|
 Zondag... zondag... vandaag wil de héle dag dicht bij je zijn... hm... beste Rob de Nijs dat zal weer niet lukken! Het blijft hier druk... spurten en niet sporten... Onze home trainer is terug opgeblonken... maar weet niet wanneer ik mijn oefeningen zal kunnen doen? Ai... Ai... Caramba... Gelukkig blijft mijn weegschaal stagneren op hetzelfde gewicht... maar toch... Een leuke Indische saree of kalwaar kameez... zou véél kunnen bedekken... maar als ik daar mee op de bus stap, sluiten ze mij pas echt op! Enfin genoeg gezeverd... want uiteindelijk zijn we zeker en vast goed bezig... Met "Rekanto" (bewegen na en tijdens kanker) gaat het absoluut de goeie kant op... er is duidelijk een vraag naar bewegingsessies... en de kankerpatienten genieten van de erg toffe nababbel... het is een heuse gezellige boel aan het worden! De afgelopen week heeft ook mijn echtgenoot... onze Jean zich aangeboden als vrijwilliger voor rekanto, hetgeen door de organisatie met dank en enthousiasme onthaald werd. Natuurlijk gaat hij iets totaal anders doen dan ik, ieder zijn ding natuurlijk! Er waren deze week 3 vergaderingen van politieke aard voor onze Jean, en voor mij was er de yoga van de kankerpatienten op dinsdag en daarnaast de promotie-toer... het verdelen van de info-mappen aan alle zorgverleners uit de rupelstreek... een huzarenwerkje voor 1 vrijwilliger... maar met plezier gedaan... al zal het nog wel een tijdje duren voordat inderdaad iedereen geinformeerd is... Samen volgden we een avond cursus "leer jezelf lachen"... en... gelachen hebben we... maar ook véél geleerd uit deze "Hopla methode"... "POP en PAP"... hahahahahahaha... We gaan het leven vanaf nu véél positiever tegemoet... Afgeloten hebben we deze week met... gisteren zaterdag... een héle dag Marieke... We gingen naar de bib... ze is nog géén 2 (pas in augustus)... maar het uitzoeken van boeken en doorzakken in de grote ligzakken vind ze zalig... daarna gingen we haar boom kopen, een actie van de Vlaamse kanker liga... Je koopt een kaars, de opbrengst gaat naar de liga... maar aan de kaars is een boompje verbonden voor het aanleggen van het stadrandbos in Aartselaar... de boompjes worden geplant op 16 maart met grote festiviteiten... haar labeltje rond de boom zal dus lezen "Marieke Pierlot"... en wordt opgedragen aan de overgrootmoeders die beide aan kanker stierven... krijg er wel wat kiekevlees van! Dan gingen we naar de leuke kinderboerderij in St.Amands waar we boerenworst met appelmoes en frikadellen met kriekjes aten en een paar uur de beestje voederden... Op zo een moment staat ons Marieke, te glunderen... Dit zijn momenten om te koesteren... Dit zijn de momenten om eventjes bij stil te staan... Dit komt nooit meer terug!!!! Enfin na deze drukke zaterdag gingen we naar vrienden in het verre "Eeklo"... we eindigden de dag met een lekker etentje in het trappenhuis in Eeklo, waar we met Ignace en Martine bijbabbelden... Wij gaan al ver terug... maar door de afstand zien wij elkaar immers maar 1 keer jaarlijks... We lachen elke keer wat af met onze verschillende dialecten... Zo sloten we het dinéétje af met Eeklose "nonnenbillen"... uitgesproken "neunebellen..."... heu...hahaha... vraag me eigenlijk af waarom we dat... neunebellen noemen... op zijn Antwerps heet da gewoon spekke... of spinne... ge kent dat wel... die roze met witte plakkerige superzoete platte spinnen... heu...in elk geval dat is toch een Eekloos woord dat we niet zo gauw gaan vergeten... Echt afgesloten hebben we in het Leffe café met ne lekkere volle donkere... hm... uitgezonderd onze Jean... want Eeklo is wel een beetje buitenland hé... en zo ver terug rijden... na een vermoeiende dag dat doe je best zonder pinten... Wat is onze Jean toch ne sukkelaar!!! Ocharme... Ocharme... Maar... eigenlijk mag je wel stellen dat zoals ik gisteren vertelde aan Martine wij best bevoorrechte mensen zijn... gezond... en al die leuke dingen mogen doen die je graag doet... omringd door véél warmte en liefde... Al moet ik zeggen... ben wel wat jaloers op onze Ignace... die vetrekt morgen immers naar Indië... naar Bangalore... voor Alcatel... yeh... yep... hij behoord voorlopig... nog bij de noeste werkers van het miljoenen concern... dat nu afgebouwd is tot 2 keer niks (ge moet hun aandelen maar eens bekijken... waar iedereen zijn broek aan scheurde...)... "Alcatel"... voorlopig natuurlijk want Ignace is ondertussen ook 52... dus zit hij midden de gevare zone als het slecht... hm nog slechter moest beginnen gaan met Alcatelleke... In elk geval ga ik seffes mijn verhalen weer vertellen in een briefje naar onze Ramesh en... waarschijnlijk zal ik wat "Neunebellen" opsturen voor de klein mannekes in Chennai... en hopen dat "Chennai" ook wat stagneerd... Want gisteren bevestigde Ignace wat "nonkel Stef" al lang zegde... Lisette ge moet nu naar jouw geliefde Indie gaan... want het is er niet meer zoals het was... Niets is meer zoals het was!
Evi... en mijn highschoolkids... op Indian day... lang geleden dus... dat is allemaal zoals het WAS............. Gelukkig... want anders was Marieke onze zonneschijn... er nu niet geweest!
|
