schrijven hield me in leven, maar doet pijn nu....
09-09-2013
WELKOM
Schrijven was... en is... mijn leven. Schrijven hield me in leven. Schrijven maakt heden ten dage dat ik telkens ik hoofdstukken van mijn levenswerk herwerk pijn voel. Schrijven verlichtte de pijn. Schrijven doet nu pijn. Als schrijven pijn doet en je weet niet waarom... Ik weet niet waarom het pijn doet, maar wel waarom ik desondanks blijf schrijven, moét blijven schrijven... aan het boek van een leven dat poogt weer leven te worden. Vandaag merkte ik dat ik 14 dagen niet schreef... daar waar ik meer dan 20 jaar zowat dagelijks schreef. Ik wil met deze blogjes de moed erin houden....
De hele dag nam ik me voor verder te schrijven. Toch bleef ik argumenten vinden om dat proces uit te stellen. Waar ik ze vandaan bleef halen, ik heb geen idee. Ik zou eerst eten en toen, ach...die gordijnen kon ik best strijken en ophangen en hmmm, even kijken of ik een wasmachine kan vullen en die tafel ginds moet beslist afgeruimd worden en voorzien van een ander kleed, dat kan ook nog best voor ik aan het schrijven begin.... Doodop nam ik daarna rust. Daarna zou ik me achter de laptop zetten.... Niet dus. Bijna op het einde van de dag wou ik er wel aan... heus... maar de vrees dat de zwaarte van sommige hoofdstukken een goede nachtrust zouden saboteren weerhield me er alsnog aan te beginnen.... Vadaag gaat het beslist anders.
Ik ben Myrthe
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 08/08/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Door dit blogje probeer ik voor mezelf de moed erin te houden en dit jarenlange proces te kunnen vervolledigen...
Als schrijven pijn doet en je weet niet waarom...
Schrijven was... en is... mijn leven. 
