15   dag 13  Granada – Alhama de Granada  zondag 23/05/2010 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Eén na één maken wij gebruik van de badkamer. In stilte trachten we onze fietsen en fietstassen beneden te krijgen. De kamersleutel kunnen wij in een bus deponeren. Maar oh ramp wanneer we de voordeur van de hostal opendoen. Auto’s versperren de uitgang. Ze staan tot vlak tegen de deur geparkeerd als sardientjes zo dicht tegen elkaar dat we er niet tussen kunnen. Gelukkig zijn we met vier en kunnen we onze fietsen één na één aan elkaar doorgeven. Die vervloekte autobestuurders, zijn ze hier nu kompleet gek geworden!

Na deze onverwachte ochtendkarwei moeten we op zoek naar een ontbijtmogelijkheid. Na wat rondtoeren, vinden we nergens iets open……Dan maar in een bakkerij een dozijn koffiekoeken kopen. Een beetje verderop maken we gebruik van het parkmeubilair om te ontbijten.

Het is al 9 h 00 en blijkbaar slapen onze Spaanse vrienden nog. Er is niemand te bespeuren om de juiste richting te vragen.

Dus, op goed geluk starten we richting Malaga. We halen een wat minder jonge wielertoerist in. Ik tracht hem de weg te vragen richting Alhama de Granada. Volg mij maar, zegt hij, ik zet jullie wel op het juiste pad. Hij schakelt echter een versnelling hoger en we moeten ons reppen om hem te kunnen volgen. Straat in straat uit blijven wij in het wiel van onze vriend. We vinden het heel eigenaardig, wanneer we na enkele viaducten, precies op de toegangsweg van gisteren rijden.

Wanneer ik onze gids er attent op maak, negeert hij het en beweert dat de beste weg naar onze bestemming deze is welke we nu volgen. In Sierra Elvira zijn we 100% zeker dat deze richting niet de juiste kan zijn. De wielertoerist stopt aan een bar en weet het ook niet meer, vermoeden we! We nodigen hem uit om een koffie te drinken met ons. Blijkbaar schaamt hij zich en verdwijnt.

We laten ons niet uit het lood slaan. We stappen de bar binnen, bestellen koffie en krijgen van de patroon te horen dat we enkele kilometer verkeerd zijn. Rij terug en sla af bij het dorp Fuente Vaqueros, raadt hij ons aan. Gelukkig blijft het nog vlak en vorderen we goed. In Vaqueros heeft de beroemde schrijver-dichter Federico Garcia Lorca gewoond. We rijden voorbij een gedenkteken ter herinnering aan hun vermoorde inwoner.

Nu richting Santa Fé tot we aan een soort snelweg komen en een ventweg kunnen volgen. Wanneer dit weggetje ophoudt moeten we noodgedwongen door een wegel over een fietsbrugje naar de andere zijde van de snelweg. Naast een vliegveld kunnen we verder over een bijna onmogelijk te befietsen slechte wegstrook richting Romilla la Nueva.

We krijgen, tot onze grote verbazing, een nieuwe rustige weg met een fietspad ernaast voor de wielen. We volgen deze weg richting Chimeneas, door een woest landschap. Rechts van ons krijgen we een laag rotslandschap en links vlakke graanvelden.

Eenmaal in het dorp Chimeneas is het gedaan met de mooie nieuwe weg. We maken een grote bocht rond de bewoning en krijgen onze eerste echte beklimming van de dag. Eenmaal op de top, zien we een groener landschap met bomen en iets verder zelfs opnieuw olijfgaarden. We vermoeden dat we zelfs tussen amandelbomen rijden met massa’s klaprozen eronder.

Om in het volgende dorp Ventas de Huelma te geraken is het kilometers lang stevig klimmen. Het wordt warmer en we beslissen het eerste het beste terras op te zoeken. Wanneer we het dorp bijna voorbij zijn kunnen we toch aan iemand vragen waar we een bar zouden kunnen vinden. De man doet ons nog 100m doorrijden. Op een pleintje links van de weg hebben we prijs.

Van ver horen we al het gejoel en gekwetter van een overvol terras onder schaduwrijke bomen. Er is geen tafeltje meer vrij. De señora doet ons in de grote gelagzaal plaats nemen. Aperitieftime is al voorbij en wanneer we na enkele San Miguels vragen naar het menu del dia, moeten we wat geduld oefenen. Dat doen we dan maar, er is geen andere keuze! Het is zondag, iedereen moet nemen wat ze klaarmaken.

Met een dik buikje vertrekken we. Het is onmiddellijk een zware beklimming naar Agrón. Gelukkig staat er een beetje wind en is het minder warm dan de vorige dagen. De weg is smal en we horen de gedisciplineerde automobilisten, achter ons, blijven ronken. Op de top, waar we afgescheiden toekomen en elkaar opwachten, schuiven de auto’s ons luid aanmoedigend voorbij.

Nu volgt er een lange mooie afdaling tussen de sparrenbomen naar “Embalse los Bermejales” een groot stuwmeer. We vliegen door het minidorp Pantano tot op de stuwdam. Vanaf de brug kunnen we in de rotskloof van de Rio Cacin kijken; wat een diepte zeg! Een rust- en fruitpauze zijn meer dan welkom. We bewonderen de elektriciteitcentrale, heel diep onder ons.

Op gedenkpanelen kunnen we lezen dat dit enorme kunstwerk dateert van in de tijd van Franco. Wanneer we vertrekken weten we het! Klimmen geblazen, hoe kan het ook anders. Toch kunnen we in een bolleke bij elkaar blijven en sluipen we traagjes uit het dal. De natuur is ongelooflijk mooi en weids. We rijden heel dicht tegen grillige lichtbruine rotsen.

Deze rotsformatie is precies een diepe grillige scheur in een golvend landschap.

Wanneer we achterom kijken zien we nog heel lang, tussen de sparrenbomen, het meer liggen…..We kunnen het niet laten en doen op de volgende top nog een stop om deze prachtige natuur te bewonderen.

We maken een weidse bocht rond de bergtoppen en zien hoog boven ons een dorp liggen.

Dit moet onze bestemming voor vandaag zijn! Met een laatste stevige inspanning belanden we eindelijk in Alhama de Granada. We moeten niet lang zoeken naar onze Hostal Ana op de carretera de Granada.

Er is geen levende ziel op straat, het lijkt wel een spookdorp. We vermoeden dat er een algemene siësta gehouden wordt. Ook ons hotel is niet open.

Geen paniek, zoals in elk Spaans dorp kan je aan het luide gekwetter wel horen waar zich een bar bevindt. Ook hier is dat zo. Achter de hoek hebben we prijs.

Terwijl we enkele cervezas drinken, blijven de dorstige dorpsbewoners ons wat achterdochtig negeren. Een señora komt met veel lawaai binnen.Ze moet ons gade geslagen hebben. Ze tracht ons in haar brabbeltaaltje uit te leggen, dat we moeten telefoneren naar de hostaluitbater. Terwijl mijn vrienden hun dorst lessen, moet ik met haar mee. Er hangt inderdaad een kaartje aan de inkomdeur met enkele telefoonnummers. Wanneer ik echter het nummer op mijn gsm ingeef krijg ik de kans niet om te spreken. De vrouw ritst mijn telefoon uit de hand en begint heftig te discuteren. Met veel gebaren en luide stem begrijp ik dat de eigenaar ons zal komen halen in de bar….Wat een belevenis wat een gedoe….en toch! Enkele minuten later komen de hoteliers het café binnen en kunnen we mee naar ons verblijf. We mogen onze fietsen in een aangrenzende winkel stallen. De man houdt daar een Immokantoor én wijnhandel open. Antoine wil een fles wijn kopen, maar de baas geeft hem er onmiddellijk één cadeau.

De señora bezorgt ons de 2 sleutels van de op de 1° verdieping gelegen kamers. We zijn echt opgetogen, het zijn grote nette kamers met alles erop en eraan. De achterste kamer heeft zelfs een ruim binnenterras. Na onze was en plasbeurt, proeven we de wijn als aperitiefje op het terras. Eens iets anders dan een siësta, menen we!

Wanneer we echter om 19 h 00 onze hostal verlaten, zijn we precies in een ander dorp! Was het deze namiddag doods, dan is het nu meer dan springlevend. Overal zien we flanerende families, rondsnorrende brommers en claxonerende auto’s. We wandelen, neen het is ook flaneren naar het hoger gelegen deel van het stadje langs steile smalle straatjes.

Op het levendige marktplein staan er heel statige herenhuizen, er zijn enkele bars en restaurants. Natuurlijk kunnen we zo’n gezellig barterras niet voorbij…..

We genieten van enkele tapas bij een frisse cerveza.We worden zelfs in het Nederlands bediend door een vriendelijke, hier wonende, Hollandse.

Iets verder komen we aan een goed bewaarde middeleeuwse kerk met ernaast een museum. Wanneer we achter het kerkgebouw doorlopen kunnen we onze ogen niet geloven. Een indrukwekkende kloof loopt dwars door het landschap. We vinden deze rotsige diepe kloof zeker zo overweldigend als deze in Ronda.

Wat een adembenemend zicht, wat een natuur.

Waarom is dit dorp bijna niet gekend?

Blijkbaar zijn er ook thermale warmwaterbronnen uit de Romeinse tijd….We geraken niet uitgekeken op dit alles! De naam Alhama de Granada zou zelfs afkomstig zijn van het Arabisch “Al-hamman” wat warmwaterbron zou betekenen. Het blijft warm en dorstig en ja we krijgen langzaamaan honger.

Wanneer we een bakkerij voorbij wandelen, spreken we af met de panadera om morgenvroeg te komen ontbijten.

Iets verder vinden we een overvol café-restaurant met veel ambiance. Hier moeten we zijn, menen we. We vinden een klein rond tafeltje en krijgen onmiddellijk elk een San Miguel met uiteraard tapas. Wanneer we naar eten vragen, kan het maar we zullen geduld moeten hebben….Het is nog te vroeg volgens hun normen!

Later genieten we van een typische tapasmaaltijd. Brood met hesp, kaas, plakjes lamsvlees, gamba’s, inktvis olijven en nog veel meer.

Na nog enkele flessen Vino wandelen we voorzichtig naar onze hostal. Het zal lastig zijn morgen!

Slaapwel jongens!

We zullen heel zeker flink snurken!

Start : Granada 9h00

Aankomst: Alhama de Granada 16h00

Afstand :    75km

Cumul: 745km

Weer:         Stralende zon  weinig  wind warm  26°C

www.alhama.com/hostalana

hostalana@alhama.com