|
 |
|
|
| herinneringen ,zoveel mooie dingen ! |
 |
|
| 19-04-2012 |
 bijna..... |
bijna weer in mijn normale doen .... bijna , want er zijn nog restanten van die ergerlijke griep die me te pakken kreeg op Paasdag .
maar daar wil ik het niet meer over hebben , ik kijk weer toekomst- gericht :wink:
ik heb dan ook veel tijd gehad in de voorbije weken ( vooral om te slapen , hoe kan een mens dag en nacht slapen ???? ) en de laatste dagen ben ik zelfs weer aan 't plannen !
iedere keer denk ik : STRAKS ga ik wat bloggen :wink: , maar ... straks , wordt dan : later , en later , : TE LAAT !
maar nu .... ben ik er !
een paar onder jullie hebben mijn " onzin " blijkbaar gemist en dat doet me deugd :-)
sommigen denken dat alleen zijn en ziek zijn , -- dubbele eenzaamheid is --
ik kan jullie verzekeren , wanneer je echt ziek bent en al jaren alleen , dan heb je echt geen behoefte aan gezelschap , je wil alleen maar je eigen kroost horen ( zien kan niet ) en daar heb ik geen klagen over .
voor iemand die elke dag zijn kinderen over de vloer krijgt , klinkt dit " raar " ??
maar , ik ben nu eenmaal een alleenstaande , in alle facetten , ik heb het moeten leren om alleen te zijn , en geloof me : het was niet gemakkelijk .
ik had een gezin met twee kinderen rondom me , twee ouders waar ik zorg voor droeg , een lieve broer die in 't dorp woonde (alle anderen , ook lief , maar afstandelijk in andere landen of ver in eigen land )en .. de liefste man ter wereld .
ik was nooit alleen , nooit eenzaam , mijn kinderen waren wel " op kot " , maar kwamen elk weekend thuis , bezochten hun grootouders elke week ...
we waren een zeer gelukkig gezin
en toen begon het , mijn broer werd ziek en stierf binnen de zes maanden , mijn " oude ouders " moesten hun tweede zoon begraven , ik verloor mijn " beste vriend "
het jaar erop ging mijn vader heen , na amper zes weken ziekte , maar hij was vijfen tachtig , mooie leeftijd ...
onze oudste studeerde af en ging met 't lief samenwonen , ( ook hier moest ik weer loslaten )
twee jaar later werd mijn liefste ziek en één jaar erna moest ik hem laten gaan , voorgoed .... zes maanden ervoor had ik mijn moeder begraven .... onze jongste studeerde in 't buitenland...
ik was net vijftig geworden .... en stond daar ...
ik wil hiermee alleen maar eens zeggen , dat sommige mensen niet weten wat eenzaamheid is .
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
|
|
|
|
 |
|
|
| E-mail mij |
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
