Ik heb een rotdag achter de rug vandaag. De persoon die me voert met het ziekenvervoer is een buurvrouw. Maar een speciale(ze moet altijd gelijk hebben, dus laten we haar best gerust en hebben anders niet veel contact met haar, juist een goedendag en anders niet veel want ze is gekend bij de buren). Maar ik maakte er geen probleem van dat ze mij af en toe voerde .xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Maar vandaag was het anders. Verleden  week was er iemand bij ons om een paadje aan te leggen. Wij wonen in een klein straatje en voor ons huis is er een stuk land die nog niet gebruikt was. De aannemer van de metselwerken kwam met het een en ander dat ze nodig hebben en ze kipten dat uit op dat land van een boer. Maar ja daar heb je wat stof van, en die buurvrouw had wat stof gekregen op haar ramen, en de aannemer stond voor haar deur en nog het een en ander.

Dus deze morgen zat ik in de auto en opeens begon ze met te reclameren dat het niet kan dat het nog gebeurd en dat we dat in het vervolg moeten vragen en nog van alles. Ik zei dat ze moest aangebeld hebben en dat tegen moest gezegd hebben. Maar ze zei dat het dan niet paste. Maar ze bleef maar zeveren en altijd hetzelfde tot ik zei dat het genoeg was en dat ze daar nu moest over zwijgen, en dan werd ze kwaad en zei tegen me wat en je denkt zeker dat je het laatste woord zal hebben dat kan niet ik ga het hier nu zeggen. Ik werd kwaad en zei nog eens dat ze daar over moest zwijgen en dat ik eindelijk een zieke ben en daar niet over nu moest zeveren. Ik zat daar in de auto en ik had moeten kunnen ik sprong er uit van kwaadheid, ik beefde van kwaadheid, en vandaag gaat het niet ik heb er zelf migraine van gekregen. Toen ik thuis kwam heb ik gebeld naar de verantwoordelijke dat ik niet meer wil vervoerd worden door die persoon en ik vertelde alles ze zei ook dat het geen manieren zijn en dat er nog mensen zijn die niet meer willen dat zei rijd met de wagen. Maar ze vond het goed dat ik gebeld heb om het haar te laten weten. Ik weet niet hoelang ik nog te leven heb dat weet niemand, maar ik wil al die zever niet meer horen, het is al genoeg dat ik alle dagen naar Kotrijk moet. Oef het is er uit, nu nog mijn hoofd die moet beteren. En ik ga proberen van al die zever niet aan te trekken Hopelijk word het morgen een mooiere dag.