Tijdens de huis-pudja was ook de auto bewierrookt maar dat heeft alvast niet helemaal geholpen... een paar dagen na het ritueel reden we om brood toen mijn dochter Evi zegde... ai dat staat daar in brand... ik maar naar buiten kijken, en toen ik eindelijk door had dat onze achterruit in brand stond, (jawel... van de auto..) sprong deze in duizend stukken naar de binnenkant van de auto. Evi en ik wij konden nog juist de handen voor ons gezicht doen en uit de auto springen... onze Ramesh terug lijkbleek... weerom een héle hoop mensen rond ons... maar dit maal allemaal vriendelijke mensen die wilden helpen! Dus... oeps... ondanks... alles zal het koetje toch wel een ietsibitsie geholpen hebben... dit had héél slecht kunnen aflopen!
Dank u Bella!
In elk geval... allez terug broks met de auto... Ramesh weeral kwijt voor een tijdje... salut dag Jan... die vlieger gaat niet op! Een andere wagen o.k... maar met Ramesh en deze keer ging ik eens op mijn strepen staan! Vrouw... of géén vrouw... Belgische vrouwen kunnen hun mannetje staan hoor! Maar ja... uiteindelijk moest onze Jean bellen naar "Sharif" de baas van "Parveen travels" want dit heerschap... "mister Mighty macho" ... wil niet met vrouwen spreken... oplala hier gaan we weer... toch opluchting want Ramesh mocht s'anderdaags komen met een andere auto. s' Morgens... owee... owee... te vroeg victorie gekraaid... de andere wagen bleek een krammakelijk roestbakje te zijn... niet groter dan een "sardienendoosje", waarin het bovendien binnen regende via het dak... Het was dan dat wij ons voornamen om komaf te maken met "Parveen Troubles"! De firma Alcatel betaalde elke maand véél geld aan Parveen en voor dat geld konden we nieuwe auto's leasen... dus zo gezegd... zo gedaan... Nieuw Fordje geleasd en ramesh begon voor onze firma te werken.
Opgeruimd staat netjes - Daaaaaaaaaaaag Parveen!
|