Onze medereizigers spraken al jaren over deze reis. 

En zo vertrokken we met 2 motorhomes 3 weken doorheen Frankrijk. Ditmaal naar "de landingstranden aan de Normandische kust".

De 1ste stopplaats in Duinkerke was eigenlijk alleen voor de nacht voorzien maar daar er animatie was op de dijk de volgende dag  besloten we hier toch 2 nachten te blijven.

Nog 3 weken te gaan, dus op dat moment dachten we : tijd genoeg.

Op de 3^de dag, langs Cap Blanc Nez, waar we door de mist alleen het monument zien staan, naar de serviceplaats aan de hyppodrome in Le Touquet. 

Veel motorhomes, maar ja het is een verlengd weekend (14 juli) voor de Fransen.

Het is warm en het zonnetje schijnt volop. En die avond was het vuurwerk. Maar dat viel wat tegen.  De mist was er terug en het vuurwerk werd toch afgeschoten. Al wat we zagen was een fel gekleurde hemel en dit met de nodige knallen en de ooh's van het publiek.   

De dag nadien was het zonnetje terug van de partij en ging onze trip verder naar de baai van de Somme, langsheen St. Vallery, met een stop in het kleine visserhaventje Le Hourdel, waar de rivier uitmond in zee en zo via Cayeux naar Dieppe. 

De MH parking staat goed vol maar toch nog 2 plaatsjes gevonden. ’s Avonds was er ook vuurwerk en deze keer zonder de mist. Het vuurwerk in Frankrijk is een echt spektakel. 

De volgende dag was het marktdag en daar hebben wij gretig gebruik van gemaakt. Al zoveel jaren komen we in Dieppe en vroeg mij al lang af wat er boven ons op de klif te zien was.  Dus langsheen de trappen (viel goed mee) naar boven. Er staan vele huizen daar boven en ook een kerkje.  Langsheen de randen heb je een volledig zicht op de hele stad, het strand en de haven. ’t Is de moeite om er naar toe te klimmen.

En klimmen dat moeten we zeker.  Verder via Le Havre naar de Pont de Normandie, met een hoogte van 52m boven het wateroppervlak en een overspanning van 856m, gaat onze reis verder naar het pittoresque Honfleur.

De MH-plaats in Honfleur is op wandelafstand van het centrum en Le Vieux Bassin, al eeuwen gekend door grote en kleine kustenaars, met zijn gekleurde hoge huizen.

Waarom deze zo hoog zijn? heb ik opgezocht : In 1630 werd de plaats verdeeld in loten waarvan de facade niet breder mocht zijn dan 25 voet en daarom bouwde ze in de hoogte.  

De huizen op de Quai Catherine hebben ook 2 in-gangen, één op het gelijkvloers aan de  voorkant en de andere op de eerste verdieping aan de achter-gelegen straat.  Bij het verkennen van het stadje ontdekken we dat in elk hoekje of kantje er wel iets moois te zien zoals o.a. de traditionele waskuipen bij de église Saint Léonard en de in hout gebouwde église Saint Catherine met zijn losstaande klokketoren.  Alsook 4 musea zijn er te bezichtigen.  Ook de kleine steegjes, achter de oude haven met allerlei winkeltjes, zijn gezellig.  De lange wandeldijken, omkaderen en beschermen de ingang van de nieuwe haven en leiden U naar de fleurige Jardin Public en vervolgens via de Tuin der beroemdheden naar het stand. En nog veel meer.  Je moet er geweest zijn.

Na het meeste gezien te hebben rijden we verder via de Cote de Fleurie en vervolgen we onze weg langs de beroemde zandstranden van Deauville, via Houlgate, Cabourg en Quistreham.

We  vinden een geschikt plaatsje voor de nacht op de gratis en verzorgde MH-service van Colleville Montgomery (gelegen bij de sportterreinen). Veel is er niet te zien maar wel heel rustig en alles voorzien voor het binnenste van de mens en zijn voertuig.

Vanaf nu staan de landingsstranden op het programma.

Ik stond eerst een beetje negatief over deze reis maar door het voorbereiden en opzoeken van de te bezichtigen plaatsen werd ik toch nieuwsgierig over de hele toestand bij de landing. 

Te beginnen bij Juno Beach stappen we het gelijknamige park binnen in Courseulles sur Mer en bezoeken er “Les Jardins de la Mer” (een openlucht museum, geopend in 2005, en gelegen rondom het Centre Juno Beach) We nemen er de tijd voor en wandelen door de duinen, langsheen de bunkers, militaire voertuigen en de goed nagemaakte gebeurtenissen van de nacht van 6 juni 1944. Het Juno Beach Centre is Canada's 2de WO museum. Het centrum is een eerbetoon aan de 45.000 Canadezen die hun leven verloren tijdens de oorlog.  (Parking aan het Centre, geen overnachting)

Juno Beach Centrum

De eerste indrukken over de oorlog zijn gemaakt en het beleven ervan doet U toch een beetje rillen (daar wij niets van die oorlog hebben meegemaakt kunnen we het ons alleen maar voorstellen). 

Volgende stop met serviceplaats Arromanche. Hier zijn we reeds eerder geweest maar met de 2^de wereldoorlog in gedachte ga je de plaats toch anders bekijken. In het stadje bevind zich het Musée du Debarquement en het pad achter het museum leid je naar de falaise waar je een reis in de geschiedenis kunt meemaken in de Arromanches 360°, een 3-dimentionele cinema over de gebeurtenissen in en rond Arromanches op 9 schermen.

Van op de fallaise heb je een goed uitzicht op de nog 20 aanwezige Phoenix, in zee en op het strand, van de kunstmatige Mulberry haven.  (Het was Lord Mountbatten die met het idee naar boven kwam “As we have no harbour at our disposal, we shall bring our own”  Blokken met een gewicht van rond de 7000 ton en een lengte van 70m werden tot zinken gebracht en zo ontstond de Mulberry haven). http://www.normandy1944.com/debarquement_presentation_01.php

Enkele km verwijderd van de kust ligt de mooie stad Bayeux. Langs de ring rond Bayeux bevind zich het Musée Mémorial de la Bataille de Normandie en het Britse Memorial en Begraafplaats.  

Bayeux was de eerste grotere plaats die op D-Day bevrijd werd. In de avond van 6 juni 1944  kwamen de eerste Britse troepen van Gold Beach aan bij de stad. Daar ondervonden zij geen weerstand van de Duitsers. Hierdoor bleef de stad van verwoestingen bespaard. Op 7 juni werd de stad bevrijd. Op 14 juni hield generaal Charles de Gaulle zijn eerste toespraak in bevrijd gebied.

De regering van het bevrijde Frankrijk zetelde enkele dagen in Bayeux en Bayeux werd voor die periode tot hoofdstad van het bevrijde Frankrijk verklaard.

Midden in de stad kan je overnachten op de Place G. Despallières met MH-service en gelegen op wandelafstand van de winkelstraat, de Cathédrale Notre Dame en Vieuw Bayeux.  Ook de Tapisserie de Bayeux en het Musée Memorial De Gaulle zijn te  bezichtigen.   

https://nl.normandie-tourisme.fr/bezienswaardigheden/musee-memorial-de-la-bataille-de-normandie/

Van hieruit kan je ook naar de Batterie de Longes sur Mer of naar het Musée des Épaves sous-marines du Débarquement in Port en Bessin maar wij trekken iets verder, naar Omaha Beach.

Een bezoek aan het Amerikaanse Memorial en Begraafplaats in Colleville sur Mer mag zeker niet ontbreken.  

Deze ligt op de top van de klif met uitzicht op het beroemde strand van Omaha. De indrukwekkende begraafplaats is 172 hectaren groot en bevat 9.387 Amerikaanse graven waarvan 307 onbekend.  Geflankeert door twee bronzen urnen staat het standbeeld The Spirit of American Youth Rising From the Waves. Achter het 'Memorial' is de Garden of the Missing met de namen van 1557 vermisten. De kruizen zijn allemaal naar het westen gericht, naar het geboorteland. De perfecte uitlijning van de graven op het prachtige verzorgde gazon en de alomtegenwoordige zee zorgen voor een gevoel van vrede en sereniteit.  

Via een trap bereiken we het strand van de sector Easy-Red met uitleg op borden over de invasie. Het is een van de vijf landingsstranden van de geallieerden van 6 juni 1944 in Normandië. Het was op dit strand, bijgenaamd "Bloody Omaha", dat de meest tragische episode van de landing plaatsvond.

Vanaf Vierville sur Mer tot 6 kilometer naar het oosten loopt OMAHA-Beach, toegewezen aan de Amerikanen werd deze verdeeld in de sectoren "DOG", "EASY" en "FOX" .

We vervolgen onze weg via St.Laurent sur Mer (het pad dat de troepen vanaf het strand de duinen invoerde is nog altijd aanwezig) en nemen de kustweg langsheen de stranden van Vierville sur Mer en Grandcamp-Maisy. Als we de stad naderen valt een enorme chromen beeld op dat u met gespreide armen verwelkomt en rijden circa 5km landinwaarts.

Het meest indrukwekkende monument voor de omgekomen Duitse soldaat is de begraafplaats nabij het dorp La Cambe.

Dit was origineel een gecombineerde begraafplaats voor Amerikaanse en Duitse doden. De La Cambe begraafplaats dateert uit de zomer van 1944, toen het Amerikaanse leger twee tijdelijke begraafplaatsen aanlegde op het slagveld in de buurt van het dorp La Cambe, één gereserveerd voor Amerikaanse soldaten, de andere voor de Duitsers. In 1947 werden de Amerikaanse soldaten gerepatrieerd of herbegraven te St-Laurent.

Binnen op het veld staan verspreid kleine groepjes. Dit symboliseert voor de Duitsers "kameraadschap in de dood".  Hier liggen meer dan 21.200 doden, waaronder 296 in een massagraf (een heuvel midden op het terrein). In tegenstelling tot de geallieerde begraafplaatsen zijn de kruisen en grafstenen donker. Dit was reeds bepaald in het Verdrag van Versailles in 1919 voor de begraafplaatsen van de Eerste Wereldoorlog. Een groot contrast door de eenvoudigheid en soberheid maar daardoor des te indringender. 

Via de N13 zoeken we terug de parking op in Bayeux voor de nacht en de volgende dag staat een bezoek aan “Pointe Du Hoc” op het programma.

Het Memorial op het domein van Pointe Du Hoc, bij de plaats Saint-Pierre-du-Mont, is opgericht als eerbetoon aan The Second Rangers Battalion.  Het domein is een groot complex van 6 geschutsopstellingen boven op de klippen. Deze plek ligt tussen de invasiestranden Omaha Beach en Utah Beach, waar de Geallieerden tijdens de Tweede Wereldoorlog aan land kwamen. De klip steekt ongeveer dertig meter uit boven de zee.  Het geschut was een grote bedreiging voor de invasievloot voor zowel Utah- als Omaha Beach. 

De Duitsers bouwden hier talloze bunkers. Enkele dagen, voordat de landing in Normandië plaats zou vinden, werd Pointe du Hoc al zwaar gebombardeerd. 

Omstreeks 7 uur in de ochtend na een inleidende beschieting, door het slagschip Texas, begonnen Rangers met ladders, touwen en zelfs dolken, de dertig meter hoge kliffen naar boven te klimmen om zo deze belangrijke positie te veroveren. Ondanks verschillende Duitse tegenaanvallen slaagden de Geallieerden er in deze zo strategisch belangrijke locatie te behouden.   

Pointe du Hoc is weinig veranderd sinds juni 1944. Het terrein is bezaaid met bomkraters, kazematten en bunkers. Meer dan indrukwekkend en zeker een bezoek waard.

Vanaf Pointe Du Hoc gaan we verder via Sainte Marie Du Mont (het plaatsje is nog net zo als 60 jaar geleden) en vervolgen onze weg richting kust over de D 913.  

Utah Beach, het eerste strand dat door de geallieerden werd bestormd in de ochtend van 6 juni 1944. Op het einde van de dag landden meer dan 23.000 Amerikaanse troepen om een titanenstrijd te voeren en Frankrijk te bevrijden.

Het museumgebied is gebouwd rond een Duitse bunker. Het vertelt in tien reeksen de gebeurtenissen van D-Day, van de voorbereiding tot de voltooiing en het succes ervan.  Je ontdek hier een verzameling van objecten, voertuigen, apparatuur en getuigenissen. Op het grote plein staan verschillende monumenten. Ook verschillende militaire voertuigen en militair geschut staan buiten tentoongesteld.

De vele monumenten, in de buurt van het museum, zijn een eerbetoon aan de Naties die deelnamen aan de D-day zoals o.a. het “Federaal monument of the USA” dat werd opgericht in 1984. De  grond waarop dit monument staat werd geschonken aan de United States.   

Hier staat ook de kilometerpaal “00”.  Hier begint de 4th Division Liberty Highway. Deze loopt door Frankrijk en via België tot in Nederland. Op deze palen staat steeds datum en de gevorderde afstand sinds D-day.

Utah Beach (utah-beach.com) (site in het frans of engels)

Verder langsheen de kustweg, enkele 100 meters verder, stoppen we even bij het “Leclerc monument” geflankeerd door enkele militaire voertuigen.  We wandelen nog even de duinen in tot op het strand.

Een 5 km verder langsheen de kustweg en dan linksaf op de D269 bevinden zich nog enorme kazematten. Volg de borden 'Batterie de Crisbecq' en verder landinwaarts de 'Batterie d' Azeville.  Deze bezoeken wij niet maar zoeken een rustig plaatsje op voor een dagje rust, zee en zon.

Eventjes weg uit al dat oorlogs geweld vinden we een ideaal plaatsje aan het strand van Quinéville. Geen officiële MH plaats maar wel gedoogd. In het dorpje zelf is niets te zien uitgezonderd het Musée de la Liberté (over het leven van de Normandiërs tijdens de oorlog).

Al zoveel zee gezien en mijn voeten er nog niet in nat gemaakt ! En zo gezegd zo gedaan. Pootje baden !

En de rest van de dag geen cultuur maar platte rust op het strand. 

En dat dagje rust heeft ons goed gedaan !

Nog één iemand mag niet ontbreken op onze oorlogsroute en dat is parachutist John Steel in St.-Mere-Eglise.  Een dorpje dat bekend werd in de nacht van 5 op 6 juni 1944, tijdens de Landing van de Amerikaanse luchttroepen. Door een hachelijke sprong bleef hij met zijn parachut hangen aan de kerktoren vlakbij de klokketoren. En hij hangt er nog steeds ! (‘t Is wel een levensechte pop en diens parachute die er nu hangt voor de toeristen)

Recht tegenover de kerk bevind zich het Airborne Museum waarvan de daken de vorm van een parachut voorstellen.  Hier staat ook een kilometerpaal “00”.

Op de grote parking naast het kerkplein, placeren we ons voor de nacht. Deze is tijdens de dag gratis maar ’s nachts te betalen.

Het kerkplein werd nadien beroemd door de film “The Longest Day”.  

Er is hier in de omgeving en noordwaarts nog zoveel te bezichtigen maar wij trekken verder en zoeken de overkant op van het schiereiland. Geen oorlogstoestanden meer (voorlopig) maar op zoek naar andere cultuur op Contentin.  

Voor diegene die nog meer willen weten en bezichtigen raad ik U de website aan van Pieter Jutte  www.strijdbewijs.nl .  Een heel goede en duidelijke beschrijving van de gebeurtenissen met de volledige route. Deze site was een grote hulp bij het plannen van onze reis.

Met dank aan Pieter : Bedankt voor de lovende woorden in mijn gastenboek en dat er een link op jullie leuke pagina's komt. Ik wens jullie nog vele prachtige en veilige kilometers toe in jullie camper. Groeten van Pieter Jutte, Andijk www.strijdbewijs.nl

Nota van Pieter : Alle Normandië pagina's zijn ge-updated (maart 2023)

Via Carentan en Coutances (D971) bereiken we de westkant van Contentin en zoeken de MH-plaats op in Granville. Deze bevindt zich in het oude stadsgedeelte (Haute ville) aan de achterkant van het Zee-Aquarium en vlakbij de Phare du Roc.  Mooie plaats voor 5€ per 24u met service en electriciteit. (prijs in 2005)

Aan de voorkant van het aquarium heb je een heel mooi uitzicht op de haven en de benedenstad.  

Via trappen komen we beneden aan de haven. Rondom het oude stadsgedeelte liggen hogere versterkte wallen. Een mooie plek om te wandelen. Via La Grand Porte, doorheen Le Vieille Ville met zijn Remparts, komt men direct in het nieuwe stadsgedeelte met zijn winkelstraatjes. Tijdens deze wandeling ontdekken we ook de Rue Dior en iets verderop het Musée Christian Dior, het geboortehuis van deze beroemde couturier.

Vandaag is het marktdag maar deze stelt niet zoveel voor.  Een wandeling door de winkelstraatjes en langsheen de haven bekoort ons veel meer.

Niet veel tijd meer te verliezen, want de dagen vliegen voorbij en na een rustige nacht en de broodnodige voorzieningen voor ons en de MH zijn we weer vertrokken.  

De route leidt ons via Saint Pair sur Mer en Saint Jean Le Thomas naar Avranche, waar we een kort bezoek brengen aan Le Jardin Des Plantes.  Deze is gelegen aan de ring rond de stad en naast de nieuwe aangelegde MH service.

Een mooie planten- en bloementuin met een fantastische uitzicht op de Baie du Mont Saint Michel.  

Dankzij een veelbewogen verleden bezit de stad een aanzienlijk erfgoed: vestingtoren, stadsmuren en verscheidene kerken waar o. a. de Basiliek St Gervais.

In de verte zie je de rots met zijn abdij liggen en zou je denken dat we er niet zover vandaan zijn. 

De werkelijkheid is wel anders.  Het is nog een hele rit vooraleer we de D976 oprijden op weg naar Le Mont Saint Michel.  En dan nog de tegenslag dat de baan is afgesloten door het opkomende getij.

Iedereen (zelfs de personenwagens) moet op het grasveld een paar km van de abdij vandaan. Dit is voor ons niet de eerste keer.  Deze tegenslag hadden we een paar jaar voordien ook al.  

We besluiten dan maar van het uitzicht en de zonsondergang te genieten met een lekker wijntje en morgen onze benen te strekken en de lange wandeling te trotseren.  

Na een toch rustige nacht trotseren we de afstand. De rots is vandaag volledig omringd door water en van de parking zie je alleen nog maar de bordjes boven het water uitsteken. De baai van de Mont heeft de sterkste getijdenverschillen van Europa. Ze zeggen dat de vloed in de Baai van de Mont Saint-Michel opkomt als een paard in galop. En ook al is dat een tikje overdreven, toch heeft het water meestal een snelheid van ongeveer 6 km/u!

Beetje geschiedenis over de berg : de monniken die zich hier in de middeleeuwen vestigden hebben de plek uitgekozen vanwege de ligging in zee. Ze bouwden er een van de opmerkelijkste bouwwerken uit de kerkelijke geschiedenis. Het begon allemaal met de bisschop van Avranches. Hij zou in 708 een heiligdom hebben opgericht op de Mont-Tombe nadat de aartsengel Michael er drie keer verschenen was. De rest is geschiedenis…

Vandaag de dag kunt u de hele baai overzien vanaf de abdij. Letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van het bezoek! 

Vandaag en zoals op andere dagen steeds veel volk hier.  We blijven er niet te lang, hebben het toch allemaal als eens gezien en bij onze terugtocht zien we dat het water al voor een groot gedeelte de parking verlaten heeft.

Update : Na jarenlange werkzaamheden heeft de Mont zijn oorspronkelijke karakter teruggekregen: het rotsige eilandje ligt weer prachtig in het water. De nieuwe parkeerplaats (P8) ligt op 2,5 kilometer van de Mont Saint-Michel. Gratis pendelbussen brengen u tot op 400m van de Mont.

Na de nodige boodschappen te hebben gedaan in het grootwarenhuis in Pontorson (op de parking is ook een MH service) trekken we terug richting Noord.  

Bij de opzoekingen voor ons reisplan heb ik een aantekening gemaakt op de kaart voor een bezoek aan de watervallen (Cascade) van Mortain en daar we toch in de buurt ervan komen besluiten we even te stoppen en deze op te zoeken.  Nabij de kleine watervallen is een parking voor MH voorzien met service. 

De grootste waterval in West-Frankrijk ligt bij Mortain. De Grande Cascade is meer dan 20 meter hoog. Even verder langs het pad ligt de Petite Cascade. Deze laatste ligt in een diepe, door de Cançon (zijrivier van de Cance) uitgeslepen kloof en bestaat uit meerdere kleine watervalletjes.

We maken een leuke wandeling langs La Petite Cascade. Er zou een wandelweg zijn van daaruit naar la Grande Cascade maar die hebben we niet gevonden. Ook de omgeving van Mortain zou beladen zijn met legendes, waarin koning Arthur, feeën, kabouters en bosgeesten de hoofdrollen spelen maar die kwamen we ook niet tegen. We blijven hier niet maar rijden verder.

Via de D577 langsheen Viré (ook MH service) richting Caen met onderweg een grote omleiding, door een reden die we niet kennen, besluiten we terug de kust op te zoeken en daar een slaapplaats te vinden.

Onze stop wordt Quistreham, middeleeuwse stad, haven en het Riva Bella-strand. Tevens gelegen op de route van de D-Day-landingsstranden.

Niet de off. MH-parking want die staat vol, maar we vinden wel een plaatsje op de grote parking aan het casino en vlakbij het strand.

Het Riva-Bella-strand van Ouistreham is een geklasseerde badplaats die bekend staat als de 'Parel van de Côte de Nacre' (parelmoer). Het ademt de sfeer van weleer uit met eindeloze zandstranden langs het Kanaal, prachtige belle époque- en art-decovilla's, houten badhuisjes en zacht glooiend strand. Er zijn fantastische uitzichten vanaf de vuurtoren als je de 171 granieten treden naar boven klimt. 

Na het eten nog een wandeling door het stadje en de afvaart van de veerboot naar Portsmouth uitgewuifd. Ouistreham is slechts 5 uur met de boot van Portsmouth verwijderd.

In Ouistreham wordt dagelijks heel vroeg een vismarkt gehouden. Vriendelijke standhouders stapelen de dagvoorraden op, inclusief de heerlijkste sint-jakobsschelpen - waar dit gebied beroemd om is.

Maar die hebben we verslapen.

De volgende dag stappen we nog even terug in de na-oorlogse-cultuur.  

Over het Caen kanaal en de Orne liggen twee bruggen. De eerste is de beroemde Pegasus brug. De brug verkreeg de naam Pegasus, omdat de Britse luchtlandingstroepen het vliegende paard Pegasus als schouderembleem hadden.

Daar onze verdere route over de vernieuwde Pegasusbridge loopt maken we nog een korte stop bij het Pegasusmuseum.  De originele brug is begin jaren-90 vervangen en staat nu geheel gerestaureerd in het museum. Duidelijk zijn de gaten en deuken van een Duitse bom aan de achterzijde van het contragewicht te zien. De brug over het kanaal van Caen werd het best bewaakt, maar de aanvalstroepen overmeesterden het kleine garnizoen bij verrassing. De brug over de Orne was slechts bewaakt door een kleine eenheid en werd overmeesterd zonder ook maar een schot af te vuren. 

Het museum (bekend als Memorial Pegasus), ligt tussen de twee bruggen en herdenkt deze moedige acties.

Ook is hier een gerestaureerde Bailey brug te vinden en een replica van een Horsa zwever.

In Ranville kan men ook nog het militaire kerkhof bezoeken en iets verderop de Batterij de Merville, maar vandaag moeten er wel nog wat km’s gereden worden want we willen op onze terugweg naar huis nog enkele dagen vertoeven aan de kust.

Bij het binnenrijden van Deauville besluiten we, indien er nog plaats is op de MH service, nog een flinke wandeling te maken doorheen het stadje en langs het strand.  

Onze medereizigers kennen het stadje niet en een bezoek hiervan mogen we hen niet beletten.  Zijn 500^ste foto wordt hier vandaag genomen. (en er volgen er nog meer).

Terwijl wij onze cultuur nog wat opladen sluiten we onze Moby aan de voorziene electriciteit op de MH-parking.  Even slenteren door de winkelstraatjes. Je vind je er een massa winkels: alle grote merken zijn hier vertegenwoordigd. En een wandeling langs het strand over de houten promenade, de nostalgische Les Planches. De strandcabines dragen de namen van de filmsterren die ooit Deauville bezocht hebben, en dat zijn er veel!  Ook de typische paraplu’s op het strand zijn een blik waard.

Het casino behoort tot de beroemdste casino’s van Europa. 

Geschiedenis : Deauville was vroeger een boerendorp op een heuvel en omringd door moerassige weilanden, waar het vee graasde. Het leek helemaal niet op de charmante, luxueuze badplaats van nu. In 1858 bedacht de hertog van Momy, dat Deauville een mooie badplaats zou kunnen worden met een treinverbinding vanuit Parijs. Hij liet een aantal villa’s bouwen en er werd een paardenrenbaan aangelegd. Na de 1^ste WO werden de eerste hotels en het casino gebouwd en ontstond er een echte luxueuze badplaats. Wie een gokje waagt, kan hier terecht.

Terug over de Pont de Nomandië, waar we in Le Havre de weg even kwijt waren (verscheidene kilometers door industriegebied en niet weten langs waar eruit geraken) belanden we dan toch in Fécamp waar de MH-parking volledig bezet was.

Dan maar eens gaan zien in Yport. Langsheen niemandsland maar wel een goede weg komen we in het dorpje, maar de off. MH-plaats bij de kerk staat ook helemaal vol.  Een andere parking moet je daar niet zoeken want het dorpje is maar een zakdoek groot en volledig volgebouwd.

We rijden dan maar over de D925 richting Dieppe en vinden een gedoogde parking in Cany Barville (rustige parking op de weg richting Le Lac de Caniel)

Het stadje, gelegen tussen de Durdent-rivier en zijn zijrivier, heeft een meer en twee beekjes die het stadscentrum doorkruisen.

Tijdens onze avondwandeling, langsheen het riviertje, met zijn verlichte oude dammen en bruggetjes, komen we op het marktplein. Morgenvroeg fototoestel mee als ik naar de bakker ga want er zijn hier mooie hoekjes te fotograferen.

Zo gezegd zo gedaan. Na het ontbijt inpakken en verder.  Hopelijk stopt de regen die deze nacht begonnen is.

We komen nu in het kuststadje Veules Les Roses, volgens mij (en de gegevens via internet) zeker de moeite waard om in rond te vertoeven.   

Onze overnachtingsplaats vinden we bij camping les Mouettes.  

Maar de regen is nog steeds van de partij. We laten ons toch niet tegenhouden door het weer en beginnen aan onze tocht, naar beneden richting zee.

Het oorspronkelijke vissers- en weversdorpje werd omgetoverd tot een modern vakantieoord en pleisterplaats voor artiesten. De 'Veules', het kleinste riviertje van Frankrijk, ontspringt, en vloeit hier dwars door het stadje en mondt hier uit in zee. Langs het pad komen we langs prachtige Normandische boerderijen met rieten daken, langs beeldschone rozentuinen en langs watermolens die getuigen aan het verleden.

Kletsnat komen we terug aan de MH, maar een warme douche zal nu zeker deugd doen.

De volgende morgen is het zonnetje er weer terug en kunnen we onze wandeling door het charmante stadje verder zetten.  De wekelijkse markt pakken we er nog bij. Met het plannetje van de toeristische dienst volgen we nogmaals de hele route langsheen het riviertje en over de  kleine bruggetjes. 

Bij het binnenrijden van Le Tréport laat een SMS berichtje ons weten dat onze vrienden in Berck sur Mer aangekomen zijn en we besluiten om daar nog enkele dagen met hen te vertoeven.

Die hebben er kennis gemaakt met andere MH fanaten en het worden nog enkele gezellige dagen met deze bende.

Maar onze vakantie loopt stilaan ten einde en wij spreken af om nadien nog contact te houden.

Verder richting België langs de mooie route (D940) van de Cote D’Opal.  

Langsheen Les Dunes de la Slack, de charmante vissersdorpjes Ambleteuse en Wissant. 

Deze kust is één van de meest drukke scheepvaartsroute ter wereld. Onder het waakzame oog van het Cross, het regionale toezicht- en reddingscentrum dat zich op Cap Gris Nez bevindt, wordt alles in goede banen geleid.  Hier mondt ook het kanaal uit in de Noordzee.  

We maken een korte stop bij Cap Blanc Nez. Op een hoogte van 134 m krijg je een panoramisch uitzicht op de verschillende landschappen. De witte kliffen aan de overkant zijn nu duidelijk te zien (30 km).  

We komen er ook te weten dat de parking boven op het platform aan het Dover Patrol (gedenkteken voor de oorlogsinspanningen van de patrouilles uit Dover tijdens de 1^ste Wereldoorlog) zal verdwijnen.

Via de D940 komen we aan in Calais waar we de MH service benutten. Nog even de benen strekken en verder richting Noord Frankrijk.

Samen met onze vrienden verblijven we nog 1 nacht in Duinkerke en dromen diezelfde nacht al over een volgende reis(je) dat komen gaat.

Maar de nacht duurt niet zolang, en de volgende dag nemen we afscheid van de vrienden (want die blijven nog enkele dagen) en gaat het via de autostrade richting Antwerpen naar huis.