.
Na de middag gaan we er terug op uit en door het mooie weer van de voormiddag zijn we wat te optimistisch gekleed. Intussen is de wind opgestoken en wanneer we aankomen aan Fort Rinella is hij al behoorlijk heftig. We zijn toch gebleven voor de geanimeerde wandeling door het fort maar eigenlijk was het te koud.
Ze zijn zeer trots op hun 100 ton kanon.
Terug in Valletta zien we dat de thermometer aan de apotheek nog altijd 17° aangeeft (uit de wind).
Het gebouw dat achteraan paalt aan ons appartement is de basis van de Nationale Filharmonie "La Valette". Het gebouw is volledig bevlagd in voorbereiding van 10 februari (St Paul's Day). We hadden al enkele malen muziek gehoord en zijn eens binnengestapt om aan onze nieuwsgierigheid te voldoen. Naast de Filharmonie is dit ook een vrij groot café waar er optredens gegeven worden (vooral jazz) en bingo georganiseerd wordt.
Vandaag houden wij het rustig. Wat boodschappen doen en nog eens op zoek gaan naar een warme bakker. We hebben deze gevonden maar tegen 11 uur was hij reeds uitverkocht. Op onze wandeling hebben we nog eens Upper Baraka Gardens aangedaan. Hieronder een korte beschrijving en enkele foto's.
De Lower Barracca Garden zijn aangelegd op het bastion van Sint Christoffer in Valletta. Ze vormen een rustpunt in de drukke stad en bieden een prachtig uitzicht over de havens.
Behalve planten staan er ook enkele monumenten in de tuin. Zo staat er centraal in de tuinen een gebouwtje met 14 Dorische zuilen. Dit is een monument voor gouverneur Sir Alexander Ball. Van het jaar 1798 tot het jaar 1800 leidde hij het verzet tegen de Fransen, die onder Napoleon veel rijkdommen van Malta wegnamen. Hij overleed op 20 oktober 1809. Na zijn dood wilde de bevolking van Malta dat er een monument ter ere van hem werd gebouwd. Ball ligt niet in of onder het monument begraven maar wel in Fort St. Elmo.
Aan de overzijde van de tuinen vind je het Siege Bell Monument. Oorspronkelijk was dit een klok die werd geluid ten tijde van onraad. Voor het bezoek van koningin Elizabeth II van Engeland aan Malta in het jaar 1992 werd de klok gerestaureerd. Samen met het nationaal oorlogsmonument vormt de klok sindsdien een gedenkplaats voor de 7.000 gevallenen en de moed die de bevolking toonde ten tijde van de Tweede Wereldoorlog, waarvoor de bevolking het George Cross ontving. The Siege Bell wordt elke dag om 12 uur geluid.
Iets verder staat een bronzen katafalkdie de begrafenis symboliseert van een onbekende soldaat op zee.
Gisteren was een mooie maar winderige dag. We experimenteren verder met het openbaar vervoer en zijn eens tot Bugibba gereden. Dit is een mogelijke bestemming voor een relaxvakantie en ligt op ongeveer 15 km van Valletta. We deden er 1 uur over maar het was de moeite waard.
Hierbij een paar foto's en 2 filmpjes.
Hieraan zie je onder meer de invloed van Engeland op Malta. De kinderen, van kleuterklas tot lager onderwijs lopen in een keurig en gelijk, blauw uniform.
Vandaag, 3 februari, is het een stralende dag. Ik zit wel met een serieuze verkoudheid en was al van 5u30 op. Ik heb van de (vroege) gelegenheid geprofiteerd om eens op zoek te gaan naar een bakker. Wij halen nu ons dagelijks brood in een winkel om de hoek maar dit is geen "warme" bakker en daarbij vrij duur. Enfin, mijn zoektocht heeft toch niets opgeleverd en ik ben dan toch maar terug naar de Wembley geweest.
Deze voormiddag heb ik mij dan eens goed laten gaan in de keuken... een grote pot soep gemaakt en een bijna even grote hoeveelheid ratatouille. Hetgeen we in de eerste dagen niet op krijgen gaat de diepvries in voor een latere gelegenheid.
Deze namiddag zijn we (terug met het openbaar vervoer) naar de vroegere hoofdstad van Malta geweest. Mdina wordt hier ook de stille stad genoemd en hij heeft deze naam niet gestolen. Het is echter een pareltje en een absolute must bij een bezoek aan Malta. Vlakbij Mdina ligt er ook een Crafts Centre waar men verscheidene ambachten geconcentreerd heeft (kwestie van toeristen te lokken). Men maakt hier prachtig glaswerk en Christiane wilde dat absoluut eens gaan bekijken. Het is inderdaad de moeite waard!
Mdina
Mdina
Ik weet het, het is tegen het zere been, maar hier is de lente al in het land.
In Valletta is men druk bezig met alles in gereedheid te brengen voor een van de grootste feesten van het jaar: het feest van Sint Paulus op 10 februari. Jullie horen hier zeker nog meer over.
