Ondertussen had ik ook een 4e project waar ik mijn schouders had ondergezet. "Kakkum Karangal" was een weeshuis cum bejaardentehuis in Neelankaria, niet zo ver van ons. Daar begon ik mijn dag met een praatje en een "goodie" voor de bejaarden die daar bijeengepakt op ijzeren bedden de ganse dag doorbrachten... liggend... wachtend... op... Pietje met de zijs! Ik herinner mij daar een mooi slanke dame waaraan je duidelijk kon zien dat zij lange tijd geleden één van de gegoede was... bleek dat ze een beroemde zangeres van Hindi songs geweest was... en zij zong steevast een prachtig lied voor mij... het kippevleesmoment van de dag! Daarna ging ik naar boven waar de zwaar gehandicapte kindjes op de grond lagen... onder duizenden vliegen... De meeste lagen er echt maar te liggen... zonder armen... zonder benen... steeds weer was het ongelooflijk slikken geblazen... slikken voor mij vanwege de onnoemelijke miserie... slikken voor de babytjes want dat was alles wat ze konden... Ik voedde de frele lichaampjes bananen en knuffelde ze... de meeste waren verlamd en lieten alles lopen... en hoe blonken hun oogjes bij het zien van "aunty". Ik word er nog stil van als ik eraan denk... dit... kan je niet na vertellen...
Rond 4 uur kwamen dan de weesjes van school die beter af waren... ik keek de rapporten na, hielp bij het schoolwerk en gaf 1 uurtje Engelse les. Daar ook heb ik mij willen inzetten voor de adoptie van een 13 jarig meisje "Laksmi"... half Indisch... half ?... een mooi en verstandig kind... ik had al naar onze zoon Peter geschreven... je krijgt er een zusje bij... toen brak er sprijtig genoeg een adoptierel uit in Chennai waardoor het enorm moeilijk en gevaarlijk werd om kinderen te adopteren... ook daar gluurt corruptie immers achter de deur...
Ik koos Kakkum ook uit voor een highschool project, en ging regelmatig op bezoek met alle kids... zelfs de pubers werden week bij het zien van al dit leed... en het hoogte punt was steevast ons kerstfeest dat we daar ieder jaar organiseerden... met highschool. Wij vroegen dan aan alle kinderen van American International school om een cadeautje mee te brengen... net als hier met kerst werden er namen getrokken en natuurlijk werd de leeftijd er bij geschreven... alles werd mooi ingepakt... er werd gezongen en gedanst... Dat waren pas kerstfeesten!
Eens terug in België heb ik nog regelmatig in samenwerking met mijn huisdokter medische apparatuur opgestuurd naar Kakkum Karangal, want ze hebben reeds enige tijd een vaste dokter die elke dag een aantal uren naar de zieke kindjes komt kijken.... alhoewel ik géén voorstander ben van het geven van geld heb ik daar wel een paar donaties gedaan, in samenwerking met de kids van Highschool en hun families en in samenwerking met mijn prachtige collega's van "De Beers", in België en London.... Ondertussen heeft Kakkum kunnen bijbouwen en hebben ze een wagen met watertank, waar ze mee naar de sloppenwijken rijden om de kindjes te wassen en hygiene bij te brengen...
One step at a time... alles met een beetje...
|