Oeps al terug maandagnamiddag... en terug... regen natuurlijk!!! Belgisch! Niet getreurd hoor... héél mijn strijk is gedaan yoepie! Das pas een rotklusje... Bij een lekker senseoke me aan het schrijven gezet... moet nog een briefje schrijven naar mijn vriend Ramesh en naar een tante in Rixensart... maar kan het niet laten ik zet mij eerst eventjes aan het bloggen! Gisteren een leuke zondag gehad... doorgebracht met een kranige, en super fitte tachtiger! Eén echt madam zéne! Ze verhuisde een aantal maanden geleden ... 3 tal... naar een service flat en nodigde ons uit voor een overheerlijk stuk aardbeien taart en een glaasje rode wijn achteraf... Kregen ook een rondleiding in haar nieuwe flat! Alhoewel ik eerlijk moet bekennen dat... het in het begin nogal raar overkomt, dat gebouw met service flatjes... en de oudjes die her en der in de gangen en later in de cafetaria zitten... toch vind ik het een prachtig systeem! De flat was netjes en mooi, met alles erop en eraan! En in het gebouw zijn er al de nodige voorzieningen... Er is een was en strijkservice... turnen, dansen, en alle dagen een mooi menuke warm eten s'avonds! Toch, kan ik mij voorstellen dat wanneer je naar een serviceflatje verhuisd er een heleboel gemengde gevoelens naar boven komen... Het is inderdaad de laatste halte... gelukkig toch dat het hier in België op deze manier kan!!! De homes in Indië waar de laatste halte voorzien is ja... das wat anders!!!! Daar staan in de meeste gevallen de bedden pal naast elkaar (als er uberhaupt al bedden zijn...) en moeten de mensen over een bed of 5 klimmen om naar het WC te gaan... Er is daar ook niks van animatie of afwisseling voorzien... dus verveling troef!!!! En een warme menu krijgen eigenlijk maar af en toe... meestal als er ergens iemand jarig is... Het is zo dat er bij de Indische bevolking of toch een deeltje ervan inderdaad een wij gevoel heerst... (sommigen doen dat waarschijnlijk wel alleen voor hun plaatske in de hemel te verdienen, maar ze doen het toch...) en als ze jarig zijn inplaats van een groot cadeau te vragen... tracteren ze de bevolking van één of ander home... Ze betalen dan een bepaalde som geld aan de directeur van het weeshuis of bejaarden home die daar dan een speciaal etentje voor organiseerd... Daar moet je je ook niet te véél bij voorstellen hoor... maar dat zal dan toch een dag zijn dat hun maagje niet moet knorren! Dus ja... weeral moet ik stellen dat wij in Belgie misschien niet de gelukkigste mensen zijn (klagen moeten we immers altijd...)... maar zeker en vast begoede!!!!
Foto, in het huisje van Ramesh... zijn vrouwtje "Amul" met haar schoonzussen, Ramesh zijn broer "Ravi" en Ramesh zijn zoontje bharath.
|