De racefiets staat weeral klaar voor het aankomende seizoen. Nieuwe kopserie en ook nieuwe kabels en kabelgeleiders en proper stuurlint. De rest was nog niet aan vervanging toe. Dus nu kunnen we ons reeds mentaal gaan voorbereiden op wat komen gaat. En omdat de fiets nu in orde staat, kan de moral ook weeral niet meer stuk. Eens zien hoelang dat zo zal blijven. Voor morgen zaterdag wordt weeral niet veel goeds voorspeld wat het weer betreft. Veel wind en enkele intense buien. Daarom vandaag reeds een inspanning geleverd op de spinning fiets. Dat ding moet door mij toch ook eens ingereden worden, want anders verslijten de remblokjes niet. Na de mindere dag (avond) vorige woensdag ging het nu wel echt goed. Ik kon mij dan ook weeral niet bedwingen om er eens deftig in te vliegen. En de resultaten mogen er dan ook wel zijn, al zeg ik het zelf, want ik heb deze winter nog nooit zo een hoge waarden laten optekenen. Moet ik nu tevreden zijn of toch nog niet helemaal? Dat zal de toekomst uitwijzen. In alle geval is de vrees die ik had om eventueel ziek te worden tot hier toe nog niet uitgekomen, gelukkig maar. Tijd = 1u20', HR = 154/174, Kcal = 1163.
Na een dag van deuren en deurstijlen afschuren in het vooruitzicht van de volgende verflaag, voelden de benen niet echt goed aan. Teveel trapje op, trapje af en ook vele keren doorbuigen om de onderste regionen te kunnen bereiken. Dit zal dan wel goed zijn om de beenspieren te harden, maar om dan diezelfde dag 's avonds nog lekker te gaan spinnen is dat toch een ietsie-pietsie van het goede teveel vrees ik. En inderdaad, het goede gevoel was niet echt aanwezig. Bovendien moest ik tussendoor toch al eens afhaken bij de snellere nummers en regelmatig eens blijven zitten in plaats van te jumpen, wat ik normaal gezien graag doe. Ook had ik moeite om de hartslag echt omhoog te krijgen tot 170 en meer, wat in normale omstandigheden geen enkel probleem is. Laat ons hopen dat dit alles het gevolg is van de werkzaamheden in de loop van de dag (niet meer gewoon van te werken zeker?), en niet van een of ander sluimerend virus dat zich later zou kunnen manifesteren. Tijd = 1u10', HR = 142/166, Kcal = 874.
Daar is de lente, daar is de zon...bijna, maar ik denk dat ze weldra zal komen ...... Zo klinkt het liedje, en dat is vandaag weeral waarheid geworden. Het beloofde schitterende lenteweertje met temperaturen van 15-16 graden is wel wat achterwege gebleven. Maar kom, het was droog met een flauw waterzonnetje en daar zijn we al behoorlijk blij mee na de overvloedige regen van de voorbije dagen. Dus met 15 dapperen op pad voor een lekker tochtje via de Langelede, Zuiddorpe, Axel, Absdale, en dan terug richting Nieuwkerken. Omdat ik al om 13 uur vertrokken was, kwam ik terug thuis na exact 3u30', maar hierin zit wel een kleine rustpauze van 11 minuten wegens een zoveelste lekke band deze winter (Werner) dankzij de leuke fietspaden in Vlaanderen, zodat de effectieve fietstijd 3u19' bedroeg. Maar omdat de Polar blijft registreren geeft alles een beetje een vertekend beeld. Dus de getallen zijn niet precies, maar een hartslagje meer of minder zal de zaak niet maken zeker ? Toch niet voor amateurs zoals wij. Tijd = 3u30', HR = 137/166, Kcal = 2395, Afstand = 90 km, Gem = 27,4 km/u.
Vandaag VALENTIJN. En dan wordt ge als man toch verondersteld met iets op de proppen te komen voor uw geliefde. Zo gezegd, zo gedaan en vandaag is onze spinning fiets thuis afgeleverd. Het had heel wat voeten in de aarde om dat uitgerekend op deze dag te laten gebeuren, maar de levering gebeurt via een transporteur en die gasten hebt ge natuurlijk niet zo maar onder controle. Maar eind goed, al goed, en dus kan mijne schat vanaf morgen thuis beginnen trainen en hopelijk lukt het haar om hierdoor enkele kilootjes te verliezen, want anders waren het kosten op het sterfhuis. En ikzelf kan daar natuurlijk ook mee van profiteren. Maar eerst gaan we vanavond nog naar de echte spinning les, zoals elke woensdagavond in de winter. Sociale contacten moeten onderhouden worden. Tijd = 1u10', HR = 143/174, Kcal = 904
Gisteren zaterdag reeds vertrokken naar Koksijde om daar in de namiddag al een wandelingetje te gaan doen op het strand in het vooruitzicht van de Coast Race Mountainbike op het strand in Oostduinkerke op zondagmorgen. Onderweg, zelfs tot in Koksijde, regen en nog eens regen. Dat zag er helemaal niet goed uit. Maar eenmaal binnen in het appartement trok alles open en verschenen er zowaar blauwe plekken in de lucht. Dus naar buiten voor een stevig wandelingetje, maar met een beukende wind. Zo konden we de longen nog eens goed openzetten. Het was de bedoeling om 's avonds na het eten nog eens naar buiten te gaan, maar de hemelsluizen gingen toen terug open en die intentie moesten we dus opbergen. Verder heeft het bijna de hele nacht geregend maar op het juiste moment kwam er 's morgens weer terug wat licht aan de hemel. Dus naar Oostduinkerke voor de Coast Race. Weeral spektakel gegarandeerd als ze daar zo een duizendtal moedigen loslaten in het mulle zand voor twee ronden van 22 km elk. Er zijn daar twee soorten deelnemers: de eersten zijn de echte coureurs die er een wedstrijd van maken, terwijl de grote meerderheid meedoet met de Olympische gedachte dat vertrekken en aankomen al ruim voldoende is. Het parcours was hertekend tegenover de vorige jaren (wegens wegenwerken en het niet meer mogen kruisen van de Koninklijke Baan) zodat men nu grotendeels op het strand bleef. Vertrekkend in Oostduinkerke tot aan de vaargeul in Nieuwpoort, en dan terug het hele strand af tot het einde van Sint-Idesbald, wat een afstand van ongeveer 10 km is met de volle wind op kop. Prachtig spektakel met al die grotere en kleinere groepjes in waaiervorm door het zand en door de grote plassen water. Een aanrader om dat eens te gaan bekijken of misschien zelf eens mee te doen. Spijtig dat Filip Meirhaeghe reeds na enkele kilometers uitviel met een lekke band, want dan was de strijd misschien nog spannender geweest. In de late namiddag kwam warempel de zon er volledig door, wat een stevige wandeling van Koksijde tot De Panne (en terug) over het strand tot gevolg had. Voila, die gezonde zeelucht hebben we weeral binnen, en vermits we dan 's avonds nog iets konden gaan eten in een rookvrij restaurant (leve de nieuwe wetgeving), kwamen er verder niet veel schadelijke gassen meer in de longen.
Het is inderdaad nog maar vrijdag en dus nog geen weekend. Vermits ik morgennamiddag niet kan gaan fietsen, en ze trouwens ook geen goed weer voorspellen, ben ik vandaag maar op de rollen gesprongen voor een uurtje. Dat was de bedoeling, maar ik voelde dat het redelijk goed ging, en heb er dan nog maar een kwartiertje aangeplakt. Wel geprobeerd om steeds in de aërobe trainingszone te blijven en dat is aardig gelukt, alhoewel ge dan toch steeds die hartslagmeter moet in het oog houden, want als het goed gaat heb ik toch steeds de neiging om harder te gaan trappen. Tijd = 1u15', HR = 142/154, Kcal = 931.
Een dag zonder uitschieters, en dan zeker niet de spinning 's avonds. In de namiddag een wandelingetje gemaakt rond De Ster en daarna iets gaan drinken. Geen alcohol (want straks spinning), enkel een warme chocomelk en een thee-citroen. Misschien lag het daaraan, maar het ging eigenlijk niet zo goed. Regelmatig eens moeten afhaken bij de snellere nummers op-en-neer. Ik was nochtans goed begonnen met een rustige opwarming van 20 minuten, maar het uiteindelijke resultaat gaf mij toch geen al te best gevoel. Hopelijk is dit geen voorbode van een sluimerende ziekte. Opwarming: Tijd = 20', HR = 115/131, Kcal = 172 Spinningles: Tijd = 50', HR = 138/170, Kcal = 596 De cijfers liggen nochtans in de lijn van altijd, maar toch blijft een minder aangenaam gevoel. Of zal ik volgende keer dan toch maar een pint drinken na de wandeling ???
Vandaag werd de laatste cyclocross bij de VWF gereden in Schoonaarde. Het zag er mooi zonnig en fris weer uit, dus zullen we maar nog eens gaan kijken naar die ouwe knarren van 60 tot 80 jaar, die daar als "jonge veulens" door de modder klieven. En pas op, wij gaan daar supporteren voor de wereldkampioen in category F, Willy De Clercq, die morgen maandag 5 februari de gezegende leeftijd van 68 lentes bereikt. Maar voor de wedstrijd, die de laatste proef voor het Belgische kampioenschap was, wist iedereen reeds dat hij nooit kampioen kon worden. Er bestaat namelijk zoiets als een regel die zegt dat men slechts één trui kan winnen. Bovendien kan men gedurende het seizoen ook slechts vier wedstrijden winnen, en bij de volgende overwinningen wordt men automatisch op de derde plaats gezet of zoiets. Maar bij nader inzien geldt deze regel blijkbaar niet voor iedereen en ook niet in alle reeksen. Stof tot discussie genoeg. Wie het allemaal goed begrijpt moet het mij dan maar eens in duidelijke mensentaal komen uitleggen. Ik kan mij hierbij niet van de indruk ontdoen dat er duidelijk met twee maten en twee gewichten gemeten wordt. Zo een beetje afhankelijk van met welke persoon men te doen heeft en of die persoon goed of minder goed kan opschieten met de bobos van de VWF. Ik vraag mij ook af wat er zou gebeuren bij het publiek en in de pers, indien dergelijke toestanden ook bij de grote jongens van toepassing zouden zijn. Sven Nys die na vier overwinningen altijd derde zou eindigen. En dan gaat diegene die daarna vier overwinningen behaald, bv Bart Wellens, ook naar de derde plaats ??? En daarna Erwin Vervecken, enz, enz... Ik zie de uitslag van de laatste wedstrijd van het seizoen al voor mij, bijboorbeeld: 1. Richard Groenendael, 2. Gerben De Kneght, 3. ex-aequo Nys, Wellens, Vervecken, Albert en wie weet wie nog allemaal. Misschien eens iets om over na te denken voor de UCI tegen volgend seizoen. Dan krijgen de andere jongens ook eens de kans om vier zeges te behalen, en komt dat op die manier de mondialisering van de cyclocross ten goede. Maar nu gaan we toch wel heel ver. Eigenlijk was ik hieraan begonnen met het neerpennen van een gedachte, namelijk dat we toch wel respect moeten hebben voor al die ouderen die het toch opbrengen om daar elke week aan sport te doen, door de modder te ploeteren en hun materiaal op die manier zwaar onder druk zetten. En dat allemaal voor een winstpremie van een paar eurootjes. Als ze na de koers twee pintjes gaan drinken blijft er niets meer over. Ik zie mijzelf hier nog niet aan beginnen.
Eindelijk, driewerf hoera, vandaag de eerste keer terug buiten kunnen rijden. Maar opgelet, want dat geeft toch wel een ander gevoel dan op de rollen. Rolweerstand, wind en temperatuur spelen hier een rol, dus gaan we er een basis duurtraining van maken. Een drietal uurtjes aan een matig hartslagritme en dus niet op kop rijden. Sorry jongens, dat zal dan voor een andere keer zijn. Maar de omstandigheden beslisten er anders over. Na 2u30' een sissend geluid en jawel een lekke band. Niet ik, maar zoals steeds wordt er door de ganse groep gewacht en een handje geholpen. Na enkele kilometers terug een knal, en dezelfde band lek, dit keer ook de buitenband naar de knoppen. Maar daar hebben we dan Gerard voor, die zoals steeds voorzien is van de meest noodzakelijke materialen om de meeste euvels te verhelpen. Na dit dubbel oponthoud terug vertrokken, en zie meneerke reed plots op kop. Hij kon zich weeral niet bedwingen, met als gevolg dat het laatste uur de hartslag iets hoger lag dan eerst voorop gesteld. Maar uiteindelijk viel alles nogal goed mee en kan ik terugblikken op een degelijke training. Tijd = 3u27', HR = 136/160, Kcal = 2358, Afstand = 87,5 km, Gem = 27,47 km/u. Deze cijfers geven niet de exacte gegevens weer, vermits we alles samen toch wel een kwartier hebben stil gestaan en daardoor kan de hartslag een tijdje rustig zakken.
Voila de eerste maand van het nieuwe jaar zit er weeral op. Het gaat verdorie snel. Nog 2 maanden naar de spinning en dan kunnen we op woensdagavond weeral buiten gaan rijden. Het zal er rapper zijn dan we denken, dus zullen we er vanavond nog maar eens invliegen. Alhoewel ik mij eigenlijk niet zo top voel, maar ik ken de oorzaak en die ga ik nu eens volledig voor mijzelf houden. Gewoon kwestie van niet al te veel reacties uit te lokken. We hebben ons best gedaan, en meer kunnen we niet doen. Tijd = 1u03', HR = 143/174, Kcal = 808. De getallen zien er goed uit, dus moeten we ons wel geen zorgen maken zeker ? Daar hebben we later nog tijd genoeg voor.
Gisteren zaterdag reeds vertrokken naar Koksijde om daar in de namiddag al een wandelingetje te gaan doen op het strand in het vooruitzicht van de Coast Race Mountainbike op het strand in Oostduinkerke op zondagmorgen. Onderweg, zelfs tot in Koksijde, regen en nog eens regen. Dat zag er helemaal niet goed uit. Maar eenmaal binnen in het appartement trok alles open en verschenen er zowaar blauwe plekken in de lucht. Dus naar buiten voor een stevig wandelingetje, maar met een beukende wind. Zo konden we de longen nog eens goed openzetten. Het was de bedoeling om 's avonds na het eten nog eens naar buiten te gaan, maar de hemelsluizen gingen toen terug open en die intentie moesten we dus opbergen. Verder heeft het bijna de hele nacht geregend maar op het juiste moment kwam er 's morgens weer terug wat licht aan de hemel. Dus naar Oostduinkerke voor de Coast Race. Weeral spektakel gegarandeerd als ze daar zo een duizendtal moedigen loslaten in het mulle zand voor twee ronden van 22 km elk. Er zijn daar twee soorten deelnemers: de eersten zijn de echte coureurs die er een wedstrijd van maken, terwijl de grote meerderheid meedoet met de Olympische gedachte dat vertrekken en aankomen al ruim voldoende is. Het parcours was hertekend tegenover de vorige jaren (wegens wegenwerken en het niet meer mogen kruisen van de Koninklijke Baan) zodat men nu grotendeels op het strand bleef. Vertrekkend in Oostduinkerke tot aan de vaargeul in Nieuwpoort, en dan terug het hele strand af tot het einde van Sint-Idesbald, wat een afstand van ongeveer 10 km is met de volle wind op kop. Prachtig spektakel met al die grotere en kleinere groepjes in waaiervorm door het zand en door de grote plassen water. Een aanrader om dat eens te gaan bekijken of misschien zelf eens mee te doen. Spijtig dat Filip Meirhaeghe reeds na enkele kilometers uitviel met een lekke band, want dan was de strijd misschien nog spannender geweest. In de late namiddag kwam warempel de zon er volledig door, wat een stevige wandeling van Koksijde tot De Panne (en terug) over het strand tot gevolg had. Voila, die gezonde zeelucht hebben we weeral binnen, en vermits we dan 's avonds nog iets konden gaan eten in een rookvrij restaurant (leve de nieuwe wetgeving), kwamen er verder niet veel schadelijke gassen meer in de longen.
