31-10-2015, 15:17 geschreven door Pierre

Moeder in rustoord

alleen

zonder

en toch met haar

afstand

schept een nog inniger band

we zien haar

nu in onze gedachten

als een gastenverblijf

ver en nabij

maar nog van ons

andere wensen

verankeren in ons brein

niet haalbare

maar toch ...

slechts enkele weken

zekerheid is

ze komt terug

zich nestelen

in onze liefde

voor haar

02.02.2013

31-10-2015, 13:54 geschreven door Pierre

STIL

razend snel ging de traagheid

het leven in mineur

ik kon het niet bijhouden

wat er allemaal

niet plaatsvond

de betekenis was er niet

onbekend miskend

trachtte ik het te begrijpen

absurd te willen zien

wat er niet was

was de eeuwigheid op komst

dat stille onbekende

schrikwekkend obscuur

verbazend frappant

de onzichbare raaklijn

ik voelde me eenzaam

tussen al de vriendschappen

de chaos van de aanwezigheid

met ieder zijn emoties

gekweld onbegrijpend

we konden het niet verhelpen

machteloos toekijken

hoe niets kon ondersteunen

wat in duigen viel

een geleden leven

ik was nu klein en onervaren

verloren in een vergane wereld

alle gehechtheid opgestapeld

als verloren goed

het hielp toch geen barst

ach we zullen herstarten

razend traag en stumperig de weg vinden in een wereld

zonder haar bijzondere genegenheid

de herinnering als enige houvast

aan ons moeder

31-10-2015, 13:50 geschreven door Pierre

mijn tijd

de tijd draait rond

onverstoorbaar

meester over alles

onmeetbaar tot het einde

anders voor iedereen

ik kan iemand anders tijd

verstoren

tijdelijk meester zijn

met een meetbaar einde

tot ik stop

of gestopt word

31-10-2015, 13:42 geschreven door Pierre

voor mijn vrouwtje

draadloos

is ons hart verbonden

het slaat marconisch

de signalen

van onze liefde

we morsen

geen gevoelens

koesteren

verwennen ze

onverwoestbaar

liefde wordt niet ouder

maar rijper

kleurrijker

dan een stralend zonnetje

aan de horizon

je ogen glunderen

nog altijd

ondeugend

wijsheid verbergend

achter een kleine glimlach

31-10-2015, 13:40 geschreven door Pierre

herinneringen

ons hart is dichtgeknepen

wat is de tijd toch kort

je was bij ons

je bent nu weg

toch zit je

in ons dichtgeknepen hart

als een wegwijzer naar

een onzekere toekomst

herinneringen zijn mooi

tot je beseft

dat het slechts

herinneringen zijn

toch doet het geheugen goed

te weten dat je eens

een broer en vriend

voor ons was

aan Julien

31-10-2015, 13:35 geschreven door Pierre

gevangen

ik zit gevangen

in onze liefde

achter de tralis

van je ogen

ik droom

de dagen

van begeren

echt levend te zijn

dralend en sluipend

in de achtergrond

van sluimerende

gevoelens

ik zit gevangen

in onze hartstocht

achter de tralies

van je mooie ogen

31-10-2015, 13:32 geschreven door Pierre

Een leegte

de nieuwe vrijheid proeft bitter

we zoeken nog

als vluchtelingen

in een beloofde land

we kennen de weg

naar buiten nog niet

zwerven in het ongewisse

schrik om verkeerd te doen

past het wel

nu al te genieten

te vergeten wat we missen

te leven alsof alles hetzelfde bleef

tijd heelt de wonden

uitwissen doet men het echter niet

elke herinnering rijt

ze toch weer open

droomloos slapen helpt

een tijdloos moment

dondker en woordeloos

om weer verbaasd te ontwaken

in die leegte

aan ons moeder 10.08.2013

31-10-2015, 13:29 geschreven door Pierre

droevig

droge tranen

draineren trots en treurnis

we worden weer

waardig

dagen

draven door

wie wil weten

wat we waren

wedijvert woest

waanzinnig en werelds

31-10-2015, 13:24 geschreven door Pierre

thuisloos

de dageraad is nog beschroomd

remt nog lichtjes de ochtend af

de start lijkt traag

verloederd ligt hij in het portaal

vaal en macaber

een gierkuil

waar is de tijd

wat is de tijd

die naakte overgang

naar niets

hij ziet het nog

in een onbegrijpelijk verleden

het was zo mooi

haast niet te beleven

spijt slijt het nog weten

wroeging klieft zijn misleiding

waar was hij mee in touw

ach berouw

31-10-2015, 13:18 geschreven door Pierre