Kerstavond....eens, eerder,nu en later overal en nergens was en is iedereen in afwachting van het Wonder dat nog steeds de wereld nog niet uit is ...zolang er nog mensen die in wonderen geloven. Ook de kerk bij de school waar meester Sybrandus dit,zo besefte hij nu weer eens, al zo vaak had mogen..of moeten......vieren zat afgeladen vol voor de jaarlijkse kerstzangdienst Siebje,die zelf als een stoort ordebewaker schuin naast het kinderkoor van de bovenbouwklassen zat, ook om de dirigente,de moeder van Nathalie,waar hij een oogje op had en dat nu mooi in praktijk kon brengen, een beetje te steunen,keek enigzins stiekum de kerk in...... "Ach ja ze waren er bijna allemaal weer he,zoals elk jaar,de schijnheiligen.." Hij knikte vriendelijk naar de vader van Stephen,die natuurlijk vooraan zat....... "Eigenwijs stuk verdriet"dacht hij,"eigenlijk geen wonder dat die Stephen zo'n vervelend ventje is" Hij siste,omdat een paar meisjes in het koor,vlakbij opzichtig en iets te luid begonnen te giechelen... "Nathalie.Gretha!" Zijn boze blik leek hier weinig indruk te maken. "Nou ja,nog een uurtje volhouden..dan wachtte hem een lekkere borrel..." Hij liet zijn stiekume oogje nog maar eens vallen op de dirigente.. Tja,die was getrouwd he.. Dat was op zich niet erg.. Maar ze was gelukkig getrouwd,dat was wel erg. Siebje sloot even zijn ogen...... "Het was me het jaartje wel geweest"mijmerde hij.. "Dan vooral die laatste weken" Hij dacht terug.. Eerst die nieuwe leerling Arend. Toen de opschudding na het verdwenen computerspelletje van Betsie. Het verhaal van die Johan.. Toen die Arend beschuldigde had Siebje dit eerst niet geloofd en zelfs toen dat dus bewezen leek was hij blijven twijfelen. Later dat drama met de door het ijs gezakte Johan. Arend die hem had proberen te redden en bijna zelf ook met Johan verdronken was als niet die zwerver Harko hen gered had. Johan was gisteren weer op school gekomen. Die had alles verteld,over zijn jaloers zijn,zijn gemene plannetje,zijn valse beschuldiging en zijn latere pesten. Meester Siebe had toen zin gehad dat verwende rotjochie een ontieglijk pak slaag te geven. Maar diezelfde diezelfde Arend had dus geprobeerd Johan te redden,waardoor ze bijna samen waren verdronken...... Als Harko,die zwerver er niet geweest was..... "Harko,ja!" Siebje rekte zich nu op en keek even onderzoekend de kerk in...... Harko zou toch komen ? Hij was uitgenodigd,want de dominee wilde hem aan het eind van de zangdienst toespreken en een oorkonde geven! Harko had eigenlijk niet zoveel zin gehad naar de kerk te gaan... Maar hij had het tenslotte nog wel beloofd. "Hij zou toch wel ?" Siebe keek............ "Ja,daar zat hij achterin! Hij keek nu ook even langs de kinderen van zijn multi culti koor........ Ook Johan was er zag hij "Wat was die veranderd zeg,het was bijna een mens geworden"dacht hij. "Jammer van die ouders he rijk en lui nou ja........ze betaalden toch mooi de operatie van Arend .." "Het was nog afwachten,maar de eerste berichten waren goed geweest. Wrschlk zou die morgen thuis komen. Toen zette Gabe de organist het "Komt laten wij aanbidden" in en iedereen stond op. De dienst verliep gelukkig lekker vlot.. Siebe betrapte zich er op dat hij af en toe lichtjes wegdommelde.... .Ach, als je al zo vaak dezelfde liedjes hebt gehoord en gezongen. Als je nu al weer voor de twaalfde keer dominee Vroegindewey over het "Grote Kerst Wonder hoorde verkondigen..en het leek vlgs Siebje elk jaar weer meer alsof hij het niet echt geloofde en het ook niet kon helpen,dan mocht je wel even wegdromen toch? Gelukkig hadden de kinderen niet door dat hij af en toe even wegsoesde,tenminste dat hoopte hij.. De klas had zich trouwens de hele dienst redelijk beschaafd gedragen bedacht hij tijdens het "Ere zij God"slotlied.. ...".nou dat op zich was al een wonder...!". Hij keek even de kerk in en zag oma Metsje vooraan, luid zingend en hoofdschuddend. Hij was echt blij voor haar. Toen hoorde hij wat geroezemoes ergens in het koor en hij zag dirigente Mieke,de moeder van Nathalie boos kijken. Hij kuchte en keek ook even met zijn beste boze vermoeide gezicht van een schoolmeester die aan vakantie toe is,maar nog wel in functie is. Hij zag hoe alle kinderen naar de grote deur kijken en wijzen. Hij hoorde Betsie blij schreeuwen: "AREND !!" Ze wees naar de deur.. "Kijk daar is Arend !!" Iedereen keek en inderdaad daar stond Arend! Nee.daar liep Arend !! Het ging nog wat moeilijk en hij hield de twee meegekomen verpleegsters nog wat vast... ...........maar hij liep.....!! Er ging een gemompel door de kerk....... Arend liep,stapje voor stapje,maar zonder krukken door het middenpad naar voren.....!! "AREND!!" schreeuwde Johan en hij rende naar hem toe,toen hij bijna voorin was. "Arend,jongen,je loopt!" riep Betsie en ze straalde. Arend lachte. "Oh Arend wat zijn wij,blij voor jou zeg zeg..." zei dominee Vroegindewey. "Mensen" zei hij in de microfoon,de kerk in kijkend,"wonderen bestaan nog.." "Toch Metsje?" Metsje kon alleen maar knikken en hoofdschudden.. "Maar"zei de dominee. "Ik wil hier nu toch een man noemen,zonder wie Arend hier nooit gestaan had en Johan ook niet." Hij zweeg even....... Er klonk wat verbaasd gemompel door de kerk.. Harko,kun jij even naar voren komen.....? Iedereen keek verbaasd eerst naar de dominee en toen naar achteren,naar het middenpad. Daar kwam een oud wat verwaarloosd lijkend mannetje aanlopen. Hoewel hij er in de geleende jas en broek nog redelijk netjes uitzag en zich voor de gelegenheid gewassen en geschoren had kenden ze hem wel. "Dat is toch die zwerver,die vaak op het 5 mei plein staat?" "Heeft die,die jongens gered ?" Harko stond nu op het podium bij Arend,Johan en de dominee...... "Harko.." zei dominee,"of eigenlijk moet ik Harry Koos Veenstra zeggen he want zo heet je echt toch..?" Harko dacht even na en knikte.. Metsje schrok op en stopte plotseling met hoofdschudden........ "Harko....die zwerver,die ze op afstand wel eens had zien zitten?" "Maar,dominee zei toch Harrie Koos?" "Harrie,was hij...........?." Ze hoorde niet meer wat dominee zei over "wonderen en reddingen." Haar gedachten gingen 50 jaar terug....... "Harrie Veenstra,haar grote liefde! "Haar verboden liefde........" Omdat het niet mocht...was hij weggegaan.. Ze keek nog eens naar dat mannetje..... Toen dominee de oorkonde overhandigde schreeuwde ze....... "HARRIE !! Harrie Koos Veenstra,keek verbaasd naar dat vrouwtje vooraan..keek nog eens .. "Maar ben jij het?" "Metsje...Metha..?" JAAA !! "METHA !!!! De twee oudere geliefden vlogen elkaar in de armen....." ....zo vervlogen 50 jaren.......in die paar sekonden....door drie meters te overbruggen.
Terwijl het orgel nogmaals het "Ere zij God" inzette en de gemeente ontroerd begon te zingen moest Siebje janken....
"Straks maar een stevige borrel"dacht hij.
"Ik begin te geloven dat wonderen nog steeds gebeuren.....als je er maar in gelooft"
Hij knikte vriendelijk naar de vader van Stephen..
Het was door het bezoek op de kamer die, Arend en Johan nu als twee bloedsbroeders deelden drukker, dan eigenlijk was toegestaan,maar de zaalzuster kneep een oogje dicht en keek met het andere oog maar wat door de vingers. Ach de jongens waren,hoewel het er eerst voor beiden ernstig uitzagen en ze ernstig onderkoeld en bewusteloos waren wonderwel snel hersteld,zeker nadat ze bij elkaar op een kamer waren. Ze liepen of krukten alweer door het hele ziekenhuis. Johan mocht de krukken van Arend proberen en die vermaakte zich met en van Johan's computerspelletjes. Ze hadden net vanmiddag ook toestemming gekregen om de volgende dag naar huis te gaan! Daarom zaten ze vrolijk aan tafel het door Johan's vader meegebrachte gebak te eten. "Jongens,jongens,het is een wonder dat dit zo goed is afgelopen zeg!"verzuchtte oma Metsje hoofdschuddend. "Zeg dat wel Metsje,zeg dat wel.. Ik geloofde nooit zo in wonderen,maar ik ben nu maar weer gaan geloven"antwoordde Johan's moeder,"ach het is ook bijna kerst he" "Nou Johan,ik vind het een wonder,dat juist Arend,jou vijand,die jij altijd pestte, jou heeft gered he"zei de goedgelovige Betsie,die met Rebecca ook op bezoek was. "Nou,als jij Harko niet geroepen had en die er niet geweest was......waren wij er niet meer geweest denk ik,die heeft ons eigenlijk gered he"zei Arend bescheiden. "Het is eigenlijk een wonder,dat hij nuchter was!" "Ja als jullie uit het ziekenhuis komen morgen,gaan we eerst hem bedanken" zei Johan's vader. "maar.........." Hij keek plotseling wat verbaasd naar Arend die opstond en naar de prullebak liep,of eigenlijk krukte.... "Wat is er?"vroeg Arend. "Ik vraag mij af " mompelde vader.......... ."Vlgs mij..." Hij draaide zich eenkwartslag om naar Metsje die nog steds zat te hoofdschudden,al kwam dat ook door haar ouderdom.. "Zeg Metsje, ..is er toen eh,na dat ongeluk in Italie, van Arend met zijn ouders eigenlijk direkt of of later ooit eens goed naar de benen van Arend gekeken ?" "Ach nee,dat kon toen niet he....." "Zijn er toen geen fotoos gemaakt?" "Fotoos?" "Ja,om te zien wat hij eigenlijk mankeerde!" "O nee" "Waarom niet dan?" "Ach,dokter"(want de vader van Johan was huisarts he,dat was ik vlgs mij vergeten te vertellen,maar Metsje wist dat nog wel.....)"operen in zo'n land ver weg zou heel veel geld kosten en dat konden wij toen niet betalen en daarna was het te laat he" "Wat te laat?" "Nou ja,dat dacht ik............ .........en trouwens wij konden dat later nog steeds niet betalen " "Nou,wij wel hoor..en dat gaan we ook doen! Vlgs mij zul je zien als er nu alsnog fotoos gemaakt worden er best nog wat aan gedaan kan worden !" zei Johan's vader. "Ach dokter,dat kan niet.....toch?" "Kan niet..? Arend heeft onze Johan,die zo gemeen geweest is leven gered en zo kunnen wij misschien iets terug doen! "Oh,dat zou fijn zijn vader" riep Rebecca. "O Arend wat zou ik dat graag willen" riep ook Johan..... "Als dat zou kunnen vader.......!" "Vader?" Maar Johan's vader was al weg........ Hij had plotseling een oude bekende op de gang zien lopen........en die was toevallig chirurg in het ziekenhuis waar de jongens waren opgenomen! Hij riep :"He Geurt goede vriend!" De "goede vriend" Geurt keek verschrikt op verstarde en dat begreep Johan's vader,heel goed Hij wist ook direkt dat deze "goede vriend"Geurt hem niets zou durven weigeren...... "Dus jij werkt hier?" "Maar"hij begon plotseling te fluisteren. Wat hij precies fluisterde zullen we nooit weten...... Maar het gevolg was dat "goede vriend"Geurt direkt met Johan's vader naar de zaal kwam om eens naar die kreupele benen van. Hij regelde ook direkt dat er fotoos gemaakt werden....... Hij kwam er een kwartier later al mee terug en vertelde dat er vlgs hem dor en kleine operatie nog heel veel te doen was. Vlgs hem was de kans zels groot,dat Arend weer zou kunen lopen. "Maar dokter,wie moet dat betalen ? "Dat doet dokter Geurt graag gratis toch he ?'lachte Johan's vader waarbij hij zijn"goede vriend"indringend aankeek. "O ja hoor.."mompelde die Wonderlijk he? Tja zoiets kan in boeken en dan eigenlijk alleen rond de kerst. U zult misschien uit ervaring weten dat er in ziekenhuizen vaak lange wachtlijsten zijn en dat alles veel geld kost maar Johan'n vader had,met die oude kennis,nu chirurg alles voor Arend snel geregeld hoor..en gratis. Vraag niet hoe dat kan,... Een wonder? Als men Johan's vader later vroeg hoe hij dit zo vlot kon regelen lachte hij wat en mompelde iets over: "Oude schulden, ach hij had nog iets goed te maken. Maar ik heb als dokter zwijgplicht he"
Zo werd Johan,nog dezelfde dag naar de operatiezaal gereden.
De rest bleef vol hoop achter. Metsje kon haar hoofd nu helemaal niet meer stilhouden.
Zou er nog een wonder mogelijk zijn..? Dan moet het wel snel gebeuren he,want het is al bijna kerst.... .. we moeten ook nog Harko bezoeken en bedanken he
"Johan.!....." Johan hoorde wel ergens een stem..maar.......? Waar? "Wie?" Johan was niet thuis echt opgevoed met de bijbel en hij vond de verhalen van meester sowieso de moeie van luisteren niet waard,dus hij had niet het idee,dat die stem van een een hogere macht was,die hem riep. Maar wie dan wel? Zijn moeder ? Of riep Rebecca zijn zusje,dat hij Arend niet moest pesten? Of....Arend,die riep dat hij dat computerspelletje niet gestolen had? Of zat meester Siebrandus weer te zeuren dat hij moest opletten? Hij voelde toen plotseling alsof hij wegzweefde,maar dan in ijskoud water..... Hij zag Arend langs komen zweven..... met een computerspelletje....?? Of was het een stok? Hij probeerde die stok vast te pakken! "Arend,je moet mij vergeven!"riep hij..... Hij voelde hoe hij Arend moest loslaten en weer weggleed.... "Eigen schuld",mompelde hij. "JOHAN!" Maar,dat was zijn moeder ! Hij opende zij ogen en zag zijn moeder en vader....Rebecca... Maar waar was hij ? Hij zag allemaal wit... Was hij inde hemel? Maar dar geloofde hij toch niet in? Dekens..........hij lag in een bed ! "Waar ben ik?" "Wat doe ik hier?" "Rustig maar jongen,alles komt goed.." "Maar,waar ben ik.......?" "In het ziekenhuis.." "Maar.." Jongen,je was gisteren door het ijs gezakt en bijna verdronken....maar Arend..." Bij het horen van die naam schrok hij op en kwamen herinneringen terug,er was ijs geweest,een wak,ijskoud water.....en toen was Arend bij hem..... "Arend?" "Ja Arend heeft je gered Johan. Hij trok jou er met zijn stok half uit,maar gleed toen zelf ook in het water......en..." "AREND!!" Johan schreeuwde en begon te huilen.... "Waar is hij.................is hij .....................dood.............?" "O o o..wat is dit erg................niet hij...maar ik....." "Johan,doe niet zo raar" zei Rebecc. "Arend is ook hier.." Is hij.......zijn wij.............dan niet dood?" Nee hoor,maar het scheelde weinig...... Jullie waren bijna beide verdronken. Hij kon jou ook niet vasthouden,jullie raakten beide buiten bewustzijn, maar toen kwam die zwerver..........eh net op tijd en....." "Zwerver....Jacko?" "Heet ie zo? "Ja Jacko" "Nou die heeft jullie uiteindelijk gered.....net op tijd dus........!" Johan barste uit in een lange huilbui. "Toe maar jongen,huil maar even...dat is goed hoor......." "Maar.." "Jij mag Arend en Jacko later wel bedanken hoor...." "Maar,ik MOET nu naar Arend toe..!" "Die ligt op een andere kamer Johan,die heeft ook rust nodig,die mag je later wel zien... "NEE NU...!!" Hij jammerde het uit......... "Maar jongen toch...." "Ik moet hem spreken,nu!. Ze probeerden hem te kalmeren,maar dat lukte niet. Hij wilde en moest naar Johan toe! Het kostte enige tijd en moeite,maar uiteindelijk gaf de zuster toestemming en werd Johan met bed en al naar de andere kamer gereden.... Die lag op de kamer ernaast,maar leek te slapen. Naast het bed zat een heel oud vrouwtje,in een dikke jas,die nog veel ouder leek dan zij zelf,oma Metsje,wist Johan. Toen hij met zijn bed naast dat van Arend lag en hij zijn bleke gezicht zag,kreek Johan weer een huilbui en schreeuwde het uit. "AREND!!!!!!!!" Die opende zijn ogen en keek wat verward om zich heen.... "Johan?" Wat doe jij hier? Wat doe ik hier?" "O Arend.." "?" "Jij hebt mij gered en ik..." Toen vertelde hij alles. Hoe hij vanaf het begin jaloers was geweest op Arend. Hoe hij dat plan van dat computerspelletje had bedacht en uitgevoerd. "O Johan toch,hoe kon je"fluisterde Rebecca. Ook zijn beide ouders keken verbaasd en enigzins beschaamd,omdat ze beseften,dat dit het resultaat was van jaren van verwaarlozing. Maar Johan ging verder. Hoe hij Arend had beschuldigd en daarna steeds had gepest. Hij stopte daarna en slikte....... "O Arend.. Ik schaam me zo.. Kun je, wil je mij vergeven? Hij keek vragend en angstig naar Arend... Diens gezicht leek even te verstarren,maar toen nadat hij even naar zijn oma had gekeken,brak er een brede grijns door.. "Graag Johan !" "Arend jij bent een echte held!" "Ach,nou ja.." "Niet alleen omdat je Johan gered had,die je altijd pestte maar ook omdat je hem kunt vergeven......"zei de vader van Johan,ontroerd. "Hoe kunnen wij,hoe kan Johan,dit ooit goedmaken?" "Maar ,waar is Jacko eigenlijk?"vroeg Johan. "Jacko,die mag een tijdje gratis wonen in de winteropvang zei de moeder van Johan,dat heeft je vader geregeld en zodra jullie beter zijn en naar huis mogen gaan we met zijn allen bij hem op bezoek om hem te bedanken en we zijn ook an het proberen om voor hem iets te regelen.voor en bejaardenhuisje of zo" "Moeten wij nog lang hier blijven?" "Nou wat ik gehoord heb,deze week nog.....maar.." Hij keek naar twee teleurgestelde gezichten....."maar..zei ik......." zei hij toen. "Ik hoorde net,dat jullie vanaf morgen bij elkaar op de kamer mogen..maar .......... alleen....... als... jullie dat beiden willen he.." "O jaa!" Toen de ouders van Johan met oma Metsje het ziekenhuis verlieten,waren ze heel blij. "Er zijn nog goede mensenkinderen,zoals jou kleinzoon," Metsje zei Johans moeder. "O ja en er gebeuren ook nog wonderen, zo tegen kerst antwoordde die...
Ze wist toen nog niet hoe gelijk zij zou krijgen......zelfs meer dan een keer,twee keer om precies te zijn.....
Arend schrok plotseling wakker. Hij schreeuwde..of schreeuwde iemand anders ? Het leek of hij een droom had gehad,een nachtmerrie.......die uren duurde een dag,een nacht......? Hij hoorde de kerkklok slaan 6 uur... Waar was hij ? Wat deed hij waar hij was...? Moest hij niet boodschapen doen? Hij herinnerde zich zijn rare droom vaag..heel verwarrend.. Johan ? De spelcomputer..? Een schreeuw... Vergeven.. Wraak nemen.. Kiezen of delen..? Nu hoorde hij weer geschreeuw,verward...... Dichtbij... Ver weg... Waar was hij? En toen plotseling een stem... "AREND !! Hij huiverde en niet alleen van de kou....... Waar kwam die stem vandaan? "AREND" Dat was al twee keer !! "Eer de haan kraait zult u mij driemaal verloochend hebben.." Maar dat was toch altijd met Pasen en nu was het toch bijna kerst ? Bij de kerst hoorde toch kalkoen,geen haan? "AREND?!!" "Spreek Here Uw knecht luistert.."mompelde hij.. Oma Metsje had hem al vaker aangeraden wat minder in de bijbel te lezen. "Arend jongentje,jij haalt allemaal teksten door elkaar. als je zoveel leest. Dat is teveel van het goede hoor... Kijk maar uit,straks krijg je godsdienstwaanzin" Zou dat het nu zijn ? "Op weg naar het einde?" "Nader tot u?" Maar dat was toch Gerard Reve? Die mocht hij nog niet eens lezen...! Hij huiverde weer en voelde het koude zweet langs zijn rug sijpelen... Jeetje,wat kan een kind in zo'n korte tijd veel en snel denken he? "AREND !!!!.." Maar... .......dit was Betsie,die tegen hem riep,niet God...! ..Of was God in Betsie tot hem gekomen? "Arend,je moet iets doen,toe nou,sta daar niet zo te kijken alsof je geesten ziet!" Hij schrok en keek haar verward en vragend aan,maar kon geen woord uitbrengen.. "?" dus en nog eens,zonder iets te zeggen. "?" "Betsie,..?" "Doe iets Arend"riep Betsie "Ik,Arend Stokje? "Gebruik die stokken,help Johan ..!!" "Wwwaat zzzei je ?" "GEBRUIK DIE STOKKEN DAN! JE MOET IETS DOEN" Toen zag hij Johan,een paar meter verder...daar in dat wak in die vijver! De altijd zo stoere Johan,nu hulpeloos als een bijna verzopen drenkeling,die hem met een door angst vertekend bang ,maar ook smekend gezicht aankeek. Hij was direkt klaarwakker !! O ja,natuurlijk!! Johan... Die stokken!! "Wacht maar Johan,ik zal je helpen!" HELP!! "Wat zei ik nou? ik zal je helpen..!! Hier pak die stok vast.." Hij leunde iets voorover op de schuine oever en stak een van zijn stokken zo ver mogelijk naar voren...... "Hier pak vast !! "O Arend...ik..." PAK VAST ! Johan kon net net met wat leek zijn laatste krachten de stok vastgrijpen,voor het stuk ijs waaraan hij zich lang had vastgeklemd afbrak van de rest. "OOOOOOOOOO...HELP!! "Goed zo.nou vasthouden.!!." Hij trok er zo hard mogelijk aan en het leek of Johan langzaam wat dichterbij en al een stukje uit het water kwam... "Hou vast !!" "O AAAAARRRENDDD.." "NIET ZEUREN VAST HOUDEN !!! Hij trok nog harder en zette zich schrap tegen de vijverhelling...... Ik...kan......niet ...meer........ Arend draaide zich half om naar de verbijsterd toekijkende kinderen........ "Ga hulp halen,ik hou dit ook niet lang vol. Betsie het kind met leerproblemen,vlgs de deskundigen,begreep hem als enigste,rugzakje of geen rugzakje, en holde weg,terwijl de rest,die vlgs diezelfde deskundigen veel slimmer was,met open mond en vastgenageld stond te kijken.. Johan draaide weer een kwartslag richting ijs en voelde hoe de stok,tussen zijn ijskoude handen.in de goedkope en daardoor dunne en gladde handschoenen weggleed.... "Dat nooit!" Hij klemde de stok nog vaster ...... "Hou vol Johan.." Hij boog nog iets verder voorover..als wilde hij en soort lange aanloop nemen,om dan met de stok en daaraan Johan min of meer achterover te vallen en zo hem veilig bij de wal te krijgen. Maar.. Hij voelde zich,omdat zijn schoenen ook goedkoop en glad waren plotseling wegglijden,over de gladde vijverhelling en hij roetste over het ijs,wat hij eerder nooit kon en altijd zo graag gewild had,maar niet zo,regelrecht het koude water in naast Johan,die nog steeds krampachtig de stok vasthield,als zijn laatste houvast.....!! Direkt voelde hij zijn voeten en benen ijskoud worden. Hij mocht dan wel kreupel zijn,maar die benen voelden deze kou nog wel....en hoe ...!! Hij greep Johan vast,die hem ook vastpakte,en beiden zochten tegelijk koude steun steun bij het ijs... Ze hoorden de kinderen verward kijken en roepen.. "OOOOOOOOHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!!" HEEELPP riepen ze eenstemmig.. Johan keek Arend stokje,aan wie hij dacht zo'n hekel te hebben verkleumd en verward aan,omdat hij niet wist of hij blij of verdrietig moest zijn....... "Oh Arend,dat jij mij komt helpen.." "Kom op volhouden.." "Maar,ik ......kan........... niet ........ ....A r e nd..... Ver geef mij.." "Doe niet zo gek jongen,,," Hij voelde hoe Johan krampachtig zijn jas vastpakte...... ......hem met grote vragende angstogen aankeek... "Ik wil...dat....je..mij ...ver.....geeft... "Ach,ik snap je niet hoor" "Zeg........ dat..... je ....mij ..ver.....geeft........" "Ja hoor.." Arend zag Johan een heel mooie vredige blik in zijn ogen krijgen.... "Nu is het goed.." .....en toen.....verslapte die greep...... Johan's ogen vielen dicht Arend voelde hoe hoe Johan weggleed.......losliet JOOOHAAAAAAANN!!!! NEEE !!! NEE!!! HELP !! toen..... Hij werd ook zo moe...en voelde zich zo koud...... wilde slapen.. maar toen....plotseling.. een LICHT........?? een hand die hem optilde......?? Hij hoorde een stem van boven......... "Jongen,je bent veilig bij mij............" "Vader in Uw handen" mompelde hij...... "Godsdienstwaanzin..?" In hemelsnaam, waar was hij?
Vleermuizen houden duistere feesten waarbij ze zomers als boze geesten, enge beesten, grrrriezeligg feessssssten, zuipen als vliegende fladderende apen en daarna hele winters slapen
Op weg naar het wonder kerstvervolgverhaal 13 om te denken....
Hoofdstuk 13.........oei...
Inderdaad was het Arend,die er aan kwam krukken...!! Hij moest van oma Metsje in het dorp nog even brood halen en kon zijn nieuwsgierigheid toen hij langs de vijver kwam niet bedwingen. Hij was dus op veilige afstand achter wat bomen,even gaan kijken,naar wat hij nooit zou kunnen,spelen op het ijs.. Plots hoorde hij een afgrijselijke gil,gevolgd door verward angstig geschreeuw. Toen hij dichterbij kwam zag hij Johan paniekerig spartelen in een wak....... Johan,die hem eerder die dag nog uitgescholden had....... Johan,die altijd zo stoer deed...... Hij hoorde nu geen gescheld,geen stoere woorden... Hij hoorde angst,huilen bijna en een schreeuw om hulp......... HEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEELLLLLPPPPPPPPP Hij keek naar zijn plaageest,nu hulpeloos spartelend,zich wanhopend vastklemmend.......
Hij wilde,dat hij nooit was gaan kijken en ik had dat ook graag gewild beste lezers,lieve lezeressen...... Nu stond hij daar in diepe twijfel,zoals ik dat nu hier ook zit..... Een stemmetje,van een winterduiveltje,Thialf,fluisterde hem in,dat dit toch de verdiende straf was,voor dat joch,dat hem vals beschuldigd had en daarna bijna elke dag voortdurend gepest.?. Dat verwende ventje dat alles had en hem nu ook zijn vriendschappen had afgepakt.? "Nu kun je hem terug pakken Arend" hoorde hij. "Nu kun je vragen of hij geen computerspelletje wil lenen..." "Eigen schuld dikke bult." "Jij bent toch de stoere bink?" Hij bedacht dat hij nu eindelijk ook eens zou kunnen lachen.......sinds tijden.... Hij zou die Johan die hem altijd Arend Stokje noemde nu eens daarmee om de oren kunen slaan....... "Wil jij mijn stokken even lenen? Toen hoorde hij een andere stem :"Is dit niet de tijd om vrede te maken...om elkaar te helpen...zelf een lichtje te zijn..geluk brengen. Hij dacht even na...haalde toen nukkig zijn schouders op. "Ach wat vrede maken..die Johan helpen,..zelf een lichtje zijn....anderen geluk brengen ?" Zijn eigen leven was toch steeds oorlog geweest.....een leven in het donker....altijd pech.......? Wie had hem ooit geholpen? Eerst zijn beide ouders verloren,zelf kreupel geworden toen vals beschuldigd,gepest... Deze gedachten schoten heel snel door hem heen....... Hij wist dat hij nu een keuze moest maken.... Zoals het hele leven uit keuzes maken bestaat..
Ying of Yan + of - pro of contra AJAX of Feijenoord Goed of kwaad.. HET geloven of het wel geloven... een tweede huis of tweede vriendin... gewenste vrienden of ongewenste vreemdelingen leven of dood enz of niet verder zo doorgaan..
Dat mensen dat moeten is al moeilijk genoeg,maar dat zo'n kind al voor zulke beslissingen staat! En zoals Johan heel snel moet beslissen.....
Ik weet het ook nog niet...wie ben ik dat ik hierover mag beslissen..nb.in hoofdstuk 13......
ik wil er nog een nachtje over slapen...... het duurt toch nog een paar dagen voor het kerst is dus...
Het winterde 4 dagen lekker op z'n Hollands. Het lukte Gieten weer om de eerste schaatswedstrijden van de winter te organiseren. Er kwamen wel protesten uit andere dorpen,omdat er uit een koeling in een fabriek 's nachts ijsblokken zouden zijn gestort op de ijsbaan,maar in Gieten noemde men dat "zielige afgunst." In Friesland kwam het elfstedenbestuur weer bijeen,voor een besloten vergadering,al waren er wel livebeelden van de geheime bijeenkomst in het journaal. Dat leek trouwens meer op een beerenburg avondje.. De diverse rayonhoofden instrueerden hun ijsmeesters om de komende dagen en nachten stand by te zijn.
Heel Nederland leek plotseling te zijn omgetoverd tot een groot Anton Pieck achtig schilderij.
Ook de school van meester Sybrandus stond deze week in het teken van de plotselinge winter. Op het plein waren de kinderen uren lang druk met het namaken van een oud hollands dorpje in het wit.. Er werden oliebollen en chocolademelk gemaakt en slee- en schaatswedstrijden georganiseerd. Siebje had het niet zo op die winterpret. Hij herinnerde zich dan altijd pijnlijk,hoe hij als kind mocht,nee moest schaatsen op Friese doorlopers.....terwijl de meeste kinderen hoge noren hadden. Terwijl het hardstikke koud was,gingen die doorlopers steeds scheef en los onder zijn al verkleumde voeten staan. Dan moest hij dus stoppen,de wollen handschoenen uitwurmen en proberen de schaatsen weer recht onder zijn voeten te zetten en de riemen steviger vast te knopen. Hierna kon hij weet even verder strompelen,maar dan gleden de doorlopers weer onder zijn voeten vandaan. Hij kwam altijd thuis met ijskoude bevroren handen en voeten die echt op ijsklompen leken. Hij was dan ook blij,dat het die donderdag plotseling wat begon te dooien.
Arend vond het trouwens ook prima. Hij kon zelf niet schaatsen en had ook geen zin te kijken.Hij had trouwens nergens zin in.
Meester Sybrandus waarschuwde de kinderen 's middags nog dat ze nu niet meer op het ijs moesten gaan,voor hij ze liet gaan. Hij ging zelfs direkt na het stillezen,dat hij gewoon gehandhaafd had,juist nu even naast zijn bureau staan,zodat de klas wist dat hij iets belangrijks te vertellen had. "Als je nu op het ijs gaat,kun je er door zakken en onder het ijs glijden en dan kun je in het koude water weinig meer doen"zei hij ernstig "Spannend meester,"riep Johan. Siebje keek hem vernietigend aan en kon de opmerking,dat die waarschuwing,wat hem betreft niet voor Johan gold nog net inslikken. Hij riep ze bij het weggaan om half vier,nog eens na voorzichtig te zijn.
Arend ging zoals gewoonlijk direkt naar huis. Een paar kinderen gingen toch nog wat spelen bij de vijver en keken wat spijtig het al dun geworden ijs. De meesten durfden er niet op,omdat het gevaarlijk begon te kraken. Het waren eigenlijk alleen Stephen en Johan die onder luid gejuich van de anderen en gevaarlijk gekreun over het meegolvende ijs renden. Het leek of ze elkaar opjutten en beide niet bang wilden lijken.........voor elkaar...voor de toeschouwers.........voor zichzelf........? Toen de meesten al naar huis waren gegaan,wilde Johan nog een keer....... Hij nam een aanloopje en gleed met een duidelijk gevoel van trots over het ijs......... "Yeeeeaaah" Toen..."kraaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaak !!!!!! Het ijs brak onder zijn voeten. "OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOHHHHH Hij gleed in het plotselinge ontstane wak............ Hij zocht houvast aan de ijsrand het ijs en voelde het ijskoude water............ "HEEEEEEEEEEEELLPP!!" Wat moeten we doen"? riep Rebecca... "IK BEN ZO KOUD!!" "Houd je vast,niet loslaten.." "O IK KAN NIET MEER!!" "Wij gaan hulp halen......."gilde Stephen"niet opgeven!" "MMM AAAA RRR IK KAN NIET MEER !! "OH JOHAN.." "HELP IK VERDRINK!!" Toen hoorde hij een geluid wat hij wel kende....."tik,tik..slof,slof " Hij keek en zag : Arend !!!!!!!!!! Arend stokje...
Zo,dat schiet al lekker op he... Dat dacht Siebje,meester Sybrandus..dus ook ook... Hij wist dat dit weer zo'n rotweek zou worden,zoals elk jaar naar de kerstvakanie toe,met al die speciale activiteiten,van kerstspel,kerstdiner, met collegea,tja je familie kon je niet kiezen he maar je collegae dus eigenlijk ook niet,net als je klas trouwens,de kerstzangdienst en als dieptepunt de laatste dag waarop de kinderen vrij mochten spelen.....de hele dag... Het lukte hem zulke dagen zelfs niet,om zijn verplichte stilleeskwartiertje door te zetten. Maar goed vrijdagmiddag half vier,dan..was het vakantie ! Twee weken,geen school,geen kinderen,geen ouders,geen collegae....... Maar dus eerst...... deze week overleven. Hij vroeg zich die ochtend tijdens het kwartiertje verplicht stillezen,dat hij ere met enige moeite en veel freigementen toch doorgedrukt had, af, of hij deze week richting kerst,het feest van het Wonder,het Licht,de Vredesbrenger in een wereld vol oorlog en verdriet, met de kinderen nog aandacht moest schenken aan vrede en vergeving in de hun omgeving'thuis,op straat en school,mede in verband met de diefstal..van dat computerspelletje en de daardoor ontstane houding van de klas naar Arend toe.? Maar Stephen en Johan,zouden als hij het ter sprake bracht,wist hij dit thuis wel weer vertellen en dan zou hij weer boze ouders moeten uitleggen,dat dit toch ook een tijd voor vergeving was.. Of zou hij het maar niet meer noemen en hopen dat het tijdens de vakantie,wel vergeten zou worden? Hij hoorde wat geroezemoes in de klas en keek verstoord op.. "Meester het sneeuwt" "We krijgen een witte kerst meester !" "Fijn he meester!" "Ook dat nog...." Hij keek naar buiten en inderdaad het sneeuwde al weer....... Zoals het vannacht ook gesneeuwd had en gevroren.....er lag zelfs al een stevige laag ijs.... Deskundigen kunnen dan wel beweren,dat er door de klimaatverandering nooit weer strenge winters zouden komen,daar trekt het weergoden zich niets van aan he,die gaan gewoon hun eigen gang,weer of geen weer. Hij had zelfs al op het nieuws gehoord dat in Friesland de elfstedenkoorts al weer was begonnen. Tja die Friezen ontdooien pas als het vriest, wist Siebje,want hij was er zelfs ook een. De kinderen vonden het uiteraard ook schitterend. Siebje dus niet. De kinderen zouden de komende dagen wel weer wel weer opgewonden worden en hopen dat ze ijsvrij zouden krijgen. Nou wat hem betreft kregen ze tot de kerst ijsvrij... Kon hij eerder op vakantie,naar een warm land. Arend keek ook niet bepaald blij, naar buiten. Hij wist dat het naar huis gaan nu echt strompelen zou worden en niemand zou zo vermoedde hij, aanbieden hem met een slee te halen en brengen. Hij wilde dat trouwens ook niet,hij wilde beslist niet geholpen worden.... Toen Betsie dan ook om half vier vroeg, of zij en Rebecca hem even naar huis moesten sleeen,weigerde hij nukkig. "Nee,ik red mezelf wel...." "Nou,zeg,ons diefje is wel weer dankbaar he."riep Johan op het besneeuwde plein."kom op jongens we gaan schaatsen,op het kanaal en daarna tracteer ik op op chocolademelk,wie gaat mee ?" "Ja,ja leuk Johan!" "Ga je mee,Arend?",vroeg Betsie zachtjes........ "Nee,ik heb geen zin!" Ach toe nou,ik kan ook niet schaatsen,maar kunnen toch kijken?" Nee!" "Ach laat hem toch Betsie,hij speelt liever met spelcomputers,he" Toen de kinderen huiswaarts renden om hun schaatsen te halen'krukte Arend eenzaam weg door de dwarrelende sneeuwvlokken. Mede daardoor zag hij niet hoe Betsie hem bedroefd nakeek. Hij wilde ...hij wist eigenlijk niet eens wat hij wilde ..
Ik weet niet of u beste lezers,lieve lezeressen gemerkt heeft dat ik eigenlijk wat an het vertragen,uitmelken ben? Dat komt omdat ik dit verhaal naar kerstavond wil toeschrijven,dan moet alles gebeurd zijn en iedereen in feeststemming,om te vieren,dat er een wonder is gebeurd. Dat duurt nog een klein weekje en ik moet dus nog wat dagen vullen. Mijn vertragen heeft echter ook alles te maken met dat wat morgen gaat gebeuren. Ik wilde dat vanmorgen nog eventjes uitstellen...
Jozef en Maria uit Isra el.. waren een ongetrouwd st el In een stal kregen zij een vredes kind nog steeds overal bemind het staat beschreven in de bij bel
Ook ik wordt nog steeds weer en meer door dat Wonder geraakt
maar.... heel raar... ik heb wel betere slimmericks gemaakt.
Op weg naar het wonder kerstvervolgverhaal 10 intermez zootje
Inderdaad hoofdstuk 10
Weekend,dus niets over school te melden..............dus is dit hoofdstuk eigenlijk overbodig he. U kunt dit hoofdstuk dan ook gerust overslaan en maandag naar hoofdstuk 11 gaan. Ga toch eens wat nuttigs doen zeg!
De meeste kinderen hebben zich zoals vaak dit weekend ook alleen maar verveeld en daardoor vervelend gedaan.. Sommigen,zoals de tweeling,Rebecca en Johan waren zaterochtend al vroeg met een flinke hoeveel geld,bij diverse sportclubs gedropt,waar ze elk weekend in wedstrijdverband actief waren tegen andere vervelende leeftijdsgenoten,die dat ook niet echt leuk vonden. De meeste ouders gebruikten de verdere dag om boodschappen te doen,te fitnessen,omdat dat zo hoorde en andere bezigheden,binnen of buiten met,met hun vaste of vrije relatie,al dan niet tegen betaling. Enkelen hadden omdat ze daarvoor zelf geen tijd hadden,opa en oma meegenomen en als supporters langs de lijn gezet,zodat die hun kleinkinderen ook nog eens zagen,uiteraard ook met wat zakgeld,voor de verdere dag.....Zij die dat konden betalen hadden zelfs daarvoor een au pair ingehuurd,want hun kinderen moesten geen aandacht te kort komen he....dat moesten andere ouders niet denken!
Johan,anders altijd een fanatiek hockeyer speelde deze zaterdag bijna even druilerig als het weer.Dat kwam omdat hij de laatste dagen slecht geslapen had en raar gedroomd had over over een rappende Arend op krukken met een PC spelletje en een lezende Betsy met tranen in haar ogen.
Het was Rebecca al opgevallen dat Johan er al een paar dagen vermoeid uitzag en ook onrustig was alsof hem iets dwars zat.. Zij had hem al eens gevraagd of er iets was,maar hij had dat ontkend en gebromd dat hij hoofdpijn had. Zij voelde zich mede hierdoor en omdat dat zo bij tweelingen zo schijnt te zijn ook niet lekker. Er was iets dat voelde ze,maar ze wist niet wat ze begreep het niet.
Iemand die het helemaal niet begreep was natuurlijk Betsie. Ze had Arend altijd vertrouwd zelfs nog meer dan Johan en toen hij die jas haalde wilde ze nog geloven dat het niet waar zou zijn,wat Johan zei....tot meester dat spelletje uit de binenzak haalde. Haar kleine wereldje stortte in! Ze had eigenlijk nergens meer zin in. Ze wilde zaterdags ook niet meer mee met Rebecca en Johan naar hockey,want hoewel ze zelf niet speelde keek ze altijd graag.
Arend kon uiteraard niet aan sportactiviteiten deelnemen,maar hij had er deze dagen sowieso geen zin in andere kinderen tegen te komen....en omdat Betsie en Rebecca hem ook niet gevraagd hadden te komen spelen,was hij maar de alledaagse harde werkelijkheid ontvlucht door te gaan lezen. Zijn oma Metsje zat zoals altijd tegen het eind van december wat te mijmeren,over vroeger en nu. Hoe het leven haar en Arend niet altijd goedgezind scheen te zijn geweest. Bij haar was het ooit begonnen met een teleurstelling in de liefde,met als gevolg een verstandshuwelijk met een materieel, rijke maar gevoelsarme slager,die haar wel een kind had geschonken,maar weinig liefde. Toch deed zijn te vroege,plotselinge overlijden haar meer verdriet dan velen dachten. Zij had haar dochter Alette met liefde opgevoed tot een pienter sociaal voelend meisje,die na een studie als chirurg een bekwaam chirurge werd. Toen Alette trouwde met een psychiater en er snel een gezonde zoon Arend werd geboren was Metsje een zeer trotse oma. Het geluk mocht echter niet lang duren..Tijdens een vakantie kreeg het nog jonge gezin een dramatisch ongeluk,waarbij Arend zijn ouders verloor en hij zelf voor altijd invalide werd. Dat had misschien voorkomen kunnen worden als er direct de juiste medische hulp aanwezig was geweest. Die was er niet in of bij dat kleine dorpje in Italie en Arend kwam als wees bij zijn oma terecht,die hem wel veel liefde kon geven,maar uiteraard geen geld had voor een dure medische ingreep,al was het daar toen waarschijnlijk ook al te laat voor. Omdat het wonen in het grote oud herenhuis,waarin ooit de slagerij was geweest te duur werd,zeker omdat de regering nu bezuinigde en ze van een kleine uitkering moesten rondkomen waren ze naar het een kleiner plaatsje enkele kilometers verderop verhuisd. Misschien was het ook om te proberen oud verdriet enigzins te vergeten en nieuw geluk te vinden? Het leek er even op dat dat zou lukken,voor zover mogelijk. Tot Arend op een dag thuis kwam en vertelde van dat computerspelletje..... Hij had haar gezworen dat hij het niet gedaan had en zij geloofde hem. Helaas scheen zij de enige te zijn. Zo bracht ieder de zaterdag op verschillende wijze door,van lezend,sportend,vervelend,winkelend,spelend tot en met mijmerend.
De zondag gingen zij die geloofden naar de kerk en zij die het wel geloofden sliepen uit en brachten de verdere dag in rust door.
Meester Siebje had ook een rustig en redelijk geslaagd weekend. Hij was daar ook wel aan toe trouwens,zo midden in de drukte richting kerst. De kerstrapporten waren weer geschreven,meegegeven en zelfs met de meeste ouders besproken. Het schrijven was vlgs zij,die dat dachten te weten, tegenwoordig op computer veel eenvoudiger. Nou Siebje wist wel beter hoor... Er ging elk jaar wel wat mis met de PC en hem........ Zo waren dit jaar opeens alle al uitgewerkte en in documenten opgeslagen rapporten plotseling spoorloos!! "Wel gloeiende snotverde snotver driedubbelepotjandorie hinnekont nog es an toe zeg............." Hij had uiteindelijk de vader van Stephen,aan wie hij eigenlijk een even gloeiende hekel had als de zoon thuis moeten bellen om hulp. Natuurlijk nam dat jochie de hoorn op.... Toen vader uiteindelijkbij de telefoon kwam hem zo probeerde te instrueren en dat niet lukte voelde Siebje zich heel klein e onnozel worden. Uiteindelijk was Stephens vader,met dat akelige jochie,dat vals grijnsde gekomen en bleek het probleem,vlgs hem.......heel simpel....op te lossen. Hij wist toen hij de vader bedankte dat Stephen dit later in de klas nog vaak even zou zeggen. "Jammer dat onderwijzers niet meer mochten slaan" Hij was die nacht om twee uur klaargeweest....Hoewel klaar..het kostte hem nog een avond extra op school om alles na te kijken. Nou ja,dat viel op zich nog mee. Hij herinnerde zich hoe hij wel eens de dag voordat de kinderen de rapporten uitgereikt kregen ontdekte dat hij bij enkele kinderen de namen en prestaties door elkaar had gehaald.... Dat was op zich niet zo'n probleem maar hij wist dat enkele ouders die rapporten echt goed zouden lezen! Het had hem een nacht doorwerken gekost en sindsdien had hij zich aangewend tijdens het rapport schrijven niet te drinken. Ook de besprekingen later met de ouders waren redelijk tot goed verlopen.Hij wist door jarenlange ervaring wel hou hij ouders toch tevreden naar huis moest laten gaan. Ach,hij was niet altijd helemaal eerlijk wist hij zelf best.maar moest hij dan in groep 8 voor het eerst de harde waarheid vertellen,alsof ze dat dan nog niet wisten? Hierna kon het wat werken betrof natuurlijk wat relaxter,zo richting kerst,maar juist dat maakte Siebje altijd onrustiger. De kinderen waren drukker door de kerstvoorbereidingen en minder te motiveren en het kostte Siebje soms zelfs moeite het dagelijks leeskwartiertje rustig te laten verlopen. Natuurlijk was het drama in de klas met het verdwenen computerspelletje ook niet bevorderlijk geweest voor een optimaal werk- en leerklimaat. Al met al merkte Siebje dat hij elk jaar meer en dit jaar nog meer last kreeg van najaarsmoeheid. Hij genoot dan ook,juist de decemberweken van de vrije weekenden. Vooral de vrijdagavond en de zaterdag met nog een vrije zondag in het vooruitzicht waren heerlijk als er tenminste geen verplichte verjaardagsvisites waren met rare tantes en valse nichten. Eigenlijk waren dat de momenten om zich in een cafe lekker te bevrolijken,wetende dat er nog een dag was om te herstellen. Siebje had het deze keer rustig gehouden en bracht de zondag wat hangerig,niks moetend door.
Gek trouwens de enige die dat weekend nog wat scheen te werken was Harco. u was hem waarschijnlijk even vergeten,maar ik niet hoor! Hij had zaterdag,nou ja zaterdag,zaterdagochtend,of tenminste een deel van de ochtend gepost als kerstman,hoewel hij alleen zodanig herkenbaar was aan een rode muts,actievoerend en collecterend voor "de zwakkeren,de behoeftigen op UW 5 mei 1945 plein" Na een uur werken,had hij genoeg mensen overtuigd en geld verdiend om van de rest van het weekend vrolijk te genieten. Hij merkte daarom die zondagavond niet dat het echt begon te vriezen...anders had hij zich wel gemeld bij de winternachtopvang. Eigenlijk best mooi dat het zo richting kerst wat ging winteren. Achteraf zou blijken dat dat ook prima past in het verhaal.......
U zult begrepen hebben beste lezer en lieve(re) lezeres,dat het gebeuren in het vorige hoofdstuk in het multi-culti kleurrijke klasje van meester Siebje nogal wat los had gemaakt. Er was dezelfde dag,direkt na schooltijd nog een pittig gesprek geweest tussen meester en Metsje de oma van Arend. Zij reageerde stomverbaasd en hoewel Siebje met zijn jarenlange praktijkervaring wist dat ouders en grootouders bijna nooit zouden kunnen toegeven dat hun lieve(klein)kind ook maar iets verkeerds zou kunnen denken,laat staan doen,bevestigde dit gesprek zijn twijfels.....over het verhaal van Johan. Dat kwam ook omdat hij door zijn eigen afkomst uit een eenvoudig en arm milieu,waarbij hij ook altijd het kind van de rekening geweest was, eigenlijk automatisch een hekel had aan rijkeluiskinderen. Hij noemde die kinderen altijd "rijk en lui"... Hij wilde Arend graag het voordeel van zijn twijfel geven,maar hij wist haarscherp dat het een moeilijke situatie was. De meeste kinderen hadden zo bleek ook de dagen na dit incident hun mening over die "zo aardige en behulpzame" Arend drastisch veranderd...... Dat kwam denk ik mede door de houding van veel ouders. Die zagen het gebeuren rond dat computerspelletje vooral als diefstal,waarbij ze vlgs Siebje niet schenen te beseffen dat hun materiele rijkdom eigenlijk diefstal op grotere schaal was. Het had Siebje zelfs moeite gekost te de witteboordencriminelen er van te weerhouden de politie in te schakelen... Het gevolg was wel dat de machtsverhoudingen in de klas nogal veranderd waren en dat dat Johan weer in ere werd hersteld als onbetwiste leider van de groep. Hij had dan wel en nog steeds,misschien zelfs nog meer dan voorheen, die blufferige,schreeuwerige en overheersende houding,die Siebes handen regelmatig deden jeuken,maar hij was tenminste geen dief he.... Johan maakte dankbaar gebruik van zijn teruggekregen populariteit en deed er alles aan om Arend voorgoed uit te schakelen. Hij maakte elke keer,als hij de kans kreeg opmerkingen over computerspelletjes als "Ontmasker de boef "en noemde Arend graag "ons kreupele klassediefje"..hoewel meester Sybrandus dit verboden had... Hij deed dat dus mede daarom vooral na schooltijd en hij had er zo voor gezorgd dat Arend geen vrienden en vriendinnen meer leek te hebben. Zelfs Betsie en Rebecca vroegen Arend nooit meer om bij hun thuis te komen spelen. Zo sjokte Arend elke dag eenzaam en alleen naar huis........"leefde Andre Hazes nog maar..die zou er een mooie smartlap over kunnen zingen..." Als hij dan naar huis krukkend,Harco,die terug was in het dorp, zag zitten op diens bankje.omringd door zijn hele huishouden en biervoorraad op het 5 mei plein besefte hij,dat hij Arend, waarschijnlijk ooit wel zo zou eindigen.... Of er zou in het vervolg nog een groot kerstwonder moeten gebeuren........ Maar,daar geloofde hij nog Harco al niet meer in..al kon die door de alcohol de problemen makkelijker even vergeten...net als Siebje thuis,na zijn tweede fles wijn.... Maar die problemen kwamen altijd een dag later wel dubbelhard terug..
Het zou eerst zelfs nog veel erger worden,volgende week.......
ach hij was niet veel onze ad van een beetje scheel tot en met een dikke neus en nek heus
gek, elk gebrek was de zijne van kleine tot grote pijne
er was altijd wel wat met ad het hele jaar raar maar waar was hij er niet stil verdriet
MAAR !!!!! het eind van het jaar was ad weer daar klein maar fijn van kerstman tot dichter en verlichte kerst ster nooit ver meer ad was dan het ventje ad ventje
Dit is dus eigenlijk hoofdstuk 7.. Omdat ik het zat ben steeds maar weer een hoofdstuk achter te lopen lijkt het mij goed,hoofdstuk 7 maar als niet geweest over te slaan..zodat we direct naar hoofdstuk 8 kunnen gaan. Deze korte tijdsverdichting is alleen een schrijver toegestaan he... Als u als beste lezer of lieve lezeres denkt zomaar een hoofdstuk over te kunnen en mogen slaan,wil ik u wel waarschuwen dat u dan de draad kwijt kunt raken. Laat ik hier volstaan met het feit dat in hoofdstuk 7 op school niets gebeurd is,omdat de kinderen een dagje vrij waren,zodat we nu snel verder kunnen gaan met hoofdstuk 8.
Hoofdstuk 8
Dat Elisabeth Druif, meestal Betsie genoemd en soms Druifje uiteindelijk de indirecte oorzaak zou zijn,dat dit verhaal een dramatisch vervolg zou krijgen,had zij zelf nooit kunnen denken en haar klasgenoten ook niet en meester Sybrand zeker niet,want die zag het altijd eind december allemaal niet zo helder meer. Betsie was eigenlijk altijd onopvallend aanwezig,alleen als ze er eens niet was werd ze gemist. Zij was,wat men tegenwoordig "een kind met en rugzakje" zou noemen,een kind dat dus veel extra hulp nodig had ivm lees-,schrijf_en taalproblemen,zoals diezelfde men zei. Hoewel problemen,zij had zelf nergens last van......De medeleerlingen hadden er trouwens ook geen problemen mee. Iedereen wilde haar graag helpen en met haar spelen. Vanaf groep 1 waren zij en Rebecca al dikke vriendinnen en speelden ze vaak bij elkaar thuis. Het gekke was,dat broer Johan,die over het algemeen andere kinderen graag overblufte en niet altijd vriendelijk tegen leeftijdsgenoten en meester Siebje was zich naar haar toe altijd als een aardigebeschermheer gedroeg,alsof zij zijn tweede zus was. Hij had er misschien daarom ook moeite mee dat het tussen Betsie en Arend zo goed scheen te klikken. Arend hielp haar altijd met lezen en toen meester eens zei dat haar lezen mede door Arend was vooruitgegaan kreeg hij nog meer een hekel aan die rottige Arend Stokje. Ze hadden er thuis zelfs ruzie om gehad toen Betsie en Rebecca zeiden dat hij jaloers was op Arend,omdat die beter kon lezen. Het was de dag na de onverwachte vrije dag..... Betsie kwam opgewonden en vrolijk op school, met een nieuw computerspelletje dat ze voor haar verjaardag gekregen had. Ze liet het aan de klas zien en iedereen mocht er het spel direkt even proberen. Meester Sybrand bleek,zoals verwacht niet echt te snappen hoe het werkte,maar de meesten hadden het snel door. Johan had lang de hoogste score,maar werd aan het eind nog overtroefd door ...Arend..... Weer die Arend.. "Zo,we gaan aan het werk"zei meester,"toen iedereen het computerspel geprobeerd had en hijzelf twee keer,zonder succes,"stop het maar even in mijn bureaula Elisabeth dan kun je het om twaalf uur meenemen". Iedereen ging daarna ijverig aan het rekenen of deed alsof. Toen het pauze was besloot Betsie haar nieuwe spelletje maar niet mee te nemen naar het. Iedereen ging naar buiten,al dan niet met eten en drinken. Arend bedacht plotseling dat hij zijn appel vergeten was. Hij glipte de school weer in en kwam in het lege lokaal. Hij merkte niet dat Johan hem gezien had en gevolgd was. Hij liep naar zijn kastje en pakte zijn appel. Toen,zonder erbij na te denken liep hij naar meesters bureau,opende de bovenste la en pakte het computerspelletje. Hij keek er bewonderend naar. "Gaaf zeg!" Toen stopte hij het met een gevoel van spijt terug. Hij zag niet dat Johan door een ruitje naar binnen zat te kijken,naar wat hij deed en hij zag dus ook niet dat die een rare grijns op zijn gezicht kreeg........ Toen Arend het lokaal uitliep,in zijn appel bijtend had Johan zich in snel het toilet verstopt. Nadat Arend door de voordeur naar buiten gegaan was glipte Johan het lokaal in en liep met diezelfde grijns,die weinig goeds beloofde naar het bureau en haalde het computerspel ook uit de la.... "Wacht maar jochie...." Hij liep om zich heen kijkend naar de jas van Arend,die op de gang hing en stopte het computerspelletje..in de binnenzak van de lange jas.... Toen ging hij ook het plein op....... Hij zag Arend,Rebecca en Betsie een boek bewonderen,dat de jarige ook gekregen had en hij kon met moeite een lach onderdrukken. Later,na de pauze terug in het lokaal,hield hij zich heel rustig. Zelfs tijdens het stillezen keek hij zg geinteresseerd in zijn boek. Zijn gedachten waren echter bij wat komen ging....... Toch lukte het hem nog om na het lezen even te lachen om een grapje van meester, ipv zoals gewoonlijk luid te gapen. Toen was het tijd om naar huis te gaan, iedereen legde het leesboek in de la onder de eigen tafel en Betsie liep naar meesters bureau en opende de la.......... "Mmmm meester..!" "Wat is er Elisabeth?" Mmmm mm mmijn computerspelletje ....is weg! "Wat ? Kijk eens goed meisje!" Mmmmaa aa rrr echt mmm eester weg!" Meester liep, wat verbaasd kijkend naar de la......... Inderdaad het computerspel lag er niet ....! Het was doodstil geworden in de klas.. "Weet iemand hier iets van?" Iedereen keek stomverbaasd. Johan stak een vinger op. "Johan,heb jij?" "Nee meester maar.." "Wat maar?" "Nou meester ik weet het ook niet hoor,maar ik zag in de pauze Arend in het lokaal enne..." "Ben jij in het lokaal geweest,Arend.?" 'Ja meester ik moest mijn appel pakken." "Nou ja,dat mag eigenlijk niet maar......verder niks ?" "Nee meester" "Nou meester,hij opende uw la een pakte dat spelletje en....." "Is dat zo Arend.." "Ik keek er alleen maar even naar!" "?" "Echt!" "Nou meester,ik weet het niet zeker hoor,maar,ik zag Arend toen naar de gang gaan,ik verstopte me snel in de wc's, maar ik zag nog net hoe Arend iets in zijn jas stopte..." "Dat is niet waar! Je liegt!! Arend schreeuwde het uit... "Pak jij je jas eens Arend",zei meester Siebje met de meest dramatisch en ernstig mogelijke toon in zijn stem. "Snotver..dat ik nooit bij het toneel ben gegaan"dacht hij.. Arend liep diep gebogen naar de gang. Hij wist dat hij niets verkeerds gedaan had maar hij vreesde plotseling het ergste... Hij voelde dat iedereen naar hem keek en hoorde nog hoe Johan hem toesiste "dief".. Toen hij zijn jas pakte wilde hij het liefst weg hollen..... "Nu wist hij ongeveer", dacht hij,"hoe Jezus zich gevoeld moet hebben toen Hij naar het kruis geleid werd..maar dat was toch met Pasen en het is nu bijna kerst..? Hij liep nog steeds diep voorovergebogen terug en gaf zonder op te kijken de jas aan meester. Meester Siebe nam de jas,voelde in de zakken en had toen ............. ..........daar lag... dat wat Siebje,Arend en de klas vreesden maar niet wilden denken,maar Johan al wist en U en ik......inderdaad daar lag dat computerspelletje....... Oooooooooooooooh " klonk het in koor......... "Meester ik heb dat niet gedaan,echt niet " riepSiebe wanhopig. "Oh Arend toch,hoe kon je?"fluisterde Rebecca,verbaasd. "Tja wat Arend niet kan he"grijnslachte Johan. "Maar" Arend draaide zich om zag de valskijkende Johan,de verwijtende blik van anderen,inclusief Rebecca en de tranen in de zachte ogen van Betsie. "Ik heb het niet gedaan.........echt niet" "Wat val jij me tegen Arend" zuchtte meester,"Dit had ik nooit verwacht" Ga nu,naar huis en zeg tegen je oma,dat ik haar straks wil spreken. "Ik heb het niet gedaan!" Arend krukte snikkend weg,als hij ooit gewild had dat hij kon rennen......... Hij voelde 28 paar ogen die hem verwijtend nakeken......waarvan 1 paar betraand.......
Na het intermez zootje van gisteren,dat even nodig was om het verhaal enigzins te verdiepen en het vervolg mogelijk te maken,schuiven wij Harco even ter zijde,al raad ik u aan hem niet weg te denken hoor.. Laten wij maar zeggen dat hij na een avondje stappen met collegea vrije vogels in een andere stad even spoorloos was,maar wij zullen hem later in het verhaal onderweg ongetwijfeld nog tegenkomen......
De sfeer in de muliculti kleurrijke klas,of eigenlijk groep.zoals dat tegenwoordig heet. was wat onrustig en dat had dus niet alleen te maken met de naderende kerst en de drukte er omheen. De onrust werd ook,eigenlijk vooral veroorzaakt door Johan,die er steeds meer moeite mee had,dat hij niet meer de onbetwiste leider leek te zijn. In de klas,zo merkte hij,werden zijn opmerkingen,in groepsgesprekken,die altijd gebasseerd waren geweest op stoerheid,bluf en overschreeuwen,maar eigenlijk een grote onzekerheid en gebrek aan sociale vaardigheden verborgen,door steeds minder kinderen echt gewaardeerd. De klas voelde steeds meer aan dat hij niet automatisch altijd zijn gelijk en zin hoefde te krijgen,omdat hij groot en sterk was en altijd meer geld en mooier speelgoed had en kinderen bij hem thuis mochten spelen. Tja,echte vriendschap is niet te koop he.... De kinderen vonden werken in de klas en spelen met Arend eigenlijk veel leuker,omdat die niet blufte en overheerste maar gewoon leuke ideeen had en ook kon luisteren,iets wat Johan nooit geleerd had. Die had eerst geprobeerd Arend te negeren in de klas en later zelfs bij het spelen op het plein,maar hij merkte dat veel kinderen liever met dat "kreupele armoedige rotjochie"computerspelletjes speelden met hun PC tjes dan met hem voetbalden.Nadat meester Sybrandus, sommige kinderen geklaagd hadden over het voetballen op het plein,dit verbannen had naar het veldje naast school,begon hij echt haat tegen die "Arend Stokje",die hij als schuldige zag voelen opkomen en begon hij hem steeds meer te sarren,waardoor hij door de meesten van de klas,hem echt begonnen te ontlopen,omdat ze dat gepest flauw vonden,waardoor hij nog meer wrok ging koesteren.Toen zijn zus thuis zei dat hij moest stoppen met die Arend altijd te pesten,omdat daardoor de rest hem Johan niet meer mocht,was de villa even te klein geweest. Uiteindelijk zou het maandelijks "Open,Open podium"de laatste druppel zijn die het niet zo smeulend heilig vuurwerk in dit verhaal zou doen ontbranden en zelfs voor en daverende knal zou zorgen. Ik zie,in gedachten tenminste,de lezers en lezeressen,zelfs de beste en liefste hun wenkbrauwen fronsen. "Open,Open podium?" "Is het zover al gekomen met het onderwijs tegenwoordig?" Ik vrees het ja en Siebje vreesde het al jaren,steeds weer,steeds meer...... De school had als een van haar doelstellingen,dat er "een podium moest zijn voor het ontplooien van de talenten van de kinderen" Dit betekende dat er naast de ontwikkeling van taal-en rekenvaardigheden, ook ruim aandacht moest zijn voor muziek,dans,drama en andere creatieve de vaardigheden. Daarom waren er elk jaar meedere podia. Op het open podium .lieten de klassen beurteling samen aan de rest van de school en familie iets van hun vaardigheden zien. Siebje had dit de eerste jaren nog wel interessant gevonden,omdat hij er als regiseur iets van zijn nooit ontdekte talenten kwijt kon,waarbij hij zichzelf ook een kleine maar wel belangrijke rol gaf rol. De laatste jaren toen de kinderen steeds meer zelf wilden bepalen wat ze als klas lieten zien en zijn ideeen niet zo welkom meer waren,was zijn enthousiasme snel verminderd. Het "Open,Open podium waarin kinderen,individueel of samen met anderen iets mochten voorbereiden en uitvoeren was voor hem helemaal een gruwel. Misschien was dat ook een van de oorzaken,dat hij in de tijd rond deze "drama's"altijd meer ging drinken? Ook nu, dit jaar kon hij er in de volle aula niet echt van genieten. Dat was een van die momenten dat hij het liefst heel ver weg wilde zijn. Hij kreeg weer het zo bekende "deja vu" gevoel. Hij zag het "ontroerende spontane spel,guttegut toch" van de allerkleinsten en wist dat het over een paar jaar,in de hoogste klas weer vervelende ettertjes zouden zijn,die hij dan in te korte tijd moest klaarstomen voor de CITO toets,waar de meesten echt niks van snapten,net als hun ouders trouwens.... Hij keek eens,zg open minded naar het publiek en bedacht,dat je ook door naar de gezichten van de ouders te kijken,al veel van de kinderen kon begrijpen. Neem nou mevr.Boersma,hij knikte vriendelijk,in gedachten dus he...als je die ziet,dan hoef je, toch van Nathalie niet een hoge score bij de CITO toets te verwachten?" Ze zong nu op dat podium best goed trouwens,samen met Dawn,daar hadde ze hun best op gedaan. Jammer dat die twee dat nooit deden met rekenen en taal... Hij gluurde stiekum even naar de grote klok,boven het podium..... Nog een kleine vier uur dan zat de halve week er al weer op...gelukkig. Hij probeerde belangstellend te kijken en luisteren naar het optreden van Stephen,die vlgs hem hetzelfde liedje,als vorig jaar speelde op het orgel en hij lachte vriendelijk naar de trots kijkende ouders. Die snapten het ook niet echt he. He,Johan deed dat rap nummer nu toch wel weer aardig..zeg,jammer dat het zo'n rotventje was. Vlgs mij zou die best weer eens de eerste prijs kunnen winnen in de bovenbouw. Hoewel,hij was best benieuwd naar het optreden van Johan's tweelingzusje Rebecca,met Arend.. Die hadden zelfs bij Rebecca thuis geoefend wist hijen vlgs de andere kinderen was het "vet cool" Het optreden werd inderdaad een groot sukses! Ze speelden een sketchje uit een film van Charly Chaplin,met Rebecca als arm blind geworden meisje en Arend als de zwerver,waarbij hij slim en komisch zijn krukken gebruikte. Wat was dat goed zeg! Ze kregen een daverend applaus en iedereen vond het dan ook terecht dat ze de eerste prijs kregen...nog voor Johan...met zijn Ali B nummer. Die was daar niet echt blij mee en wist nu zeker dat hij zodra hij de kans kreeg dat joch eens flink te grazen zou nemen. Die kans zou snel komen..........morgen al..... Dat zal ook tijd worden,want ik begin het zo langzamerhand wel wat saai te vinden,net als Siebje,die eigenlijk al geen podium meer kan zien.
Hoofdstuk 5 dus he ... eigenlijk een intermez zootje..
Beste lezers,lieve lezeressen... Hoewel ik het idee heb dat ik met het gegeven van de die multiculturele veelkleurige klas,met daarin het te verwachten conflict,tussen Arend en Johan,dat al smeult,zal ontploffen zo tegen de kerst en naar een vredige ontknoping zal leiden bij de kribbe best wat kan,vrees ik dat zo het toch wat magertjes dreigt te worden.. Ik mis nog de dubbele bodem,de boodschap tussen de regels en meerdere lagen door. Even dacht ik er over het probleem van vreemdelingen,racisme,generale excuses etc lekker door het verhaal heen te weven. Maar zulke grote mensenproblemen,spelen niet bij kinderen,die denken ook op dat gebied,kinderlijk eenvoudig zwart-wit. Trouwens in die multi kleurrijke klas,van meester Siebje vormen de allochtonen al een meerderheid. Het idee om meester Siebje een verhouding te laten beginnen met Arend lijkt mij ook niet zo goed tegen de kerst en meester is al acoholist,dus om hem ook nog homofiel en zelfs pedofiel te maken zou teveel van het kwade zijn. Laat ik daarom maar een andere bedreigde soort in gooien,die het richting kerst ook altijd goed doet,nl de zwervers,daklozen dus.. Nee,nee weest u niet bang,ik zal u niet vragen er deze laatste weken van het jaar,een in huis te nemen en die begin januari met de kerstboom weer buiten te gooien. Het lijkt mij mooi om zo rond de kerst zo'n vaak ongewenste,maar bedreigde minderheid in het verhaal te brengen om hem later een heel belangrijke rol te geven. Op het 5 mei plein schuin tegenover de school was Harco een bekende hangoudere. De kinderen zagen hem vrijwel dagelijks en niemand wist eigenlijk waar hij vandaan kwam. U weet dat natuurlijk ook niet en ik wist het tot voor kort ook niet en ik had het ook nooit geweten als hij mij het kort geleden,niet verteld had. Ik weet niet meer of hij toen dronken was,of ik of wij beide,maar ik geloof hem graag,mede omdat dit zo mooi in het kerstvervolgverhaal past. Vlgs Harco kon en wilde hij zijn zwerversbestaan niet wijten aan een moeilijke jeugd of zo.Hij was gelukkig opgegroeid in een stad ver achter de horizon. Na de lagere en middelbare school leek vlgs hem en vooral zijn ouders een studie theologie een prima stap naar hogere sferen. Zijn verkering met Metsje de dochter van een vrijgemaakte dominee,was echter om geloofsredenen,geloof ik plots beeindigd.. Harco geloofde het toen wel en hij trok vervuld met duivelse gedachten de wijde wereld in. Hij was toen,na een jaar gereisd te heben genezen van deze jeugdzonde en terug in het stad,getrouwd met een bankiersdochter,die hem twee zonen en een saaie baan schonk. Toen de kinderen het huis uit waren, was zij er met Noorderzon,zo noemde iedereen de jongste klerk, vandoor gegaan. Harco was hierdoor behoorlijk van slag en aan de drank geraakt. Uiteraard he... Hij werd vervroegd afgekeurd en verwaarloosde het huis en zichzelf steeds meer. De kinderen hadden een avond ruzie gemaakt wat er met vader moest gebeuren. Uiteindelijk werd hij toch maar niet in een inrichting opgenomen,want dat bleek veel te duur,omdat hij dan eerst zijn spaargeld moest opmaken,aan verblijfkosten. Zoon Bas en schoondochter Babette vonden dat dat geld beter in de familie kon blijven en pa werd liefdevol in het gezin opgenomen. Waarschijnlijk had Babette aan haar studie aan de Sociale Academie ook het idee overgehouden dat dat beter was voor paps.... Nou paps dacht er dus duidelijk anders over zo bleek al snel. Hij werd steeds meer een "probleemouwere" en een gevaar voor zijn omgeving. Uiteindelijk besloot de familie dat het zo niet langer kon en zag zelfs Babette dat idealen ook hun grenzen hadden. Er werd een plaatsje gevonden in een soort sociaal pension van het Leger des Heils. De familie ging met Harco op kennismakingsbezoek en voor een zg intakegesprek.... Harco zei dat het hem wel wat leek en vroeg toen of hij even van het toilet gebruik kon maken. Dat was het laatste wat de familie hem hoorde vragen........ Hij verdween die middag spoorloos. Zelfs advertenties en telexberichten brachten hem niet terug....... Hoe hij dan vijf jaar geleden opdook in de stad hier wist niemand meer. Hij presenteerde zich graag als vertegenwoordiger voor de "vereniging van plaatselijke dak- en thuislozen" De vereniging wilde een eigen gebouw in de stad voor dagopvang van de leden en andere behoeftigen,met dagelijkse warme en koude maaltijden,douchegelegenheden en nachtopvangruimte voor de koude winterdagen. Harco beweerde altijd dat de vereniging wekelijks vergaderde,maar omdat hij naast voorzitter,penningmeester,secretaris ook enigst lid van verdienste was,verliepen die samenkomsten onopvallend. Hij was,toen dit verhaal zich begon te ontwikkelen een bekend figuur op en rond het 5 mei plein geworden. De kinderen waren vaak vriendelijk tegen hem en gaven hem eten,wat ze meegekregen hadden voor school,maar niet lusten.
Dat die Harco later in het vervolg zo'n belangrijke rol zal spelen..........
Het zal u hoop ik na de overigens overbodige inleiding en de eerste hoofdstukken duidelijk zijn, dat vorige week met de introductie van Arend met zijn stokken,in die multi functie veelkleurige klas de ideale beginsituatiesituatie werd geschapen voor een dramatisch vervolg van dit verhaal? Laat ik maar niet niet teveel verklappen,omdat ik dat vervolg zelf ook nog niet zo goed weet en omdat ik daar eigenlijk ook nog geen zin in heb maar ik zou de volgende hoofdstukken in twee woorden kunnnen samenvatten "poeh,poeh"en voor een goed verstaander zeg ik "po" Ik denk dat de zg "botsende karakters en sociaal culturele achtergronden wel een belangrijke rol hebben gespeeld in de onvermijdelijke plot waar u en ik op wachten. Over de schuldvraag wil ik het hier en nu niet hebben,hoewel ik als schrijver wel de eind verantwoordelijkheid wil en moet nemen. Natuurlijk kunnen we meester Sybrand,Siebje kwalijk nemen,dat hij de toch wel duidelijke signalen,dat het dramatisch uit de hand zou lopen,niet heeft gezien... Maarrrrrr..."signalen zien? "Hoe kun je dat tegenwoordig nog,in een klas vol leerlingen,die zelfstandig hun eigen "leerweg"volgen en de meeste tijd achter computers zitten,zodat er dus weinig tijd en nog minder ruimte is voor sociale interactie..? En Siebje was zo tegen de kerst met al die feestjes bij tantes van de hospita enz ook niet zo scherp meer he. Tja en de ouders dan....? Nou Arend had dus geen ouders meer,die we iets kunnen verwijten. Die hadden we immers laten verongelukken toch? De ouders van Johan en tweelingzus Rebecca waren zo druk met het aflopen van hun sociale verplichtingen,zeker tegen de kerst,van de datingclub,brei-,thee-en sherrykransjes,rotarymeetings en wederzijdse minnasessen,waarvan ze een zelfs zonder het te weten deelden, daar wil ik nu niet verder op in gaan dat ze geen tijd hadden voor de kinderen en dus helemaal niet voor problemen met... Ik denk dat eigenlijk alleen Johan en Arend vanaf het begin aan hebben gevoeld dat dit mis zou moeten gaan. Johan,die altijd in de klas en meer nog op het plein in de pauzes en na schooltijd de populaire bink was geweest,merkte steeds meer,dat Arend ondanks of juist dankzij zijn handicap, geaccepteerd werd,sterker, erger nog, gewaardeerd... "Hij kan toch zo mooi lezen!" "Hij kan zo zo prachtig vertellen" "Hij wil iedereen altijd helpen.." Johan gruwde van deze opmerkingen......Hij gruwde van die Arend, wijsneusje Stokje. Die hem altijd wilde helpen met lezen....... Die, toen onnozele Siebje,pardon meester Sybrand weer eens problemen had met de PC en er zelfs met hulp van Johan niet uitkwam de zaak snel opgelost had. Dat de kinderen hierna Arend gingen vragen,als de computers weer eens niet mee wilden werken,was al niet zo bevorderlijk geweest voor de rolverdelingen en verhoudingen in de klas,maar ach daar was nog over heen te komen. Wat Johan echt dwars ging zitten,was dat in de pauzes en na schooltijd,steeds meer kinderen liever met Arend gingen spelen dan met hem voetballen.... Dat ze lieten merken dat ze zijn "Arend Stokje' opmerkingen niet leuk vonden begreep hij niet echt .....Helemaal niet toen zus Rebecca, zowel in de klas als thuis zei,dat hij vlgs haar jaloers was op Arend. In het brein van het verwende,maar wat aandacht betreft verwaarloosde jochie begon haat te broeien... Dat jochie dat vorig jaar op het kerstspel nog engeltje was geweest zou binnenkort zodra hij de kans kreeg,als een duveltje uit een doosje komen.
1 kalkoen kerstkransjes voor bij de koffie zoete kerstbroodjes koekjes van eigen deeg 1 fles wijn brokken voor de kater knoflookboter kerstversiering goede voornemens (NIET VERGETEN) zangzaad 2 ons geloofsversterkers een sprankje hoop een brok liefde 1 pak van mijn hart 1 fles wonderolie geluk ? (o nee,heb ik genoeg in huis)
De laatste weken van het jaar in Engeland staan in het teken van herdenken,vieren,gezelligheid en lief zijn voor naasten van dichtbij tot verder. Niet voor niks heet dit "The season of Good Will...to all people... The Season begint eigenlijk al met Halloween,waarbij de boze geesten,heksen en spoken worden herdacht,gevierd en verjaaagd. Hierna kunnen de overleden heiligen op All Saints day en een dag later de zielen van anderen,zoals familieleden op All souls day ook worden herdacht. November the 5th is nog altijd Guy Fawkes day. Hierop herdenkt men dat een katholiek edelman Guy Fawkes ooit trachtte met buskruit in een roeibootje de Theems over te steken en The Houses of Parlement op te blazen.Hij werd echter verraden en in de kelders gearresteerd,waarna niet The Houses maar hij zelf verbrandde op de brandstapel. De kinderen maken elk jaar poppen ("guys")om wat te bedelen en die poppen worden dan op Guy Fawkes evening verbrand bij het vuurwerk. Begin November is ook de jaarlijks Rememberence Sunday.Dan is er een grote parade vlak bij het paleis en de parlementsgebouwen waarin met bloemen en kransen de gevallenen van alle oorlogen waaraan Britten deelnamen worden herdacht. Hierna begint de stemming voor het naderende kerstfeest er in te komen en zijn de scholen al druk met voorbereidingen. Eind november begint iedereen bijna iedereen die hij of zij kent, een kaartje met "good wishes" te sturen of te geven. Natuurlijk krijg je als teacher heel veel kaartjes,van kinderen uit je eigen klas en andere klassen,collegea tot andere personeelleden. Ik vond dit best aardig en hing ze graag in het lokaal om al vast wat in de kerststemming te komen. Na enkele jaren kreeg ik wat genoeg van het kaarten geven en krijgen van en aan mensen die je dagelijks ziet,dus ik legde,net als een collega al jaren deed in de personeelskamer een grote kaart "To the staff" en ik kreeg daarna ook prompt minder kaarten.... Het uitdelen,ontvangen,bekijken en bespreken van de kaarten hoorde in december bij het dagelijkse ochtendritueel,in de klas. De voorbereidingen voor het kerstspel van de jongsten,infants en de carol service van de oudsten,juniors was dan ook al begonnen. Het oefenen voor het nativity play was beneden en daar merkten wij niet zoveel van. Wel was vanaf midden november de personeelskamer vol met kostuums voor de wijzen,herders engelen en niet vergeten Jozef en Maria,die gestreken hersteld en gepast moesten worden,waarbij moeders meenden behulpzaam te moeten zijn..... Collega David die al heel lang op school was en het kerstverhaal en alles wat daarbij moest gebeuren dus wel kon dromen,gruwde er van.Hij kon die weken zijn rustige koffiepauze wel vergeten en ontplofte zelfs een keer bijna toen zelfs zijn eigen vaste stoel was bezet,door zo'n helpmother,die hij ooit,lang geleden nog in de klas had gehad! "Excuse me!" De juniors waren dus al wekelijks en in december dagelijks begonnen te oefenen voor "The Carol Service"die in de week voor kerst in de kerk zou plaatsvinden. Dit was het jaarlijks hoogtepunt voor mrs Zosia Gorzales,leerkracht en adjunct hoofd. Zij was even vervangend hoofd geweest,maar uiteindelijk was iemand van buiten, Wijnne Evans als headmaster benoemd. Zosia was even zeer teleurgesteld geweest en scheen daarna haar motivatie af en toe kwijt te zijn. Zij was van oorsprong Pools en trad in het weekend regelmatig op Poolse feestjes met haar echtgenoot. Hier genoot zij van maar maar zij schitterde de maandag daarna nogal eens door afwezigheid. Mede hierdoor klikte het niet zo goed tussen the headmaster and deputy head. De maand december was echter haar maand,want zij mocht met de kinderen de carols oefenen en op de avond van the Carol Service schitteren als dirigente. Dat oefenen gebeurde twee keer per week in de hal tijdens de halfuurlijke Assemblees. Wij moesten de kinderen brengen en halen en hoefden niet bij het oefenen te zijn. Dat was zeker in het begin ook beter,want collega David zeer muzikaal moest dan altijd lachen,omdat het vlgs hem elk jaar valser werd....... In december brak er altijd lichte paniek uit, dus moest er dan dagelijks geoefend worden en kwam het hoofd Wynne ook elke dag Zosia "steunen"door als een soort bewaker aanwezig te zijn.Hij liet zij ongenoegen over de zangkunst van de kinderen en dus eigenlijk ook Zosia's dirigeren dan nogal eens merken en dit gaf dan weer spanning tussen de beide directieleden. De dag voor de Carol Service moest het geheel nog geoefend worden in de kerk en dan heeste daar nou niet bepaald een vredige kerstsfeer. In die laatste week van het jaar op school werd er ook per klas Father Christmas gevierd en dat was ongeveer te vergelijken met ons Sinterklaasgebeuren. Ik kreeg van de meeste kinderen een cadautje en had ook voor elk kind een kleinigheid.Wij kregen daar van school per kind 1 pond voor. Hierna was er nog een soort spelmiddag. Op de allerlaatste dag was er na schooltijd en dus voor de Carol Service nog een personeelsfeestje voor alle medewerkers op school. Dit betekende dus leerkrachten,directie,de administratrieve,de concierge,de klassenhelpsters en dinnerladies. De laatsten werden voor het zg "Christmasdinner'de week daarvoor nooit uitgenodigd en die waren dan altijd een paar dagen boos. Dat Christmasdinner was nog een van de weinige overblijfsels van de Engelse klassenmaatschappij. Dat etentje waarvoor ruim van tervoren al een restaurant was gereserveerd was bedoeld voor het onderwijzend personeel,met directie. Daartoe behoorden ook de administratrice en klassenassistentes,omdat zij ook tot de onderwijsgevende klasse werden gerekend. Dat de dinnerladies hun begeleiding van kinderen naar,van en tijdens het eten,tussen de middag, niet tot de onderwijskundige teken werd gereden betekende dus dat zij tot en andere klasse behoorden en niet mochten aanschuiven aan het Christmassdinner. Dat gaf dus altijd wel enige onvrede,ook bij de ladies onderling,mede omdat Kim,hoofd van de dinnerladiestaff en ook invals klasassistente weer wel was uitgenodigd. Sommige kwadwillende tongen beweerden dat dat was omdat Kim haar echtgenoot voorzittter van het schoolbestuur was nou ja zeg... Ik herinner mij dat dat elk jaar weer wat kwaad bloed zette bij de dinnerladies en dat een van hen eens, vlgs mij nadat de ladies tussen de middag zelf hun borreluurtje haden gehad,Wynne eens flink de Waarheid heeft verteld,waarbij zij vlgs mij de Season of Good Will to all people even vergat.... Op het personeelsfeestje de laatste dag voor de kerstvakantie,waarbij iedereen zelf wat hapjes en drankjes meenam werden mede onder invloed van de al dan niet nodige alcohol de klasseverschillen al snel opgeheven en de onderlinge irritaties voor even vergeten. Iedereen had plezier endanste met iedereen en het hoofd en adjuncthoofd kusten elkaar en spraken de hoop uit dat de samenwerking het komend jaar goed zou verlopen,tegen beter weten in,wisten wij,maar ach,het was goed bedoeld..... De stemming steeg dan en hierna ging iedereen zeer vrolijk richting kerk. De kinderen zaten dan al te wachten in de kelders beneden en het was altijd een heidens karwei om ze stil te krijgen. Vlgs mij was dat altijd eenvan die momenten,dat collega David tegen mij zei dat hij kinderen echt haatte.Wij mochten dan de klassen de volle kerk binnen leiden door het midden naar voren,vanwaar ze zouden zingen. Zosia stond dan al weer in vol ornaat klaar om te schitteren als dirigente. Wij moesten dan als een soort waakhonden op de voorste banken plaatsnemen en proberen de orde of eigenlijk bende wat in de gaten te houden. Dit was dus eigenlijk onmogelijk,maar gelukkig hadden de meeste kinderen dat niet door. Ik herinner mij nog wel dat Michael zijn moeder lekker zat uit te dagen met opgestoken vinger,maar dat deed hij altijd en dat was dus en teken dat hij zich lekker voelde. Na het optreden van de kinderen en vooral Zosia,afgewisseld met de lezingen en de blijde boodschap van de pastor,werd bijna iedereen nog bedankt en Merry Christmas toegewenst. Hierna was er voor alle mederwerkers en aanhang nog wat te drinken in de pub in gewelven onder de kerk. Dat werd meestal heel laat.....zo werd mij altijd een dag later verteld...... Ik weet dat niet meer,gek eigenlijk......
