|
na de verjaardag , die in stilte voorbij ging , want ... veel valt er niet meer te vieren , !
ooit zat de kamer vol met familie en vrienden op zo'n dag .....
maar die zijn er niet meer ... alleen de weemoed ... wel !
In de herfst van het leven sluipt weemoed naar binnen;
een blik in 't verleden, een tijd van bezinnen.
Evenwicht brengen in plussen en minnen,
gedachten van onheil proberen te overwinnen.
In de herfst van het leven, bij 't klimmen van de jaren,
verkleuren de beelden, vergrijzen de haren.
't Is goed om nog eens in 't verleden te staren
en alles wat mooi was in 't hart te bewaren.
In de herfst van het leven, een leven, dat lachte,
maar ook soms bleef steken in dromend verwachten.
En thans, bij het minderen van de krachten,
zijn de fellere kleuren aan het verzachten.
In de herfst van het leven sluipt weemoed naar binnen.
Is er geen tijd meer om opnieuw te beginnen!
Niets meer te verliezen, alleen maar te winnen,
Van elke dag genieten met hart, ziel en zinnen.
|
