Tijdens mijn vier jaar in Indië heb ik véle pudja's meegemaakt (ceremoniele verheerlijkingen...) Zowel bij arme... erg arme... rijke en héle rijke vrienden! En alhoewel ze allemaal dezelfde bedoeling hebben zijn ze allemaal kompleet anders! Bij allemaal trok ik grote ogen... meestal... en zeker in het begin niet wetende wat er juist gebeurde! Neem nu de zwangerschaps pudja, waarbij men de Goden goed gestemd wil maken om een perfecte bevalling en gezonde baby af te dwingen... En de toekomstige moeder succes wil wensen met de komende baby. 1 maand voor de bevalling gaan de mama's in spé terug naar hun ouderlijke woning en ouders, dit tot 2 maanden na de bevalling... de pudja wordt gehouden juist voor het vertrek naar huis met véél volk en héél véél eten... Eerst wordt het eten met een héle ceremonie geofferd aan de Goden in een mist van wierrrook en vuur... Mannen en vrouwen zitten appart... Mama in spé komt naar binnen in haar mooie... met goud afgewerkte saree, en de meest prachtige bloemen in de lange blinkende ravenzwarte haren... Ze is letterlijk en figuurlijk het middelpunt en mag dan ook in het midden vooraan plaats nemen, in kledingszit op de grond. Dan moeten alle aanwezige vrouwen haar wijden... wijden met Heilig water, sandal en kumkum. Daarna schuift elke aanwezige vrouw een armband aan haar arm... (tot bloedens toe... de bracelets zijn immers smal... erg smal... )En dan is er het grote moment... een kannetje melk wordt over de rug, onder de saree leeg gegoten... Ze gaan er immers van uit dat de melk het begin is van alles, dus ook het begin van een welgevormd, nieuw leven... "Melk is goed voor elk", weet je wel?! Eens dit achter de rug is, worden de cadeautjes uitgedeeld, wordt er gelachen, gefeest... en vertrekt de toekomstige mama in alle stilte... haar cehtgenoot alleen (") achter latend voor ongeveer 3 maanden...
Op de foto: de schoonzus van Ramesh met zoals je kan zien de sandel en kumkum en de mooie bloemen..
|