Zo verliepen de weken in spel en ontspanning, met zeldzame drukke dagen. Toen wij rond half Augustus vertrokken stond er 's morgens reeds ijs op de plassen, maar we hadden in dat wisselvallig klimaat toch een prachtige zomervakantie gehad.

Op een paar dagen waren onze zaken binnen geleverd en we zwaaiden nu definitief af. We waren voor goed “van de klas” en we dronken een glas... in alle cafés onderweg op kosten van de Mechelaar. De vier zatte kameraden gingen dan allemaal samen bij mij thuis eten en daarna ben ik hen geheel uit het oog verloren.

Van een wachtmeester heb ik jaren later vernomen dat onze Mechelaar bij dichte mist in een ravijn was gereden. Hij heeft dus nooit de oorlog meegemaakt.

Ik heb dat wel, maar dan weer met andere kameraden.