Bethlehem alom

De kleine profeet Micha kondigde in de 8e eeuw voor onze tijdrekening aan dat het piepkleine plaatsje Bethlehem beroemd zou worden bij alle volkeren van alle tijden omwille van de geboorte van Jezus: “Gij echter Bethlehem in Ephrata, al zijt gij klein onder Juda’s geslachten, toch zal er, zeg Ik, iemand uit u komen die over Israël gaat heersen…Hij zal de man van de vrede zijn” (5, 1-4). Niet Rome, Washington, New York, Brussel, Parijs of Londen, maar Bethlehem. In de kersttijd is de hele wereld verlicht door kerststallen die de geboorte van Jezus in Bethlehem vieren. Noch de wereldheerser Augustus, noch de moordenaar Herodes kunnen de vervulling van deze profetie beletten. Vurige ridders van de laïciteit in Frankrijk hebben zich ingespannen om dit jaar kerststallen in het openbaar te verbieden. Het heeft een omgekeerd effect en er prijken meer kerststallen dan voorheen. In feite is iedere plaats op aarde een Bethlehem geworden en iedere mens van goede wil is als een herder of als een wijze op weg naar Jezus in de kribbe.

De komst van de herders

Twee dagen voor Kerstmis komen de eerste herders hier al toe. Het zijn Fransen die op een vredesconferentie in Genève moeder Agnès-Mariam ontmoet hebben en de gemeenschap willen leren kennen. Het zijn vurige moslims, beide gehuwd met een Algerijnse vrouw, trouwe bedevaarders naar Mekka en ze willen de islam terug brengen naar naastenliefde en broederlijkheid. Ze vertelden hoe massa’s moslims in Algerije nu terugkeren naar hun wortels en christen worden. Ze hebben een vereniging gesticht voor de eenheid van alle vredelievende gelovigen. ‘s Morgens namen we een simpel (vrij primitief) maar erg gezellig ontbijt met vijf in mijn klein kamertje (mijn slaapkamer, studiekamer, leslokaal, conferentiezaal, refter, ontmoetingsruimte, gastenkwartier voor mannen, ‘all rolled in one’!) Zo konden we naar hun vurige pleidooien luisteren en omgekeerd getuigen van het christelijk geloof en de ware betekenis van “dé Profeet Gods”, Jezus, de enige Redder voor alle mensen. Hun levensstrijd gaat tegen alle vormen van fanatisme in de islam en vooral tegen het wahabisme van Saoedi-Arabië. Dat is voor hen de hoogste gruwel. Eindeloze verhalen brachten ze over de corruptie, huichelarij, arrogantie van de heersende klasse in Saoedi-Arabië. Ze zagen er zovele jongeren met afgehakte hand of zelfs afgehakte arm, die als slaven voor hun heersers gewerkt hebben en omdat ze een kleine fout begingen op die wijze verminkt werden. Ondertussen stelen deze prinsen zelf alle rijkdom van anderen, laten voor zich champagne en luxegoederen overkomen met een helikopter en zwalpen van de ene prostitué naar de andere. Over heel de wereld richten ze centra op om mensen tot het strikte wahabisme te verleiden als de enige ware leer. Ondertussen is Saoedi-Arabië aangesteld als hoofd van de officiële UNO commissie voor de rechten van de mens. De wereld is gek geworden. Vrouwen in het westen worden betaald om opvallend gesluierd rond te lopen. Voor onze Franse moslims is het duidelijk waarom het wahabisme en het zionisme zo nauw samenwerken: het is dezelfde wereld van geld en geweld, macht, arrogantie, overheersing, racisme en haat tegen anderen. Zoals het wahabisme al wat menselijk is in de islam afbreekt, zo breekt het zionisme al het waardevolle van het joodse geloof af, zeggen zij. Meteen vernemen we dat het wahabisme eigenlijk uit het zionisme ontstaan is. Hun getuigenis over Frankrijk was merkwaardig. Bij zovele moslimgemeenschappen in Algerije, Libanon, Syrië en elders voelden ze de diepe onderlaag van een vredevol samenleven van de verschillende godsdiensten en ethnische groepen. Welnu, bij ons in Frankrijk, zegt de ene, voel je steeds meer hoe de moslimgemeenschappen omgevormd worden door het wahabisme en groeien naar haat tegenover alle anderen. Zo worden vele jongeren voorbereid om naar “het hoogste doel” te streven nl. hier in Syrië of elders komen vechten, zoveel mogelijk ‘ongelovigen’ doden en zelf als ‘martelaar’ sterven om de hemel te verdienen! Deze misleide jongeren menen hierin de enige zekerheid te vinden om in de hemel te komen.

En van de wijzen

De dag voor kerstmis worden in de voormiddag “de grote uren”, gevierd, ook “koninklijke uren” genoemd omdat de keizer in Constantinopel destijds daaraan deelnam. Ook onze moslims waren present en lazen om beurt uit de psalmen en de brieven van Paulus, waarvan ze getuigden dat die psalmen hen diep getroffen hadden. Dit gebed omvat de zogenaamde primen, tertsen, seksten en nonen en duurt meer dan een uur. Daarna was het tijd voor de eucharistie van de 24e december. Ik bekleedde me met de gewaden en ging in het atrium. En plots verschenen de volgende herders of wijzen: de bisschop met nog een gast. Hij zei lachend dat ik in dit misgewaad er als een bisschop uitzag en hij hing zijn kruis om mijn hals. Dan stelde hij zijn gast voor: broeder Alois, de huidige overste van de broeders van Taizé, de opvolger van broeder Roger. Deze wist niet dat hier een religieuze gemeenschap was en viel van de ene verbazing in de andere. De bisschop kon maar even blijven, maar broeder Alois wilde wel met ons het middagmaal gebruiken en wij zouden in de namiddag zorgen dat hij terug in Yabroed geraakte. Ondertussen was de tijd voor de eucharistie al lang voorbij, trouwens straks zingen we vespers en die duren ook vijf kwartier. Broeder Alois vertelde dat er nu een “kleine gemeenschap” van een honderdtal broeders is in Taizé, alsook verschillende fraterniteiten in diverse landen. De poging om een fraterniteit te stichten in Libanon lukt niet, omdat de broeders geen Arabisch spreken en westerlingen zijn. Op dit ogenblik bereiden ze de jaarlijkse jongerenontmoeting voor in Valencia, Spanje, waar van 28 december tot 2 januari 2016 ‘n 20.000 jongeren verwacht worden. Zij willen alom de kleine loten van hoop aanmoedigen. Zelf vieren de broeders onder elkaar hun kerstfeest op 6 januari. Er werd nog een rondleiding voorzien voor broeder Alois en dan was het tijd om afscheid te nemen. De handgemaakte sierkaars die we hem meegaven, zou hij op de jongerenontmoeting in Valencia aansteken.

Voor de vespers van deze 24 december kwamen de volgende herders toe, enkele moslims en christenen uit Qâra. Hierna de plechtige nachtmis, al was het om 10.00 u. Traditioneel worden daarna kerstliederen uit verschillende landen en in verschillende talen gezongen. Dit is een zingen en dansen tegelijk, waar ook de kinderen graag aan deelnemen en duurt tot middernacht. Daarna was het tijd om in de hal van allerlei versnaperingen met wat warms te genieten, door enkele volwassenen samen met de kinderen klaargemaakt en opgediend. Dan ging het nog een tijd verder met kerstliederen en met de gekke toeren van “papa en mamma Noel”. De volgende dag, met kerstmis zelf zou trouwens “papa Noel” nog kippen brengen aan de zuster die voor de kippen zorgt. Tegen twee uur was het wel stilaan goed geweest en gingen we slapen. Op Kerstdag zingen we ’s middags het morgengebed met de speciale byzantijnse kerstgezangen van de liturgie, welke ook ruim een uur duren. We wachten immers nog op enkele herders of wijzen die groot oponthoud gehad hebben omwille van moeilijkheden met de hulpverdeling in het noorden en in deze wintertijd heeft zulks voorrang. Uiteindelijk arriveren moeder Agnès-Mariam, zr. Carmel en haar broer. We eten samen en er wordt uitvoerig en lang gedeeld, o.a. ook samen met onze Franse moslims over de raakpunten van soefisme en christelijke mystiek, waarbij moeder Agnes-Mariam helder het unieke van de christelijke mystiek belicht omwille van Jezus de enige Verlosser. ’s Avonds vieren we plechtig de Latijnse eucharistie van Kerstmis, weliswaar met Arabische en byzantijnse elementen. Dan volgen de maaltijd en de officiële viering van kerstavond met voor iedereen de traditionele geschenken: warme handschoenen, sokken, een sjaal… maar ook een microgolf, een strijkijzer, boeken… De verantwoordelijke van de groep vrijwilligers krijgt zelfs een laptop (die ze al heel lang nodig hadden). Gedurende het jaar wordt eens gekeken wat ieder persoonlijk of voor zijn werk nodig heeft. De sfeer hierbij is eerder uitgelaten en ondertussen speelt er ritmische muziek alsof het een mini-rockfestival is Tweede kerstdag verloopt nog helemaal in de sfeer van kerstmis. Van buitenaf hadden we wel aparte geluiden. Aan de kant van Libanon zijn de VS, Saoedi-Arabië en het zionistisch Israël de rebellen aan het helpen om toch nog een doorgang te forceren, wat gelukkig niet lukt. Aan de andere kant is het leger een grondige zuivering aan het uitvoeren rond het christelijk dorp Sadad. Ondertussen is Maheen weer bevrijd van rebellen. Vandaar wat meer schoten, ontploffingen en oorlogsgeroffel, maar het boezemt niemand enige vrees in. ’s Middags verzamelen we op het voorplein rond een groep gehandicapten uit het dorp. Ook voor hen brengt “papa Noël” geschenken en ze hebben er plezier in. Tweede kerstdag eindigen we ’s avonds in de kerk rond de grote kerststal waar voor ieder een tekst uit de Schrift wordt gelezen. Ook de volgende dagen heerst er nog feeststemming. Er komt nog een Syrisch meisje toe die onze vrienden in Tartous gaat helpen met hun zware taak van de hulpverlening. En ’s avonds staat er niets bijzonders op het programma. Sommigen amuseren zich met een gezelschapsspel: plastieken stokjes worden op tafel gegooid en ieder moet trachten zoveel mogelijk stokjes te nemen, zonder dat anderen verschuiven. Twee zitten er te schaken en enkelen zijn onder begeleiding van een gitaar liedjes aan het zingen. Kortom, het is als in een gezellige stal van Bethlehem.

Olie op het (staakt-het-)vuur

Eensgezind heeft de Veiligheidsraad van de UNO op 18 december 2254 een routeplan gelanceerd voor de vrede in Syrië. Ze gaan zich allemaal inzetten voor de bescherming van de soevereiniteit van Syrië. Hierbij wordt gesteld dat een staakt-het-vuren samen moet gaan met een politiek proces. Ziedaar de woorden in de wind, voor de schone schijn, ver van de werkelijkheid. Drie van de vijf permanente leden streven immers nog steeds niets anders na dan een nieuwe oorlog tegen Syrië en Rusland. Het zijn de VS, Frankrijk, Groot-Brittannië, die daarbij de volle steun genieten van de NAVO, Turkije en Israël, om nog te zwijgen van Saoedi-Arabië en Qatar. Het is deze coalitie die de grootste schuld draagt voor de blijvende ellende in Syrië en heel de regio. Onder morele druk van Rusland zijn ze nu echter verplicht een bocht te nemen en ze weten niet goed hoe ze dat best doen.

Op de dag van deze glorieuze UNO-verklaring meldt de NAVO dat Duitse oorlogsschepen en Deense Awacs radar vliegtuigen naar Turkije komen “om de grens met Syrië te verdedigen”, dus rechtstreeks gericht tegen Syrië en Rusland. De volgende dag wordt de eerste van de drones “Global Hawk” voor spionage gestuurd. Op hetzelfde ogenblik kondigt Duitsland de levering aan van de vijfde atoomduikboot “Popeye Turbo” aan Israël. Terwijl Iran de atoomwapens afzweert en Syrië zijn chemische wapens laat ontruimen, wordt de super-kernmacht van Israël nog versterkt, naast hun immense voorraad biologische en chemische wapens. Op 19 december vernietigen twee zionistische bommenwerpers een gebouw in Damascus dat naast burgerdoden ook Samir Kuntar doodt. Als Libanese verzetsstrijder heeft deze man 30 jaar in een Israëlische gevangenis doorgebracht en had zich nu bij Hezbollah aangesloten om tegen Daesh te strijden. Nu is hij het symbool van het gerechtvaardigde verzet van het Palestijnse, Libanese en Syrische volk. Tevens meldt Frankrijk dat het voor 7 miljard dollar 24 jachtbommenwerpers Rafale geleverd heeft aan Qatar. De wapenindustrie floreert als nooit voorheen. Verder hebben de VS zogenaamd in Kirkouk met helikopters Daesh gebombardeerd. In feite hebben ze de Chinese olie-installaties vernietigd. Hakem al-Zamoli, voorzitter van de Irakese commissie voor nationale veiligheid was hieromtrent dan ook zeer duidelijk: de Amerikanen zijn met hun actie Daesh komen beschermen. Zullen de grootmachten hiermee het routeplan voor de vrede in Syrië volgens resolutie 2254 garanderen of is het eerder bedoeld als “olie op het vuur”? De internationale coalitie onder leiding van de VS kan Daesh niet bestrijden omdat ze niet zijn oorsprong en oorzaak erkent. En dat zijn ze zelf. Ze mogen echter niet vergeten dat Syrië vast besloten blijft om ook deze keer zich niets van buitenaf te laten opleggen, zoals Bouthania Shaaban, de woordvoerster van de president nog eens duidelijk heeft gezegd in haar toelichting op de UNO resolutie.

Nieuwjaarswens

Zoals ieder mens verlangen ook wij naar vrede om in liefde en vreugde te kunnen leven. Moge Syrië dit jaar bevrijd worden van alle terreur en zijn soevereiniteit herwinnen. Mogen we vervolgens in staat zijn daadwerkelijk te blijven meehelpen aan de moeizame heropbouw van dit land en het herstel van zijn harmonieuze samenleving, waarbij de christenen altijd een eminente rol gespeeld hebben. Dit was hun land, lang voordat de islam bestond. Wij danken alle weldoeners die ons in staat stellen de bevolking en de christenen te blijven helpen.

Zelf afkomstig uit Europa vonden we in Syrië ons tweede kostbaar vaderland. Eens waren Europa en Rusland nauw met elkaar verbonden. Dan kwam de scheiding tussen het vrije westen en het Oostblok onder communistische dictatuur. Nu zijn de rollen omgekeerd. De Europese landen zijn vazallen geworden van Amerika en Rusland heeft opnieuw zijn identiteit en soevereiniteit herwonnen. Terwijl Rusland zich noodgedwongen tot China wendt, wordt in Europa plechtig de inhuldiging van een immens koopcentrum, een McDonald of een islamitisch centrum gevierd. In Rusland viert men de inhuldiging van een schitterende iconostase in een nieuwe orthodoxe kerk. De Europese landen hebben hun christelijke wortels verloochend, samen met hun soevereiniteit, hun geestelijke en menselijke waarden, opgeslorpt door een Amerikaanse verpletterende mondialisatie. Het zijn landen zonder grenzen, zonder waarden, zonder eigenheid of geschiedenis. De droom van de grotere welvaart wordt verdreven door de werkelijkheid van steeds meer verarming, de beloofde grotere vrijheid wordt verpletterd door een steeds grotere totalitaire dictatuur. Het is het Europa van de ontbinding van de gezinnen, van de LBGT en de Femen, het Europa van het consumentisme, de multinationals en het entertainment. De hogepriesters van de afschaffing van alle grenzen en het opheffen van alle waarden zullen nog een tijd met succes aan de macht blijven, totdat de bodem van de ravijn bereikt is. De getuigen van de waarheid en van het leven zullen voorlopig nog aan de rand staan als de “ losers”. Mijn wens en hoop is dat zij volhouden en talrijker worden. Eén dokter die een moeder helpt haar kind ter wereld te brengen en abortus weigert of iemand een echt menswaardig sterven gunt op zijn tijd en zijn wijze (eu-thanatos = goede dood) en euthanasie weigert, kan nog tot gevangenisstraf veroordeeld worden. Een massa overtuigde gewetensbezwaarden kan men niet meer opsluiten. Mijn hoop is dat deze menigte authentieke weerstanders als getuigen van de waarheid, van het leven en het christelijk geloof mag groeien.

Wil je een aangrijpend kerstverhaal van weerstand uit Syrië, lees Ugarit Dandache, Syrie: du ciel à la terre, les hommes de Kweiris ont gangné leur pari, mondialisation.ca, 19 dec 2015. Drie jaar lang leefden de soldaten van het militaire vliegveld ten oosten van Aleppo, 25 vierkante km groot, te midden van een door Daesh gecontroleerd gebied, met de dood voor ogen. Nu getuigen zij hoe ze als broeders overleefden, ieder ogenblik bereid om hun leven te geven voor elkaar en voor hun volk. Sommigen sneuvelden, maar allen bleven trouw in de strijd tegen leugen en moord.

Waar zijn de christenen in Europa die naar het woord van Paulus weerstand willen bieden: “Stemt uw gedrag niet af op deze wereld. Wordt andere mensen met een nieuwe visie” (Romeinen 12, 2)?

Een Zalige Kersttijd en een Gezegend 2016

Van harte en dankbaar

Pater Daniël

Website: http://www.maryakub.net

Bron: E-mailbericht – Namens pater Guy Borreman SJ, Zr Lucienne