14   dag 12  Montefrio – Granada   zaterdag 22/05/2010 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Cortijo Montefristy is een waar paradijs van rust. Na onze lastige rit van gisteren hebben we prima geslapen. De zon piept door de raamverduistering. Nathalie en Guy zijn al volop de ontbijttafel aan het dekken. Het is nog maar 8 h 00 wanneer we reeds aanschuiven. We worden hier verwend, het gastgezin legt ons in de watten. Met alles erop en eraan genieten we van een hoogst uitzonderlijk gevarieerd ontbijt.

Een dikke pluim voor wat Nathalie hier allemaal, zowel nu als gisterenavond op tafel tovert. Wij vermoeden dat onze nieuwe vrienden zich ook dik geamuseerd hebben met ons gezelschap. Zij komen nog met graagte bijzitten om te babbelen. We overlopen samen met een laatste kopje koffie ons roadboek. Guy meent te weten dat de voorziene weg op het gebied van klimwerk kan tellen. We beslissen het wat gemakkelijker te nemen. Er zijn veel minder hoogteverschillen via de grotere wegen. We zouden zo vlug mogelijk op de N432, de hoofdweg naar Granada, moeten kunnen geraken.

Met veel spijt nemen we afscheid van Nathalie en Guy. Jullie zijn echte joviale en bekommerde mensen. Er zijn geen superlatieven genoeg om jullie te bedanken voor dit prachtig amicaal verblijf hier, een echte aanrader.

 Na een laatste foto, worden we heel lang uitgewuifd. De honden lopen nog mee tot we uit het oog verdwijnen na een brugje over de uitgedroogde rivier.

We moeten naar Montefriodorp, een zware dobber na ons overvloedig ontbijt. Het is 7 km klimmen in de nu al brandende zon. Op het rond punt met zicht op het dorp houden we onze eerste stop . Het is nu al zweet afdrogen. Montefrio ligt tussen heuvels met olijfgaarden aan de voet van de Sierra de la Parapanda. We bewonderen de eigenaardige ronde Iglesia de la Encarnación. Van op afstand lijkt het een van die pittoreske witte dorpjes met kleine smalle straatjes. Blijkbaar zijn er enkele kilometer verder goed bewaarde graftombes gevonden. De archeologische site “Las Peñas de los Gitanos” bevat graven van een Romeinse nederzetting. Er zijn ook ruïnes van een Moors kasteel.

Na Montefrio hebben we een lange overzichtelijke afdaling naar Tocón. We mogen boffen dat we de tegengestelde richting niet moeten opklimmen, het zou heel zeker op de trappers lopen zijn. Na La Loma komen we in Alomartes, vanaf hier wordt het improviseren. Het is elke keer een risico om andere wegen te nemen dan deze welke beschreven zijn in ons roadboek.

We staan op een kruispunt zonder wegwijzers. Ik moet een terreinwagen tegenhouden om aanwijzingen te kunnen krijgen hoe we op de N432 kunnen geraken. We moeten richting Illora langs een eerder drukke weg tussen de olijfvelden en rotspartijen. De weg is relatief vlak. Op een rijtje koersen we naar Illora. Het is nevelig en toch menen we in de verte de besneeuwde Sierra Nevada te bespeuren.

Van Illora rijden we in dalende lijn langs een groen afgezoomde baan naar de grote weg richting Granada. We zien steeds nadrukkelijker de besneeuwde bergketen van de Sierra Nevada.

Net vóór we op de N432 rijden, stoppen we aan een eenzame bar aan de rand van een industriezone. Enkele frisse cervezas met een uitgebreid assortiment aan tapas, doen ons een verdiende aperitiefpauze houden.

Op de grote weg richting Pinos Puente is het heel onaangenaam rijden. Het achteropkomend zwaar verkeer doet ons enkele keren huiveren. We krijgen telkens een windstoot wanneer de vrachtwagens ons heel dicht voorbij razen. In Pinos Puente houden we een korte stop om te overleggen. Rijden langs een grote rechte en drukke verkeersweg is helemaal niet voor ons. We hebben dan liever enkele beklimmingen dan dit gevaarlijke verkeersgedruis. Maar voorlopig moeten we noodgedwongen nog 10km deze weg volgen tot Granada.

Op deze drukke N432 moeten we enkele keren onder autostrades en belanden in een gevaarlijke verkeersheksenketel. Na enkele ronde punten blijven we steeds rechtdoor rijden tot we toch plots een wegwijzer naar het centrum opmerken. Het is bang één na één elkaar goed blijven volgen. Als bij wonder zien we een bende wielertoeristen net vóór ons op een terras neerstrijken. Het is bijna middag, waarom zouden we niet hetzelfde doen. Natuurlijk komen de mannen onze fietsen inspecteren en zijn ze benieuwd wat wij hier komen uitspoken. Een van de mannen is Franstalig, we kunnen hem alles uitleggen. Hij tekent ons een plannetje hoe we op een gemakkelijke wijze bij ons hotel kunnen geraken.

Na het verrassend vlugge “menu del dia” spoeden we ons op weg naar onze hostal Nuevas Nationes. We rijden met veel gemak door de statige groene Avenida de la Constitution tot op een groot rond punt. Rechts duiken we de Calle San Juan de Dios in en vinden bijna blindelings het hostal op Placeta de Treviño. Op het plaatsje staan de auto’s zodanig geparkeerd dat we onmogelijk met de fietsen bij de inkom kunnen komen. Wanneer ik aanbel en onze bende aankondig, word ik als bij wonder in het Nederlands aangesproken.

We moeten naar de eerste verdieping en onze fietsen meebrengen. Het wordt een hele onderneming eer we alle vier bij de receptie geraken. Marjanne, een jeugdige Nederlandse, ontvangt ons met veel enthousiasme en laat ons de fietsen in een rommelige patio bergen.

Onmiddellijk krijgen we de kamersleutel, een eerder verouderde en ietsje te kleine kamer voor ons vier. Het is maar voor één nacht, ach we zullen het wel overleven zeker! Nadat we één na één ons lekker gedoucht hebben. Nemen we nog een korte siësta. Ondertussen wil ik van Marjanne weten hoe we best onze namiddag vullen. Volgens haar is een bezoek aan het Alhambra nu niet aan te raden.

De tijd is tekort en we zouden in een lange wachtrij kunnen terechtkomen nu het zaterdagavond is. We krijgen een stadsplan en worden aangeraden het Alhambra te bewonderen van op “Mirador de San Nicolás”. Het zou een van de beste uitzichtenpunten van Granada zijn…Mijn vrienden zijn onmiddellijk akkoord!

Daar gaan we dan!

We starten onze toeristische wandeling aan de “Basilica San Juan de Dios” en van daar volgen we de wandelstroom naar de Kathedraal. Op de Plaza Nueva kunnen we het niet laten om een terrasje te doen en tapas te proeven. We wandelen verder naast de rivier Darro aan de voet van de rots waarop het Alhambra gebouwd is.

Eenmaal voorbij “El Baños Arabes” moeten we door kleine straatjes met trappen omhoog klimmen.

Zodra we het overvolle plein San Nicolas betreden krijgen wij het overweldigend uitzicht op het Alhambra, het Palacios Nazaries en de Generalife. Rechts van ons hebben we een zicht op de gehele stad Granada. Wat een drukte, honderden toeristen verdringen zich om toch maar en onvergetelijk kiekje te nemen, ook wij dus!

Tegen het kerkje zitten groepjes Spaanse gitaar te spelen. We ervaren eens temeer het bruisende Andalusië. Wel allemaal onder het wakend oog van overal tussen patrouillerende “guardia civil”. Al dat gewoel doet ons honger en dorst krijgen. We slenteren naar beneden tot op een pleintje iets verder. Het is genieten van een gezellig souper, tussen vele kwetterende Spanjaarden.

De woelige drukte van de flanerende plaatselijke bevolking is telkens een zalig schouwspel. De barhouder doet het rustig, we moeten geduld oefenen en meer dan één aperitiefje nemen. Maar het is de moeite waard lang te wachten we worden goed verzorgd. We krijgen een fris voorgerecht en nadien een ferm stuk vlees met veel groenten. Ook de vino tino is heel lekker, we kraken meer dan één flesje.

Het wordt stilaan donker wanneer we terug beneden geraken. Door de gezellige winkelstraatjes belanden we uiteindelijk in de omgeving van ons hotel. Het is nog steeds warm, een laatste slaapmutsje zal na deze lange late wandeling deugd doen. Heel moe, maar voldaan, kruipen we in onze bedjes.

Slaapwel jongens, morgen wacht een zware dag!

Start: Montefrio 9h30

Aankomst: Granada 15h00

Afstand: 57km

Cumul: 670km

Weer: Stralende zon, geen wind warm 28°C

Hostal Nuevas Naciones

 Calle San Juan de Dios Granada

www.hnn-granada.es

mcmspanje@gmail.com