La Via Vandellixml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />  
                                  Foto: San Pellegrino in Alpe

Nadat vele deelnemers , die de la Via Francigena hadden

gelopen in Roma waren gearriveerd, wilden zij meer. Dat is de “LA VIA VANDELLI”geworden.

Eerst heb ik begin 2004 alleen het trajekt globaal verkend, daarna hebben mijn vrouw en ik het gehele trajekt als een try-out gelopen en beschreven.

De eerste groepen hebben met sukses de tocht in oktober 2004  en juni en september 2005 gelopen. Het is een pittige tocht met behoorlijke beklimmingen. We lopen vanuit Moden vi Serramazoni, Pavulo, St. Anna Pelago, San Pellegrino, Castelnuovo Garfagnana, Vagli di Sotto, Rifugio Conti bij de Passo Tambura naar Massa , waarna we nog een dag in Pisa vertoeven.

Wat is de Via Vandelli ?(Vanaf Internet geplukt)

Door het huwelijk van ene Maria Theresia van het Prinsdomvan Massa-Carara met prins Ercole Rinaldo, kwamen Massa en Carara onder het

gezag van Modena. We spreken van 1735. De Hertog zag zijn gebieden aan de kusten deze rondom Modena, gescheiden door een dubbele bergenrij: De Tosco –Emiliaanse Appenijnen en de Alpi Apuane en het verlangen de twee door een weg

te verbinden leidde tot één van de meest stoutmoedige bouwprojekten van dietijd: de constructie van een weg over de Appenijnen in San Pellegrino en overde Passo della Tambura (1670 mtr)

Het projekt werd in 1738 toegewezen aan Domenico Vandelli,een beroemd wiskundige en ingenieur. Door de moeilijkheidsgraad en de

oorlogsverrichtingen tijdens de Oostenrijkse afscheidingsoorlog kon het werkpas worden afgerond in `1751.

Het resultaat was niet wat de opdrachtgever had gewenst:ondanks het inzetten van een groot aantal werklieden en alle technische

hulpmiddelen van die tijd, konden op het appuaanse stuk nooit wagens of karren rijden wegens het stijgingspercentage en de aanwezigheid van een groot aantal scherpe bochten. Bovendien was de weg gedurende een groot gedeelte van het jaar ondergesneeuwd. 

Het werd nooit de vitale verkeersader waar de Heren van Modena van hadden gedroomd.

 Reeds halverwege de 19^e eeuw was de weg in onbruik geraakt; bovendien werd de streek onveilig gemaakt door dieven en

rovers die, gezien de afzondering van deze eenzame en onherbergzame streek, de reizigers beroofden en soms vermoordden.

Toch rezen langs deze weg ook een aantal pleisterplaatsen op zoals Resceto en talrijke “casoni”, waar men kon eten en drinken.

De zuivere stenen muurtjes die het wegdek op ingenieuze manier ondersteunen , werden voor het merendeel op deskundige wijze gerestaureerd en de wandelaar beschikt er over een werkelijk schitterend wandelpad. Een nutteloos, maar prachtig bouwsel.

.                                                                                                uitzich vanaf San Pellegrino

                                           xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />