Er was eens een kikker die tijdens een wedstrijd met één grote sprong in een emmer melk terecht kwam. Hij kon niet meer aan de wedstrijd deelnemen. Hij voelde zich verloren.  Kwaad om hetgeen er met hem gebeurde. Hij trappelde wild in het rond. Kon op de duur niet meer, maar gaf toch niet op, wilde zich niet zomaar gewonnen geven. Hij trappelde en trappelde. Tot zijn verbazing werd de melk boter. En met een laatste grote sprong was hij weer uit de emmer. Hij kwam terug tussen de kikkers, was blij met hetgeen hij had gepresteerd. De wedstrijd kon hem niet meer schelen. Vanaf toen genoot hij  weer van de kleine sprongetjes met een rietje in de mond. ;-)