|
11 dag 9 Posadas Cordoba woensdag 19/05/2010 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het ontbijt nemen op een zonnig terras aan het zwembad, is hier dagelijkse kost, vertelt Jan. Het is een van de grote voordelen van het leven in Andalusië.
Marian bezorgt ons lekkere koffie, broodjes met divers beleg, een zacht eitje en als toetje yoghurt. We genieten nog een uurtje van ons zalig oponthoud op de Finca. Marian en Jan, jullie zijn echt gastvrije mensen, bedankt.
Om 9 h 00 stipt verlaten we, met goede herinneringen, dit vakantieparadijs.
Eerst is het zwierig dalen tot in de dorpskern van Posadas. Pol wil vóór we het dorp verlaten zijn vakantiekaartjes afgeven in het postgebouw. Wanneer we de richting Fuencubierta vinden, stellen we vast dat onze vriend ons niet gevolgd is. We blijven op hem wachten
.Maar na 10 minuten is Pol ons nog steeds niet komen vervoegen. Hij heeft een andere weg genomen en staat een paar honderd meter verder op ons te wachten. Gelukkig kunnen we elkaar met de gsm oproepen.
Nadat we de Guadalquivir kruisen blijven we hoofdzakelijk in dalende lijn, de rustige A445 volgen. Na 15 km komen we in het onooglijk kleine dorp Fuencubierta. Wanneer ik de weg vraag naar de Via Verde del Campiña is er geen enkele dorpeling die ons kan helpen. We rijden op goed geluk nog iets verder richting Las Pinedas.
Toevallig zien we in de vallei een mountainbiker voorbij flitsen. Iets verder komen we aan de startplaats van de groene weg naar Cordoba. Aanwijsborden hadden hier wel mogen staan, menen we!
De aanloopstrook tot de tunnel is bezaaid met heel grove keien. Hopelijk wordt het wegdek beter
.Argwanend voorzichtig, proberen we met onze zwaar bepakte fietsen te starten. We hebben geluk, na de tunnel krijgen we een goed berijdbare Dolomietverharde aarden pad. Deze Via verde is een stukje oude spoorweg uit de jaren 1940 tussen Sevilla en Cordoba.
 
Het pad loopt zwak omhoog, het is voortdurend vals plat. We rijden door een lichtglooiend terrein van Las Pinedas voorbij Guadalcazar. Zalig tussen rietkragen en bebloemde bermen. Al is de omgeving heel anders dan deze van de Via Verde de la Sierra is dit pad ook een aanrader.
 
Het is heel warm, gelukkig hebben we onze bidons met fris water gevuld. Regelmatig kunnen we in de schaduw van aangeplante boompjes uitrusten op pas geplaatste bankjes. Na een poosje wordt de weg weer slechter. We rijden precies door een karrewegel. Je weet wel zon weg met gras in t midden en 2 strookjes waar je moet uitkijken om in het spoor te kunnen blijven.
Het is onvoorstelbaar, we zijn de enige fietsers. Op het gehele traject van +/- 25 km hebben we geen enkele fietser noch wandelaar ontmoet. Nadat we een reeks beken en rivieren kruisen eindigt de groene weg plots op een asfaltbaan.
Het is uit een diep dal kruipen. Na wat zoekwerk wegens omleidingen, kruisen we de Guadalquivir. Volgens ons roadboek moeten we door een industriezone de stad binnen rijden. Net op het ogenblik dat we terug op de juiste weg komen, zien we twee fietsende jonge dames naar ons toekomen.
Ze doen ons stoppen. Het zijn Engelstaligen op zoek naar de Via Verde. Een van de meisjes sleept een wagentje met hun bagage. We leggen uit hoe ze op de oude spoorwegbedding geraken
..We stellen ons echt vragen hoe ze het er zullen vanaf brengen op de slechte stroken. Vóór we hun kunnen waarschuwen zijn ze met veel moed opnieuw vertrokken.
Wanneer we dwars door de industriezone van Torrecilla rijden bemerken we een bar met uitnodigende panelen Ménu del dia. Onmiddellijk beslissen we, vooraleer we de stad binnenrijden, het middagmaal te nemen. Wat een drukte
..zowel het gelijkvloers als de verdieping zit vol kwetterende arbeiders en bedienden. De dienster wijst ons een plaatsje voor vier en ratelt het menu af. Maar eerst willen we onze dorst lessen. Wanneer de dienster voor de 2°maal komt kan Antoine nog niet beslissen Enkele seconden later komt ze met drie voorgerechten en negeert onze vriend. Gelukkig kan ik haar toch overtuigen om ook onze vriend te bedienen
.. Zou Antoine zijn lesje geleerd hebben?
Het is bijna 15h00 wanneer we de stad onder een brandende zon binnenrijden.
We belanden in een groot park, waar een vriendelijke dame ons de weg wijst.
Wanneer we aan de Rio Guadalquivir komen is het niet moeilijk. We volgen de oever voorbij de Jardines del Alcazar tot aan La Misquita. Volgens ons plannetje moeten we tot aan de 2° brug. Enkele minuten later zijn we aan Hostal La Fuente in de Calle San Fernando midden in het oude stadsgedeelte. We krijgen twee bescheiden kamers en kunnen onze fietsen naast de patio stallen.
Na een zalige douche willen we de stad verkennen. We weten dat deze stad een van de meest historische steden van Andalusie is. Hoog tijd voor een stadswandeling. Natuurlijk starten we met de la Mezquita de parel van islamitische kust. Het interieur van de moskee is algemeen bekend en is schitterend. De buitenkant ziet eruit als een fort, het lijkt eerder een complex met vele gebouwen. Maar ja, het is van een moskee uiteindelijk een katholieke kathedraal geworden.
Nadien lopen we door een labyrint van straatjes met winkeltjes van de joodse wijk. Wat een bloemenweelde, we kunnen hier en daar een kijkje nemen in de vele patios. Natuurlijk mogen we het bloemenstraatje niet overslaan. Het is een van de mooiste stadswandelingen welke we gemaakt hebben op onze tochten. Deze Judería met zijn smalle straatjes, pleintjes en adellijke herenhuizen bezorgt ons een sfeer van een bloeiend verleden.
We wandelen door de patio met de sinaasappelbomen naar de Alcazartuinen. Hier is het wat uitblazen in de lommerte.
Het is al 20 h 00, moe gewandeld willen we toch nog een kijkje nemen aan de oude Romeinse brug. We sloffen van de Poort over de brug naar de Toren La Calahorra naar de wijk Miraflores. Na een deugddoende terraspauze met enkele San Miguels, willen we onze honger stillen. We eten in een prachtige historische patio als echte toeristen.
Ach, het moet ook eens kunnen toch! We weten het, we zouden beter en goedkoper gegeten hebben in een iets minder toeristische buurt.
Na onze maaltijd rusten we nog wat uit aan de boorden van de rivier waar een overvloed is van terrasjes.
Het wordt donker, Hugo en Antoine willen gaan slapen. Pol en Bob voelen zich nog fris genoeg om op de Plaza Corredera het Jazz festival mee te maken. Ons gastgezin van de Finca El Juncal, Marian en Jan, zouden er ook zijn.
Spijtig genoeg hebben we ze niet gevonden in de massa. We bemachtigen een tafeltje, drinken enkele biertjes, maar de oorverdovende muziek doet ons na een uurtje onze bedjes opzoeken.
Er is nog zoveel te zien en te bezoeken. We hebben dagen te kort hier in Cordoba!
Start : Posadas 9h00
Aankomst: Cordoba 15h00
Afstand : 61km
Cumul: 474km
Weer: Stralende zon zeer warm 34°C
Verblijf: Hostal La Fuente San Fernando 51 tel +34 957 48 78 27
www.hostallafuente.com
reservas@hostallafuente.com
|
