|
|
|
|
 |
|
|
| herinneringen ,zoveel mooie dingen ! |
 |
|
| 18-03-2013 |
 herinneringen |
de jeugd is je gegeven om herinneringen voor de ouderdom te vergaren schreef een leraar in mijn poëzie boekje in de middelbare school .
ik kijk er af en toe in omdat daar mijn jeugd zowat in vervat is !
velen die er toen in schreven en tekenden , zijn niet meer ... een paar , slechts een paar zijn vrienden gebleven tot op heden .
en eentje daarvan woont in 't zuiden van Frankrijk .
mede door internet hebben we NU weer meer contact . zij en haar man wonen in een oude ferme die helemaal is aangepast aan deze tijd , maar wel wat wij noemen " in 't hol van flutol " wat zoveel is als op 't eind van de wereld :wink:
toen mijn lief er nog was , vele jaren terug , gingen we er wel heen en kwamen ook zij regelmatig afgezakt , maar ... we zijn allemaal ouder geworden , niet meer zo mobiel zou ik zeggen :cry:, dus 't komt er niet meer van .
maar nu en dan wisselen we nog van gedachten over vroeger !
zij was mijn " beste "vriendin in onze tienerjaren en één jaar ouder , maar een beetje anders dan ik , we vulden elkaar aan :wink:
zo had zij steeds een ander lief , neen , niet zoals nu , een lief in onze tijd was hoogstens : EEN ZOEN , en dan nog niet in 't openbaar !
haar moeder was een Francaise en dus elk jaar gingen ze op vacantie naar "grandmére , die in de Dordogne woonde en twee keer mocht ik mee !
voor mij was dat een buitenkans , want in die tijd gingen werkmensen nog niet op verlof naar andere streken !
en haar tante en nonkel waren boeren op een ommuurde grote boerderij die eigendom was van een " hereboer " die in 't buitenland verbleef .
ik herinner mij de keuken van dat grote huis - oud , stokoud met open haard waar een ketel aan hing en naast die keuken was een soort bijkeuken met een WC . ttz , een plank met drie gaten naast elkaar !
iedereen kon daar zo maar langs lopen terwijl jij daar zat !
preuts als ik was , wilde ik daar niet op :oops: en moest dus zowel 's nachts als in de dag naar "'t huisje " buiten op een pompoenveld zo'n honderd meter ver van het huis .
's nachts maakten we elkaar wakker , want alleen durfden we niet naar buiten .
ach wat een heerlijke tijd was dat , wat een belevenis voor een dorpskind als ik !
op een keer waren we te gast bij een andere boer en aten we buiten met zijn allen , want 't was ook een dorp en iedereen was heel gastvrij .
de oude boer had reeds drie vrouwen begraven en die waren in de rotswand op de eigen boerderij gezet ...als tiener maakte dat een enorme indruk op mij , ik kon het me niet voorstellen ! we waren nog onnozele ganzen !
 a
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
